Το 90% των ανθρώπων μετά τα 50 παραπονιέται για αρθριτικούς ή ρευματικούς πόνους. Ρευματικά είναι η γενική ονομασία των παθήσεων των αρθρώσεων. Αυτές, αναλόγως αιτιολογίας, είναι πάνω από 100. Η οστεοαρθρίτιδα ξεχώρισε, επειδή ταλαιπωρεί περίπου το 50% των υπερήλικων με πόνους σε αρθρώσεις και μυς. Εμφανίζεται πιο συχνά σε γυναίκες και μπορεί να προσβάλει κάθε άρθρωση.Ασθενείς με πόνους στη μέση ή στον αυχένα εμφανίζουν ακτινογραφικές αλλοιώσεις ανάλογες της οστεοαρθρίτιδας. Ωστόσο, η οσφυαλγία και η αυχεναλγία απαιτούν ξεχωριστή αντιμετώπιση. Ολες οι μορφές οστεοαρθρίτιδας, αν και δεν αφαιρούν χρόνια ζωής, προσθέτουν πόνους σε αυτήν. Πιθανές αιτίες θεωρούνται προηγούμενοι τραυματισμοί, κληρονομικότητα, παχυσαρκία και η καθημερινή καταπόνηση μιας ορισμένης κλείδωσης.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι πάντοτε καλοήθης. Διαφέρει από τις ονομαζόμενες «φλεγμονώδεις». Στην οστεοαρθρίτιδα, η κλείδωση που ενοχλεί φαίνεται φυσιολογική. Ο πόνος εμφανίζεται μόλις την κινητοποιήσουμε.
Στις φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, η κλείδωση είναι πρησμένη, κατακόκκινη, ζεστή και πονάει ακόμη και στον ύπνο. Στην οστεοαρθρίτιδα, τα δάχτυλα το πρωί μπορεί να πονάνε, αλλά μπορούμε να πιάσουμε κανονικά το κουτάλι ή να βγάλουμε τη βέρα. Στις φλεγμονώδεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, το δαχτυλίδι δεν βγαίνει και δεν μπορούμε να πιάσουμε μαχαίρι λόγω του άλγους.
Με τα χρόνια και η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί ελαφριά αναπηρία. Ο πόνος μας κάνει να αποφεύγουμε την κινητοποίηση της άρθρωσης. Ομως η εθελοντική αχρησία οδηγεί σε ατροφία μυών, τενόντων και οστών. Ταυτόχρονα, η παχυσαρκία προσθέτει βάρος στις αδύναμες αρθρώσεις των γονάτων και της λεκάνης. Με τη μακροχρόνια αδράνεια να αποτελεί αιτία οστεοπόρωσης.
Η παχυσαρκία είναι η μόνη πάθηση διατροφής που επιδεινώνει τις ενοχλήσεις. Κάθε κιλό βάρους σώματος που προστίθεται προκαλεί υπερφόρτιση σε κάθε γόνατο της τάξεως των 3-6 κιλών. Αν ανεβαίνετε σκάλες ή τρέχετε, το βάρος πολλαπλασιάζεται και βαραίνει το ένα γόνατο. Κάθε φορά που κινούμαστε, στηριζόμαστε στο ένα πόδι.
Διαφορετικός είναι ο ρόλος της διατροφής στην ουρική αρθρίτιδα.
Εδώ υπάρχει συσσώρευση ουρικού οξέως μέσα στην άρθρωση. Και οι σχηματιζόμενοι κρύσταλλοι είναι εντελώς διαφορετικοί από τα άλματα που χαρακτηρίζουν την οστεοαρθρίτιδα. Η πάθηση είναι σπάνια (1% των ανδρών). Το ουρικό
οξύ είναι παράγωγο των πουρινών και των λευκωμάτων της τροφής.
Στην ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα) συνιστούμε αποχή από τροφές, όπως φακές, ξηρά φασόλια, σαρδέλες, οστρακοειδή, εντόσθια, κόκκινο κρέας, αλλά και αλκοόλ.
Στην οστεοαρθρίτιδα συνιστούνται σαρδέλες και ψάρια πλούσια σε ιχθυέλαια Ω3, όπως σολομός, ρέγκες και σκουμπρί. Η αστακομακαρονάδα χαρακτηρίζεται «λίαν επιβλαβής». Ο αστακός ουδόλως περιέχει Ω3, ενώ τα μακαρόνια περικλείουν αρκετές πουρίνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου