Τέσσερα στα δέκα παιδιά ή έφηβοι στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται ως παχύσαρκα. Τριάντα- πέντε τοις εκατό από αυτά, προβλέπετε ότι θα καταλήξουν παχύσαρκοι ενήλικες, στους οποίους οι πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιαγγειακά προβλήματα και διαβήτη θα είναι πολύ αυξημένες. Στην Αμερική οι θάνατοι από προβλήματα λόγω σοβαρής παχυσαρκίας, πλησιάζουν το να ξεπεράσουν αυτούς με αιτία το τσιγάρο. Ενώ εμείς, με την φημισμένη μεσογειακή δίαιτα- που ούτε καν γνωρίζουμε τι είναι πλέον- και την μακραίωνη κουλτούρα του «νους υγιείς, εν σώματι υγιεί», κατέχουμε περήφανα την τρίτη θέση στην παιδική- εφηβική παχυσαρκία!Γιατί;
Αλίμονο! Μην βρεθεί κάτι αρνητικό στις πολύ-ανεπτυγμένες χώρες που να μην το μιμηθούμε και να το φτάσουμε στα άκρα του. Έχουμε εισάγει στη ζωή μας και εμπεδώσει στο έπακρον την έννοια του γρήγορου φαγητού, της πολύωρης τηλεθέασης με τη συνοδεία από πατατάκια, ποπ κορν και γλυκών και μαθαίνουμε στον εαυτό μας και, ακόμα χειρότερα, στα παιδιά μας ότι τα πάντα- χαρά, λύπη, άγχος, νεύρα- λύνονται με ένα κακό φαγοπότι.
Το γιατί της παχυσαρκίας μπορεί να αποτελείται από μια ποικιλία παραγόντων, όπως κληρονομική προδιάθεση, κακές διατροφικές συνήθειες (ένα βασικό συστατικό του προβλήματος, που δεν λείπει ποτέ), έλλειψη επαρκούς σωματικής άσκησης, η οποία, ακόμα και στα παιδιά, δυστυχώς εκλείπει και, πολύ σπάνια, κάποια ασθένεια που επιτείνει τη σοβαρότητα της παχυσαρκίας. Αυτό που παρατηρούσα, πάντως, εδώ και πολύ καιρό, είναι ότι σε σπίτια που οι γονείς είναι παχύσαρκοι, συνήθως είναι παχύσαρκα και τα παιδιά ή οι έφηβοι. Αντίθετα, όπου οι γονείς διατηρούν ένα φυσιολογικό σωματικό βάρος και τα παιδιά ακολουθούν.
Οι μελέτες, λοιπόν, που γίνονται σχετικά με την παιδική και εφηβική παχυσαρκία έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτή την παρατήρηση. Η αιτία, δε, κατά κύριο λόγο, σύμφωνα με κάποιους διατροφολόγους, δεν είναι η βεβαρημένη κληρονομικότητα, αλλά αυτές καθαυτές οι διατροφικές συνήθειες που «διδάσκονται» στο σπίτι. Τα παιδιά μαθαίνουν να τρώνε φαγητά παρασκευασμένα με ανθυγιεινά υλικά (πολύ βούτυρο, αλάτι, λίπη) ή με λανθασμένο τρόπο μαγειρέματος (τηγανιτά). Επίσης, στο σπίτι υπάρχουν γλυκά και συνηθίζεται το φαγητό απʼ έξω, που καταβροχθίζεται μπροστά στην τηλεόραση, για να σιγουρέψουμε ότι δεν θα συνειδητοποιεί κανείς τι και πόσο τρώει. Όταν μεγαλώνεις μάλιστα με αυτόν τον τρόπο, σκεφτείτε τι πιθανότητες έχεις να αποβάλλεις τα τόσα χρόνια καταστροφικής διατροφής, ούτως ώστε να εξελιχθείς σε έναν υγιή ενήλικα, με φυσιολογικό σωματικό βάρος- μάλλον λίγες.
Η λύση
Το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν. Χρειάζεται όλοι μας, εφόσον, τώρα, έχουμε συναίσθηση του πόσο σημαντική είναι η σωστή διατροφή για την σωματική και ψυχική υγεία ενός ανθρώπου (προσοχή, αφήνοντας το παιδί να τρώει και να παχαίνει ανεξέλεγκτα, όχι μόνο το καταδικάζεται να έχει κακή υγεία, αλλά και προβληματική ψυχολογία- τα παιδιά είναι πολύ σκληροί ρατσιστές), προκειμένου για την δική μας και την υγεία του παιδιού μας, να αλλάζουμε τις συνήθειές μας, όταν απέχουν πολύ από το να χαρακτηρισθούν σωστές. Είναι καλό να γυρίσουμε στο παλιό οικογενειακό τραπέζι- χωρίς τηλεόραση- έστω μια φορά την ημέρα- να υπάρχει καλό-μαγειρεμένο φαγητό στο σπίτι, τα παιδιά να παίρνουν μαζί τους κάτι νόστιμο στο σχολείο, ενώ, αν η σχολική καντίνα παρέχει ανθυγιεινό φαγητό να απαιτήσουμε αυτό να αλλάξει.
Επίσης, να βγούμε έξω! Περπατήστε με τα παιδιά σε ένα κοντινό πάρκο, μια πλατεία, πηγαίνετε μια βόλτα όπου κοντά σας υπάρχει χώρος, πράσινο, παιδική χαρά, εξοχή. Μην κλείνεστε μέσα σε μια χώρα γεμάτη ήλιο. Δύσκολο βέβαια για κάθε μέρα αλλά δύο- τρεις φορές την εβδομάδα δεν είναι και αδύνατο. Με αυτό τον τρόπο και όλοι στην οικογένεια θα περπατήσετε και θα περάσετε πιο καλά και δεν θα είστε κολλημένοι μπροστά σε μια τηλεόραση τρώγοντας πατατάκια.
Τέλος, εάν πιστεύετε ότι το παιδί είναι παχύσαρκο συμβουλευτείτε άμεσα τον παιδίατρο και, με τη σύστασή του, έναν ειδικό γιατρό- διατροφολόγο, για να επιβεβαιώσετε κατʼ αρχήν ότι το παιδί χρειάζεται μείωση του σωματικού βάρους και κατʼ επέκταση να βελτιώσετε το σώμα του σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, ούτως ώστε να μην βλάψετε την υγεία του. Επίσης, προσέξτε την ψυχολογία του παιδιού! Ειδικά αν είναι παχύσαρκο, χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, κυρίως από εσάς, και τη συχνή διαβεβαίωση ότι το αγαπάτε άνευ όρων, όποια και να είναι τα κιλά του, διότι ενδέχεται λόγω της αυτοκριτικής και της σκληρής κριτικής των συνομήλικών του, να αισθάνεται πληγωμένο. Συζητήστε μαζί του και με το γιατρό για το κάθε τι που πρόκειται να αλλάξετε στη διατροφή και τον τρόπο ζωής σας για να γνωρίζει ότι το κάνετε για την υγεία του και από ενδιαφέρον και αγάπη. Επιβραβεύστε, δε, κάθε καλή του προσπάθεια (όχι με φαγητό αλλά με κάποια δραστηριότητα ή αντικείμενο που αγαπά).
Είναι ζήτημα ζωής
Είναι πραγματικά ζήτημα φροντίδας για τη ζωή του παιδιού μας να το τρέφουμε σωστά και να θέλουμε να διατηρεί ένα υγιές σωματικό βάρος και είναι δική μας ευθύνη να του το διδάξουμε μέσα από τη διατροφή μας και το διάλογο. Δεν είναι εύκολο να τους στερούμε συνεχώς το ανθυγιεινό φαγητό, αλλά, ειδικά εδώ, πρέπει να κρατήσουμε το αυστηρότερο δυνατό μέτρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου