Το αν θα είναι κανείς ανύπαντρος ή διαζευγμένος στη μέση ηλικία, ως φαίνεται επηρεάζει τον κίνδυνο που διατρέχει να αναπτύξει νόσο του Αλτσχάιμερ ή άλλη μορφή άνοιας όταν θα γεράσει, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Είναι ευρέως γνωστό πως οι κοινωνικές σχέσεις μπορούν να ελαττώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας.Ωστόσο, οι περισσότερες προγενέστερες μελέτες για τις κοινωνικές σχέσεις και την άνοια βασίστηκαν σε πολύ ηλικιωμένα άτομα.
Στη νέα μελέτη, η οποία παρουσιάστηκε στο ετήσιο Διεθνές Συνέδριο για τη Νόσο του Αλτσχάιμερ, στο Σικάγο, εστιάστηκε στην πιθανή σχέση της κοινωνικής ζωής στη μέση ηλικία με την άνοια αργότερα στη ζωή.
Επιστήμονες από το Ίδρυμα Καρολίνσκα, στη Σουηδία, παρακολούθησαν επί 21 χρόνια 2.000άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι ήταν 50 ετών όταν άρχισε η μελέτη.
Όπως διαπίστωσαν, όσοι εξ αυτών ήταν παντρεμένοι ή συζούσαν κατά την έναρξη της μελέτης, είχαν 50% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άνοια με το πέρασμα του χρόνου, σε σύγκριση με όσους ζούσαν μόνοι.
Το πόσα χρόνια ζούσαν μόνοι οι εθελοντές, αλλά και για ποιον λόγο, επίσης επηρέαζε τον κίνδυνο: η μοναχική ζωή καθ΄ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τον διπλασίαζε, αλλά το διαζύγιο δίχως νέο γάμο τον τριπλασίαζε. Ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο άνοιας, όμως, διέτρεχαν όσοι εθελοντές είχαν χάσει το ταίρι τους πριν από τα 50 τους και δεν είχαν βρει νέο: η χηρεία εξαπλασίαζε τον κίνδυνο ανάπτυξης νόσου του Αλτσχάιμερ, σε σύγκριση με τον κίνδυνο που διέτρεχαν οι παντρεμένοι εθελοντές.
Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν πως δύο παράγοντες επηρεάζουν σημαντικά τις πιθανότητες εκδήλωσης άνοιας», δήλωσε ο δρ Κρίστερ Χάκανσον, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Vaxjo και στο Καρολίνσκα. «Οι παράγοντες αυτοί είναι η κοινωνική και νοητική διέγερση, καθώς και το ψυχικό τραύμα».
Το επόμενο βήμα είναι να διαπιστωθεί εάν ο κίνδυνος επηρεάζεται από την ποιότητα της σχέσης με το ταίρι μας ή από την πρόθεση πολλών ανθρώπων να ζήσουν για πάντα δίχως σύντροφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου