Βιογραφία: Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία Αττικής από πρόσφυγες γονείς. Ο πατέρας του, φτωχός χτίστης, ήταν ποντιακής καταγωγής ενώ η μητέρα του καταγόταν από την Τουρκία.
Λίγο μετά τη γερμανική κατοχή, ο πατέρας του αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Μπέλλες και αργότερα στο Κιλκίς.
Λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων αλλά και της δράσης του την περίοδο της κατοχής, η οικογένεια υπέστη άγριο κυνηγητό ενώ μετά από πολλές περιπλανήσεις επέστρεψε το 1945 στη Ν. Ιωνία.Ο Στέλιος Καζαντζίδης βγήκε στο μεροκάματο από 14 ετών. Η υγεία του πατέρα του είχε κλονιστεί και έπρεπε να αγωνιστεί σκληρά για να ζήσει τη μητέρα και τον μικρό του αδελφό, Στάθη. Έκανε διάφορα επαγγέλματα. Εργάσθηκε στο υφαντουργείο "Έσπερος", σε οικοδομές και εργοστάσια.Παράλληλα, τραγουδούσε μαζί με κάποιους άσημους μουσικούς σε κάποιο κουτούκι της Νέας Ιωνίας. Όταν τον άκουσε ο μεγάλος στιχουργός Χαράλαμπος Βασιλειάδης, επονομαζόμενος και ως τσάντας, τον έφερε σε επαφή με τη δισκογραφική εταιρεία Columbia, με την οποία υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο.
Καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη του καλλιτέχνη με τις σπουδαίες φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες έπαιξε η γνωριμία του με την Καίτη Γκρέυ.
Το 1952 ηχογράφησε σε δίσκο 78 στροφών (γραμμοφώνου), το πρώτο του τραγούδι, με τίτλο "Για μπάνιο παω" του Απόστολου Καλδάρα, το οποίο δε γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία.
Την ίδια χρονιά, ο αξέχαστος Γιάννης Παπαϊωάνου, του εμπιστεύτηκε κάποια τραγούδια του, όπως το "Δεν το περίμενα ποτέ" (βαλίτσες) και το "Εγώ θα σε γλιτώσω". Δημιουργίες που έγιναν μεγάλες επιτυχίες και τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα.Με την καταπληκτική και αξεπέραστη ερμηνεία του, ο Στέλιος Καζαντζίδης, καταξιώθηκε όχι μόνο στη συνείδηση του κόσμου αλλά και των συναδέλφων του.
Έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση το 1950, στο κέντρο Μπόκαρης, στην Κηφισιά. Μετά το 1952, έγινε περιζήτητος. Τραγούδησε στα μεγαλύτερα κέντρα διασκέδασης της εποχής, Θείος, Ροσινιόλ, Μπερτζελέτος και στο Φαληρικό. Το 1965 και ενώ μεσουρανούσε - καθημερινά γνώριζε πρωτόγνωρες αντιδράσεις λατρείας από τους θαυμαστές του - αποφάσισε να σταματήσει τις εμφανίσεις στα κέντρα διασκέδασης.
Πολλές ήταν και οι εμφανίσεις του στο εξωτερικό, τη δεκαετία του 1960. Έκανε περιοδείες στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ευρώπη και την Τουρκία για να βρεθεί κοντά στους Έλληνες μετανάστες.
Το 1957 γνώρισε την Μαρινέλλα, δημιουργώντας το καλύτερο φωνητικό ντουέτο του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Μαζί μεγαλούργησαν καλλιτεχνικά στη δισκογραφία και σε διάφορες ζωντανές εμφανίσεις. Παντρεύτηκαν το 1964 και χώρισαν μετά από δυο χρόνια.
Το τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησε στη ΜΙΝΟΣ ήταν το "Υπάρχω" σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του αείμνηστου Πυθαγόρα.Μετά από δικαστική διαμάχη δώδεκα ετών, το 1987 συμφωνήθηκε να ηχογραφήσει ένα τελευταίο άλμπουμ στη ΜΙΝΟΣ.
Ελεύθερος πια από τη συγκεκριμένη εταιρεία ηχογραφεί το δίσκο ο "Δρόμος της επιστροφής" , ο οποίος πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα.Στο διάστημα που επακολουθούσε μέχρι και το τέλος του, ηχογραφούσε κατά καιρούς, σημαντικούς δίσκους, σε στούντιο και ζωντανές ηχογραφήσεις.Η ευθύτητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του, η άρνηση του να δεχτεί το ψέμα και την αδικία, τον οδήγησε σε σύγκρουση με το καλλιτεχνικό κατεστημένο. Εκείνος προσπαθούσε να ζει ήρεμα κοντά στη φύση, δίπλα στους απλοϊκούς ανθρώπους ενώ ποτέ δεν αποδέχτηκε τον τίτλο του σταρ.Ο Στέλιος Καζαντζίδης, το αυθεντικό αυτό λαϊκό ταλέντο με τις θεϊκές φωνητικές δυνατότητες, άφησε φεύγοντας δυσαναπλήρωτο κενό, δύσκολα θα ξανά υπάρξει τέτοια στεντόρεια και μελωδική ταυτόχρονα φωνή, με τόσες τεχνικές και εκφραστικές δυνατότητες
Ο Γιώργος Ζαμπέτας είχε πει: όταν άκουσα για πρώτη φορά το Στέλιο να τραγουδαει, μου έφυγε το μπουζούκι από τα χέρια, και αναφερόταν στο ξεκίνημα του Στέλιου, το 1952. Κάποιος άλλος μεγάλος λαϊκός συνθέτης που θα ηχογραφούσε στο εργοστάσιο Columbia στη Νέα Ιωνία τραγούδια του με τον Στέλιο εκμυστηρεύτηκε κάτι που ίσως φανεί τραβηγμένο: πήγα αργοπορημένος στο στούντιο και άκουσα τον Στέλιο να λέει ένα τραγούδι που μου άρεσε πολύ, ήταν το δικό του τραγούδι που ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε κάνει αγνώριστο με τις φοβερές ερμηνευτικές του δυνατότητες.
Ότι και να γράψουμε για τον Στέλιο Καζαντζίδη, την φοβερή αυτή προσωπικότητα, είναι πολύ λίγο, ένα είναι σίγουρο, αποτελούσε και θα αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο της λαϊκής μας μουσικής, είναι αξεπέραστος, και θα τον θυμόμαστε πάντα.