Το μοναχοπαίδι μου...

Μερικές δεκαετίες πριν, δεν υπήρχε οικογένεια που να έχει λιγότερα από 2 παιδιά. Με τον καιρό όμως τα πράγματα άλλαξαν, οι απαιτήσεις πολλαπλασιάστηκαν και οι γονείς αρκούνται στο ένα και μοναδικό παιδί.
Πόσο καλό όμως είναι αυτό;
Η απόφαση των γονιών να κάνουν ένα μόνο παιδί δεν είναι απαραίτητα και εγωιστική. Πολύ συχνά λαμβάνουν μια τέτοια απόφαση προκειμένου να παρέχουν στο μοναδικό παιδί τους ότι καλύτερο μπορούν από πλευράς μόρφωσης αλλά και γενικότερα ανατροφής. Το μέγεθος της οικογένειας δε παίζει συγκεκριμένο ρόλο αλλά η ποιότητα τον πρωτεύον.Το να αποκτήσεις παιδί δεν θα πρέπει να θεωρείται αγγαρεία αλλά βασική επιθυμία ζωής για το γονιό. Αυτή η επιθυμία μπορεί να ικανοποιείται με ένα παιδί αλλά και με πολλά περισσότερα.
Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν ένα ζευγάρι στην απόφαση αυτή, διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια. Τώρα πια οι χειραφετημένες γυναίκες θέλουν να αφοσιωθούν στη καριέρα τους και η ύπαρξη πολλών προστατευόμενων μελών είναι ένα μεγάλο εμπόδιο.
Η υπερβολική αύξηση των τιμών σε αντίθεση με τη μείωση των μισθών, κάνει το κόστος των παιδιών να έχει αυξηθεί υπερβολικά. Αν δε, ανήκεις στη κατηγορία των γονιών που θέλουν τα παιδιά τους να πηγαίνουν σε ιδιωτικό σχολείο τότε πια ξεπερνάς κάθε όριο οικονομικού προϋπολογισμού. Αν πάλι έχεις κάνει ένα προηγούμενο γάμο και έχεις ήδη παιδί, αυτόματα περιορίζεσαι σε ακόμα ένα , απλά για να επισφραγίσεις τη σχέση σου.Τι γίνεται όμως με το μοναχοπαίδι; Δε χρειάζεται παρέα; Και αν πάνω του στηρίξουμε όλα μας τα όνειρα και αυτό μας βγάλει ψεύτες;
Το μοναχοπαίδι πρέπει να το αφήνουμε να αναλαμβάνει ευθύνες και βέβαια να του παρέχουμε και κάποιες ελευθερίες. Δεν χρειάζεται να είμαστε υπερπροστατευτικοί και απαιτητικοί μαζί του.
Φροντίστε να το στείλετε σε παιδικό σταθμό νωρίτερα έτσι ώστε να καταφέρει να κοινωνικοποιηθεί ευκολότερα. Λόγω του ότι δεν υπάρχουν άλλα παιδάκια στο σπίτι δεν θα δέχεται εύκολα να μοιράζεται τα πράγματα του και δεν θα του αρέσει όταν το επιπλήττουν για κάποια ζημιά. Στο παιδικό σταθμό όμως αυτά παύουν να ισχύουν και το παιδί κάνει φιλίες ακόμα ευκολότερα.
Τελικά δεν θα πρέπει να φερόμαστε στα μοναδικά παιδιά μας λες και είναι γυάλινες κούκλες και φοβόμαστε μήπως σπάσουν. Αφήστε τα να κάνουν λάθη, να τιμωρηθούν και να απολαύσουν όλες τις χαρές της παιδικής ηλικίας χωρίς να έχουν «επιστάτες» πάνω από το κεφάλι τους.