Ανησυχητικές νέες μορφές trafficking

Ανησυχία προκαλούν οι νέες μορφές παράνομης διακίνησης ανθρώπων, ανάμεσα στις οποίες η εμπορία ανθρωπίνων οργάνων, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες περιοχές, οι τελετουργικές δολοφονίες στη Νότια Αφρική και ο εξαναγκασμός σε γάμο στην Ασία, σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας για το Έγκλημα και τα Ναρκωτικά του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που δόθηκε την Πέμπτη στη δημοσιότητα.
Πολλές χώρες στον κόσμο δεν έχουν τα αναγκαία νομικά εργαλεία προκειμένου να διώκουν τους εμπλεκόμενους σε υποθέσεις παράνομης διακίνησης ανθρώπων.
Αν και οι περισσότερες χώρες έχουν υιοθετήσει νόμους εναντίον της διακίνησης ανθρώπων, την πενταετία 2003-8, οι 61 από τις 155 χώρες που παρακολουθήθηκαν από τους ερευνητές, δεν έχουν καταγράψει ούτε μία δίωξη.
«Είτε είναι τυφλοί στο πρόβλημα, είτε δεν έχουν καλό εξοπλισμό να ασχοληθούν με αυτό», αναφέρει ο διευθυντής της UNODC, Αντόνιο Μαρία Κόστα στην έκθεση, στην οποία αναφέρεται ότι ο κυρίαρχος τομέας στην παράνομη διακίνηση ανθρώπων είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση και ακολουθεί η υποχρεωτική εργασία.
Η περιοχή με τους πιο αδύνατους μηχανισμούς για την καταγγελία και τη δίωξη είναι η Νότια Αφρική, από τις 11 χώρες της οποίας, μόνο η Ζάμπια έχει παραπέμψει ύποπτους σε δίκη μετά από 2003, ενώ ανάμεσα στις χώρες που δεν έδωσαν στοιχεία, ήταν η Κίνα, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Στους ερευνητές του ΟΗΕ προκάλεσε έκπληξη η διαπίστωση ότι οι γυναίκες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος όχι μόνο των θυμάτων, αλλά και των διακινητών σε πολλές περιοχές. Ειδικότερα στην Ανατολική Ευρώπη και την Ασία το 60% όσων καταδικάστηκαν για παράνομη διακίνηση ανθρώπων ήταν γυναίκες.
Η έκθεση δεν παρέχει στοιχεία για το πρόβλημα σε παγκόσμια κλίμακα, σημειώνει όμως ότι την περίοδο 2003- 2006 σε 71 επιλεγμένες χώρες, ο αριθμός των θυμάτων που έχουν ταυτοποιηθεί αυξήθηκε από τις 11.700 στα 14.900.
Σύμφωνα με παλαιότερες εκτιμήσεις του ΟΗΕ, τα ετήσια κέρδη από την διακίνηση ανθρώπων είναι 32 δισεκατομμύρια δολάρια και περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι ανά πάσα στιγμή θύματα υποχρεωτικής εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και του εξαναγκασμού σε σεξ.
«Σήμερα τα κράτη μέλη δεν έχουν την ικανότητα να πουν με ακρίβεια, πόσα θύματα διακίνησης ανθρώπων υπάρχουν, από πού έρχονται και που πηγαίνουν», σημειώνει η έκθεση.