Όχι φίλε μου δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εγώ μίλησα στον πελάτη. Του εξήγησα και είναι σύμφωνος… και μετά άρχισε να λέει για ένα project που είχε αναλάβει και διάφορα ακαταλαβίστικα. Μιλούσε στο τηλέφωνο. Δεν άκουγα τι έλεγε το στόμα της. Είχα μείνει με το δικό μου στόμα ανοιχτό… να χαζεύω το στυλ της. Αδύνατη, όχι ιδιαίτερα ψηλή, με γαλάζια παγωμένα μάτια που θα μπορούσαν να είναι πανέμορφα, αλλά κάτι τα χάλαγε και δεν ήταν το μαύρο μολύβι από κάτω. Λεπτά χείλη, γύρω στα τριάντα, με πολλή αυτοπεποίθηση, σχεδόν υπεροψία. Μιλούσε χωρίς φόβο, δισταγμό ή σεβασμό σε κάποιο ανώτερο στέλεχος της εταιρείας στην οποία δούλευε. Επαγγελματίας, ναι. Γυναίκα; Δεν ξέρω αν την αντιπάθησα επειδή τη ζήλεψα. Παίζει κι αυτό. Η σιγουριά της που δεν άφηνε περιθώριο αμφισβήτησης και ο δυναμισμός της ήταν τόσο έντονα στοιχεία που σε άφηναν σχεδόν εκστατικό. Ένα πλάσμα αυτάρκες, σκληρό, χωρίς τίποτα το ευάλωτο, το εύθραυστο… θα τολμήσω να πω, τίποτα το θηλυκό πάνω της. Ερωτικά δεν βρισκόταν πουθενά. Ήταν μόνη, αλλά έδειχνε να μην ενοχλείται από αυτό. Δεν νομίζω ότι χρειαζόταν άντρα δίπλα της (για το «από πάνω της» ούτε συζήτηση!). Αναρωτιέμαι πώς ερωτεύεται. Αν ερωτεύεται. Είναι άραγε το ίδιο σκληρή και ανταγωνιστική και με το σύντροφό της, όπως είναι στη δουλειά της; Εφόσον τα στοιχεία που υιοθετεί στη συμπεριφορά της είναι ατόφια αντρικά πώς μπορεί να συνυπάρξει μ’ άλλο ένα αρσενικό; Θα πρέπει ή το αρσενικό να είναι ευνουχισμένο… ή αν δεν είναι να το κάνει. Κι αν δεν το κάνει, θα το χωρίσει. Ψυχρά και αποφασιστικά, όπως απορρίπτει μια συμφωνία που δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντά της. Κι όσο οι σχέσεις περνούν επιφανειακά και οι άντρες αγγίζουν μόνο επιδερμικά… όλα καλά. Αλλά αν ερωτευτεί πραγματικά; Εδώ είναι τα δύσκολα. Γιατί ο έρωτας είναι το κατεξοχήν συναίσθημα μέσα στο οποίο χάνεις τη δύναμή σου. Είναι η ανάγκη σ’ όλη της τη μεγαλοπρέπεια, αλλιώς δεν είναι έρωτας. Σε τι μεταμορφώνεται αυτή η γυναίκα που στηρίζεται εξ ολοκλήρου στη δύναμή της, όταν νιώσει ότι τη χάνει; Δεν θα γκρεμιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα πάνω στο οποίο πατά; Δεν θα χάσει τον εαυτό της; Δεν θα γίνει μια υστερική που πότε τον διώχνει, γιατί δεν αντέχει να τον χρειάζεται και πότε τον παρακαλεί κλαίγοντας, γιατί δεν αντέχει μακριά του; Και ποιος άντρας το αντέχει αυτό; Και γιατί να μπει στον κόπο όταν μπορεί απλώς ν’ αφήσει το σπέρμα του και να φύγει; Έτσι, χωρίς σχέσεις, δεσμεύσεις, πάθη και τα ανάλογα. Έτσι όπως κι αυτή πολύ καλά ξέρει να χειρίζεται… αλλά και για αυτόν, είναι ανώδυνο και εύκολο, όπως κάθε cheap pleasure!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου