Τις προάλλες παρακολουθούσα στη τηλεόραση μια εκπομπή για τα εγκαταλελειμμένα σε ιδρύματα παιδιά.Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι είμαι μητέρα, θα σας πω μόνο ότι ακόμα και στα διαφημιστικά break έκλαιγα…Ήταν μια εκπομπή που αφορούσε στο ίδρυμα «Μητέρα» αλλά και τα παιδιά που έχουν εγκαταλείψει οι οικογένειες τους στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα.
Οι γυναίκες αυτές που φροντίζουν τα παιδιά είναι πραγματικοί ήρωες και όχι μόνο αυτοί…Έδειξε ανθρώπους που έχουν υιοθετήσει παιδί αλλά και υιοθετημένα παιδιά που έχουν μεγαλώσει και έχουν κάνει πια δικές τους οικογένειες.
Ήταν συγκλονιστική η μαρτυρία ενός παππού υιοθετημένου παιδιού. Ήταν τόσο πολύ συγκινημένος όταν μίλαγε για το εγγόνι του που μάλιστα χαρακτηριστικά είπε ότι δεν τον ενδιέφερε ποτέ η ηλικία του μέχρι που απέκτησε το εγγόνι και τώρα σκέφτεται αν θα προλάβει να ζήσει όλα αυτά που θέλει με το παιδί.
Προσπαθώ να έρθω στη θέση των ανθρώπων αυτών που αφήνουν τα παιδιά τους στο ίδρυμα. Δε μπορώ. Μου είναι αδύνατον να φέρω τον εαυτό μου στη θέση τους.
Όταν γέννησα τα παιδιά μου σκέφτηκα μέσα μου ότι για αυτά τα πλάσματα πρέπει να κάνω τα πάντα. Να τους παρέχω τροφή για να μεγαλώσουν και ασφάλεια για να μη φοβούνται ποτέ. Να είμαι πάντα δίπλα τους άγρυπνος φρουρός και οτιδήποτε χρειαστούν να τους το δίνω.
Δε γεννάς για να γίνεις μάνα απλά έτσι για να το συμπληρώσεις στο βιογραφικό σου. Είδα τη μάνα του παιδιού που είναι μιγάς και είπα μέσα μου ότι αυτή η μάνα και όχι μητέρα, ίσως είναι καλύτερη από εμένα που είμαι βιολογική μητέρα. Είδα το πατέρα να διηγείται μια ιστορία με το μωρό και να μην μπορεί να τη τελειώσει από τα δάκρυα που ήταν στα μάτια του. Είδα αυτόν τον καταπληκτικό παππού να λέει πώς έφτιαξε κιμά με τα χεράκια του για να φάει το εγγόνι του μακαρόνια.
Έμαθα όμως πως τα παιδιά που γεννιούνται από ναρκομανείς γονείς έχουν για πολύ καιρό σύνδρομο στέρησης και οι γιατροί τους χορηγούν ισχυρές δόσεις φαρμάκων για να τα κρατήσουν στη ζωή.
Και ρωτάω εγώ. Παίρνεις ναρκωτικά, είσαι χρόνια χρήστης, πώς μένεις έγκυος; Και μη μου πείτε «έτυχε». Και μη μου πείτε ότι δε θέλατε να κάνετε έκτρωση γιατί δεν θέλατε να σκοτώσετε μια αθώα ψυχή. Το σκοτώσατε ούτως ή άλλως.
Υπάρχουν γυναίκες που παλεύουν χρόνια για να κάνουν ένα παιδί και μάλιστα έχουν χαλάσει τεράστια ποσά για να γίνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα και δεν τα καταφέρνουν. Και υπάρχουν κι άλλες που δεν τα θέλουν και τα παρατάνε σε κάποια εκκλησία, σε κάποιο ίδρυμα ή σε κάποια σκαλιά.
Θέλω μόνο ένα να πω. Η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν γέννησα τα παιδιά μου. Αυτό δε με κάνει όμως καλύτερη από τη μάνα του παιδιού που υιοθετήθηκε. Αυτή ίσως να είναι καλύτερη από εμένα.
Συγχαρητήρια στο δημοσιογράφο Σ.Θ. για την εκπληκτική εκπομπή που έκανε.
Αφιερωμένο στα παιδιά που δεν έχουν μανούλα και που όλες εμείς πρέπει να τα θεωρούμε και δικά μας παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου