Θα τρώμε τσούχτρες αντί φρέσκο ψάρι

Το 2050 λόγω της υπεραλίευσης θα εκλείψουν τα «εμπορικά» ψάρια.Μέδουσες, φύκια και καλαμάρια θα περιλαμβάνει το μενού στις ψαροταβέρνες το 2050! Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η υπεραλίευση των «εμπορικών» ψαριών έχει οδηγήσει στην εξάντληση των αποθεμάτων τους και σε λίγες δεκαετίες από σήμερα θα έχουν οριστικά εκλείψει. Η σοβαρή αυτή διαταραχή στο θαλάσσιο οικοσύστημα, που έχει αρχίσει ήδη να παρατηρείται, θα επιτρέψει σε άλλους οργανισμούς να αναπτυχθούν και να κυριεύσουν τους ωκεανούς με αποτέλεσμα αντί για κακαβιά, να τρώμε σε λίγες δεκαετίες σούπα από μέδουσες με σάλτσα από πλαγκτόν.Σύμφωνα με την επιστημονική επιθεώρηση Νew Scientist, οι ειδικοί που ασχολούνται με τη Θαλάσσια Βιολογία ανησυχούν ιδιαίτερα από την ανισορροπία που παρουσιάζουν τα ωκεάνια οικοσυστήματα. Οι ωκεανοί αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και όλα τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί καταδεικνύουν ότι μέχρι το 2050 τα ψάρια που καταναλώνουμε ευρέως θα έχουν εξαφανιστεί εξαιτίας της συνδυαστικής δράσης τριών παραγόντων: της υπεραλίευσης, της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής.
Η έρευνα που ολοκλήρωσε το 2006 ο Μπόρις Γουόρμ από το Πανεπιστήμιο του Χάλιφαξ στη Νέα Σκωτία του Καναδά, και η οποία δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά στην κορυφαία επιθεώρηση Science, προειδοποιεί ότι ένας μεγάλος αριθμός ειδών που καταναλώνουμε για να συμπληρώνουμε τη διατροφή μας με τα απαραίτητα θρεπτικά τους συστατικά, θα έχει εκλείψει σε λίγες δεκαετίες, με αποτέλεσμα εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο να στραφούν στην κατανάλωση «εξωτικών» ειδών, όπως οι μέδουσες και τα φύκια, επειδή αυτοί οι οργανισμοί θα είναι τα μόνα βρώσιμα είδη που θα μπορούν πλέον να μας προσφέρουν οι ωκεανοί.
Αύξηση της ζήτησης. Η ζήτηση για ψάρι αυξάνει με μεγάλους ρυθμούς τόσο λόγω του υπερπληθυσμού όσο και εξαιτίας της ευημερίας που παρουσιάζουν χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Όμως δεν είναι μόνο τα μεγάλα ψάρια που χάνονται.
Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία της αλιείας επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στα μικρά ψάρια που τρώνε πλαγκτόν, όπως είναι η σαρδέλα και η αντσούγια. Η στρατηγική αυτή αποδείχτηκε σύντομα εξαιρετικά επιζήμια για τη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων, καθώς τα μικρά ψάρια δεν είναι μόνο σημαντικά για την επιβίωση των μεγαλύτερων ψαριών που τρέφονται με αυτά αλλά ταυτόχρονα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην τροφική αλυσίδα συντηρώντας το ισοζύγιο οργανισμών που βρίσκονται κάτω από αυτά. «Αν αφαιρέσουμε τις σαρδέλες και τις αντσούγιες, τότε το κενό που θα μείνει θα έρθουν να το καλύψουν άλλοι οργανισμοί όπως οι μέδουσες», λέει ο Τομ Άντερσον από το Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Το πάθημα της Ναμίμπιας. Και αυτό ακριβώς συνέβη σε μια από τις πιο πλούσιες περιοχές με αλιεύματα στον κόσμο, στα ανοικτά της Ναμίμπιας στη Νότια Αφρική. Όταν το 2003 ο Κρίστοφερ Λίναμ από το Πανεπιστήμιο του Αγίου Αντρέα στην Αγγλία ερεύνησε την περιοχή, διαπίστωσε ότι το οικοσύστημα είχε καταληφθεί από δύο είδη μέδουσας, η βιομάζα των οποίων εκτιμήθηκε στα 12,2 εκατομμύρια τόνους. Ο όγκος αυτός ήταν μεγαλύτερος έως και τρεις φορές από τον όγκο της σαρδέλας, του σκουμπριού, της αντσούγιας και του μπακαλιάρου που ζούσαν άλλοτε εκεί. Η υπεραλίευση των μικρών ψαριών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι μέδουσες τρώνε τα αυγά των ψαριών και συναγωνίζονται με μικρά ψάρια στην εύρεση φαγητού, αποδυναμώνει το θαλάσσιο οικοσύστημα και τα αποθέματα των αλιευμάτων.
Το ίδιο φαινόμενο έχει παρουσιαστεί εξαιτίας της υπεραλίευσης στη Μαύρη Θάλασσα, την Αλάσκα, τη Μεσόγειο και τον Κόλπο του Μεξικού.
ΤΑ ΨΑΡΙΑ που καταναλώνουμε ευρέως θα εξαφανιστούν εξαιτίας της συνδυαστικής δράσης τριών παραγόντων: της υπεραλίευσης, της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής Ψαρεύουν πια μόνο καλαμάρια.
Καθώς τα μεγάλα ψάρια λιγοστεύουν, τα καλαμάρια δεν έχουν εχθρούς και εξαπλώνονται ταχύτατα. «Σχεδόν οτιδήποτε τρώει καλαμάρια στον ωκεανό, όπως για παράδειγμα ο τόνος και ο ξιφίας, εξαφανίζεται, με αποτέλεσμα τα κεφαλόποδα αυτά που ζουν για λιγότερο από έναν χρόνο να πολλαπλασιάζονται και να κυριαρχούν στις θάλασσες», λέει ο δρ Τζορτζ Τζάκσον από το Πανεπιστήμιο της Τασμανίας στην Αυστραλία. Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που επικρατεί στον Κόλπο της Ταϊλάνδης, όπου τεράστιοι πληθυσμοί καλαμαριών του είδους Sepioteuthis lessoniana έχουν κυριεύσει τη θαλάσσια περιοχή εκμεταλλευόμενα την έλλειψη των κυνηγών τους και οι ψαράδες στη χώρα αυτή γεμίζουν τα καλάθια τους μόνο με καλαμάρια. Όμως ακόμα και στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ το καλαμάρι Dosidicius gigas έχει εξαπλωθεί από τα νερά του Ανατολικού Ειρηνικού γύρω από τον Ισημερινό στις θάλασσες της Κεντρικής Καλιφόρνιας.