Το «θαύμα» της ζωής κρύβει το μυστικό της

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το αναπτυσσόμενο έμβρυο στην «κοιλιά» μιας εγκύου «αναγνωρίζεται» από το ανοσοποιητικό σύστημα ως παρασιτικός παράγοντας και ως είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις εισβολής ξένων «σωμάτων», μεταξύ των οποίων και κάθε είδους ζωικό ή ανθρώπινο μόσχευμα, ο οργανισμός οχυρώνεται και αντεπιτίθεται στους «εισβολείς» προκειμένου να τους αποβάλει.Ωστόσο, στην περίπτωση των εμβρυακών κυττάρων που αρχίζουν να αναπτύσσονται στον πλακούντα, το ανοσοποιητικό σύστημα της γυναίκας δεν ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς του, αφήνοντας τα «ξένα» κύτταρα ανέπαφα. Τα τελευταία καταφέρνουν να «μεταμφιεστούν» κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μη γίνονται απολύτως αντιληπτά από τον «οικοδεσπότη».Συν τοις άλλοις, καταφέρνουν με «έξυπνους» χειρισμούς να παραπλανούν τα «αμυντικά» κύτταρα, τα οποία όχι μόνο παραμένουν θεατές αλλά συνδράμουν στη διαδικασία εισβολής και ανάπτυξης των εμβρυακών κυττάρων.
Περίπου μία εβδομάδα μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου ξεκινά η διαδικασία δημιουργίας του πλακούντα. Μέσω του εν λόγω οργάνου, το έμβρυο τροφοδοτείται μετά την 6η εβδομάδα της εγκυμοσύνης, με οξυγόνο και συστατικά σίτισης για να ακολουθήσει εν συνεχεία η στενή επαφή του με το μητρικό αίμα. Το οξύμωρο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι παρά τον στενό δεσμό μητέρας και εμβρύου, αμφότεροι είναι απολύτως ξένοι μεταξύ τους.
Ξένο σώμα
«Για το ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας, το παιδί αποτελεί ξένο σώμα, όπως ένα νεόπλασμα. Κάθε άλλος ιστός, ο οποίος είναι τόσο ξένος όσο το εμβρυακό τμήμα του πλακούντα, θα είχε απορριφθεί αυτομάτως σε μηδενικό χρόνο», επισημαίνει στο γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ», ο επικεφαλής του τμήματος Εργαστηρίων Πλακούντα στο μαιευτήριο της Ιένας, Ούντο Μάρκερτ.
Προκειμένου να μην καταστραφεί άμεσα, ο εμβρυακός οργανισμός επιχειρεί να ξεγελάσει με «έξυπνο» τρόπο το ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας. Τα εμβρυακά κύτταρα έχουν αναπτύξει γι αυτόν τον λόγο, μια σειρά από στρατηγικές επιβίωσης, σχεδόν όμοιες με αυτές που εφαρμόζουν οι όγκοι, τα παράσιτα ή οι ιοί για να παραπλανήσουν τον ανθρώπινο οργανισμό. Τα παραπάνω ευρήματα ελπίζουν οι επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν ως όπλο στη μάχη τους κατά του καρκίνου.
Η Ουλρίκε Κέμερερ από την πανεπιστημιακή γυναικολογική κλινική του Βίρτσμπουργκ, ερευνά με την υποστήριξη της Γερμανικής Ερευνητικής Κοινότητας, τη δραστηριότητα του πλακούντα ως φυσικού μοντέλου συμπεριφοράς του νεοπλάσματος.
Την -κατά ένα συντριπτικό ποσοστό- ομοιότητα της εισβολής των εμβρυακών κυττάρων με αυτή των όγκων αλλά και τα σημεία της μεταξύ τους διαφοροποίησης ερευνά και ο Μάρκερτς στο τμήμα Εργαστηρίων Πλακούντα. Η ΕΕ έχει εκπονήσει προγράμματα για τον συγκεκριμένο τομέα, χορηγώντας ετησίως 2.000.000 ευρώ.
Πέραν της ανάπτυξης νέων αντικαρκινικών θεραπειών, θα ήταν δυνατό να αναπτυχθούν και μηχανισμοί αντίστασης στην απόρριψη οργάνων μεταμόσχευσης, μέθοδοι οι οποίες θα μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά το ποσοστό επιτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ενώ πιθανό θεωρείτο το ενδεχόμενο εύρεσης ενός μέσου για την αντιμετώπιση ενός εκ των μεγαλύτερων κινδύνων κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης, την τοξιναιμία, ευρέως γνωστή ως εκλαμψία.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα εμβρυακά κύτταρα εκδηλώνουν κατά την εισβολή τους στη μήτρα, παρόμοια επιθετικότητα με εκείνη των καρκινικών κυττάρων, ενώ αρκετά όχι μόνο παραμένουν μετά τον τοκετό αλλά και δημιουργούν μεταστάσεις, παρόμοιες με εκείνες των καρκινικών, στους πνεύμονες.