Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος κύριοι Σαμαρά – Βενιζέλο – Κουβέλη

Την πρώτη φορά που θα παρακολουθήσεις την ταινία «Ψυχώ», του Άλφρεντ Χίτσκοκ, είναι σίγουρο ότι θα τρομάξεις με την κλασική σκηνή στο μπάνιο. Τη δεύτερη φορά ο φόβος θα είναι μικρότερος, από την τρίτη και μετά αρχίζεις να το συνηθίζεις και, στο τέλος, το διασκεδάζεις.
Η δύναμη των ταινιών τρόμου είναι ο αιφνιδιασμός του θεατή. Η συνεχής επανάληψη ακυρώνει το εκφοβιστικό μήνυμα. Ωστόσο, στην Ελλάδα, εδώ και δύο χρόνια, μας παίζουν το ίδιο θρίλερ και εμείς εξακολουθούμε να φοβόμαστε, με την ίδια ένταση που αισθανθήκαμε την πρώτη φορά.
Ο φόβος, βεβαίως, είναι ένα συναίσθημα που δεν ελέγχεται εύκολα. Δια του φόβου, ολοκληρωτικά καθεστώτα ανδρώθηκαν και χειραγώγησαν επί χρόνια τις κοινωνίες.
Μπήκαμε στα Μνημόνια για να αποφύγουμε την κατάρρευση. Υπογράψαμε το Μεσοπρόθεσμο για να σωθούμε από την άτακτη χρεοκοπία.
Ψηφίσαμε δεκάδες περιοριστικά μέτρα για να μην μας διώξουν από το ευρώ.
Πάντοτε την κρίσιμη στιγμή, ιδιαίτερα λίγο πριν από την κατάθεση επαχθών ρυθμίσεων, διέρρεε από κάποιο «έγκυρο» Ευρωπαϊκό Κέντρο Μελετών μια μυστική έκθεση, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα θα οδηγείτο εκτός Ευρωζώνης, αν δεν έκανε αυτό που έπρεπε. Μία αμφίσημη δήλωση κάποιου γραφειοκράτη των Βρυξελλών, ένα απόρρητο σχέδιο κάποιας ευρωπαϊκής κυβέρνησης που προέβλεπε τον ξαφνικό θάνατο της ελληνικής οικονομίας, αξιοποιούνταν από τις μνημονιακές δυνάμεις.
Σύμπτωση; Δε νομίζω.
Άραγε τι είδους απόρρητα ντοκουμέντα είναι αυτά που αποκαλύπτονται με τόση ευκολία σε τόσο ευαίσθητο χρόνο; Πρόκειται για απόρρητα έγγραφα που προορίζονται να διαρρεύσουν προκειμένου να πετύχουν την αιχμαλωσία της κοινής γνώμης.
Πριν από λίγες μέρες ένα «απόρρητο» σχέδιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη περιήλθε [;] στην κατοχή του Αντώνη Σαμαρά. Το έριξε στο τραπέζι και κατάφερε να πείσει τους εταίρους του στην κυβέρνηση να συναινέσουν στη λήψη των μέτρων 11,5 δισ. εδώ και τώρα. Σε βολική στιγμή έγινε η διαρροή. Βόλεψε τον πρωθυπουργό που εμφανίστηκε εκβιαζόμενος, βόλεψε και τους άλλους δύο αρχηγούς που δήθεν αντιστέκονταν σθεναρά, βόλεψε ασφαλώς και τους Γερμανούς. Σύμπτωση; Δε νομίζω.

Το εγχώριο πολιτικό προσωπικό απόλυτα υποταγμένο στις διαταγές των δανειστών θεωρεί περίπου δεδομένο ότι ξένες χώρες επιδιώκουν, γιατί τις συμφέρει, την απομάκρυνση της Ελλάδας από το ευρώ. Πιστεύει ότι η Γερμανία δεν θα χάσει και πολλά πράγματα αν μία έξοδος της Ελλάδας συμπαρασύρει και άλλες χώρες του Νότου με συνέπεια τη διάλυση του ευρώ. Επικαλείται, μάλιστα, δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες οι Γερμανοί πολίτες θέλουν την επιστροφή στο μάρκο. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες φωνές που εξετάζουν τα πράγματα από μια διαφορετική σκοπιά.
Για παράδειγμα:
1. Ο Ζαν Πολ Φιτουσί, γνωστός Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ, επισημαίνει ότι «αν μια χώρα της Ευρωζώνης βγει απ’ αυτήν, η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει». [«Η Αυγή» 1-7-2012].
2. Ο Γκούσταφ Χορν, διευθυντής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Έρευνας της Οικονομικής Συγκυρίας στο Ντίσελντορφ τονίζει πώς «η Νομισματική Ένωση αύξησε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γερμανικής οικονομίας… Αν η Γερμανία επιμείνει στη λιτότητα, θα μείνει τελικά μόνη της στην Ευρωζώνη, ίσως με δυο- τρείς εταίρους ακόμη. Αλλά το ευρώ θα είναι νεκρό». [«Το Βήμα» 1-7-2012].
3. Ο πρόεδρος των Γερμανών εργοδοτών Ντίτερ Χουντ και ο διευθύνων σύμβουλος της BMW Νόρμπερτ Ράιτχοφερ, αναφερόμενοι στην πιθανότητα διάλυσης της Ευρωζώνης υποστηρίζουν ότι «σε περίπτωση επιστροφής στο μάρκο, η Γερμανία θα βρισκόταν αντιμέτωπη με μια τέτοια ανατίμηση, που θα εκμηδένιζε το εξαγωγικό θαύμα. Θα ήταν μια καταστροφική δομική κρίση, που
δεν θα έπρεπε να συμβεί ποτέ». [από το "DER SPIEGEL" αναδημοσίευση στην «Καθημερινή» 13-7-2012].
4. Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί ότι η συνολική χρηματοπιστωτική έκθεση των γερμανικών τραπεζών σε τράπεζες, εταιρείες και κυβερνήσεις των λοιπών κρατών της Ευρωζώνης ανέρχεται στο ποσό των 804 δισ. ευρώ!
Κοντολογίς: Αυτά είναι στοιχεία που μπορούν να αξιοποιηθούν από την Ελλάδα σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι η ελληνική κυβέρνηση θα θελήσει να διαπραγματευθεί. Τα τρία κόμματα προεκλογικά, για να αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πλειοδότησαν στο θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης. Μετεκλογικά ανακάλυψαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Το κεφάλαιο της αξιοπιστίας τους συρρικνώνεται δραματικά.