Επιχείρηση: Πιπίλα!

Σκεφτήκαμε μετά τη πάνα να κόψουμε και τη πιπίλα. Νομίζετε πως είναι βουνό; Πολύ σωστά νομίζετε. Είναι όμως απαραίτητη η «απεξάρτηση» από τη πιπίλα αν θέλετε το μωρό να μιλήσει καθαρά και να μη τρέχετε στους οδοντιάτρους.
Πρώτα όμως να θυμηθούμε τα οφέλη της πιπίλας κυρίως για τις μέλλουσες μαμάδες που θα τους γίνει απαραίτητος σύμμαχος.
Το βασικότερο όλων είναι ότι ηρεμεί το παιδί. Με το πιπίλισμα ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες που συντελούν στην ευφορία του. Το μωρό χαλαρώνει και στο τέλος αποκοιμιέται.
Προσοχή όμως! Αυτό δε σημαίνει ότι με το πρώτο κλάμα έχουμε και την εύκολη λύση γιατί τότε το παιδί επαναπαύεται και δεν οδηγείται γρήγορα στη πρώτη ομιλία. Επίσης μη ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι μεγάλοι «εκβιαστές» και κλαίνε προκειμένου να γίνει το χατίρι τους.
Η πιπίλα ναι μεν είναι απαραίτητο αξεσουάρ στη τσάντα του παιδιού αλλά καλό θα είναι να μην του τη δίνετε όταν βρίσκεται με άλλα παιδάκια ή όταν πηγαίνει βόλτα στο πάρκο. Δεν του είναι απαραίτητη και ξεχνιέται με την παρέα.
Να θυμάστε ακόμη ότι η πιπίλα κόβεται πιο εύκολα από το πιπίλισμα του δαχτύλου αν και βέβαια δεν υπάρχει πιο φυσιολογικό πράγμα από το δάχτυλο. Το μωρό στην αρχή παίζει με τα δαχτυλάκια του που στο τέλος καταλήγουν στο στόμα. Μπορεί και το κόβει μόνο του πριν αρχίσουν να υπάρχουν βλάβες στα μόνιμα δοντάκια του.
Μην φανταστείτε ότι πρόκειται για κάτι εύκολο. Το αντίθετο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη προσπάθεια κάπως έτσι:
Σιγά- σιγά θα του μειώσετε τις ώρες που την έχει στο στόμα του. Το παιδί ως γνωστόν έχει ασθενή μνήμη κι έτσι θα τη ξεχνάει από μόνο του.
Μην του τη κόψετε όταν είναι να πάει στο παιδικό. Θα νιώθει ήδη δυσάρεστα που απομακρύνεται από εσάς, μη του κόψετε και τη παρηγοριά!
Αν κάνετε δεύτερο παιδάκι και το φέρετε στο σπίτι μην του τη στερήσετε. Θα πιστέψει ότι φταίει το μωράκι.
Μην είστε απότομη μαζί του γιατί το παιδί θα εκνευριστεί και θα τα ακούσετε και από πάνω. Δοκιμάστε διάφορα τεχνάσματα όπως για παράδειγμα να ανοίξετε ένα σκουπιδοτενεκέ μπροστά του και να τη ρίξετε ή να την κάψετε λίγο μπροστά και να του τη δώσετε. Είναι σίγουρο ότι θα τη σιχαθεί.
Το πρώτο βέβαια βράδυ (για να μην πω και το επόμενο) θα έχετε οδυρμούς. Σίγουρα θα είναι δύσκολο αλλά… δεν είναι και στο χέρι του.
Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει και πείτε του τραγούδια και παραμύθια, όχι με πιπίλες βέβαια, για να το παρηγορήσετε.
Που θα πάει… θα περάσει κι αυτό το «κανάλι»…
Πηγή:Zougla online