Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Ομιλία Παπανδρέου στην 3η Σύνοδο Κορυφής Αφρικής-ΕΕ.

«Ό, τι κάνουμε πρέπει να γίνεται με δικαιοσύνη. Και αυτή δεν την βλέπουν οι λαοί μας σήμερα, όταν οι τράπεζες σώζονται, αλλά πληρώνουν οι λαοί, όταν τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται ενώ οι ζημίες κοινωνικοποιούνται, όταν ο πλούσιος γίνεται πιο πλούσιος και ο φτωχός, φτωχότερος....», σημείωσε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Α. Παπανδρέου στην ομιλία του στην 3η Σύνοδο Κορυφής Αφρικής-ΕΕ, στην ενότητα για την κλιματική αλλαγή και την ενέργεια, που έγινε αργά τη νύχτα, χθες.
Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι πλέον αποδεκτό και υπογράμμισε ότι γνωρίζουμε πως έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τη φτώχεια παρελθόν, ωστόσο δεν το κάνουμε. «Η βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να είναι βιώσιμη μόνο όταν είναι δίκαια προς τους νέους», είπε.
«Κοινό μας μήνυμα πρέπει να είναι η βιώσιμη ανάπτυξη», είπε ο πρωθυπουργός και εξήγησε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι «πράσινη» και ότι χρειάζεται καλύτερη διαβίωση για όλους, κοινωνική δικαιοσύνη και καταπολέμηση φτώχειας και ανισότητας, καθώς επίσης και «να εγγυηθούμε τους φυσικούς μας πόρους για τις μελλοντικές γενιές, να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση.Εκπροσωπώ μια χώρα, την Ελλάδα, που πολύ πρόσφατα αντιμετώπισε μια πολύ σημαντική οικονομική κρίση», ανέφερε ο κ. Παπανδρέου και σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης....Ωστόσο η οικονομία μας έτυχε κακοδιαχείρισης.Πρόσθεσε ότι και η Αφρική έχει μεγάλες δυνατότητες και πόρους, τα οποία για πολλούς λόγους δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει.
Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι η καλύτερη διακυβέρνηση είναι μια πολιτική πρόκληση για βιώσιμη ανάπτυξη, για πιο αποτελεσματική και διαφανή διακυβέρνηση.
«Αλλά θα ήταν υποκριτικό να μιλάμε για δημοκρατική διακυβέρνηση μόνο σε εθνικό επίπεδο», πρόσθεσε και εξήγησε ότι αυτό το βλέπουμε με την οικονομική κρίση που «οι αποφάσεις σήμερα ξεπερνούν τις χώρες μας και υπάρχουν άλλοι που αποφασίζουν».
«Οπότε η δημοκρατία πρέπει να γίνει παγκόσμια», συμπλήρωσε.
Ο πρωθυπουργός είπε ότι η Αφρική θα έπρεπε να εκπροσωπείται στη λήψη αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, «ώστε να εξασφαλίζει δυνατή φωνή για τον εαυτό της» και σημείωσε ότι γι' αυτό πρέπει να ενισχυθεί η συνεργασία ΕΕ -Αφρικής.
Ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τη χώρα μας για να εξηγήσει ότι η οικονομική κρίση και η κλιματική αλλαγή συνδέονται, λέγοντας ότι γίναμε μια οικονομία που απλά δεν ήταν ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά.
«...Γίναμε καταναλωτές, αλλά όχι παραγωγοί», ανέφερε και υπογράμμισε ότι μια πράσινη οικονομία θα μας κάνει πολύ πιο ανταγωνιστικούς, μέσα από την αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, την καινοτομία, τη γνώση, το περιβάλλον μας.
«Και η Αφρική θα μπορούσε να γίνει η πρωτοπόρος στην πράσινη οικονομία χρησιμοποιώντας τα δικά της πλεονεκτήματα», υποστήριξε.
«Για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, «πράσινοι» και «καθαροί» στην ανάπτυξή μας, χρειαζόμαστε μια μετάβαση μέσα από ισχυρές επενδύσεις, γνώση, παιδεία, υποδομές».
Επανέλαβε δε την πρότασή του, μεταξύ άλλων, για επιβολή φόρου επί του διοξειδίου του άνθρακα, προκειμένου, όπως είπε, να δημιουργηθεί ένα ταμείο που θα χρηματοδοτεί «πράσινα» πρότζεκτ.
«Αλλά αυτό προϋποθέτει ισχυρότερη παγκόσμια διακυβέρνηση, δομές, συντονισμό και πολιτική βούληση την οποία δεν είδαμε στην Κοπεγχάγη και δυστυχώς μπορεί να μην την δούμε και στο Κανκούν», είπε.
Μετά τη λήξη των εργασιών της πρώτης ημέρας της Συνόδου, ο κ. Παπανδρέου συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Άντα, μετείχε στον δείπνο που παρέθεσε ο ηγέτης της Λιβύης συνταγματάρχης Μουαμάρ αλ Καντάφι στους αρχηγούς των κρατών και κυβερνήσεων Ευρώπης και Αφρικής.
Νωρίτερα, στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου, ο πρωθυπουργός είχε συναντήσεις και με τον πρόεδρο της Αλγερίας Αμπντελαζίζ Μπουντεφλίκα και τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε.

Πάρτι σπατάλης µέχρι... το ∆ιάστηµα

Χρυσή «κάνουλα» για την αποµύζηση δηµοσίου χρήµατος αποδείχθηκε η δορυφορική τηλεόραση για την τετραετία 2006-2010 (επί διοίκησης ΧρήστουΠαναγόπουλου), σύµφωνα µε το πόρισµα των επιθεωρητών και ελεγκτών ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης.
Το πόρισµαδόθηκε στη δηµοσιότητα χθες από το υπουργείο Πολιτισµού και ήρθε να συµπληρώσει την απίστευτη εικόνα κατασπατάλησης που αποκάλυπτε το προηγούµενο πόρισµα της 29ης Ιουλίου 2010. Η έκθεση διαβιβάστηκε επίσης στα αρµόδια όργανα της ΕΡΤ για την άσκηση πειθαρχικών διώξεων κατά τεσσάρων υπεύθυνων υπαλλήλων, οι οποίοι εξακολουθούν να υπηρετούν. Και επίσης διαβιβάστηκε ήδη στην Εισαγγελία Εφετών για να ελεγχθεί και – εφόσον προκύψουν – να ασκηθούν περαιτέρω ποινικές διώξεις.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η πρώτη έρευνα του Σώµατος Επιθεωρητών ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης (τέλος Ιουλίου 2010) αφορούσε µόλις το 5% του συνόλου της εταιρείας, αλλά και πάλι τα ευρήµατα σόκαραν, πόσω µάλλον οι ολιγωρίες της διοίκησης που κατέληγαν µονίµως σε διασπάθιση δηµοσίου χρήµατος, επεκτεινόµενες ώς τη δορυφορική τηλεόραση (ΕΡΤ World) µε επίκεντρο τις περιβόητες – και όπως αποδεικνύεται αµαρτωλές – µεικτές παραγωγές. Η ΕΡΤ διέθετε από στούντιο, εξοπλισµό, κάµερες, σκηνικά, αρχεία, παρουσιαστές, τεχνικούς και µακιγιέζ, οι οποίοι πληρώνονταν ξεχωριστά από το µισθολόγιο της κρατικής τηλεόρασης, ενώ η εκάστοτε εταιρεία µε την οποία υπέγραφε συµβόλαιο έβαζε µόνο το µοντάζ. Αυτό καθιστούσε το κόστος των εκποµπών, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, πολύ υψηλό και πάντως υπέρογκο για την ΕΡΤ.
Εξ ου και το πόρισµα αναφέρει ρητώς ότι «οι αρµόδιες υπηρεσίες της ΕΡΤ Α.Ε. δεν µεριµνούν για την κοστολόγηση της δικής της συµµετοχής στις µεικτές παραγωγές, (σ.σ.: έγινε έλεγχος για συνολικά 13 εκποµπές), κατά παράβαση σχετικών διατάξεων, και έτσι δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί το πραγµατικό κόστος των µεικτών παραγωγών, µε αποτέλεσµα σε πολλές περιπτώσεις να αµφισβητείται εάν οι µεικτές παραγωγές είναι πράγµατι συµφέρουσες οικονοµικά για την ΕΡΤ Α.Ε.».
Πολύ περισσότερο µάλιστα όταν υπήρχαν περιπτώσεις που οι εν λόγω εκποµπές χρησιµοποιούσαν έτοιµα ρεπορτάζ από τον τοµέα ειδήσεων και ενηµέρωσης των ΕΡΤικών καναλιών. Αφθονο το δωρεάν υλικό για χρυσοπληρωµένες, ωστόσο, παραγωγές, οι οποίες προκάλεσαν καίριες µεν ερωτήσεις βουλευτών (π.χ. του Περικλή Κοροβέση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και των Καρχιµάκη, Αηδόνη, Μπόλαρη, Παντούλα, Τσιρώνη και Παπαχρήστου από το ΠΑΣΟΚ), αλλά και απαντήσεις από την τότε διοίκηση της ΕΡΤ και τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, που ήταν περίπου άλλα λόγια ν’ αγαπιόµαστε. ∆ηλαδή, γενικότητες για την προσφορά της δορυφορικής τηλεόρασης στον Απόδηµο Ελληνισµό και το πόσο την παρακολουθούν οι Ελληνες της ∆ιασποράς, χωρίς βεβαίως καµιά απολύτως έρευνα να αποδεικνύει πόσο ευχαριστηµένοι είναι κιόλας από αυτό που έβλεπαν.

∆ύο κακουργήµατα και τέσσερα πληµµελήµατα

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ της πρώτης έρευνας που διενήργησε η εισαγγελέας Πρωτοδικών Παναγιώτα Φάκου για τα πεπραγµένα της διοίκησης 2006-2010 είναι δύο κακουργήµατα και τέσσερα πληµµελήµατα για επτά κατηγορούµενους – στελέχη της τότε διοίκησης της ΕΡΤ.
Πάντως ενδιαφέρον και ενδεχοµένως και ενδεικτικό του κλίµατος που ευνόησε στην ΕΡΤ όλα τα ανωτέρω είναι ότι οι ελεγκτές αναφέρουν στο πόρισµα ότι παλαιότερες προτάσεις σε έκθεση αντίστοιχου ελέγχου που είχε γίνει το 2007 ουδέποτε υλοποιήθηκαν.

Ξαναπλήρωναν και τις επαναλήψεις!

Η ΕΡΤ είχε φτάσει ώς το σηµείο να ξαναπληρώνει και εκποµπές που προβάλλονταν σε επανάληψη, σύµφωνα πάντα µε το πόρισµα, να διπλοπληρώνει οδοιπορικά, προσωπικά έξοδα (µέχρι και καλλυντικά παρουσιαστών/ριών, αναµνηστικά κ.ά.) και να πληρώνει τις εταιρείες παραγωγής για συνεργάτες που ποτέ δεν χρησιµοποιήθηκαν.
Αλλά, σαν να µην έφθαναν αυτά, µεγάλη διαρροή χρήµατος (διαφυγόντα κέρδη) είχε η ΕΡΤ από γκρίζα διαφήµιση που γινόταν µέσω συγκεκριµένης εκποµπής.
Σύµφωνα µε το πόρισµα, από την εκποµπή προβάλλονταν εταιρείες και προϊόντα που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνουν διαφήµιση, όπως ορίζουν οι συµβάσεις της ΕΡΤ.
Επίσης σε µια περίπτωση χορηγίας διαπιστώθηκε σκανδαλωδώς ευνοϊκή αντιµετώπιση του χορηγού, καθώς όχι µόνο ήταν µειωµένη η τιµολόγηση, αλλά δεν αναφερόταν καν στη σύµβαση το ποσό της χορηγίας. Στον χορό της έµµεσης διαφήµισης του χορηγού είχαν µπει µέχρι και οι παρουσιαστές της επίµαχης εκποµπής, αναφέροντας το όνοµά του.

Οι αγορές ακόµα διψούν

Λίγες µόνο ώρες κράτησε η ευφορία για τη σωτηρία της Ιρλανδίας µε 85 δισ. ευρώ από την Ε.Ε. και το ∆ΝΤ, αφού χθες οι αγορές επιτέθηκαν ξανά στις πιο ευάλωτες οικονοµίες της ευρωζώνης.
Οι αποδόσεις των κρατικών οµολόγων έφτασαν ξανά σε επίπεδα ρεκόρ, φουντώνοντας πάλι τους φόβους για ντόµινο.
Το ευρώ βούτηξεκάτω από τα 1,31 δολάρια για πρώτη φορά τους τελευταίους δύοµήνες, τα χρηµατιστήρια έχασαν τα κέρδη 1% που σηµείωναν αρχικά και βυθίστηκαν έως2%, ενώ νέο άλµα σηµείωσε το κόστος δανεισµού(spreads) αρκετών χωρών.
Το ανησυχητικό είναι ότι, µετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία, οι κερδοσκόποι δεν χτυπούν πλέον (µόνο) την Πορτογαλία – για την οποία αυξάνονται οι φωνές κορυφαίων οικονοµολόγων, όπως του Ν. Ρουµπινί, να ενταχθεί τώρα κι αυτή στον µηχανισµό στήριξης τηςΕ.Ε., ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Ο κυκλώνας που λέγεται ευρωπαϊκή κρίση χρέους έχει αρχίσει πλέον ναπλησιάζει επικίνδυνα την Ισπανία και την Ιταλία, που είδαν χθες το κόστος δανεισµού τους νααυξάνεται σηµαντικά – παρά τις διαβεβαιώσειςκορυφαίων ευρωπαίων πολιτικών παραγόντων ότι το ευρώ ξεφεύγει από τον κίνδυνο µετά τη σανίδα σωτηρίας που έριξε η τρόικα στην Ιρλανδία.
Τα spreads της Ισπανίας αυξήθηκαν χθες 30 µονάδες φθάνοντας τις 270, ενώ της Ιταλίας 25 µονάδες, πλησιάζοντας επικίνδυνα τις 200 µονάδες βάσης. Σε χθεσινή δηµοπρασία δεκαετώνκρατικών ιταλικών οµολόγων, µάλιστα, οι αποδόσεις αυξήθηκαν 0,5%, φτάνοντας το 4,4%. Οι αποδόσεις των αντίστοιχων ισπανικών οµολόγων έφτασαν το 5,2% και των πορτογαλικών το 6,7%.
«Υπάρχει αφθονία κεφαλαίων για να καλυφθεί η Πορτογαλία, µια από τις µικρότερες χώρες της ευρωζώνης, που συνεισφέρει λιγότερο από το 2% στο ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ», είπε ο Ρουµπινί σε συνέντευξή του, σύµφωνα µε το Associated Press, χτυπώντας όµως το καµπανάκι του κινδύνου. Οπως είπε, το πιο ανησυχητικό είναι πως δεν υπάρχουν (σήµερα στο ταµείο σσωτηρίας) αρκετά χρήµατα, προσθέτοντας για την Ισπανία ότι η ισπανική οικονοµία «είναι πολύ µεγάλη για να σωθεί».

Επίθεση στους κερδοσκόπους

Παρά τη χθεσινή γερµανική υποχώρηση στο θέµα τηςσυµµετοχής των ιδιωτώνστον µόνιµο µηχανισµό, οι αγορές συνέχισαν την επίθεση. Αυτό οφείλεταιεν µέρει, σύµφωναµε οικονοµολόγους που επικαλούνται διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, στην ασάφεια πουεξακολουθεί να υπάρχει για τον ακριβή ρόλο των ιδιωτών επενδυτών σε µελλοντικές σωτηρίες χωρών. Νωρίτερα, η υπουργός Οικονοµικών της Γαλλίας Κ. Λαγκάρντ είχε χαρακτηρίσει τις αγορές «παράλογες» και κατηγόρησε επενδυτές ότι ακολουθούν συµπεριφορά «προβάτων», χωρίς να αξιολογούν σωστά τα κρατικά χρέη στην Ευρώπη. Ογερµανός οµόλογός της Β. Σόιµπλε είπε ότι η κερδοσκοπία ενάντια σε χώρεςτης ευρωζώνης «δεν είναι λογική» και τόνισεότι η σωτηρία της Ιρλανδίας ήταν πολύ σηµαντική, για να αποφευχθεί ντόµινο στην ευρωζώνη.

Αλµα ανεργίας στο 15% προβλέπει η Κοµισιόν

ΑΛΜΑ ΤΗΣ ανεργίας στην Ελλάδα φέτος και τα επόµενα δύο χρόνια προβλέπει η Κοµισιόν στην έκθεση που δηµοσιοποίησε χθες, ενώ θεωρεί πως θα υπάρξει ανοµοιογενής ανάπτυξη σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Συγκεκριµένα, η Κοµισιόν προβλέπει ότι η ανεργία θα ανέλθει στη χώρα µας από 12,5% φέτος σε 15% το 2011 και 15,2% το 2012, ποσοστά τα οποία υπερβαίνουν τα αντίστοιχα που περιλαµβάνονται στον προϋπολογισµό της κυβέρνησης (12,1% για φέτος, 14,6% για του χρόνου και 14,2% το 2012).
Επίσης η Κοµισιόν προβλέπει έλλειµµα προϋπολογισµού 9,6% φέτος, 7,4% το 2011 και 7,6% το 2012.
Ιδιαίτερα για το 2012 όµως δεν έχει υπολογίσει τα µέτρα που λαµβάνει η Αθήνα για την αντιµετώπιση της κρίσης. Οι προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι 9,4% για φέτος, 7,4% για του χρόνου και 6,5% για το 2012. Η ύφεση φέτος προβλέπεται ότι θα φτάσει το 4,2%, του χρόνου το 3%, ενώ ανάπτυξη 1,1% προβλέπεται για το 2012 η οποία θα αρχίσει από τα µέσα του 2011.

Ψήφος εµπιστοσύνης

Τη βεβαιότητά του ότι η Ελλάδα µπορεί να τα καταφέρει, εξέφρασε ο πρωθυπουργός του Λουξεµβούργου και πρόεδρος του Eurogroup ΖανΚλοντ Γιούνκερ. «Είστε ένας λαός έξυπνος που ξέρετε ότι µπορείτε, παρά τις δυσκολίες τις οποίες σήµερα αντιµετωπίζετε, να τα καταφέρετε», είπε. Ο επίτροπος Οικονοµικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Ολι Ρεν από την πλευρά του τόνισε ότι οι Ευρωπαίοι θα εξετάσουν την επιµήκυνση της αποπληρωµής του δανείου της Ελλάδας σε αντίστοιχο χρονικό διάστηµα µε αυτό της Ιρλανδίας. Συνολικά για την κατάσταση που διαµορφώνεται σήµερα στην Ε.Ε. ο Ρεν επισήµανε ότι θα γίνει «οτιδήποτε χρειαστεί για να διαφυλάξουµε τη χρηµατοοικονοµική σταθερότητα».

Τώρα που δεν θα πάρουμε δώρο Χριστουγέννων είδαν το φως το αληθινό;

Όλο και πιο συχνά και από διαφορετικές πλευρές, ακούμε τον τελευταίο καιρό από πολιτικούς διάφορες εκφράσεις του τύπου «δεν πάει άλλο», «ο κόμπος έφτασε στο χτένι», «κάνουμε αυτά που έπρεπε να γίνουν από καιρό».
Σωστά, αλλά από όσο γνωρίζουμε, κανείς μα κανείς δεν ήλθε από τον Άρη. Εδώ κατοικούσαν όλοι, εδώ εκλέγονται με βάση το πελατειακό σύστημα, αυτήν την χώρα κυβερνούσαν, όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση ή συγκυβερνούσαν, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση.
Στη συνέντευξή του στον «Κόσμο του Επενδυτή», ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου υποστήριξε πως το «Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής» (το μνημόνιο δηλαδή, όπως και ο ίδιος λέει επαναφέροντάς μας στην σκληρή πραγματικότητα) «δεν είναι απλώς η απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση του δανείου των 110 δις που σώζουν τη χώρα από τη χρεοκοπία. Είναι κυρίως το πρόγραμμα τομών και αλλαγών που όλοι αναγνωρίζουμε ότι έπρεπε να έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια και τις οποίες πρέπει σήμερα να υλοποιήσουμε σε ελάχιστο χρόνο και κάτω από τις πιο πιεστικές οικονομικές συνθήκες για τη χώρα».
Σωστά και πάλι. Αλλά ποιος εμπόδισε τον αρχηγό του, τον μακροβιότερο (από το 1985) υπουργό της χώρας να αναλάβει δράση για να αλλάξουν όλα αυτά; Ποιος εμπόδισε το σύνολο του πολιτικού προσωπικού μας να κάνει κάτι για να μην φθάσουμε ως εδώ;
Τώρα, όλοι λένε ότι αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος. Δεν αδιαφορούσαν, όμως, όταν ασκούνταν στην φαυλοκρατία και στις κούφιες υποσχέσεις, προκειμένου να υφαρπάσουν τις ψήφους και να αρπάξουν την εξουσία. Όταν εξαιτίας τους κάθε φωνή λογικής καταντούσε γραφική και περίγελως, άξια να εξοβελιστεί από την πολιτική ζωή. Όταν ο ίδιος ο κ. Παπακωνσταντίνου προεκλογικά υποστήριζε ότι υπάρχει σχέδιο να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα χωρίς καν «ήπια προσαρμογή» – αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι δεν θα χρειαστεί να θιγούν κεκτημένα, διαφορετικά ουδείς θα ψήφιζε το κόμμα του.
Είπε ποτέ προεκλογικά ότι θα συγκρουστεί με τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, όπως λέει σήμερα, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει βήμα πίσω;
Και γιατί έπρεπε να φθάσουμε στην κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας και στην πιο σκληρή επιτήρηση για να κάνουμε αυτά που έπρεπε να είχαμε κάνει;
Γιατί δεν τα σκέφτονταν όλα αυτά όταν διασπάθιζαν το εθνικό και το κοινοτικό χρήμα, όταν υπέγραφαν λεόντειες συμβάσεις, όταν κακοδιαχειρίζονταν πακτωλούς χρημάτων;
Επιτέλους, γιατί τώρα πρέπει να πούμε την αλήθεια; Δεν μπορούσαμε να την είχαμε πει νωρίτερα; Τώρα ανακαλύψαμε ότι «δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να προχωρήσουμε στον ίδιο δρόμο με αυτόν που ακολουθούμε τα τελευταία χρόνια»;
Τώρα ανακαλύψαμε ότι «το μοντέλο ανάπτυξης που στήριξε το εισόδημα των Ελλήνων εδώ και δεκαετίες έφτασε στα όρια του και η ανταγωνιστικότητα της χώρας στο ναδίρ. Το δημόσιο χρέος έφτασε σε απίστευτα επίπεδα και το έλλειμμα – το οποίο το 2009 ξεπέρασε το 15% του ΑΕΠ – συνέχισε να το τροφοδοτεί με απίστευτα ποσά κάθε χρόνο»;
Τα ίδια περίπου υποστήριξε και ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης στην «Ημερησία»: «Ήρθε η ώρα να πάμε σε ένα ευέλικτο κράτος που θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη». Και για τις ΔΕΚΟ είπε πως «πρέπει να λειτουργούν με βάση τα κριτήρια της παραγωγικότητας και της οικονομικής αποτελεσματικότητας».
Μπα; Δεν τα ήξεραν αυτά όταν φόρτωναν το Δημόσιο με τους «πελάτες» τους και γέμιζαν τον κόσμο κομματικούς εγκάθετους; Δεν ήξεραν ότι οι ΔΕΚΟ πρέπει κάτι να παράγουν εκτός από κομματικές ψήφους;

Τώρα τα ανακάλυψαν όλα αυτά; Τώρα που δεν θα πάρουμε δώρο Χριστουγέννων;

Αν πράγματι τα ανακάλυψαν τώρα, είναι όλοι – όλοι όσοι κυβέρνησαν τη χώρα – άκρως επικίνδυνοι. Αν πάλι τα ήξεραν και απλώς βολεύονταν με την αθλιότητα που είχαν δημιουργήσει, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν την χώρα και τον λαό στην απόλυτη υποδούλωση, τότε είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας.
Πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν. Κι’ αν τότε δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να προβλέψουν, τότε είναι βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν προβλέπουν ή κάνουν ότι δεν προβλέπουν την επόμενη καταστροφή – που μπορεί να είναι και εθνική.
Οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν χάσει και το τελευταίο ίχνος της αξιοπιστίας τους. Πως κάθε φορά που μιλάνε, ο κόσμος σκέφτεται τι έλεγαν όταν κυνηγούσαν τις ψήφους. Και πως απλώς τώρα αγωνίζονται για την πολιτική τους επιβίωση, παριστάνοντας τάχατες πως είδαν το φως το αληθινό.
Αδύνατον να εμπιστευθούμε κάποιους που, αν και είχαν την δυνατότητα, δεν έπραξαν το σωστό την κατάλληλη ώρα.
elzoni

Την επιμήκυνση του… χρέους θα την αισθανθούμε σε… βάθος

Λεφτά υπάρχουν!… Τελικά, δεν υπήρχαν…

Μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας!… Τελικά δεν τα καταφέραμε…

Δεν θα προσφύγουμε στο ΔΝΤ… Τελικά προσφύγαμε….

Δεν θα προσφύγουμε στον μηχανισμό στήριξης… Τελικά προσφύγαμε….

Δεν θα επιμηκυνθεί το χρέος!… Επιμηκύνθηκε…

Δεν θα απολυθεί ούτε ένας Δημόσιος Υπάλληλος!… Ρε! Λες;
Και αν αυτά μας φαίνονται αστεία, γι αυτό υπεύθυνη είναι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που (είτε άθελα είτε ηθελημένα) διακωμωδεί ακόμη και τις τραγικότερες στιγμές του…
Βέβαια, το θέμα με την επιμήκυνση του χρέους μοιάζει περισσότερο με επιμήκυνση του πέους, που πρόκειται για βάθος δεκαετιών να γευτούμε.
Τι συμβαίνει όμως και γίνονται όλα αυτά;
Παρατηρώντας τις εξελίξεις το δυνατόν αντικειμενικότερα, διαπιστώνουμε πως η χρονική περίοδος την οποία σήμερα διαβιούμε είναι γενικότερη περίοδος ανακατατάξεων, πέρα από τα δικά μας εσωτερικά εγκληματικά ευτράπελα των πολιτικών μας ανδρών, που έκαναν τραγικά λάθη επιλογών σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο.
Φτάσαμε στον πάτο; Είναι σίγουρο πως όχι ακόμη. Αλλά, με τις κατάλληλες κινήσεις είναι πολύ εύκολο όχι μόνο να πατώσουμε, αλλά και να… σκάψουμε τον πάτο για να πάμε ακόμη πιο βαθιά…! Δηλαδή, να καταφέρουμε να «θαφτούμε» μόνοι μας. Και πιστέψτε με, για πολλούς λόγους είναι πάρα πολλοί εκείνοι που θα ήθελαν να μας δούνε στην κατάσταση αυτή.
Και σήμερα, με την επιμήκυνση του… χρέους (ή του πέους αν έτσι προτιμάτε), καταφέρνουμε το ακατόρθωτο. Αντί να ζητήσουμε (το λιγότερο) μία αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας, με «βαθύ» κούρεμα (δηλαδή άρνηση πληρωμής) σημαντικού ποσού, εμείς περνάμε στην αναδιάρθρωση με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και με επιπλέον επιβάρυνση στους τόκους!!! Αντί να ακολουθήσουμε αυτό που η λογική επιβάλλει και που η αγορά – δανειστές ευχαρίστως θα αποδεχθεί (έχουν προ πολλού εισπράξει το κεφάλαιο δανεισμού αλλά και τεράστια ποσά σε τόκους) προκειμένου να μην τα χάσει όλα (σε περίπτωση ανακοίνωσης αδυναμίας αποπληρωμής), εμείς επιλέγουμε να επιμηκύνουμε τον χρόνο αποπληρωμής (σε ολόκληρο το χρέος) με επιπρόσθετο τόκο!!!
Για να είμαι ειλικρινής, τέτοια πολιτική απόφαση παίρνεται μόνο εάν αποφασίζεις υπέρ των δανειστών και όχι του λαού ή εάν εσύ που αποφασίζεις συμμετέχεις στην λίστα των δανειστών (έστω και με… προμήθεια)!!!
Ήδη οι κυβερνητικές φυλλάδες γράφουν για τα οφέλη της επιμήκυνσης του χρέους, αγνοώντας (και πάλι) ηθελημένα τα μηνύματα που στέλνουν οι αριθμοί. Και τι λένε αυτά τα μηνύματα; Με τον σημερινό ρυθμό ανάπτυξης θα ξεχρεώσουμε μετά από 200 χρόνια και όχι μετά από 11, όπως πολύ άκομψα προσπαθούν να μας πείσουν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης (βλέπε καλοπληρωμένους υπαλλήλους κυβερνητικής προπαγάνδας). Για να το πούμε απλά, η αποδοχή επιμήκυνσης του χρέους μας βάζει να… σκάψουμε τον πάτο του πηγαδιού, με την ελπίδα πως θα φτάσουμε στην άλλη πλευρά του πλανήτη!
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ΕΚΤ δανείζει με μηδενικά σχεδόν επιτόκια τις τράπεζες, ενώ την ίδια ώρα τα κράτη δανείζονται με τοκογλυφικά επιτόκια. Γνωρίζουν καλά όλοι ότι ένας υπερδανεισμένος, όπως είναι και η Ελλάδα, δεν έχει πιθανότητα να βγει από την κρίση, όταν καλείται να πληρώσει ακριβά το κόστος του χρήματος. Ωστόσο, προτιμούν να «σώσουν» τις τράπεζες και να αφήσουν τα κράτη να χρεοκοπήσουν. Από πρώτης άποψης αυτό μοιάζει να είναι εντελώς τρελό! Κι όμως δεν είναι. Στην πράξη προσπαθούν να καλύψουν τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, δηλαδή τις δικές τους τράπεζες, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα. Βλέπετε, βασική αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο μηδενισμός του έθνους, της διαφορετικότητας των λαών. Και στον μηδενισμό συντελεί τα μέγιστα το τραπεζικό σύστημα, που αφού αποκόμισε (και συνεχίζει) τεράστια κέρδη, σήμερα κάνει «σκούπα» εις βάρος όλων των πολιτών της Ευρώπης. Και στην Ελλάδα, ο Γιώργος νομίζει πως μπορεί ακόμη να μας… δουλεύει «ψιλό γαζί»…
Τι να πω! Εγώ πάντως θα αρχίσω να πέρδομαι Χιώτικα να μυρίσει Μαστίχα!
Γειά σου Γιωργάκη με τις παγκοσμιοποιημένες εξαγγελίες σου!!!

Ο Δεκάλογος του Ελληνα πολίτη...

1. ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Απαιτούμε δέσμευση όλων των πολιτικών κομμάτων για την Εθνική Ανεξαρτησία
Όχι στο μοίρασμα του Αιγαίου, δέσμευση στο όνομα της Μακεδονίας, απαίτηση από τους εταίρους να εγγυηθούν τα σύνορα της πατρίδας μας και εξασφάλιση της αποχώρησης του κατοχικού στρατού από την Βόρεια Κύπρο.
Άμεση απαίτηση γερμανικών αποζημιώσεων και κατοχικών δανείων.
Να μην πληρωθούν ελαττωματικά υποβρύχια και...
λοιποί ελαττωματικοί εξοπλισμοί, SIEMENS, σύστημα ασφαλείας Ολυμπ.Αγώνων.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, όχι κομματική

2. Ψωμί
Κατοχύρωση του δικαιώματος της εργασίας, εθνική συνέναιση σε όλη την εργατική νομοθεσία, ασφαλιστικό κ.λ.π.

3. Παιδεία-Ανεξιθρησκεία
Δωρεάν παιδεία και στις τρείς βαθμίδες εκπαίδευσης.
Υποχρεωτικά Αρχαία Ελληνικά και Ιστορία, προαιρετικά τα Θρησκευτικά.
Κανείς Έλλην υπήκοος χωρίς απολυτήριο τουλάχιστον ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Υποχρεωτική διδαχή του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ στα σχολεία
Η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και του δικαιώματος ψήφου θα προϋποθέτει εξέταση στα Νέα Ελληνικά, την Ελληνική Ιστορία και Αγωγή του Πολίτου (ΣΥΝΤΑΓΜΑ)

4. Ελευθερία
Συνταγματική κατοχύρωση των ελευθεριών και της ελευθεροτυπίας, όχι στους επιχειρηματίες καναλάρχες και βαρώνους των μήντια
Όχι στην κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου

5. Ισονομία και Δικαιοσύνη για ΟΛΟΥΣ
Όλοι ΙΣΟΙ απέναντι στον ΝΟΜΟ και στην ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

6. Δημοκρατία
Άμεση κι όχι έμμεση εκλογή όλων των πολιτειακά θεσμοθετημένων αρχόντων.
Ο Συνταγματικά υπεύθυνος κυβερνήτης από τον λαό

7. Κοινωνική Πρόνοια και Εθνική Σύνταξη
Κάρτα δωρεάν περίθαλψης και μίνιμουμ σύνταξης για ΟΛΟΥΣ.

8. Κρατικοποίηση και ΕΘΝΙΚΗ διαχείριση όλων των ΤΡΑΠΕΖΩΝ

9. Όχι στο ξεπούλημα των ΔΕΚΟ που προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες
Ρεύμα, νερό, αστικές συγκοινωνίες, ταχυδρομεία, τηλεπικοινωνίες, κρατική τηλεόραση-ραδιόφωνο κ.λ.π. υπό ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

10. Επανίδρυση δημόσιων υπηρεσιών που έχουν σχετισθεί με σκάνδαλα.
Σωμάτων Ασφαλείας, Πολεοδομίας, ΔΟΥ, σωφρονιστικό σύστημα κ.λ.π.

Eργατοπατέρες ....η καλύτερη δουλειά στην Ελλάδα!

Τα παίρνουν από παντού, τελικά, οι εργατοπατέρες ...Το Βήμα τους είχε αποκαλέσει "Χρυσούς" ανακαλύπτοντας μισθούς των 150.000 ευρώ το χρόνο ....Η Καθημερινή τους ξεμπρόστιασε με τις αμοιβές τους (χρυσοκάνθαροι άεργοι ) ...αλλά και το πως τζιράρουν το χρήμα που παίρνουν "νταβατζηλίδικα" από τους οργανισμούς που πληρώνουν εισφορές οι εργαζόμενοι...Μάλιστα κορυφαία οργάνωση "βγάζει" 1.000.000 ευρώ από τόκους!
Και βέβαια δεν τα μοιράζει στους εργαζόμενους ...Ασε δε αν δείτε οτι κατά...
καιρούς παίζουν και με ακίνητα ...Αγοράζουν (με κρατικό χρήμα ) δήθεν να στεγάζουν τα συνδικάτα ...Και στεγάζουν της "οικογένειες" τους (ένας μόνο λέγεται οτι σήκωσε (απ τα μπετά του συνδικάτου) ολόκληρη πολυκατοικία στα ΒΠ με τον αριστερό μηχανικό -συνδικαλιστή , ) και αυξάνουν τραπεζικούς λογαριασμούς ... Γιατί εκεί πέφτουν οι μίζες! Και από πρώην "ταγάρια" με αμπέχονα και λίγδες έχουν γίνει χλίδες ...και βγαίνουν στα κανάλια με τα "Αρμάνια" Το αυριανό Πρώτο Θέμα παρουσιάζει θέμα με πρωταγωνιστές τους εργατοπατέρες της ΔΕΗ και πως κάνουν διακοπές με δωράκι 2,8 εκατ ευρώ!
Κάποιος να τους μαζέψει !!!

Μία λύση υπάρχει για το ευρώ…

Τα παραμύθια τελείωσαν. Πέρα από τις φαιδρές συζητήσεις καθαρά προπαγανδιστικού χαρακτήρα που γίνονται στη χώρα μας, όπου ο μισθός των ηλεκτροδηγών του Ηλεκτρικού προβάλλεται ως αιτία? χρεοκοπίας της Ελλάδας, προκειμένου να διευκολυνθεί η κυβερνητική πολιτική λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων εκατομμυρίων εργαζομένων και απόμαχων της εργασίας, στην Ευρώπη μαίνονται πλέον οι συζητήσεις για το μέλλον του ίδιου του ευρώ, το οποίο όλο και συχνότερα προσδιορίζεται ως θεμελιώδης αιτία των οικονομικών δεινών των χωρών της Ευρωζώνης.
Το γεγονός ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης βρέθηκαν ξαφνικά να περιδινίζονται βίαια σε μια δημοσιονομική κρίση, που ωθεί κάποιες από αυτές -Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κ.λπ.- στο χείλος της αβύσσου αποδεικνύει ότι υπάρχουν κοινές αιτίες που προκάλεσαν το πρόβλημα, πέρα από τα ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα της κάθε χώρας, τα οποία, όσο υπαρκτά και αν είναι, σίγουρα δεν είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης.
Η πρώτη αιτία είναι εξόφθαλμη. Η δημοσιονομική κρίση ξέσπασε όταν προ της άμεσης απειλής κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διέθεσαν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο (!) ευρώ για να διασώσουν τις τράπεζες.
Αυτό εκτίναξε τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
Στη συνέχεια, με πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μαζέψουν από τον κόσμο τα λεφτά που έδωσαν στις τράπεζες και γι’ αυτό λιώνουν στη λιτότητα όλους τους λαούς της Ευρώπης. Είναι τόσο τραγικά απλή η κύρια αιτία της κρίσης όσο και αν δεν ομολογείται.
Από εκεί και πέρα, αυτή η επιλογή των ηγετών της Ευρωζώνης είναι αδιέξοδη. Τσακίζει τους ανθρώπους, διαλύει τα οικονομικά των πιο αδύναμων κρατών και οδηγεί στην καταστροφή το ίδιο το ευρώ με τη σημερινή του μορφή.
Πολιτικές τύπου Μνημονίου με την ΕΕ και το ΔΝΤ δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να διασφαλίσουν ότι οι τράπεζες (των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, κατά κύριο λόγο) που έχουν δανείσει κράτη θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω τα λεφτά τους, αφήνοντας τις χώρες σε κατάσταση ερειπίων.
Πριν από τη σταδιακή αποχώρηση χωρών από το ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα, που σύντομα θα καταστεί η μοναδική λύση σωτηρίας, υπάρχει ένα τελευταίο σκαλοπάτι.
Αν η Γερμανία αποφασίσει ότι θέλει στην παρούσα φάση να διασώσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, γνωρίζει άριστα ότι μία και μοναδική λύση υπάρχει: να αποφασίσουν σε πολιτικό επίπεδο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι θα δώσουν εντολή στην Ευρωπαiκή Κεντρική Τράπεζα να κάνει αυτό που κάνουν οι κεντρικές τράπεζες όλου του κόσμου, όπως η αμερικανική FED, η Τράπεζα της Ιαπωνίας, η Τράπεζα της Αγγλίας και πάει λέγοντας – να δανείζει απευθείας η ΕΚΤ τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και της ΕΕ και όχι μέσω εμπορικών τραπεζών.
Η λύση είναι απλούστατη. Αντί η Ελλάδα, η Ιρλανδία κ.λπ. να δανείζονται με επιτόκια 5% ή 10% ή και περισσότερο από τους ιδιώτες κερδοσκόπους, να δανείζονται από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% για πολλά χρόνια! Ετσι και τα χρέη τους θα μπορούν να αποπληρώνουν και παράλληλα θα μπορούν να σημειώνουν οικονομική ανάπτυξη που σταδιακά θα βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των λαών τους, αντί να τους ρίχνει στη μιζέρια και να τους γυρίζει μισό αιώνα πίσω.
Αυτό κάνει π.χ. η αμερικανική FED, η οποία έχει στην κατοχή της ομόλογα του Δημοσίου των ΗΠΑ αξίας περίπου ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων – δηλαδή έχει δανείσει 1 τρισεκατομμύριο δολάρια στην αμερικανική κυβέρνηση!
Η Γερμανία απαγορεύει μέχρι στιγμής στην ΕΚΤ να κάνει αυτό το πράγμα. Την ωθεί όμως να δανείζει τις εμπορικές τράπεζες με επιτόκιο 1%, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν τα κράτη της Ευρωζώνης με 5% ή 10%, θησαυρίζοντας εις βάρος των κρατών που τις διέσωσαν!
Αν αυτό το αίσχος δεν σταματήσει, ορισμένα τουλάχιστον κράτη της Ευρωζώνης δεν έχουν σωτηρία. Θα καταστραφούν και θα εκδιωχθούν από το ευρώ.

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ
Θέλουν αποβολές από την Ευρωζώνη

Εκδίωξη χωρών από το ευρώ μεθοδεύουν οι Γερμανοί ηγέτες, παρ’ όλο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τις συνθήκες της ΕΕ. «Μαίνεται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης μια οικονομική ύφεση που συγκρίνεται μόνο με την παγκόσμια οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930?. Η αθλιότητα της περιφέρειας έχει να κάνει και με το ευρώ», γράφει σε ανάλυσή της η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» και ισχυρίζεται ότι για να μπορέσουν οι περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες να ανακάμψουν, «θα ήταν απαραίτητη η αποχώρηση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας από το ευρώ»! Αν δεν γίνει αυτό, «ίσως στο τέλος θα λέμε ότι η Ευρώπη αυτοκαταλύεται», καταλήγει απειλητικά.

Μήπως πάθαμε γενική παράκρουση ως λαός;

Έβλεπα προχθές τυχαία σε κάποιο περιφερειακό κανάλι, ένα παλιό ντοκιμαντέρ με «αρχαία» πλάνα από τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης, αλλά και από αυτές του ΠΑΣΟΚ του `81. Και συγκινήθηκα. Σαν να ήταν άλλος κόσμος. Άλλος πλανήτης. Υπήρχε ακόμη μια πραγματική περιρρέουσα αθωότητα. Ο κόσμος έδειχνε και μάλλον ήταν γνήσιος στις προσδοκίες του, και στα αλήθεια πίστευε πως ναι, θα έρθει η αλλαγή. Κόσμος ζωντανός, νέοι, γέροι, ενωμένοι σαν μια γροθιά, με πραγματικό σφρίγος, παλμό, ζωντάνια, και ενθουσιασμό, όλοι μαζί να ζητούν τα αυτονόητα. Ακόμη και οι ίδιοι οι πράσινοι πολιτικοί, φαντάζομαι πως τότε ακόμη ήταν γνήσιοι, ή έστω κάποιοι από αυτούς. Δεν μπορεί όλοι να ήταν στο κόλπο. Δεν μπορεί όλοι να ξεκίνησαν αυτό που ξεκίνησαν με απώτερο σκοπό τα κότερα και αργότερα το…. Mνημόνιο. Δεν γίνεται. Και αυτοί θύματα θα ήταν.
Είδα φάτσες που στν συνέχεια ξεχάστηκαν. Είδα τη Μελίνα να τραγουδάει, περιστοιχισμένη από χιλιάδες λαού, τον Ανδρέα με τη πίπα του να τον κουβαλάνε στους ώμους, είδα τον Γεννηματά με ζιβάγκο, τον Τρίτση με μαλλούρα… είδα πολλούς. Πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα τότε, και που κατέληξαν σήμερα; Τι απέγιναν οι προσδοκίες του κοσμάκη; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, την ξέρω και εγώ την απάντηση, ρητορικό είναι το ερώτημα.
Και όμως, και σήμερα, πάλι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχουμε. Σε γκραν γκινιόλ έκδοση, βέβαια. Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει εκείνο το ΠΑΣΟΚ με το σημερινό; Τι σχέση μπορεί να έχει ο Τσοβόλας με τον Παπακωνσταντίνου; Ο Γεννηματάς με τον Ραγκούση; Η Μελίνα με τον Γερουλάνο; Απορώ και εξίσταμαι.
Και άντε καλά αυτοί, 30 χρόνια στην εξουσία, μεταλλάχτηκαν. Ενσωματώθηκαν. Έγιναν γιάπηδες. Λάδωσε το αντεράκι τους. Η εμπλοκή με το γκουβέρνο (και με τα δημόσια κονδύλια) το έχει αυτό. Μπαίνεις Τσε Γκεβάρα και βγαίνεις Μπίλυ Μπο. Θυμάστε φαντάζομαι τον Τσουκάτο. Και τον Άκη. Κάπως έτσι. Ακόμη και η … Μιμή, έχει πιο πολύ σχέση με το πραγματικό ΠΑΣΟΚ, παρά οι σημερινοί χρυσοκάνθαροι ευρωλιγούρηδες εκπρόσωποί του.


Αυτούς όλους λοιπόν τους καταλαβαίνω. Όση σχέση έχω εγώ με την Αντζελίνα Τζολί (θα ήθελα μια κάποια σχέση, δεν λέω) άλλη τόση έχει το νυν ΠΑΣΟΚ με το πρώιμο ΠΑΣΟΚ. Κάτι σαν κακέκτυπο του. Όμως αυτό το καταλαβαίνω. Και για αυτό δεν θα το ψήφιζα ποτέ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Γιατί συνεχίζει ο λαός να το ψηφίζει; Και άντε οι πιο νέοι, αυτό το ΠΑΣΟΚ (του Παπαντωνίου) γνώρισαν, αυτό ξέρουν. Ναι αλλά υπήρχε και ΠΑΣΟΚ προ του Σημίτη, προ του χρηματιστηρίου. Με πράσινα λάβαρα, με πιασιάρικα συνθήματα, με φιλολαϊκές υποσχέσεις και πολιτικές, και πάει λέγοντας. Τι έγινε λοιπόν, τι μεσολάβησε, και ο κόσμος που γαλουχήθηκε με εκείνο το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να το ψηφίζει και σήμερα; Δεν βλέπουν ότι το «κίνημα» τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν, ή με αυτό που πρέσβευε πως ήταν;
Και άντε να πεις ότι είναι θέμα ιδεολογίας, «έτσι μάθαμε έτσι ψηφίζουμε». Ναι αλλά και στο ΝΑΤΟ συνεχίζουμε να είμαστε, και στην νεότερη σκληρότερη εκδοχή της ΕΟΚ. Οπότε; Είναι δυνατόν κάποιος που ήταν γνήσιος θαυμαστής των υποσχέσεων του νεαρού τότε ΠΑΣΟΚ, να υπερψηφίζει πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα σιδηροδέσμια και αναισθητοποιημένη στις δαγκάνες της τρόικας; Να ακούει κάθε μέρα για νέα μέτρα λιτότητας και να τους χειροκροτάει; Να του λένε πως όλοι μαζί τα φάγαμε, και αυτός να τους ψηφίζει; Να μεθοδεύουν διάλυση του κοινωνικού κράτους, και όχι μόνο να μην ανοίγει μύτη αλλά και να βγάζουν και περιφερειάρχες; Να προαναγγέλλουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και οι ψηφοφόροι του να εγκρίνουν και να επαυξάνουν;
Μήπως πάθαμε γενική παράκρουση ως λαός; Μήπως είμαστε σε βυθιότητα; Μήπως όντως μας ψεκάζουν;
Θα ήθελα να μπορούσα (ως δια μαγείας) να βγω στη τηλεόραση και να απευθύνω ένα ερώτημα σε όλα τα εκατομμύρια εκείνων των γνήσιων καθημερινών ανθρώπων που συνεχίζουν να πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ και που συνεχίζουν να το ψηφίζουν: Μα πάτε καλά; Είναι δυνατόν να νομιμοποιείτε την ξεφτίλα; Δεν βλέπετε; Δεν αφουγκράζεστε; Δεν κατανοείτε τι γίνεται; Πόσο πιο πολύ πρέπει να σας πηδήξουν για να πονέσετε; Φτύστε τους επιτέλους. Όπως μας έφτυσαν αυτοί, και συνεχίζουν να μας φτύνουν καθημερινά.
Ένα άρθρο από Antinews

Ρήγιλλα (πλ. Ρηγίλλης) : Ο Ηρώδης την κακοποίησε, η Νέα Δημοκρατία την τακτοποίησε

Το Ηρώδειο, η οδός του Ηρώδη του Αττικού (προεδρία της Δημοκρατίας, Μέγαρο Μαξίμου) και η Ρήγιλλα, γενική της Ρηγίλλης, (η έδρα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας) είναι λέξεις του σύγχρονου πολιτικού και πολιτιστικού λεξιλογίου, που αναφέρονται καθημερινά σε όλα τα δελτία ειδήσεων, καθώς και σε όλες τις ιδιωτικές πολιτικές συζητήσεις.
Με ποιος ήταν, τέλος πάντων, ο Ηρώδης, και ποια η σχέση του με τη Ρήγιλλα;
Ο Ηρώδης ο Αττικός (103 -179μ.Χ.) καταγόταν από το Μαραθώνα Αττικής και ήταν γιος ενός βαθύπλουτου Αθηναίου (λέγεται ότι ο πατέρας του όφειλε τον πλούτο του, επειδή βρήκε έναν θησαυρό μέσα στο σπίτι του). Ο Ηρώδης, εκτός από πάμπλουτος (εμπορία κρασιού-λαδιού) ήταν και μορφωμένος Ρωμαίος πολίτης (φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας). Λέγεται, μάλιστα ότι υπήρξε και δάσκαλος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων: Λουκίου Βέρου και Μάρκου Αυρηλίου. Ο ίδιος ζούσε σύμφωνα με το Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, παντρεύτηκε τη Ρωμαία Ρήγιλλα και τροποποίησε το όνομα του επί το Λατινικότερον: Βιβούλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης.
Αν και η δημόσια ζωή του του ήταν ένδοξη, για την ιδιωτική του θα μπορούσαν να μιλάνε για χρόνια όλες οι κουτσομπολίστικες εκπομπές και εφημερίδες της εποχής μας. Σύμφωνα με τον σοφιστή Φιλόστρατο, ο Ηρώδης διέταξε ένα δούλο του να κλωτσήσει την έγκυο Ρήγιλλα και να την σκοτώσει. Ο αδελφός της Ρηγίλλης θα τον μηνύσει. Ο Ηρώδης θα δικασθεί στη Ρώμη, αλλά, τελικά, θα αθωωθεί αφήνοντας πολλά ερωτηματικά αναπάντητα (οι καλές διασυνδέσεις, βλέπετε). Τέσσερα από τα παιδιά του Ηρώδη πέθαναν σε νεαροί ηλικία, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για το θάνατο τους. Οι τρεις νέγροι, που αποτελούσαν την ιδιαίτερη συντροφιά του σκοτώθηκαν, ενώ οι αγαπημένες του δίδυμες οινοχόες, λέγεται ότι σκοτώθηκαν από έναν κεραυνό. Ο μόνος από την οικογένεια που γλύτωσε ήταν ο γιος ο Αττικός, ο οποίος έπασχε από διανοητική καθυστέρηση.
Ο Ηρώδης παρέμεινε αγαπητός, γιατί προσέφερε πλουσιοπάροχα «άρτο και θεάματα» στους Αθηναίους: έχτισε το ωδείο της Ρηγίλλης (σημ. Ηρώδειο), το Παναθηναϊκό στάδιο, το θέατρο της Κορίνθου, το στάδιο των Δελφών και πολλά άλλα. Και ενώ στην αρχή είχε δώσει το όνομα της γυναίκας του στο ωδείο Αθηνών (ωδείο Ρηγίλλης), στη συνέχεια το μετάνοιωσε και έδωσε στο ωδείο το όνομα του: ωδείο Ηρώδου του Αττικού (σημ. Ηρώδειο). Η αδικοχαμένη Ρήγιλλα αναφέρεται, μόνο, σε μία μικρή οδό της Αθήνας.
Στην εποχή του Όθωνα η ευρύτερη περιοχή της οδού Ρηγίλλης, σήμερα πλατεία Παύλου Μελά, ήταν μία αλάνα και συγκέντρωναν τους οπαδούς που τους ασκούσαν να φωνάζουν «μπράβο» και «ζήτω» στις πολιτικές συγκεντρώσεις. Όποιος δεν φώναζε δυνατά τον έκοβαν, λέγοντας πως «δεν κάνει ούτε για ζήτω» (απ΄εδώ θα μείνει και φράση).
Στην ίδια πλατεία, σήμερα, έτυχε να στεγαστούν τα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας και έτσι σήμερα, η Ρήγιλλα μνημονεύεται, περισσότερο από τον αντρούλη της, τον Ηρώδη. Τελικά,δεν κατάφερε ο Ηρώδης, αν και το προσπάθησε να σβήσει τη μνήμη της αδικοχαμένης Ρηγίλλης. Μετά από 2000 χρόνια η αδικοχαμένη Ρήγιλλα μνημονεύεται περισσότερο, λόγω της Νέας Δημοκρατίας, από τον Ηρώδη.

Το ελληνικό Wikileaks βγάζει στην φόρα τα άπλυτα των πολιτικών της Ελλάδας!!

Πάνω από 20 Έλληνες δημοσιογράφοι-ερευνητές, με την ουσιαστική σημασία της λέξης ετοιμάζουν το "ελληνικό" Wikileaks.
Τα ντοκουμέντα που έχουν λογοκρίνει κατά καιρούς οι ξιπασμένοι εκδότες, θα βγουν στον αέρα του διαδικτύου προκαλώντας πάταγο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν συγκεντρωθεί ήδη στοιχεία από τους πιο καυτούς φακέλους της μεταπολίτευσης και όσα πρόκειται να δουν τα φώτα της δημοσιότητας δεν έχουν προηγούμενο.
Στην προσπάθεια αυτή, οι δημοσιογράφοι τους εγχώριου Wikileaks, εξασφάλισαν τη συνεργασία ακόμη και πρωταγανιστών του σκοτεινού παρασκηνίου σε υποθέσεις όπως η γέννηση της Τρομοκρατίας, οι εκτελέσεις των εκδοτών, ο ρόλος των ξένων πολυεθνικών στη χώρα μας αλλά και συγκλονιστικά ντοκουμέντα από τα σκάνδαλα της Siemens και των πολυεθνικών.
Συγκλονιστικά φωτογραφικά ντοκουμέντα υπάρχουν και για την υπόθεση Μνημόνιο με χρηματισμούς δημοσιογράφων αλλά και την συμμετοχή τους σε κλειστές συσκέψεις.
Nτοκουμέντα από την επιχείρηση χειραγώγησης της ελληνικής δικαιοσύνης, με αποκαλυπτικά στοιχεία για τις πολυτελείς επαύλεις λειτουργών της Δικαιοσύνης αλλά και ανθρώπων των ΜΜΕ.
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τις κατά καιρούς υποθέσεις που χειρίστηκαν μυστικές υπηρεσίες και στοιχεία που για πρώτη φορά θα δουν το φως της δημοσιότητας.
Οπως είπαμε οι δημοσιογράφοι που συμμετέχουν είναι πάνω από 20 και είναι δύσκολο για το σύστημα να τους ξεπαστρέψει όλους-άλλωστε υπάρχουν ανάμεσα στα βουβάλια αντικρουόμενα συμφέροντα!
Την προσπάθεια επιχείρησε ήδη να την χειραγωγήσει πολύ γνωστός παράγοντας προσφερόμενος να επενδύσει 5 εκατομμύρια ευρώ!
Οι δημοσιογράφοι αρνήθηκαν...

Οι Έλληνες αποκλείονται από την αγορά γης στη Τουρκία!

Σύμφωνα με άρθρο της Jerusalem Post , σε νόμο που προωθείται στην Τουρκία θα απαγορεύεται στους Έλληνες και τους Ισραηλινούς να αγοράσουν γη στην Τουρκία.
Την ίδια στιγμή θα δίνονται σημαντικές διευκολύνσεις και σε εξυπηρετήσεις σε Άραβες, Ιρανούς, Σαουδάραβες κλπ, για επενδύσεις και αγορά γης στην Τουρκία.
Είδατε οι φίλοι μας οι Τούρκοι…
Μας σκέφτονται σου λέει που να ξοδεύονται οι άνθρωποι, έχουν κρίση ας κρατήσουν τα λεφτά τους καλύτερα…
Κατά τα άλλα θέλουν να μπουν και στην Ε.Ε και εμείς τους υποστηρίζουμε λέει…
http://http//exomatiakaivlepo.blogspot.com/2010/11/o_29.html

Σαφές προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ σε νέα δημοσκόπηση

Σαφές προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ έναντι της Νέας Δημοκρατίας δείχνει η δημοσκόπηση της εταιρείας Rass για λογαριασμό της εφημερίδας «Το Παρόν».
Συγκεκριμένα, το ΠΑΣΟΚ προηγείται της Νέας Δημοκρατίας με 4,3 μονάδες, συγκεντρώνοντας το 27,4% έναντι 23,1% της Νέας Δημοκρατίας.
Ακολουθεί το ΚΚΕ με 8,2%, ο ΛΑΟΣ με 4,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 3%, οι Οικολόγοι με 3,1%, η Δημοκρατική Αριστερά με 2,2%, ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη συγκεντρώνει το 2,4%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έρευνα, που διεξήχθη τηλεφωνικά σε δείγμα 2.003 ατόμων, η αδιευκρίνιστη ψήφος ανέρχεται στο 21,9% των προτιμήσεων. Η δημοσκόπηση είναι η πρώτη μετά την ανακοίνωση του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία ωστόσο δείχνει πως στην παρούσα φάση δεν πιάνει το 3% που χρειάζεται για να μπει στη Βουλή.

Οδός Σταδίου. Και το στάδιο που είναι;

Και ποιος δεν γνωρίζει την οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Ενώνει την Ομόνοια με το Σύνταγμα και σφύζει από ζωή όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Την προτιμούν οι διαδηλωτές ή οι γιάπιδες (τράπεζες και ακτίνα του πάλαι ποτέ χρηματιστηρίου). Την προτιμούν οι βιβλιόφιλοι (στοά βιβλίου και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία). Την προτιμούν όσοι τρελαίνονται για shopping therapy. Όλα μοιάζουν γνωστά και οικεία στην οδό Σταδίου.
Εκείνο που, ίσως, προκαλεί την πρώτη εύλογη απορία είναι το ίδιο το όνομα της: Σταδίου; από που και ως που; Που βρέθηκε το Στάδιο; Μήπως υπήρχε κάποτε και το γκρέμισαν; Τίποτα απ όλα αυτά δεν ισχύει. Σύμφωνα με τον αρχικό πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης των Αθηνών προβλεπόταν ότι η οδός Σταδίου θα φτάσει μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο. Η αντιβασιλεία του Όθωνα, όμως, δεν προχώρησε στη υλοποίηση του σχεδίου, είτε γιατί δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα κονδύλια, είτε γιατί δεν επιθυμούσε προστριβές με τους κτηματίες, που έπρεπε να τους απαλλοτριώσει τα κτήματα, είτε και για τους δύο λόγους. Έτσι, ο δρόμος έμεινε στη μέση, αλλά διατηρήθηκε το αρχικό όνομα, σαν στοιχειωμένη κατάρα των «πολεοδόμων» Σταμάτη Κλεάνθη, Εδουάρδο Σάουμπερτ, Κλέντζε για να θυμίζει στους γραφειοκράτες ότι έχουν αφήσει το έργο μισοτελειωμένο. Όσο και αν προσπάθησαν τρεις φορές να απαλλαγούν από την «κατάρα» και να τη μετονομάσουν σε οδό Φειδίου, Ακακιών (κάποτε υπήρχαν ακακίες στα πεζοδρόμια), Ουίνστον Τσόρτσιλ, το όνομα της παρέμεινε Σταδίου.
Πάντως, η χάραξη της Σταδίου δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αρκεί να αναλογιστείτε ότι εκεί που τώρα υπάρχει ο πολυσύχναστος δρόμος, μέχρι τη δεκαετία του 1850 ήταν το ποτάμι – ρέμα του Βοϊδοπνίχτη. Μάλιστα, στο ύψος του Αρσακείου υπήρχε γέφυρα για να ενώνει τις δύο όχθες. Το 1852 μία ξαφνική νεροποντή παρέσυρε τη γέφυρα, με αποτέλεσμα να κοπεί η Αθήνα στα δύο. Η πηγή του ρέματος ξεκίναγε από το Λυκαβηττό διερχόταν κατά μήκος της οδού Βουκουρεστίου (τότε την έλεγαν χεζοπόταμο) και διέσχιζε την Σταδίου
Κατά το 1860 το ρέμα σκεπάστηκε και σχηματίστηκε η σημερινή οδός Σταδίου. Στη διάρκεια των έργων επιχωμάτωσης της Σταδίου κατασκευάστηκε και ο πρώτος υπόνομος της πρωτεύουσας από την Γαλλική Αποστολή Δημοσίων Έργων. Έτσι, Σχηματίστηκε ο πρώτος ευθύς δρόμος της Αθήνας, με πολύ μεγάλα πεζοδρόμια και ανθοστολίστηκε με πανέμορφες ακακίες. Ακόμα και σήμερα, όμως, το νερό συνεχίζει να περνά υπόγεια γι αυτό και πολλά από τα υπόγεια των παλαιών κτηρίων πλημμυρίζουν. Ό,τι και αν κάνουμε η φύση δε μας ξεχνά ποτέ

Το ΔΝΤ “ απειλεί” και τον Σαμαρά

Διαβάστε την απίστευτη συνέντευξη του υπεύθυνου τύπου του Τέταρτου Ράιχ στην Ελλάδα

Δίνει συνέντευξη ο τοπικός Γκαουλάιτερ στη γνωστή εφημερίδα του ΔΝΤ…

Ο κύριος Ντερούζ λέει ότι οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες και τονίζει (αφήνοντας να πλανάται στην ατμόσφαιρα ένας αδιόρατος εκβιασμός, που μόνο άνθρωποι που τελούν σε πλήρη παύση της εγκεφαλικής τους λειτουργίας δεν μπορούν να καταλάβουν) τη σημασία του πολιτικού κλίματος για την πρόοδο του σταθεροποιητικού προγράμματος
«Oι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες για το πρόγραμμα και την κυβέρνηση συνολικά» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα της Κυριακής» ο κ. Σερβάς Ντερούζ και προτρέπει: «Μη χαλαρώνετε». Ο επικεφαλής των εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης τονίζει ότι «η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει πλήρωςαλλά σοφά το πολιτικό της κεφάλαιο και να πείσει τις αγορές για την αποφασιστικότητα και την ικανότητά της να υλοποιήσει τις συμφωνηθείσες πολιτικές. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια μιας παρανόησης για την αποφασιστικότητά της».
Τα στελέχη της τρόικας αποδίδουν μεγάλη σημασία στο πολιτικό κλίμα, καθώς θεωρείται η κρισιμότερη παράμετρος για την πρόοδο του σταθεροποιητικού προγράμματος, και υπογραμμίζουν ότι η αποδοχή των πολιτών και η υποστήριξη της αντιπολίτευσης είναι σημαντικές για την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών. «Είναι λάθος να λέμε ότι υποστηρίζει το μνημόνιο μόνο η κυβέρνηση» λέει ο κ. Ντερούζ. «Πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτή η περίοδος είναι καθοριστική για την Ελλάδα» τονίζει και προσθέτει: «Η δημιουργική υποστήριξη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε σημείακλειδιά του προγράμματος είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Η Ελλάδα αλλάζει οικονομικά και πολιτικά και αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι ισχυρό και ξεκάθαρο προς τις αγορές. Ελπίζω ότι η αντιπολίτευση θα το καταλάβει αυτό…». Εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση
Παρά τη διάθεση για «δραματοποίηση» της δεύτερης επίσκεψης αξιολόγησης της τρόικας, η πραγματικότητα είναι περισσότερο «πεζή». Οι ελεγκτές ήταν υποχρεωμένοι να κρίνουν όσα έγιναν ως το τέλος Σεπτεμβρίου και όχι όσα δεν έγιναν από τον Οκτώβριο ως σήμερα λόγω της «προεκλογικής νάρκωσης» στην οποία υπέπεσε η κυβερνητική μηχανή. Οσο λοιπόν και αν έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στις κατ΄ ιδίαν συναντήσεις τους με τους υπουργούς για να τους παρακινήσουν να δράσουν για να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο, οι επίσημες αξιολογήσεις (για όσα έγιναν ως τον Σεπτέμβριο) είναι θετικές. «Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης εκτελείται κανονικά σε γενικές γραμμές» διαβεβαιώνει ο κ. Ντερούζ. «Είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εκπλήξεις».
Ο επικεφαλής των ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων απορρίπτει κάθε θεωρητική συζήτηση για το αν η τρόικα θα αναλάμβανε το ρίσκο να εισηγηθεί τη διακοπή της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα αν η χώρα παρεκκλίνει των υποχρεώσεών της. «Η μη συμμόρφωση με το πρόγραμμα δεν βρίσκεται ανάμεσα στις διαθέσιμες επιλογές» αρκείται να υπογραμμίσει λακωνικά. Πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους μεταδίδουν σε συνομιλίες με «Το Βήμα της Κυριακής» ότι, σε περίπτωση που η Ιρλανδία υπογράψει την εφαρμογή μνημονίου, τότε αυτομάτως αποχωρεί από την ομάδα των χωρών που συμβάλλουν στον δανεισμό της Ελλάδας. Σε μια τέτοια περίπτωση η συμβολή της Ιρλανδίας θα καλυφθεί από τη Γερμανία και ενδεχομένως το ίδιο θα συμβεί αν η Πορτογαλία ακολουθήσει την Ιρλανδία.

Ο φόβος της Ισπανίας

Σε περίπτωση όμως όπου η Ισπανία διολισθήσει στον μηχανισμό, οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι επισφαλής, αφού η ευστάθεια και η μακροημέρευση του μηχανισμού θα τεθεί εκ των πραγμάτων εν αμφιβόλω. Παράλληλα, υπάρχει μια άλλη εξέλιξη που έχει συμβεί αθόρυβα και έχει ελάχιστα ερευνηθεί και αξιολογηθεί. Από τον Απρίλιο που η Ελλάδα αποκλείστηκε από τις αγορές και προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης τα γαλλικά και τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν πουλήσει στην ΕΚΤ ή σε κερδοσκοπικά funds μεγάλο μέρος των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν, αποκτώντας έτσι «ανοσία» στις μεγάλες απώλειες που μπορεί να προκαλέσει η αναδιάρθρωση του συνολικού ελληνικού χρέους. Γιατί λοιπόν οι χώρες τους να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα;

Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ

ΚΑΠΟΙΟΙ εκτιμούν εξ αυτού ότι η αναδιάρθρωση μπορεί να είναι θέμα χρόνου,ωστόσο ο κ.Ντερούζ αρνείται εμφατικά ότι αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος και επιμένει ότι η τρόικα δεν την επιθυμεί και η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να την αποφύγει.Θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τόσο το ύψος όσο και τη δυναμική του χρέους,η οποία με βάση το χειρότερο σενάριο θα φθάσει το 160% του ΑΕΠ το 2014.
Κατά τον κ. Ντερούζ η αποφυγή της καταστροφικής για την αξιοπιστία της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές αναδιάρθρωσης του συνολικού χρέους συνδέεται άρρηκτα με την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών.Τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές τώρα θα οδηγήσουν σε ισχυρή ανάπτυξη μετά το 2012 και κατά συνέπεια η οικονομία θα μπορεί να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος που- λόγω της ανάπτυξης- θα μειώνεται σταθερά ως ποσοστό του εθνικού πλούτου. «Γι΄ αυτό επιμένουμε τόσο πολύ στις διαρθρωτικές αλλαγές» καταλήγει.

Η "θεολογία" της τοκογλυφίας...

Οι ντόπιοι εφιάλτες και οι διεθνείς τοκογλύφοι γράφουν -εδώ και τώρα- τις μελανότερες και οδυνηρότερες, για το παρόν και το μέλλον του λαού μας και τόπου μας, σελίδες.
Ύστερα απ' την προσφορά εκ μέρους της Αποστασίας και της Χούντας της μισής Κύπρου στους Τούρκους, τώρα οδηγούν την, «απ' τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά», βγαλμένη Ελευθερία μας, «πικραμένη και ντροπιασμένη» στην ειρκτή του έσχατου εξευτελισμού και της έσχατης ένδειας.
Και δεν αρκούνται μόνο στην οικονομική μας αιχμαλωσία. Θέλουν παράλληλα και την προσωπική μας υποδούλωση. Με τη διαβόητη «κάρτα του. αλήτη»!
Το χαφιέ, δηλαδή, που θα μας εξαναγκάσουν να κουβαλάμε πάνω μας. Για να μας μεταβάλουν σε πολτό. Και δεμένους χειροπόδαρα, να μας πλάθουν και να μας πακετάρουν, όπως βολεύει στα εγκληματικά τους συμφέροντα. Έτσι ώστε να αργοπεθαίνουμε, φυτοζωώντας.
Αλλά ούτε και ως εδώ μένουν ικανοποιημένοι. Γιατί, για να πετύχουν αυτά και άλλα πολλά, που δόλια -φαίνεται -να μας κρύβουν, είναι απαραίτητο να...
σκοτώσουν πρώτα-πρώτα την ψυχή μας.
Και, επειδή βασική συνιστώσα για την υγεία και ζωή της ψυχής του ελληνικού λαού είναι το Ευαγγέλιο, επιστρατεύουν κάθε παραλογισμό και διαστροφή, για να το εξοβελίσουν από κάθε χώρο της κοινωνικής μας πραγματικότητας:
Από τα δικαστήρια, για να μην προσβάλλεται η θεμελιακά άδικη, στη συντριπτική πλειονότητά της, νομιμότητά τους απ' την εικόνα του Νοητού Ήλιου της Δικαιοσύνης.
Από τα σχολεία, για να μην προσβάλλεται το ψεύδος, που διαρκώς όλο και μεθοδικότερα και σε μεγαλύτερες δόσεις σερβίρεται στα παιδιά μας.
Και όλα αυτά στο όνομα των ανθρωπίνων, λένε, δικαιωμάτων! Οι συστηματικοί και ουσιαστικοί υπονομευτές και κατεδαφιστές παντός ανθρωπίνου δικαιώματος και πάσης δικαιοσύνης! Σε παγκόσμια κλίμακα.
Και να, που τώρα θέλουν, λέει. να καταργήσουν και το τμήμα της Θεολογικής Σχολής, που ασχολείται με την κοινωνική θεολογία.
Και με ποια πρόφαση;
Επειδή, λέει, στο τμήμα αυτό έχει επιβληθεί από την πλευρά κάποιων καθηγητών καθεστώς ευνοιοκρατίας και οικογενειοκρατίας.
Δηλαδή πονάει δόντι, κόβουν κεφάλι..
Όταν θα έπρεπε ν' αρχίσουν πρώτα-πρώτα απ' τα δικά τους τα κεφάλια..
Γιατί μας θυμίζουν οι αρχάγγελοι αυτοί της κάθαρσης και στην περίπτωση αυτή και πάλι το αθάνατο Ευαγγέλιο:
Όταν ο Χριστός κατακεραυνώνει τη μαφία των γραμματέων και φαρισαίων, που έβλεπαν τη σκόνη στα μάτια των άλλων, αλλά δεν έβλεπαν τα δοκάρια στα δικά τους τα μάτια.
Γιατί τι άλλο είναι ο δικομματισμός, αν όχι οικογενειοκρατικές συντεχνίες πλιάτσικου και ληστείας σε βάρος του λαού. Οριζοντίως και καθέτως!.
Και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την πολυεπίπεδη και πολύμορφη θανάσιμη υπονόμευση και χρεοκοπία της χώρας μας.
Και ποια είναι η πραγματική αιτία, για την οποία θέλουν να καταργήσουν το Τμήμα της Κοινωνικής Θεολογίας;
Είναι, όπως φαίνεται το γεγονός ότι η κοινωνική θεολογία βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με τη «θεολογία» του καπιταλιστικού μεσαίωνα και της διεθνούς τοκογλυφίας.
Αφού περισσότερο από κάθε άλλο τμήμα, όχι μόνο των της Θεολογικής, αλλά και όλων των πανεπιστημιακών σχολών ασχολείται με το, ζωτικότερο για την κοινωνία μας πρόβλημα: Δηλαδή, την κοινωνική δικαιοσύνη!
Που ασφαλώς καθόλου δεν συμφέρει στους διεθνείς τοκογλύφους και τους ντόπιους υπηρέτες τους.
Και είναι, λέει, και σοσιαλιστές οι αξιότιμοι αυτοί κατεδαφιστές της κοινωνικής θεολογίας! Και μάλιστα με πατέντα και περικεφαλαία.
Αφού έχουν και την προεδρεία και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!.
Λοιπόν; Θαυμάστε και δοξάστε την καθαρότητα και την δικαιοσύνη τους...

Που στο καλό έχουν κρυμμένα ταγεννητικά τους όργανα οι κότες και οι κόκκορες και πως τελείται το "μυστήριο";

Πως ζευγαρώνουν οι κότες ....

Αναρωτηθήκατε ποτέ σας πως αυτά τα υπέροχα κοτοπουλάκια έχουν έρθει στον κόσμο; Εμείς αναρωτηθήκαμε και ψάξαμε και βρήκαμε πληροφορίες που είναι εντυπωσιακές!
Που στο καλό έχουν κρυμμένα ταγεννητικά τους όργανα οι κότες και οι κόκκορες και πως τελείται το "μυστήριο";
Πάντως δεν είναι και τίποτα τρομερό αλλά έχει ενδιαφέρον, ας δούμε λοιπόν τι γίνεται!

Πως ξεκινάει το ζευγάρωμα;

Όταν ένας κόκκορας θέλει να ζευγαρώσει, έχει "εξάψεις" κοινώς, θα κάνει έναν μικρό χορό γύρω από την υποψήφια κότα. Συνήθως οι κότες δεν ενδιαφέρονται για κάτι "πονηρό" και φέυγουν.
Τώρα αν ο κόκκορας θέλει να ζευγαρώσει, θα την πάρει στο κυνήγι! Αν είναι αρκετά γρήγορος για να την πιάσει, θα την γραπώσει από τα πούπουλα και θα την καθηλώσει. Έτσι, θα αρπάξει την πλάτη της με τα νύχια του και το ...κεφάλι της με το ράμφος του και θα σκαρφαλώσει από πίσω της. Κατά την πράξη αυτή, ανασηκώνονται τα πούπουλα της κότας και έρχονται και τα δυο τους σε πιο στενή επαφή, χωρίς σχεδόν τα πούπουλα.
Ο κόκκορας δεν έχει πέος. Έχει όμως μία κύστη με σπέρμα σε μία σχισμή στο κάτω μέρος του σώματός του, όπου, κατά την αναπαραγωγή, προσπαθεί να εκχύσει το σπέρμα αυτό, σε μία αντίστοιχη σχισμή που έχει η κότα, στο πίσω πάνω μέρος της (ουσιαστικά κάτω από τα πούπουλα που ανασηκώθηκαν).
Έτσι ολοκληρώνεται η διαδικασία της αναπαραγωγής!

Τι συμβαίνει μετά; Το αυγό;

Μετά, το σπέρμα παραμένει μέσα στην κότα και κατεβάζει η κότα ένα ωάριο(κάθε ~25 ώρες) το οποίο γονιμοποιείται. Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει σιγά σιγά η δημιουργία του αυγού. Έτσι σταδιακά(7-10 ημέρες) αρχίζει και δημιουργείται το αυγό με το "ασπράδι" του, τον κρόκο, τις μεμβάνες, το κέλυφος. Από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί, το αυγό θα βγει από την κότα μέσα σε 24 ώρες.
Η κότα, παράγει αυγά ανεξάρτητα αν έρθει σε επαφή με τον κόκκορα ή όχι. Απλά αυτά τα αυγά δεν είναι γονιμοποιημένα και είναι τα αυγά τα οποία τρώμε.
Έτσι, αν η κότα γονιμοποιηθεί, τότε δημιουργείται γονιμοποιημένο αυγό, από το οποίο θα βγεί το κοτοπουλάκι!

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

"Ένας κλέφτης, μια πουτάνα και ο... Μίμης!"

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Εμφανίζεται, όχι όταν έχει κάτι ουσιαστικό να πει, μια ουσιαστική πρόταση για το καλό του τόπου να προτείνει, αλλά τότε -μόνο- που έχει ένα καινούριο βιβλίο του να προωθήσει. Eίναι πολυγραφότατος, αλλά αν αναλογιστείς ότι είναι βουλευτής και δεν εκλέχτηκε για να αναλώνεται σε μερικές ατάκες που προκαλούν αίσθηση, τον κατατάσσεις αυτόματα στους άεργους της πολιτικής. Αν σκεφτείς ότι δεν επιλέχθηκε για να...
δημοσιεύει την λυρική καταγραφή των ενοχών του που οι επιλογές του του φόρτωσαν, τον βλέπεις πια με συμπόνοια και όχι τόσο με θυμό ή εκνευρισμό. Και μοιάζει τελικά να επιζητά την συγχώρεση. Σου δίνει μερικές αιτίες που εξαπατήθηκε. Ψυχολογικοί μηχανισμοί αυτοδικαιολόγησης-αυτοεξαπάτησης εμφανίζονται στο νέο του βιβλίο "Η έβδομη αίσθηση troika Μοίρα" -θυμίζει έντονα στοίχο γνωστού τραγουδιού- που αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε. Μαζί μ' αυτό κυκλοφορεί και ο δημιουργός του σε τηλεοπτικά πλατό, ραδιόφωνα και portals. Βγήκε από το ιδιωτικό καβούκι του και ομολόγησε ότι "στον ψυχικό του κόσμο υπάρχει μια ελεύθερη πτώση από τα 30.000 πόδια". Πιστεύει ότι με τη συγγραφή του συγκεκριμένου εκθετήριου εξυπνακίστικων φράσεων και επιτηδευμένων εκφράσεων, που δεν προσφέρουν τίποτα άλλο από το να προσδώσουν τον τίτλο του γραφικού στον γραφέα τους, ξαναγίνεται "είκοσι ετών, ο λαθρεπιβάτης με το κόκκινο και το μαύρο..." .
Η εκκεντρικότητα είναι πάντα η σύμβαση της εποχής, αλλά αδικείται ως έννοια αν προσπαθούν κάποιοι, όμοιοι με εκείνον, να την υφαρπάξουν και να ντυθούν μ' αυτή, δίχως να τους πηγαίνει πια. Δίχως να τους κολακεύει. Μοιάζει σ' αυτό με τον κ. Πάγκαλο, αλλά ευτυχώς δεν είναι αντιπρόεδρος ή δεν υπουργεύει. Και μάλλον δεν πρόκειται να λάβει αντίστοιχους θώκους.
Τα 'γραψε ωραία ο δημοσιογράφος Δ. Σούλτας, στον κήπο του στο facebook για την περίπτωσή του: "Ο Μίμης Ανδρουλάκης θέλει να θυμίσει στον εαυτό του ότι είναι διανοούμενος και γράφει προλογίζοντας την προδημοσίευση:"Έτσι ξαναγίνομαι είκοσι χρονών, λαθρεπιβάτης στο κόκκινο και στο μαύρο". Δεν θα ξαναγίνεις ποτέ είκοσι χρονών, Μίμη. Ούτε μεταφορικά, ούτε επί της ουσίας. Δεν ξαναγίνεσαι είκοσι χρονών δια της ανατάσεως... της χειρός υπέρ των νεοφιλελεύθερων της τρόικας. Δεν θα ξαναγίνεις ποτέ είκοσι χρονών γιατί η ιστορία των 20 γράφεται με τα ΟΧΙ κι εσύ έχεις μάθει πλέον να λες μόνο ΝΑΙ. Γιατί όπως λες κι εσύ "Ο νόμος της Εντροπίας από τη Φυσική με είχε διδάξει ότι ο χρόνος εμπεριέχει το πάγωμα, την απώλεια της ενέργειας, τη φθορά του πάθους, της αγωνίας και του φόβου". Καληνύχτα και σε σένα και σε πολλούς ηττημένους της γενιάς σου...".
Το βιβλίο δεν περιέχει τίποτα παραπάνω από πινελιές μιας μετενοχικής προσπάθειας κέντρισης ενδιαφέροντος, μιας εξομολόγησης ενός αισιόδοξου διονυσιακού πεσιμιστή και μιας ύστατης έκκλησης για συγχώρεση από τις πολλές ευθύνες που φέρνει και ο ίδιος, ως (απο)γόνος του Πολυτεχνείου και ως ιδεαλιστής της Μεταπολίτευσης. Κάτω από το συνειρμικό ημίφως που τη συνοδεύει πάντα (την εξιστόρηση εγκλημάτων της μεταπολίτευσης), ο νόμος της Εντροπίας από τη Φυσική τον είχε διδάξει ότι ο χρόνος εμπεριέχει το πάγωμα, την απώλεια της ενέργειας, τη φθορά του πάθους, της αγωνίας και του φόβου. Θα έπρεπε, όμως, αυτή του η γνώση να τον είχε οδηγήσει αυτόβουλα ήδη σπίτι του και όχι στα έδρανα της Βουλής. Εντός αυτής δεν είναι χρήσιμος, καθώς χάθηκε κάπου ανάμεσα στην μετάφραση των συνδρόμων: της Κασσάνδρας (ή η βαρηκοΐα της εξουσίας), του Ίκαρου, του Φαέθοντα, της ματαίωσης, της «ταύτισης με τον επιτιθέμενο», της Στοκχόλμης, του Ορφέα-Ευρυδίκης (Don’t look back). Το κατάλαβε κι ο ίδιος και τώρα σε καλεί να πιεις Νερό της λήθης, Νερό της λησμοσύνης στην εποχή του internet για να καταφέρεις την δικιά του αποδέσμευση από την προδοσία. Είναι, όμως, διστακτικά ειλικρινής (έστω και καθυστερημένα, έστω προς στιγμήν), καθώς σε ενημερώνει ότι τίποτα δεν είναι πια στο χέρι σου, επέπλεε. «Παίξ’ το βαθύ πράσινο», όπως το 'παιξε και εκείνος τόσα χρόνια και διατηρήθηκε στην επιφάνεια του τίποτα του σήμερα. Κολύμπα στην αβεβαιότητα και έχε εκείνον να σου "την λέει": "Κολυμπούσα κι απόδιωχνα από τη σκέψη μου την κακή μοίρα του Νικηφόρου Μανδηλαρά, που ρίχτηκε από το πλοίο στα κύματα, και το νου μου θέρμαινε σαν ακτίνα ελπίδας, όπως και τώρα, ο μονοσάνδαλος Ιάσονας και με πικρό παράπονο διερωτώμαι αν ο Έλληνας, που αποκοιμήθηκε σιτιζόμενος με δανεικά στο «Πρυτανείο», βαυκαλιζόμενος με την ψευδεπίγραφη «προοδευτικότητα», θα ξαναβρεί μέσα του το ένστικτο του Αργοναύτη, του ανθρώπου της εξερεύνησης, του ταξιδιού, της δημιουργίας, της καινοτομίας, του αγώνα της ζωής.". Αυτή τη δανεική ζωή που ανορθόδοξα τώρα στη στερούν οι "προοδευτικοί", οι γιαλαντζί σοσιαλιστές, σε καλεί ο συγγραφέας να την διαχειριστείς με ορθολογική επιλογή στην αναγκαστική σου προσθαλάσσωση και παράλληλα, αρχίζει τις εμμέσως ειρωνικές αναφορές στον Πρωθυπουργό σου για να σε δαμάσει, για να ημερέψει το θυμό σου, καθώς είναι σίγουρος ότι εκείνος -ο πρωθυπουργός σου- δεν θα της νοήσει και δεν θα του θυμώσει. «Κοιμάσαι, γιε μου;» Η φωνή του πατέρα/ Ο αναίτιος εγγονός και το κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας/ «Πατέρα, μ’ ακούς;»–Η από μηχανής Τρόικα Θεά/ Στην τρίτη γενιά η παλιά κατάρα/ Εκλεκτικές συγγένειες/ υπότιτλοι του βιβλίου που μεταξύ άλλων υπογραμμίζουν το παραφύσει νόσημα της δημοκρατίας σου. Την οικογενειακή διαδοχή, ωσάν τις μοναρχίες.
Kαι συνεχίζει ο παράλογος δον Ζουάν με αιτία την συγχωρητική ειρωνεία έναντι του πολιτικού συστήματος, στο οποίο πειθαρχημένα μετέχει. «Για όλα φταίει ο Μίδας!» και χρειάζεται «Διπλή συνείδηση» εν μέσω χρεωκοπίας. Με τη μία εκ των συνειδήσεων, θα λέγεται ότι τα «Λεφτά υπάρχουν»: Η μία δραχμή δύο, και με την άλλη θα επιτευχθεί ο αναπρογραμματισμός του χρέους με την επιφοίτηση του Διονυσίου, στο σκιώδες βασίλειο του «Αν». Σ' ένα βασίλειο που οι ποιητές σωπαίνουν και οι βουλευτές συγγράφουν ή μεταγράφονται σε καινούργιους φορείς, δίχως ουσιαστική αξία, καθώς δεν μπορούν ολικά να μεταμορφωθούν και δεν μπορούν να καταστούν τοιουτοτρόπως ικανοί.
Αξία έχει, έλεγε ο Αρίστιππος, μόνο ό,τι μπορείς να διασώσεις μαζί με τη ζωή σου σ’ ένα ναυάγιο. Αρκεί να μην είναι συναυαγός σου ένας κλέφτης, μια πουτάνα κι ο... Μίμης, γιατί τότε δύσκολα θα διασώσεις το παραμικρό σου.
YΓ Αναμένω ευχαριστήρια επιστολή για τη δωρεάν διαφήμιση που έκανα στο νεοτάξιδο (και εύχομαι καλοτάξιδο) βιβλίο...

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα έφυγε ο "Μάρκος", ένας μεγάλος αγωνιστής της ελευθερίας και του σοσιαλισμού...
Η ΜΝΗΜΗ είναι το καλύτερο ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ!
«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω απ’ την Ευρώπη. Ναι, αλλά και ένα ουράνιο τόξο, και το ΠΑΚ ήταν (είναι) ένα από τα χρώματα του φάσματός του.

Το κληροδοτούμε στους κάτωθι:
α). Στα νιάτα για να εμπνέονται, να αγωνίζονται και να ελπίζουν
β). Στο σύστημα για να...» φοβάται

Κώστας Τσίμας, Οκτώβρης 2001

Το Νέο Σήμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.


Με τα Αρχικά Π και Κ. που ερμηνεύονται Πίσω ....και ...κολλητό.
Τυχαίο δεν νομίζω!!

Ναύπλιο Η άλωση του Παλαμηδίου (30.11.1822) και ο πορθητής Στάϊκος Σταϊκόπουλος".

Πανηγυρικά εόρτασε σήμερα η πόλη του Ναυπλίου την απελευθέρωση της από τα ζυγά των τουρκων ήταν Νοεμβριος του 1822 όταν ξημερώματα του Αγίου Ανδρεου ο Σταικος Σταικοπουλος με τους άνδρες του έκανε ρεσάλτο στο κάστρο Παλαμήδι και έτσι κατάφερε να απελευθέρωση το Ναύπλιο. Τιμώντας αυτή την ημέρα έγινε σήμερα δοξολογία στον ιστορικό ναό του Αγίου Ανδρεος στο κάστρο Παλαμήδι χοροστατουντος του θεοφιλέστατου Επισκόπου κκ. Καλλινίκου και παρόντος του υφυπουργού Γιάννη Μανιατη του βουλευτή Ανδριανου (ΝΔ) και των πολίτικων και στρατιωτικών αρχών της πόλης.Μετά το πέρας της δοξολογίας ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων στον ανδριάντα του Σταικου μπροστά από την πύλη ξηράς της πόλης.
Η άλωση του Παλαμηδίου (30.11.1822)και ο πορθητής Στάικος Σταϊκόπουλος

Του Πάνου Λιαλιάτση

Η 30ή Νοεμβρίου του 1822 είναι η γενέθλια ημέρα της Ελευθερίας για τους Ναυπλιώτες και όλους τους κατοίκους της Αργολίδας. Η πολιορκία του Ναυπλίου είχε αρχίσει στις 4 Απριλίου του 1821, αλλά το τουρκοκρατούμενο Ανάπλι, οχυρωμένο από τους Βενετσιάνους από το 1687 με τα κάστρα του Παλαμηδιού, του Ιτς Καλέ και του Βαρουσίου, αντιστεκόταν πεισματικά στην ελληνική ορμή. Ωσπου ήρθε η ώρα η ευλογημένη του Σταϊκόπουλου και των παλικαριών του που, ανήμερα τ' Αγιαντρέα, κυρίευσε το Παλαμήδι με τολμηρό ρεσάλτο. Εκτοτε, οι Ναυπλιώτες γιορτάζουν τούτη την ημέρα ως την άγια ημερομηνία του Μεγάλου Σηκωμού, που έφερε το προαιώνιο "ποθούμενο" των Πανελλήνων. Ολοι οι ιστορικοί του 1821 στέκονται σε τούτη την ημερομηνία με υπέρτατη χαρά και μας δίνουν λαμπρές σελίδες για το τόλμημα του νεαρού παλικαριού από τη Ζάτουνα, του "Σταϊκούλη" όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, που η βροχερή νύχτα της 29ης προς την 30ή Νοεμβρίου έμελλε να ήταν η μεγάλη ώρα της μοίρας του.
Ο ιστορικός του Ναυπλίου Μιχαήλ Λαμπρυνίδης (1851-1915), διδάκτωρ της Νομικής και πολιτικός, μας έδωσε το χρονικό τούτης της αλώσεως στο καλοδουλεμένο όγδοο κεφάλαιο της "Ναυπλίας", η οποία είδε το φως της δημοσιότητας το 1898 και ξανατυπώθηκε το 1950 από τον προοδευτικό σύλλογο "Ο Παλαμήδης" (σελ. 358+ ιδ). Ο ιστορικός αυτός, τον οποίο ακολουθούμε εδώ, είχε υπόψη του τις μαρτυρίες της εκπόρθησης του Παλαμηδιού, κυρίως του Αμβρόσιου Φραντζή, του Φωτάκου, του Κολοκοτρώνη, του Τρικούπη και των άλλων ιστορικών του 19ου αιώνα, τις οποίες δεν αναφέρει συχνά. Από τις προφορικές ενθυμήσεις γερόντων των ημερών του, τα δημοτικά τραγούδια και τις κριτικές της Ιστορίας του, ο Μιχ. Λαμπρυνίδης κατάρτισε μια δεύτερη γραφή της "Ναυπλίας", επαυξημένη και βελτιωμένη, σε απλούστερη αλλά πάντα κομψή καθαρεύουσα, που παραμένει ανέκδοτη στα συρτάρια του συλλόγου αυτού. Την δώρισε στον "Παλαμήδη" η κόρη του Μιχ. Γ. Λαμπρυνίδη Χαρίκλεια Α. Χαρτουλάρη, το 1949, με το ρητό όρο της δημοσίευσης. Ο επιμελητής της "β' εκδόσεως" Αγγελος Αθ. Κλεισιούνης, Ναυπλιώτης και αυτός, ξανατύπωσε την α' έκδοση με μερικές τροποποιήσεις.
Οπως σημειώνει η ιστορικός Ευτυχία Δ. Λιάτα στον πρόλογο της δ' εκδόσεως (2001) "στην β' γραφή της "Ναυπλίας" ο Λαμπρυνίδης αξιοποιεί πρώτος αυτός το πλούσιο υλικό δύο πολύ σημαντικών πηγών: Είναι η "Βιβλιοθήκη του αοιδίμου Σπυρίδωνος Τρικούπη, ης μετά πολλής ευμενείας" του επετράπη η αναδίφηση και το αρχείο "της Δημαρχίας Ναυπλίας, όπως επ' εσχάτων" του έγινε προσιτό. Κι ακόμα, διάφορες άλλες δευτερεύουσες πηγές και πληροφορίες που ετέθησαν υπόψη του, πλούτισαν το κείμενο σχεδόν μέχρι υπερδιπλασιασμού του".
Ο σύλλογος "Παλαμήδης" μου επέτρεψε την αναδίφηση στο όγδοο κεφάλαιο της δεύτερης γραφής της "Ναυπλίας", "τελευταία πολιορκία και άλωσις" και διαπίστωσα τα εξής: α' Ακολουθεί πιστά τη διάταξη της ύλης της πρώτης εκδόσεως, β' χωρίζει σε υποκεφάλαια το κείμενο της α' εκδόσεως, γ' προσθέτει νέα στοιχεία για διάφορους ντόπιους οπλαρχηγούς και δ' πλουτίζει την αφήγησή του με δημοτικά τραγούδια της εποχής που διασώζει.
Αλλά είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε το συναξάρι της 30ής Νοεμβρίου, να ιδούμε, προηγουμένως, την 20μηνη τελευταία πολιορκία τ' Αναπλιού και να ζήσουμε με τη φαντασία μας τούτη τη μεγάλη ώρα της πόλης. Πρωτύτερα όμως πρέπει να ιδούμε την κατάστασή της στις παραμονές του Μεγάλου Σηκωμού.

Το Ναύπλιο, από το 1715, ήταν η ασφαλής έδρα των Τούρκων στην Αργολίδα. Οι χριστιανοί, περίπου 300, κατοικούσαν στον Ψαρομαχαλά, κάτω από την Ακροναυπλία. Ο Μιχ. Λαμπρυνίδης υπολογίζει ότι συνολικά το Ανάπλι, κατά τις παραμονές της Επαναστάσεως, είχε περίπου 6000 κατοίκους (860 τουρκικές οικογένειες). Οι ένοπλοι (Τούρκοι, Αρβανίτες και Γενίτσαροι) υπολογίζονταν στους 1650. Ο μητροπολίτης Αργους και Ναυπλίου Γρηγόριος Καλαμαράς (1810-1821) είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία το 1819, ενώ βρισκόταν στην Υδρα, από το διδάσκαλο του Γένους Νικηφόρο Παμπούκη, αδελφό του μετέπειτα γυμνασιάρχη του Ναυπλίου Χαράλαμπου Παμπούκη. Ο μητροπολίτης Γρηγόριος (όμηρος των Τούρκων στην Τριπολιτσά, όπου εξέπνευσε από τις κακουχίες) ήταν κατά τον ιστορικό Αμβρόσιο Φραντζή, "έγκριτος γνώστης της ελληνικής γλώσσης και εις άκρον γενναίος". Εμύησε στη Φιλική Εταιρεία τον Ιωάννη Ιατρό, έμπορο στο Ναύπλιο, και τους Αργείτες προκρίτους Ιω. Περρούκα, Σταματέλο Αντωνόπουλο, τους αδελφούς Βλάση, τους αδελφούς Παπαλεξόπουλους και τους κληρικούς -πρωταξάδελφους- Γ. Βελίνη (Πλατανίτι), τον οικονόμο Θεοδόσ. Μπούσκο (Τζαφέραγα, σημ. Ασίνη) και Γ. Κακάνη (Μπούτια). Ο Μιχ. Λαμπρυνίδης μάλιστα διασώζει ενθουσιώδη επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αρχηγού της Εταιρείας, προς τον Γρηγόριο (1820), από τον οποίο ζητάει να συνδράμει την Εταιρεία "λόγω και έργω".
Η πολιορκία του Ναυπλίου άρχισε, όπως είπαμε, στις 4 Απριλίου του 21. Οι ραγιάδες είχαν ξεσηκωθεί ήδη στην Καλαμάτα, στην Πάτρα, στο Λεοντάρι και σε άλλα μέρη του Μοριά. Ο Μιχ. Λαμπρυνίδης διασώζει την κραυγή των χριστιανών της Αργολίδας: "Πίσω, αγάδες, γιατί σας βαρούμε. Χριστιανοί και Τούρκοι δεν μπορούν πλέον να ζήσουν μαζί", βροντοφώναξαν στη Δαλαμανάρα, όταν οι Τούρκοι από το Ανάπλι πήγαιναν για τις καθημερινές τους ασχολίες στο Αργος.
Παπάδες και λαϊκοί είχαν ξεσηκωθεί στην Αργολίδα. Ο αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κρέστας, ο Αναγνώστης Ζέρβας, ο Νικόλαος Λάμπρος από το Κρανίδι, ο Αναγνώστης Αναστασόπουλος από το Λυγουριό, ο παπα-Θοδόσης Μπούσκος από το Τζαφέραγα, ο Τάσος Νέζος, ο Μεντής, οι Κακάνηδες, ο Μπεκιάρης από τη Ναυπλία και το Αργος, ο Στάϊκος Σταϊκόπουλος με οπλισμένους πρόχειρα Αργείτες, Κρανιδιώτες, Λυγουριάτες και Δρεπανοχωρίτες, στους οποίους προστέθηκαν σε λίγο και οι ηγούμενοι των μοναστηριών του Καρακαλά και του Αυγού, επίσης ο Γιώργης Λύκος με αρκετούς Χελιώτες, συγκεντρώθηκαν όλοι στο Χαϊντάρι (σημερινό Δρέπανο). Προχώρησαν ύστερα προς το Ανάπλι, πιάνοντας τους γύρω λόφους: Αγίας Μονής, προφήτη Ηλία, Παπαφενά, εμποδίζοντας τους Οθωμανούς να βγουν έξω από την πόλη. Σύγκαιρα, δύο σπετσιώτικα πλοία, που τα κυβερνούσε η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, το ένα, και το άλλο ο Μανώλης Λαζάρου, μπήκαν στον αργολικό κόλπο και αποκλείσανε τ' Ανάπλι από τη θάλασσα. Από τον Κάτω Ναχαγιέ (Ερμιονίδα) έφτασαν οι ενισχύσεις του Γκίκα Μπόταση, ο οποίος στις 9 του Απρίλη έστειλε το γιο του Νικολό με σπετσιώτικο καράβι ν' αποκλείσει κι αυτός τ' Ανάπλι, Ομως η πολιορκία την άλλη μέρα, Πάσχα των Ελλήνων, διαλύθηκε, γιατί οι πολιορκητές διασκέδαζαν τη Μεγάλη Ημέρα και εύκολα διασκορπίσθηκαν. Τότε σκοτώθηκε ο ηγούμενος της μονής Αυγού, ο Γ. Λεμπέσης και άλλοι είκοσι επαναστάτες.

Αλλά μέσα σε λίγες ημέρες, οι ξεσηκωμένοι ραγιάδες συγκεντρώθηκαν στο Αργος και με την ενθάρρυνση του Παπαφλέσσα, του Νικόλαου Σπηλιωτόπουλου και του Σταϊκόπουλου, που διοργάνωσαν την "Καντζελαρία" του Αργους, αποφάσισαν την πολιορκία τ' Αναπλιού, έστω και με πρόχειρο οπλισμό. Αρχηγός της πολιορκίας ήταν ο νεαρός, πρώην έμπορος Στ. Σταϊκόπουλος με 900 Αργολιδιώτες, που στρατοπέδευσαν στο Κατσίγκρι, στον εκεί αρχαίο πύργο. Σε λίγο, κατέφθασε από την Κωνσταντινούπολη ο Αργείτης καπετάνιος Δημήτριος Τσώκρης και ανέλαβε την αρχηγία των πολιορκητών, ενώ ο Στ. Σταϊκόπουλος με 200 άντρες και δύο πυροβόλα, που πήρε από τα σπετσιώτικα καράβια κοντά στους Μύλους, έφτασε στον Αχλαδόκαμπο και απέκλεισε το δρόμο μεταξύ Τριπολιτσάς και Ναυπλίου. Ο αποκλεισμός από τη θάλασσα ενισχύθηκε με δύο ακόμη πλοία.
Στα τέλη του Απρίλη του 21, έφτασε στην Αργολίδα ο Μουσταφάμπεης ή Κεχαγιάμπεης, με 3.500 Αρβανίτες, ερχόμενος από τα Γιάννενα και διέλυσε την πολιορκία του Ναυπλίου. Τότε σκοτώθηκε, στον Ξεριά, ο γιος της Μπουμπουλίνας και άλλα περίπου 700 παλικάρια. Ο Κεχαγιάμπεης ενίσχυσε τη φρουρά του Ναυπλίου με 300 ακόμη άντρες και αφήνοντας τροφές, τράβηξε προς την Τριπολιτσά, την έδρα του Μοριά. Αλλά στο Βαλτέτσι ηττήθηκε από τους Ελληνες υπό τον Κολοκοτρώνη και αναγκάσθηκε να κλεισθεί στην πολιορκούμενη Τριπολιτσά.
Για τρίτη φορά, ξανάρχισε η πολιορκία τ' Αναπλιού, με αρχηγό τώρα το Νικηταρά, στις 15 Μαϊου του 21. Ο Νικηταράς τοποθέτησε στο Μερζέ τον Παπασέρνη Κρέστα, στο Κατσίγκρι το Σταϊκόπουλο και τους άλλους ντόπιους καπεταναίους σε άλλες επίκαιρες θέσεις. Οι οπλισμένοι Ελληνες έφταναν τους χίλιους, που περιέσφιγγαν τους Οθωμανούς τ' Αναπλιού. Το δεύτερο 15ήμερο του Μαϊου συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι στο μοναστήρι των Καλτεζών και σχημάτισαν την "Πελοποννησιακή Γερουσία" για τη διοίκηση του Μοριά. Από αντίθεση προς τον Κολοκοτρώνη, η Γερουσία θεώρησε αναγκαίο να αφαιρέσει την αρχηγία από το Νικηταρά και στη θέση του να τοποθετήσει το μανιάτη Κωνσταντή Μαυρομιχάλη.

Η πείνα άρχισε να ταλαιπωρεί τους Οθωμανούς του Ναυπλίου. Ενα εμπορικό πλοίο, με αγγλική σημαία, κατάφερε να κομίσει σ' αυτούς τροφές. Τώρα οι πολιορκητές πολλαπλασίασαν τα καράβια τους από 4 σε 8. Ομως και άλλο πλοίο, μαλτέζικο, με αγγλική σημαία, κατάφερε να επισιτίσει τους πολιορκημένους με 8.000 κιλά σιτάρι. Ωστόσο, πείνα και αρρώστιες τους θέριζαν. Αυτό φαίνεται στην απελπισμένη επιστολή τους στον Γιουσούφ πασά που βρισκόταν στην Πάτρα, ο οποίος είχε κατορθώσει να διαλύσει την πολιορκία της. Αλλά οι πολιορκητές του Ναυπλίου συνέλαβαν τους κομιστές της επιστολής έξω από τ' Ανάπλι.
Η πολιορκία αυτού συνεχιζόταν με πείσμα. Γενικός αρχηγός της ήταν τώρα ο Δημήτριος Υψηλάντης. Το σχέδιο του Γάλλου συνταγματάρχη Βουτιέ να καταλάβει το Μπούρτζι απέτυχε. Στο μεταξύ, πολλοί φιλέλληνες έρχονταν στο Ναύπλιο. Λεπτομέρειες μας δίνει Γερμανός γιατρός Ερρίκος Τράϊμπερ στο ημερολόγιό του, που μεταφράστηκε στα ελληνικά το 1960. Ο σηκωμός των Ελλήνων είχε συγκινήσει όλη την Ευρώπη. Ειδικότερα, για τη δράση των Γερμανών φιλελλήνων στην Πελοπόννησο και Ναύπλιο, μας δίνουν οι μελέτες της συμπολίτιδας κυρίας Ρεγγίνας QUACK-Μανουσάκη, διδάκτορος Φιλολογίας του πανεπιστημίου του Βερολίνου, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί στα διάφορα Πρακτικά των Πελοποννησιακών Μελετών, ιδιαίτερα στο Α' Διεθνές Συνέδριο (1975) και στο περιοδικό "Μνημοσύνη" (τόμος 14ος).
Βλέποντας οι πολιορκητές ότι ο επισιτισμός αυτός θα ενίσχυε για πολύ τους Οθωμανούς του Ναυπλίου, αποφάσισαν να το καταλάβουν με έφοδο. Το σχέδιο το μελέτησε ο Ιταλός φιλέλληνας ίλαρχος Δανία και το παρουσίασε στους Γενικούς Αρχηγούς Δ. Υψηλάντη και Θ. Κολοκοτρώνη που το δέχτηκαν. Περιελάμβανε επτά σημεία, μεταξύ των οποίων και στρατήγημα προδοσίας δήθεν των Ελλήνων, για να ορμήσουν αυτοί έπειτα από στεριά και θάλασσα και να καταλάβουν την πόλη. Οι πολιορκητές του Ναυπλίου, ενθαρρυμένοι από την άλωση της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβρης 1821) συνεχώς ήλπιζαν στην εκπόρθηση κι αυτού. Από την πτώση της Τριπολιτσάς οι Μοραϊτες είχαν προμηθευτεί πολλά τουρκικά όπλα. Στρατός από 4.000 παλικάρια συγκεντρώθηκε, τέλη Νοεμβρίου του 1821, έξω από την πόλη, η αναγκαία ναυτική μοίρα κατέπλευσε στο μυχό του Αργολικού και ετοιμάσθηκαν πολλές ξύλινες σκάλες. Ο Δ. Υψηλάντης επιθεώρησε τους στρατιώτες και τους μίλησε, για να προλάβει τα ατοπήματα των Ελλήνων στην Τριπολιτσά. Μαζί του πήρε το Θ. Κολοκοτρώνη και τους Μαυρομιχαλέους, Πέτρο και Κυριακούλη. Οι αρματωμένοι παπάδες Θ. Μπούσκος και Γ. Βελίνης έκαναν κατανυκτική δέηση για την επιτυχία της επιχείρησης.
Αλλά και το τόσο φιλόδοξο αυτό σχέδιο απέτυχε. Σκοτώθηκαν πολλοί Ελληνες και 17 Φιλέλληνες. Τα αίτια της αποτυχίας περιέγραψε, αργότερα, στα Απομνημονεύματά του ο Βουτιέ και τα παραθέτει σε μετάφραση ο Μιχ. Λαμπρυνίδης. Η πολιορκία ύστερα χαλάρωσε ώς το Μάϊο του 1822. Τότε οι πολιορκούμενοι, αφού εξαντλήσανε και πάλι τις τροφές, και έχασαν κάθε ελπίδα βοήθειας από αλλού, αποφάσισαν να ζητήσουν τη βοήθεια του ίδιου του Σουλτάνου. Για το σκοπό αυτό διάλεξαν το συμπολίτη τους Γιουσούφ Τσιάπαρη, γνωστό σ' όλους τους Ελληνες του Μοριά, που αναχώρησε νύχτα από τ' Ανάπλι για την Κωνσταντινούπολη με μικρό πλοίο. Αλλά τον συνέλαβαν στην Τήνο οι Ελληνες και τον έστειλαν στην Κόρινθο, όπου βρισκόταν η Ελληνική Κυβέρνηση.
Εκεί ο Γιουσούφ Τσιάπαρης, βλέποντας την υπεροχή των ελληνικών δυνάμεων στην ξηρά και στη θάλασσα, κατάλαβε πως ήταν αδύνατο ν' αντέξουν οι Ναυπλιώτες πολιορκημένοι. Δέχτηκε να μεσολαβήσει σ' αυτούς για την παράδοσή τους. Τον έστειλαν στο Ναύπλιο με τη συνοδεία του φρουράρχου της Κορίνθου Νικ. Πονηρόπουλου, για να ζητήσει την παράδοση της πόλης εντός δέκα ημερών, με τους εξής όρους: Οι πολιορκούμενοι να παραδώσουν τα φρούρια, τα όπλα τους και τα πράγματά τους. Οσοι θέλουν, να μεταφερθούν στη Σμύρνη. Να δοθεί σε όλους ασφάλεια της ζωής και της τιμής τους.

Ο Τσιάπαρης έπεισε τους πολιορκούμενους να παραδώσουν την πόλη. Στις 18 Ιουνίου του 1822 υπεγράφη η συνθήκη με τους όρους που έθετε η ελληνική πλευρά. Εκατό οπλισμένοι Ελληνες μπήκαν στ' Ανάπλι. Πενήντα κατέλαβαν το Μπούρτζι, από το οποίο έφυγαν οι Τούρκοι φρουροί. Αλλά τότε έφτασε στην Πελοπόννησο ο Μαχμούτ Δράμαλης με 30.000 άντρες. Ετσι, οι πολιορκημένοι παρασπόνδησαν και δεν παραδόθηκε η πόλη.
Ο Δράμαλης στρατοπέδευσε στη Γλυκιά και διέλυσε την πολιορκία, στις 12 Ιουλίου. Ο μουχαβούζης (φρούραρχος) του Ναυπλίου Αλή Πασάς κήρυξε άκυρη τη συμφωνία και η ελληνική Επιτροπή παραδόσεως, με επικεφαλής τον επίσκοπο Βρεσθένης θεοδώρητο, φυλακίσθηκε. Ακολούθησε ή "νίλα" του Δράμαλη στα Δερβενάκια και το Αγιονόρι, όπου το στρατηγικό πνεύμα του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά και των άλλων καπετανέων έδωσε την περίλαμπρη νίκη. Ετσι, μετά απ' αυτή, με περισσότερη ορμή ξανάρχισε η πολιορκία τ' Αναπλιού.
Οι αποκλεισμένοι Οθωμανοί πεινούσαν. Στις 8 του Σεπτέμβρη η Αρμάδα του Μεχμέτ Πασά ηττήθηκε από τον υδροσπετσιώτικο στόλο ανάμεσα στην Ερμιονίδα και την Υδρα. Δεν μπήκε στον Αργολικό κόλπο τουρκικό καράβι να φέρει τροφές στους αποκλεισμένους. Αυτοί απελπίστηκαν. Ετρωγαν ακάθαρτα ζώα και όταν τελείωσαν κι αυτά, πτώματα πεθαμένων. Η ανθρωποφαγία, όπως με ωμότητα μας την περιγράφει ο Φωτάκος, είναι αποκρουστική. Ο Δράμαλης που μαράζωνε στην Κόρινθο, έστειλε με τον έμπιστό του Δελήμπαση, τροφές στ' Ανάπλι. Ο Κολοκοτρώνης φρόντισε για την καλύτερη ενίσχυση της πολιορκίας. Οι πολιορκούμενοι, ολότελα απελπισμένοι, πρότειναν στους Ελληνες να τους αφήσουν ελεύθερους και να πάνε με τις οικογένειές τους στην Κόρινθο. Αλλά η Κυβέρνηση και ο Κολοκοτρώνης δεν δέχτηκαν την πρόταση.
Λίγο αργότερα, οι Τούρκοι τ' Αναπλιού έστειλαν 150 άντρες οπλισμένους στην Κόρινθο. Ηξεραν καλά τα Ελληνικά και ήταν ντυμένοι με φουστανέλλες. Ετσι, πέρασαν τα Στενά των Δερβενακίων που τα φρουρούσαν οι Ελληνες, και ζήτησαν βοήθεια. Στις 28 Νοεμβρίου 7.000 οπλισμένοι Τούρκοι από την Κόρινθο κόμιζαν τροφές για τ' Ανάπλι. Στον Αγιο Σώστη έγινε η φονική συμπλοκή. Εδώ σκοτώθηκε ο Παπαρσένης Κρέστας, που είχε προμαντεύσει ότι "το κεφάλι του θα πέσει, αλλά σπειρί στάρι δεν θα φτάσει στ' Ανάπλι".
Στις 27 του Νοέμβρη οι Τούρκοι του Ναυπλίου ζήτησαν από το Σταϊκόπουλο που διηύθυνε την πολιορκία, να μηνύσει στον Κολοκοτρώνη να κάνουν "τρατάτο". Ο Αρχιστράτηγος παράγγειλε στο Στάϊκο την εξής απάντηση: "Σεις ζητάτε τρατάτο. Η δική μου θέληση είναι να παραδώσετε όλα τα φρούρια και να αφήσετε και το βιο σας και να σας μπαρκάρω στα ελληνικά καράβια και να σας στείλω όπου θέλετε, αφού μας δώσετε το ενέχυρο. Και αν δεν ακούσετε τη θέλησή μου, θα σας πάρουμε με ρεσάλτο και θα σας περάσουμε όλους από το σπαθί".
Οι στρατιωτικοί αρχηγοί τ' Αναπλιού, όταν άκουσαν από το χιλίαρχο Στ. Σταϊκόπουλο τούτη την απάντηση, κάλεσαν αμέσως τον τσιδάραγα και τους άλλους αγάδες του Παλαμηδιού να κατέβουν στην πόλη για ν' αποφασίσουν τι θα κάμουν. Ο φρούραρχος του Ναυπλίου Αλή πασάς και ο προηγούμενος φρούραρχος, τρέμοντας την οργή του Σουλτάνου, προσπαθούσαν να αναβάλουν την παράδοση. Σκέφθηκαν ν' αποσυρθούν στο Παλαμήδι με ανάλογη στρατιωτική δύναμη και ν' αφήσουν τους κατοίκους της πόλης στο έλεος του Θεού και των πολιορκητών. Το σχέδιο τούτο ο Αλή πασάς φοβήθηκε να το εμπιστευθεί στους αγάδες του Ναυπλίου, που δεν θα δέχονταν να διακινδυνεύσουν οι οικογένειές τους. Αποφάσισε να το ανακοινώσει στους φρουρούς του Παλαμηδιού.
Η συνέλευση των τριών φρουράρχων τ' Αναπλιού και των άλλων επιτελών, αν και κράτησε μέχρι το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου, δεν κατέληξε σε καμιά απόφαση. Κρίθηκε αναγκαίο να διανυκτερεύσουν οι αγάδες του Παλαμηδιού στην πόλη, για να πάρουν απόφαση το πρωί, γιατί ο λαός είχε εξαγριωθεί εναντίον τους. Οι Τούρκοι του Παλαμηδιού, βλέποντας πως αγάδες του φρουρίου δεν γύρισαν το βράδυ, ανησύχησαν και κατέβηκαν στην πόλη. Αποφάσισαν ν' αφήσουν για τη φρούρησή του 100 άντρες, περίπου. Από αυτούς οι 70 είχαν πιάσει την Μπεζιριάν ντάπια, όπου έκλεισαν, για μεγαλύτερη ασφάλεια, τις οικογένειες των αξιωματικών του φρουρίου. Οι υπόλοιποι μοιράστηκαν 5-10 στις υπόλοιπες ντάπιες. Στην Γιουρούς ντάπια, που ήταν πιο εκτεθειμένη, πήραν θέση 12 άντρες, ανάμεσά τους και δύο Αρβανίτες.
Οι δύο Αρβανίτες που φρουρούσαν τη Γιουρούς ντάπια, όπως παραδίδει ο Μιχ. Λαμπρυνίδης, είχαν βγει κρυφά από το Παλαμήδι και είχαν έρθει σε συνεννόηση με τον αρχηγό της πολιορκίας Στ. Σταϊκόπουλο που στρατοπέδευε στην Αρια και πριν από 15 ημέρες, ζητώντας ν' αφήσουν οι πολιορκητές όλους τους Αρβανίτες ελεύθερους. Βγήκαν και πάλι, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της29ης Νοεμβρίου του 1822, μαζί με μια γυναίκα, για να μαζέψουν δήθεν χόρτα. Ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης που περιπολούσε την ώρα εκείνη στο στρατόπεδο, έπιασε τους δύο Αρβανίτες και τους οδήγησε στον καπετάν Στάϊκο.
Ο Σταϊκόπουλος έμαθε απ' αυτούς ότι στο Παλαμήδι είχαν μείνει λίγοι άντρες και ότι οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες είχαν κατέβει στην πόλη και δεν ξαναγύρισαν. Κάλεσε και τους άλλους καπεταναίους και αποφάσισε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία. Ο Δ. Μοσχονησιώτης, σίγουρος ότι οι Αρβανίτες είπαν την αλήθεια, παρακίνησε το Σταϊκόπουλο να πάρει τούτη την απόφαση για το ρεσάλτο. Για να πείσει αυτόν και τους άλλους καπεταναίους ότι οι πληροφοριοδότες είπαν την αλήθεια, δέχθηκε πρώτος αυτός ν' ανεβεί με σκάλα στα τείχη της Γιουρούς ντάπιας και, αν οι στρατιώτες που ήταν κοντά της ακούσουν πυροβολισμό, να καταλάβουν ότι σκοτώθηκε. Αν ακούσουν μόνο φωνές, να καταλάβουν ότι πιάστηκε, οπότε να φύγουν και να τιμωρήσουν αυστηρά τους δύο Αρβανίτες που τους κρατούσαν στην Αρια. Στην περίπτωση όμως που θα βρει τον προμαχώνα αυτόν αφρούρητο, αμέσως θα τους ειδοποιήσει ν' ανεβούν κι αυτοί στα τείχη.
Ο Σταϊκόπουλος δέχτηκε την πρόταση. Αφού πήρε μαζί του από τα παλικάρια τον αδελφό του Αθανάσιο, το Νικόλαο Μοσχονησιώτη και άλλους 350 γεροδεμένους άντρες, μαζί με τον Γκουμπερνάντι και λίγους άλλους φιλέλληνες, ξεκίνησε αθόρυβα από το στρατόπεδο της Αριας μέσα στη βροχερή νύχτα και βάδισε προς το Παλαμήδι. Στο στρατιωτικό αυτό σώμα ακολουθούσαν ο αγιορείτης μοναχός Παφνούτιος και ο Αργείτης βιολιτζής Πορτοκάλης, κουβαλώντας την 5μετρη ξύλινη σκάλα για την ανάβαση.
Ο Σταϊκόπουλος, κατά τις μαρτυρίες του Μιχ. Λαμπρυνίδη, εμψυχώνει τα παλικάρια του με τούτα τα λόγια: "Στρατιώτες του Χριστού και της πατρίδας, η ημέρα τ' Αγιαντρέα πρέπει να φωτίσει τους Ελληνες λεύτερους. Αλλά το Ανάπλι, που το μολεύει η πατούσα των αγαρηνών, αντιστέκεται ακόμα και φαίνεται να ξαστοχάει την παλικαριά σας. Οι αγαρηνοί που το κατέχουν, αφού δείξανε τη μπαμπεσιά τους και γράψανε στα τσαρούχια τους τη γραφή του Γέρου που τους έλεγε να παραδοθούνε και να τους έστελνε στη Μικρασία ζωντανούς, ξαναπήρανε την πρώτη τους αυθάδεια. Θα το αντέξετε το λοιπόν, ακόμα, τούτοι οι βάρβαροι να παίζουνε μαζί μας; Το Παλαμήδι φημίζεται, σε τούτη την πλάση, άπαρτο. Ομως, η δόξα που σας σκεπάσει αν το αποχτήσετε, θα φωτίσει Ανατολή και Δύση. (....) Μοραϊτες, ομπρός, ας γιορτάσουμε σήμερα τη γιορτή τ' Αγιαντρέα, που μας προστατεύει, πατώντας το πιο δυνατό κάστρο των οχτρών μας. (....) Οι γενναίοι, που κλείνουνε στα σωθικά τους τη φλόγα της λευτεριάς, ας σαλτάρουνε πρώτοι μαζί μου στο Παλαμήδι". (Μεταγραφή Θεόδωρου Κ. Κωστούρου).

Μετά ο καπετάν Στάϊκος, αφού άφησε ως οπισθοφυλακή τον αδελφό του επικεφαλής 270 αντρών, μαζί με τον Νικ. Μοσχονησιώτη και 80 παλικάρια, προχωρεί προς την Γιουρούς ντάπια. Ησυχία παντού. Φέρνουν την ξύλινη σκάλα και την τοποθετούν στο χαμηλότερο μέρος του τείχους. Και τότε ο Δημ. Μοσχονησιώτης, όπως το είχε υποσχεθεί, κάνει το σημείο του Σταυρού και πηδάει μέσα στην ντάπια. Διέκρινε ένα αμυδρό φως στο βάθος και κάνοντας πάλι το σημείο του Σταυρού, πλησιάζει στο φυλάκιο, Βλέπει έναν Τούρκο να τρώει φύλλο φραγκοσυκιάς. Κρατώντας στο ένα του χέρι το ξίφος και στο άλλο το πιστόλι του, κάνει νόημα στον Τούρκο να μην κινηθεί. Ξαφνιασμένος εκείνος, πέφτει στα πόδια του και ζητεί έλεος. Ο Δ. Μοσχονησιώτης του έδεσε τα χέρια και του έκλεισε το στόμα. Μάζεψε όλα τα όπλα που βρήκε στο φυλάκιο και κάλεσε τα παλικάρια που περίμεναν ανυπόμονα ν' ανέβουν γρήγορα πάνω στο τείχος χωρίς φόβο. Ο καπετάν Στάϊκος με τους 80 στρατιώτες του ανεβαίνει τη σκάλα παίρνοντας μαζί του και έναν Κρανιδιώτη γέροντα χτίστη, το Μανώλη Σκρεπετό, που είχε δουλέψει στο Παλαμήδι και το γνώριζε καλά. Πήδησε μέσα και μετά ακολούθησαν οι 80 στρατιώτες που με λοστάρια άνοιξαν τη σιδερένια πόρτα του προμαχώνα. Απ' αυτήν μπήκαν και οι υπόλοιποι 270 άντρες με τον Αθανάσιο Σταϊκόπουλο. Ο Δημ. Μοσχονησιώτης τοποθέτησε σε λίγο τη σκάλα στη διπλανή Τοβίλ ντάπια. Τα παλικάρια ύστερα ανέβηκαν στην Καρά ντάπια, αλλά το τείχος της ήταν ψηλότερο από τη σκάλα. Αναγκάστηκαν, έτσι, να κρατήσουν ψηλά με τα χέρια τους τη σκάλα, για να μπορέσει ο Δ. Μοσχονησιώτης να φτάσει στο τείχος. Στο ανέβασμα αυτής της ντάπιας, ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βυζάντιος γλύστρησε και έσπασε το ένα του πόδι.
Με τον ίδιο τρόπο, τα παλικάρια κυρίευσαν και τον προμαχώνα του φρουραρχείου (Τζιδάρ ντάπια). Οι Τούρκοι, βλέποντας πως οι Ελληνες κυρίευσαν το Παλαμήδι, κατέβαιναν τα 999 σκαλιά και έμπαιναν στην πόλη, ξυπνώντας τους εδώ Τούρκους. Βγήκαν όλοι στους δρόμους με τις γυναίκες και τα παιδιά κλαίγοντας. Είχε πια φωτίσει: 30 Νοεμβρίου του 1822.
Οι πορθητές γύρισαν τα πυροβόλα και άρχισαν να κανονιοβολούν την πόλη και το Ιτς-Καλέ. Οι Τούρκοι που ήταν κλεισμένοι στην Μπαζιριάν ντάπια, τη μόνη από τις οκτώ που δεν είχαν κυριεύσει οι πολιορκητές, σκέπτονταν να βάλουν φωτιά στην μπαρουταποθήκη και να την ανατινάξουν. Τούτο πληροφορήθηκε ο καπετάν Στάϊκος από τον υποφρούραρχο Αμπτούλ-αγά που ήταν γνωστός του, μίλησε με τους Τούρκους αυτού του προμαχώνα και τους έπεισε να κατέβουν στην πόλη ανενόχλητοι. Τους έδωσε, μάλιστα, την εντολή να πείσουν και τους άλλους κατοίκους τ' Αναπλιού να παραδοθούν χωρίς όρους.
Ο πορθητής Στ. Σταϊκόπουλος, μόλις έγινε κύριος του Παλαμηδιού, έστειλε καβαλάρηδες ταχυδρόμους στην Κυβέρνηση που ήταν στην Ερμιόνη και στον Αρχηγό Θ. Κολοκοτρώνη που βρισκόταν στα Δερβενάκια, να αναγγείλουν τα νέα. Ο Γέρος άκουσε στα Δερβενάκια τους πυροβολισμούς από το Παλαμήδι και έτρεχε στ' Ανάπλι. Στο δρόμο συνάντησε τον ταχυδρόμο και πληροφορήθηκε την άλωση του Παλαμηδιού. Εφτασε στο Παλαμήδι νωρίς το πρωί. Διέταξε να πυροβολήσουν την πόλη, για ν' αναγκάσει τη φρουρά να παραδοθεί γρήγορα. Αφού τα παλικάρια έρριξαν πενήντα μπάλες, έστειλε με τον υπασπιστή του τούτο το γράμμα προς τους Τούρκους του Ναυπλίου: "Σας προσφέρομεν το χαιρετισμόν μας. Ιδού ο Θεός του Παντός μας έδωσε το Παλαμήδιον υπό την κυριαρχίαν μας και σας προσκαλούμεν εις τρεις ώρας να μας παραδώσετε το φρούριον και τον "Ιτς-Καλέν". Τουναντίον θέλετε γίνει ανάλωμα του πυρός και των κανονιών και δεν το επιθυμούμεν. 1822 Νοεμβρίου 30, ώρας της ημέρας. Θ. Κολοκοτρώνης και λοιποί".
Πολλοί από τους κατοίκους του Ναυπλίου τρόμαξαν από τις μπάλες των κανονιών που έπεφταν στο Παλαμήδι πάνω στα σπίτια τους και έτρεξαν στο σπίτι, όπου ήταν φυλακισμένοι οι Ελληνες της Επιτροπής παραδόσεως της πόλης, λέγοντας στον πρόεδρο, επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο: "Αγιε Δέσποτα, από το Θεό και στα χέρια σου". Ο φρούραρχος Αλή πασάς εκάλεσε την Επιτροπή και δείχνοντας το γράμμα στο μέλος αυτής Βασίλη Χριστακόπουλο, του ζήτησε να συνομιλήσει με τον Αρχιστράτηγο και να συνεννοηθούν για την παράδοση. Αλλιώς, θα βάλουν φωτιά στον τσεπχα
(μπαρουταποθήκη) μαζί με τους ανθρώπους της Επιτροπής και θα πυρποληθούν όλοι. Ο Β. Χριστακόπουλος και οι άλλοι της Επιτροπής έγραψαν στον Κολοκοτρώνη να σταματήσει τους κανονιοβολισμούς και να έρθει σε συνεννόηση με τους Τούρκους τ' Αναπλιού.
Οι πορθητές του Παλαμηδιού και ιδιαίτερα όσοι κατάγονταν από τα περίχωρα του Ναυπλίου, γνώριζαν πως υπήρχε κοντά στο φρουραρχείο, από την εποχή των Βενετσιάνων, εκκλησιά του Αγίου Ανδρέα που γιόρταζε την ημέρα εκείνη. Με τη βοήθεια του γέρου Μανώλη Σκρεπετού, την ανακάλυψαν. Ηταν κρυμμένη πίσω από ένα σωρό πέτρινες μπάλες. Ενθουσιασμένοι, καθάρισαν τον ιερό αυτό χώρο και το μεσημέρι της γιορτής τ' Αγιαντρέα ετέλεσαν κατανυκτική δοξολογία.
Ο αυτόπτης μάρτυρας της αλώσεως, φιλέλληνας φον Μάντελσλο συμφωνεί, σε γενικές γραμμές, με την αφήγηση αυτή του Μιχ. Λαμπρυνίδη και, όπως παρατηρεί η κ. Ρεγγίνα QUACK-Μανουσάκη, ο Γερμανός αυτός, ατενίζοντας από το υψηλότερο σημείο του Παλαμηδίου την Αργολίδα, το πέλαγος, τα νησιά και τα βουνά, αναφωνεί: "Ενας τέτοιος υπέροχος τόπος δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, και εκείνος που θα τον είχε δει και θα 'χε ζήσει μια τέτοια μοναδική στιγμή, δεν θα σκεπτόταν πλέον τις κακουχίες και τις ατυχίες, αλλά θα αισθανόταν μεγάλην ανταμοιβήν για όλες τις ταλαιπωρίες που πέρασε" (Πρακτικά Α' Διεθν. Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών, τόμος τρίτος, σ. 138).
Οι Τούρκοι πασάδες, με τη μεσολάβηση της Επιτροπής, έστειλαν στον Κολοκοτρώνη επιτετραμένους της πόλης, για να συζητήσουν τους όρους της παράδοσης. Ο Αρχιστράτηγος τους υποδέχτηκε με ευγένεια και τους είπε λακωνικώτατα ότι τους χαρίζει τη ζωή, να παραδώσουν τα φρούρια και να μπαρκαρισθούν στα "Πέντε Αδέλφια" με δύο αλλαξιές ρούχα". Στις 3 Δεκεμβρίου οι επίσημοι Τούρκοι του Ναυπλίου υπέγραψαν τη συνθήκη εκτός από τον φρούραρχο Αλή πασά και τον πρώην φρούραρχο Σελήμ πασά, που φοβούνταν την οργή του Σουλτάνου. Την έστειλαν αμέσως στον Κολοκοτρώνη στο Παλαμήδι.
Η συνθήκη περιελάμβανε 11 όρους με τις γνωστές προτάσεις του Γέρου, ο οποίος διέγραψε τον όρο που περιελάμβανε την απαίτηση των Τούρκων να μπαρκάρουν με τα όπλα τους. Ο Κολοκοτρώνης διέταξε τους γιατρούς Αγαμ. Αυγερινό και Ιωσήφ Δούκα και τον υπασπιστή του Φωτάκο Χρυσανθόπουλο να κατεβούν στην πόλη για να πάρουν τα κλειδιά των φρουρίων. Αυτοί κατέβηκαν κάτω και πήγαν στο σπίτι του φρούραρχου Αλή πασά. Εκείνος παρέδωσε συγκινημένος τα κλειδιά λέγοντας: "Πάρτε τα κλειδιά και δώστε τα του Αρχηγού σας και πέστε του να λυπηθεί του Θεού τα πλάσματα". Οι απεσταλμένοι πήραν τα κλειδιά, ανέβηκαν στο Παλαμήδι και τα έδωσαν στον Κολοκοτρώνη. Εκείνος έσκυψε και τα φίλησε με δάκρυα. Τελικά οι Τούρκοι, γύρω στους 3.250, μετά από 22 ημέρες καθυστέρηση, επιβιβάστηκαν σε ελληνικά καράβια και μεταφέρθηκαν στη Μ. Ασία. Τα ναύλα, γύρω στα 110.000 γρόσια, τα πλήρωσε η Επιτροπή στους πλοιοκτήτες σε ασημένια σκεύη από τα λάφυρα της πόλης. Χιλιάδες χριστιανοί συνέρρεαν από τα καμποχώρια κάτω απ' τα κάστρα τραγουδώντας αναπλιώτικα τραγούδια. Τα διασώζει η β' γραφή του Μιχ. Λαμπρυνίδη. Παραθέτω ένα δημοτικό: "Στις τριάντα Νοεμβρίου/του Ανδρέα του Αγίου/ χριστιανοί τι καρτερείτε/ στο Ανάπλι να εμπήτε;/ Στάϊκος με παλικάρια/ μπήκανε σαν τα λιοντάρια./ Σήμερα το Παλαμήδι/ στους Ρωμιούς 'γεινε παιχνίδι,/ του Παλαμηδιού το κάστρο/ πάρθηκεν με ρεσάλτο".
Στο μεταξύ ο Κολοκοτρώνης διέταξε: "Ολα τα κινητά σκεύη και έπιπλα και τα πολύτιμα αντικείμενα των Οθωμανών να τοποθετηθούν στο μεγάλο τζαμί και να φυλάγονται με ασφάλεια. Αρχιφύλακα έβαλε τον έμπιστο αρχιγραμματέα του Μιχ. Οικονόμου, που χώρισε όσα κινητά αντικείμενα σώθηκαν από τη βουλιμία των πλιατσικολόγων, σε 1000 ίσες μερίδες. Από αυτές τις 100 τις άφησαν "για το Εθνος", οι υπόλοιπες μοιράστηκαν στους πολιορκητές.
Αυτό είναι το συναξάρι τ' Αναπλιού, που έγινε σε λίγο η έδρα του Αγώνα και ενθάρρυνε τους ξεσηκωμένους για την τελική κατάκτηση της Λευτεριάς τους.
Είναι όμως καιρός να γνωρίσουμε καλύτερα τον Καπετάν Στάϊκο Σταϊκόπουλο, την εφήμερη δόξα του και τα επώδυνα "στερνά" του. Εχουμε τρία σχετικά βοηθήματα. Τη σύντομη μελέτη της Μαίρης Ν. Βέη "Ο καπετάν Στάϊκος Σταϊκόπουλος και άλλοι αγωνισταί", τη μυθιστορηματική βιογραφία του μακαρίτη Θεόδωρου Κ. Κωστούρου "Σταϊκόπουλος, ο πορθητής", και την εκτεταμένη πραγματεία του αείμνηστου ιστορικού Γεωργ. Αθ. Χώρα. Το πρώτο στηρίζεται στο αρχείο του βυζαντινολόγου Νίκου Βέη και έχει εκδοθεί το 1971 επ' ευκαιρία των 150 χρόνων της Παλιγγενεσίας. Το δεύτερο που προήλθε από το έναυσμα του βιβλίου της Μ.Ν. Βέη, είναι μια ρωμαντική νουβέλλα που κυκλοφορήθηκε στ' Ανάπλι το 1983 με δαπάνες του προοδευτικού συλλόγου "Ο Παλαμήδης". Ο Ναυπλιώτης λογοτέχνης αφηγείται, ανάμεσα στην ιστορία και το θρύλο, τη δόξα και την πτώση του Πορθητή. Η μελέτη του συμπολίτη Γ. Αθ. Χώρα, είναι εμπεριστατωμένη και αναφέρεται στο "Αρχείο του Στ. Σταϊκόπουλου", που διέσωσαν οι απόγονοί του έως σήμερα. Είναι δημοσιευμένη στον IV τόμο των "Ναυπλιακών Αναλέκτων" του 2000.
Γεννήθηκε στη Ζάτουνα της Γορτυνίας το 1798. Συνεπώς, κατά την έναρξη του Αγώνα ήταν 23 ετών. Ηταν ο τελευταίος γιος του Παναγιώτη και της Ζαχαρούλας Σταϊκοπούλου. Κοντόσωμος, νευρικός και τολμηρός. "Φουντοθειάβηδες" τους λέγανε στη Ζάτουνα τους Σταϊκοπουλέους, γράφει ο Κωστούρος. Ο μεγάλος γιός, ο Κωσταντής, έσφαξε πάνω σε καβγά έναν Τούρκο στη Ζάτουνα και μίσεψε στη Βλαχιά, όπου έπεσε στον αγώνα του Ιερού Λόχου. Ο Σταϊκούλης, όπως τον έλεγαν στο χωριό, μαζί με τον αδελφό του Αθανάσιο, έφυγε από τη Ζάτουνα και πήγε στην Υδρα, όπου το ναυτεμπόριο ήκμαζε. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το Δημητσανίτη Ν. Σπηλιωτόπουλο, φίλο του Παπαφλέσσα. Ηταν γνωστός ως έμπορος δερμάτων. Τον Απρίλιο του 21 συγκρότησε, με δικές του δαπάνες, στρατιωτικό σώμα και πέρασε στο Μοριά. Τον βρίσκουμε στην Αργολίδα να στρατοπεδεύει με τους άντρες του στο Αργος, στο Βιβάρι, στο Κατσίγκρι, στον Αχλαδόκαμπο, στην Αρια. Ο Φωτάκος γράφει χαρακτηριστικά: "Πολιορκητής του Ναυπλίου ήτο παντοτεινός ο Στάϊκος Σταϊκόπουλος", ενώ οι άλλοι οπλαρχηγοί άλλαζαν θέσεις.
Ο Στ. Σταϊκόπουλος "κυβερνούσε με σιδερένιο χέρι", γράφει ο Κωστούρος. Δείγμα της πειθαρχίας που είχε επιβάλει στους άντρες του, είναι το περιστατικό στην Παναγία την Πορτοκαλούσα, στο Αργος. Ενας στρατιώτης του έκλεψε ένα ελάφι του μοναστηρίου αυτού και ο καπετάν Στάϊκος ετοιμαζόταν να του πάρει το κεφάλι. Παρενέβη, όμως, ο ανηψιός του λέγοντας ψέματα, ότι αυτός σκότωσε το ελάφι, για να σώσει το φταίχτη. Και ο Στάικος δε δίστασε, σκότωσε το ανήψι το! Οταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια, σκότωσε και τον υπαίτιο. Εκτοτε ο Σταϊκούλης είχε τύψεις, που τον αναστάτωναν, καθώς περνούσαν τα δύσκολα χρόνια του Αγώνα. Διηγούνταν οι σύγχρονοι του, ότι ξύπναγε τη νύχτα, σηκωνόταν, έζωνε τ' άρματά του και με το γιαταγάνι του μάχονταν επιθετικά τους τοίχους του δωματίου του. Μετά, έπεφτε κάτω στο πάτωμα σφαδάζοντας, χτυπούσε το κεφάλι του και έκλαιγε. Οταν του πέρναγε η κρίση, συνερχόταν.
Αγωνιζόταν πάντα με ορμή. Στην πολιορκία της Κορίνθου πληγώθηκε. Ο "μινίστρος" του πολέμου Ιω. Κωλέττης πρότεινε στον πρόεδρο του Εκτελεστικού: "Επειδή ο καπητάν Στάϊκος Σταϊκόπουλος απ' αρχής του παρόντος αγώνος άχρι τούδε έδωκε προφανή τεκμήρια της στρατιωτικής αυτού ανδρείας, και μάλιστα της επιμονής, με την οποίαν διέμεινε προσκαρτερών εις την πολιορκίαν του Ναυπλίου, χωρίς να απαυδήση ποσώς δια τας μακράς ταλαιπωρίας, και δια τα οποία φοβερός μεν εις τους εχθρούς, αξιάγαστος δε εις τους ημετέρους κατεστάθη, και επειδή εις την προλάβούσαν των πολιορκουμένων εξόρμησιν προπολεμών ανδρείως, επληγώθη, δια τούτο το Μινιστέριον του πολέμου φροντίζον ίνα ανταμείβεται επαξίως η στρατιωτική αρετή των τοιούτων, εισαγγέλλει ώστε η υπερτάτη Διοίκησις να ανταμείψη τας εκδουλεύσεις και ανδραγαθίας του ρηθέντος Σταϊκόπουλου με τον στρατιωτικόν βαθμόν του πεντακοσιάρχου, επιτάττουσα εις το Μινιστέριον του πολέμου ν' αποστείλη προς αυτόν τα κυρωτικά περί τούτου έγγραφα. Εν Κορίνθω, τη 12η Μαρτίου 1822" (Μαίρης Ν. Βέη, οπ.π. σ. 21-22). Η Κυβέρνηση τον προήγαγε στον "βαθμόν του ταξιάρχου μόνον και όχι πεντακοσιάρχου", την επομένη ημέρα. Τούτο ήταν μια δικαίωση των αγώνων του. Στο βαθμό του χιλίαρχου προβιβάστηκε στις 13 Οκτωβρίου του χρόνου αυτού κατά πολιορκία του Ναυπλίου, "επειδή ελπίζει η πατρίς πολλά παρ' αυτού".
Η μεγάλη του ώρα ήταν το Παλαμήδι. Την επομένη της αλώσεως μετά από πρόταση του Εκτελεστικού, η Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος, που είχε έδρα την Ερμιόνη, τον αναγόρευσε στρατηγό, γιατί "ο χιλίαρχος Στάϊκος Σταϊκόπουλος εξ εφόδου χθες εκυρίευσε το τρομερό Παλαμίδι. Την αρετήν του ανδρός αγέραστον να αφήση η Διοίκησις δεν φαίνεται εύλογον. Το Εκτελεστικόν σώμα κρίνει εύλογον εις τον βαθμόν της στρατηγίας να προβιβαστή ο τροπαιούχος Στάϊκος Σταϊκόπουλος, και καθυποβάλλεται τούτο εις του Βουλευτικού την επίκρισιν". (οπ.π. σελ. 23). Την ίδια ημέρα, "εγκρίνει και το Βουλευτικόν αξιώτατον τοιούτου βαθμού περί τε των άλλων εκδουλεύσεών του προς την πατρίδα, και τροπαίων κατά των εχθρών, και περί της δι' εφόδου καταπορθήσεως του δυσπορθήτου Παλαμιδίου" (οπ.π.).
Ετσι, ο Στ. Σταϊκόπουλος ονομάστηκε στρατηγός, σε ηλικία 24 ετών, και με το βαθμό αυτό συνέχισε τον Αγώνα. Αλλά λόγω του ευερέθιστου χαρακτήρα του, δεν έγινε αργότερα φρούραρχος του Παλαμηδίου ούτε του Ιτς-Καλέ, όπως επιθυμούσε, και είχε μόνιμο οικονομικό πρόβλημα. Αλλά και πρόβλημα κοινωνικής προσαρμογής. Κατά τον μετέπειτα εμφύλιο σπαραγμό, υπέφερε τα δεινά μεταξύ των αντιμαχομένων παρατάξεων. Οπως σημειώνει ο Γ. Χώρας, δύο ήταν τα μόνιμα αιτήματά του: Το χρηματικό και το στεγαστικό. Τον βρίσκουμε αργότερα ως "ενοικιαστή των εθνικών προσόδων" σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου. Το 1825, χωρίς μισθό και χωρίς σπίτι, "ξεσήκωσε τ' Ανάπλι". Ετσι, έμενε μόνον με τις δάφνες του και τον τίτλο του στρατηγού, χωρίς σχεδόν κανένα υλικό αντίκρυσμα. Ο ψυχικός του βρασμός είναι προφανής και εξεκενώθη, γράφει ο πιο πάνω ιστορικός και παραθέτει σχετική πρόταση του Βουλευτικού προς το Εκτελεστικό: "Ο καπετάν Στάϊκος Σταϊκόπουλος εσήκωσε την ησυχία όλων των κατοίκων του Ναυπλίου, έδειρε πολίτας, εβίασε την φυλακήν της Αστυνομίας, εκτύπησε τον βουλευτήν κύριον Ιωάννη Πάγκαλον μέσα εις την οικίαν του περί τας 6 ώρας της νυκτός και τέλος κάνει έργα μαινομένου. Οθεν, δια να μην ταράττεται η κοινή ησυχία και μάλιστα υπ' όψιν της Διοικήσεως, το Βουλευτικόν κρίνει εύλογον να συλληφθή χωρίς αναβολής καιρού και να ριφθή εις το καστέλλον (Μπούρτζι). Οθεν το Σ. εκτελεστικόν ας δώση τας αναλόγους διαταγάς". (Γεωργ. Αθ. Χώρα, οπ.π. σ. 349-350).
Μετά την επιδρομή του Ιμπραήμ στην Αργολίδα (καλοκαίρι του 1825), ο Σταϊκόπουλος ζήτησε από την Κυβέρνηση όπλα και χρήματα, για να εκστρατεύσει εναντίον του. Δεν πολέμησε στους Μύλους αλλά στα "Κατζιωτέϊκα αμπέλια, όπου εφόνευσε πλείστους Αραβας και συνέλαβε 30 εξ αυτών αιχμαλώτους, τους οποίους απέστειλε εις Ναύπλιον" (Μαίρη Ν. Βέη, οπ. π. σ. 47).
Κατά την περίοδο του Κυβερνήτη Καποδίστρια, ο Στ. Σταϊκόπουλος ήταν μεταξύ των δυσαρεστημένων ατάκτων στρατιωτικών και "εφώναζε" εναντίον του. Σκληρότερη ήταν η τύχη των ατάκτων βαθμοφόρων επί Αντιβασιλείας του Οθωνα. Τότε ο Στ. Σταϊκόπουλος αναγνωρίσθηκε με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη της Εθνοφυλακής, χωρίς να του χορηγηθεί το επίσημο δίπλωμα, γιατί περιέπεσε σε δυσμένεια λόγω της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του. Το σώμα της Εθνοφυλακής καταργήθηκε το 1835, έτος του θανάτου του ήρωα, χωρίς να έχει εισπράξει τις αποδοχές του βαθμού του, όπως ζητούσε αυτός και μετέπειτα η θυγατέρα του Ζαχαρούλα και αργότερα τα εγγόνια του.
Ο Στ. Σταϊκόπουλος, διαμένοντας στο Αργος ή στην Πρόνοια Ναυπλίου, ασκούσε δριμεία κριτική κατά των κρατούμενων και είχε γίνει πολύ προκλητικός στους Βαυαρούς του Οθωνα. Δεν μπορούσε να κατανοήσει γιατί οι ελευθερωτές της Πατρίδας έχασαν τώρα την πολιτική εξουσία. Επί κυβερνήσεως του Ιω. Καποδίστρια οι ιθύνοντες του έδειχναν επιείκεια λόγω της αρρώστιας του. Αλλά η κυβέρνηση επί Αντιβασιλείας, τον έκλεισε στη φυλακή του Λεονάρδου. Ετσι, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Γ. Χώρας, "από την πιο ψηλή κορυφή του Παλαμηδίου έπεσε στο χαμόγειο της φυλακής του Ναυπλίου". Τότε από έλλειψη νοσοκομείων για τους "φρενοβλαβείς", οι πάσχοντες ασφαλίζονταν στις φυλακές.
Ετσι, ο ηρωϊκός και τραγικός Στ. Σταϊκόπουλος πέθανε κυριολεκτικά "στην ψάθα" της φυλακής σε ηλικία 37 ετών (21 Φεβρουαρίου 1835). Ο άδοξος αυτός θάνατος προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στην Αργολίδα. Συγγενείς και φίλοι του περιέφεραν δίσκο για την κηδεία του, που έγινε μεγαλοπρεπής με δαπάνη του κοινού. Επικήδειο εκφώνησε στον "Αγιο Γεώργιο Ναυπλίου ο διάκονος Ευγένιος Διογενίδης και ο νεκρός του ετάφη στον περίβολο του ναού των Αγίων Πάντων, στην Πρόνοια. Η πόλη τον τίμησε με μία κεντρική οδό στο όνομα του. Το 1966 με δαπάνες της δισεγγονής του Ζαχαρούλας, συζύγου του Ευαγγέλου Μάρκου Παπαμάρκου, του έστησε ανδριάντα που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Νικόλας, στην πλατεία Σταϊκοπούλου, όπου κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις προς τιμήν του. Στο βάθρο του μνημείου ο ποιητής Θεόδωρος Κ. Κωστούρος έγραψε τούτους τους στοίχους:
Αγέραστος κι αθάνατος, πάντα κοντά μας μένεις
του Εικοσιένα σταυραητέ, της λευτεριάς πουλί.
Ω Πορθητή του πιο τρανού κάστρου της οικουμένης
που δέχτηκες στο μέτωπο της Δόξας το φιλί.
Με τέτοιες θυσίες, με τέτοιους αγώνες κέρδισαν οι πρόγονοί μας τη Λευτεριά, που την απολαμβάνουμε εμείς σήμερα ως αυτονόητο δικαίωμα και αγαθό. Η ακαταμάχητη ελληνοορθόδοξη
πίστη μας βοήθησε, στα 400 χρόνια της πικρής σκλαβιάς, να διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Σήμερα, στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης, κινδυνεύουμε να την χάσουμε από τη μίμηση ξένων προτύπων και ιδεών. Ομως η αναζήτηση της γνήσιας ελληνικής Παράδοσης θα μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε τα βιώσιμα πιστεύματά μας και ν' απορρίψουμε τον μαϊμουδισμό ξενόφερτων συρμών. Οι γνήσιοι απόγονοι του Σταϊκούλη, του "παράφρονα" ήρωά μας, αντιλαμβάνονται την παρακαταθήκη που εκείνος μας κληροδότησε.
ΠΗΓΗ:parapolitikaargolida