Η τηλεόραση, όπως και να το κάνουμε, είναι πλέον βασικό(!) στοιχείο στη ζωή μας, διότι σαν ένα επίτευγμα της σημερινής τεχνολογίας, έγινε προσιτή σε μικρούς και μεγάλους. Η εύκολη χρήση της μας αναγκάζει να «παίζουμε» μαζί της. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να προσφέρει καλές και πολύτιμες υπηρεσίες στον άνθρωπο, διότι μας πληροφορεί και μας ενημερώνει, αναλύοντας γεγονότα σε απλή μορφή και μας τα σερβίρει με έναν γαργαλιστικό και εντυπωσιακό τρόπο. Αυτή με λίγα λόγια είναι η τηλεόραση.Η Έλξη
Την έννοια της έλξης μπορούμε να την καταλάβουμε αν φέρουμε στο νου μας τον μαγνήτη. Όσο δεν πλησιάζουμε κάποιο μεταλλικό αντικείμενο κοντά του, ο μαγνήτης μένει αδρανής παρ’ όλη την μαγνητική του έλξη. Όταν φέρουμε το μέταλλο κοντά, τότε το αρπάζει αχόρταγα για να το κάνει ένα σώμα μ’ αυτόν.Και η τηλεόραση ποτέ δεν έρχεται κοντά μας. Μένει εκεί που την τοποθετήσαμε. Εμείς πάμε κοντά της. Και το αποτέλεσμα; Αρχίζει με την γλυκιά επιρροή της να μας ελκύει και να μας κάνει πλάσματα άβουλα, εκτεθειμένα σε κάθε λογής μηνύματα.
Η Επιρροή Της...
Μεγάλη, πολύ μεγάλη. Ποιος το αρνείται άλλωστε ότι, αν υπάρχει τηλεόραση στο σπίτι, τις περισσότερες ώρες μας εκεί τις σπαταλάμε; Και όταν ξεφύγεις από την επιρροή της, τοποθετώντας την στον κάλαθο των αχρήστων, η πρώτη παρατήρηση που θα ακούσεις από τους επισκέπτες σου θα είναι η εξής: «Καλά, τηλεόραση δεν έχετε; Πως μπορείτε δίχως αυτήν;» Και πες, πες, να ‘την πάλι στα χέρια σου να ξεσκονίζεται και από τον κάλαθο που της έπρεπε, να ξαναπαίρνει την πρώτη(!) θέση στη ζωή σου. Μα, θα μου πεις, έχει και τόσο ωραία εκπαιδευτικά προγράμματα πως να την παρατήσω; Μη μου πεις ότι και στα εκπαιδευτικά προγράμματα ξοδεύεις τόσο χρόνο όσο και στα μη εκπαιδευτικά. Αν όμως θέλεις να με διορθώσεις λέγοντας ότι δεν είναι ίδιος ο χρόνος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων από των μη εκπαιδευτικών, τότε θα συμφωνήσω μαζί σου. Διότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα σήμερα δεν «πουλάνε» και αυτό δεν συμφέρει, άρα..!Οι Κίνδυνοι...
Πολλοί, πάρα πολλοί. Αλλά και ποικίλοι. Τόσο τα μικρά παιδιά, όσο και τα ... μεγάλα, είναι εκτεθειμένα σε κάθε είδους θέαμα, που συσσωρεύει το μέγα «κομπιούτερ» του ανθρώπου, που ακούει στο όνομα εγκέφαλος. Και όταν βομβαρδίζεται καθημερινά γίνεται τέτοια πλύση που η επαφή με την πραγματικότητα αργεί να γίνει και ίσως δεν γίνει κάποτε. Και πως να μη γίνεται πλύση εγκεφάλου, αφού η χρήση της τηλεόρασης καταντά... κατάχρηση;!Σύμφωνα με υπολογισμούς τα παιδιά στις ΗΠΑ, κατά προσέγγιση ξοδεύουν από την παιδική τους ηλικία μπροστά στην τηλεόραση 14,000 ώρες, που αν ερμηνευθεί αλλιώς, έχουμε 40 περίπου ώρες την εβδομάδα μπροστά στο χαζοκούτι. Δεν μας διαφεύγουν φυσικά κι άλλες έρευνες που μας λένε για 25 μόνο ώρες την εβδομάδα, όμως αυτές προχωρούν λίγο βαθύτερα για να μας πουν ότι η στενή επικοινωνία και η ψυχική επαφή που έχουν τα παιδιά με τους γονείς τους – εξ αιτίας της τηλεόρασης – είναι μόνο 25 λεπτά της ώρας,... εβδομαδιαία.!!!
Σύμφωνα με ψυχολόγους, ο συνεχής βομβαρδισμός του παιδικού μυαλού, με οπτικά ή ακουστικά ερεθίσματα ποικίλης έντασης, προκαλεί υπερφόρτωση και ψυχική υπερκόπωση, άσχετα αν αυτά τα ερεθίσματα είναι από ηθική άποψη καλά ή όχι. Τις περισσότερες φορές, όμως, τα μηνύματα που δέχεται το παιδί είναι τελείως απαράδεκτα. Υπολογισμοί μας λένε, ότι ένα παιδί πριν το 14ο έτος της ηλικίας του, στις ΗΠΑ, (αχ!, αυτές οι ΗΠΑ), έχει παρακολουθήσει στην τηλεόραση 18,000 φόνους και αμέτρητες περιπτώσεις εκδηλώσεων βίας και επιθετικότητας.Αυτό μ’ έκανε να σκαλίσω για λίγο το αρχείο μου και να βρω ότι το 1995 η βρετανική εφημερίδα «Sunday Times» αποκάλυψε στοιχεία ότι κάποια νήπια κάνουν...δίαιτα(!) υπό την επήρεια της τηλεόρασης, για να αποκτήσουν σιλουέτα, και ότι την τελευταία δεκαετία μικρά παιδιά νοσηλεύονται με συμπτώματα νευρικής ανορεξίας, και ο αριθμός τους αυξάνει.
Βρήκα, επίσης, και την μικρή Νορβηγέζα, Σιλτέ Μαρία Ρεντεγκάαρτ, πέντε χρόνων, που ξυλοκοπήθηκε άγρια μέχρι θανάτου από συνομήλικούς της διότι έβλεπαν πολλή βία στην τηλεόραση και έτσι, «έπαιζαν» τηλεόραση, όπως είπαν αργότερα. Στο Πεκίνο, ένα πεντάχρονο αγοράκι αυτοκτόνησε(!) αφού είδε μια πολεμική ταινία «εκπαιδευτικού» χαρακτήρα. Αυτά είναι μια σταγόνα στον ωκεανό από τα τόσα κρούσματα που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας και όμως, εμείς ακόμα μένουμε αδρανείς και αδιάφοροι για την ζημιά που γίνεται στα παιδιά μας. Η βία και ο εκφυλισμός των ηθών που διδάσκει η τηλεόραση, είναι ένας κίνδυνος που θα πέσει σκληρά στα κεφάλια μας, όταν κάποτε – ίσως – ξυπνήσουμε. Όμως, μήπως τότε θα είναι αργά;Η σκληρή ζωή μας αναγκάζει να ψάχνουμε εύκολους τρόπους επιβίωσης μέσα στην χλιδή και στον πλούτο, άσχετα αν αυτά καταπατούν τις ηθικές αξίες και τους κοινωνικούς φραγμούς. Επειδή όμως δεν αποκτούνται όλα αυτά τόσο εύκολα και γρήγορα, τι πιο καλύτερο υπάρχει από το να τα ζούμε, έστω και με αυταπάτες, αλλά καθημερινά; Αφού η τηλεόραση μπορεί και μας τα προσφέρει γιατί να μην ακολουθήσουμε τα απατηλά πρότυπα και ψεύτικα ινδάλματα που μας δημιουργεί;
Αν και δεν γίνονται αυτές οι σκέψεις ευθέως μέσα στο μυαλό μας, είναι αλήθεια ότι τις υιοθετούμε δίχως να το καταλάβουμε. Και η ζημιά γίνεται. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλέον τον «μεγάλο αδελφό» γιατί είναι ... μεγάλος.Εκτός τα μικρά παιδιά, επηρεάζονται και τα «μεγάλα παιδιά», ασχέτως ηλικίας, και έτσι κινδυνεύει και η πνευματική μας ανάπτυξη.
Σύσταση γίνεται λοιπόν να μπει αυστηρός έλεγχος, από τους γονείς, όσον αφορά τα προγράμματα που παρακολουθούν τα παιδιά. Να επιλέγονται εκ των προτέρων και μάλιστα σε συνεργασία με τα παιδιά όπου θα μπορεί ο γονιός να διορθώνει κάποια λαθεμένα μηνύματα που θα δεχθούν τα παιδιά την ώρα εκείνη. Αν δεν μπορείς να ελέγξεις την όλη κατάσταση, καλύτερα πέταξε την τηλεόραση στα σκουπίδια για να ξεφύγεις από την «επιθυμία των οφθαλμών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου