Καθώς οι αυξανόμενες προσδοκίες των συγκυβερνώντων για συνολική διεύθετηση του ελληνικού θέματος στις Βρυξέλλες συγκρούονται μετωπικά με την αδήριτη πραγματικότητα και μόνο ως παραμυθία μπορούν να εκληφθούν.
Καθώς, όπως επισημαίνουν διεθνείς οικονομικοί παρατηρητές, το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο.Και απλώς με την αλχημιστική λογική, την ανερμάτιστη πολιτική, τις πολυώνυμες αμφιβολίες των εγχώριων πολιτικών και την εναγώνια πρακτική πιέσεων εκ μέρους των ξένων δανειστών για περισσότερη και ακόμη περισσότερη λιτότητα, ώστε να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, η μόνη “προοπτική” είναι το αδιέξοδο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική κοινωνία και το έθνος.
Καθώς τα κοινωνικά προβλήματα ρευστοποιούνται σε εκλογικό κομματικό τακτικισμό.
Καθώς για τα εθνικά θέματα (ναί υπάρχουν κι αυτά) δεν υφίσταται επί της ουσίας εθνική στρατηγική. Και έχει εκλείψει η υπεύθυνη στάση που σταθμίζει με υπέυθυνο τρόπο τα υπέρ και τα κατά, ενώ προσπαθεί να εντάξει ανεπιτυχώς το συμβιβασμό σε μια δυναμική, που μεγιστοποιεί τα “θετικά” και ελαχιστοποιεί τα αρνητικά.Με τον υπουργό των Εξωτερικών να περιορίζεται σε ταξίδια για “συναντήσεις” με ομογενείς, για την “ανάκαμψη” υποτίθεται της αξιοπιστίας της χώρας, με άδειες ωστόσο τις βαλίτσες του από κάποιο έστω περιεχόμενο εξωτερικής πολιτικής. Γιατί η ασκούμενη εξωτερική πολιτική από την κυβέρνηση των εταίρων, αλλά κι όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, δεν έχει αξιοποιήσει τα γεωπολιτικά και διπλωματικά μας ερείσματα και δεν εκμεταλλεύτηκε την επικαιρική σκοπιμότητα, για να ερεθίσει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες των μεγάλων, να ευαισθητοποιήσει τα κέντρα αποφάσεων και να επιβάλει την επεξεργασία ρεαλιστικών και βιώσιμων πολιτικών σχεδίων.
Καθώς καθημερινά διαπιστώνουμε ότι διαπλατύνεται το κενό μεταξύ λογικής και παραλόγου στο χώρο της πολιτικής, χωρίς να δίνονται σαφείς απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που βασανίζουν την κοινωνία.Και είναι πασίδηλο πλέον ότι το ύφος και το ήθος της εξουσίας επιδιώκει να διαμορφώσει το ύφος και το ήθος της λαικής συνείδησης, ώστε να αποδεχόμαστε τα τρωτά και τα περίεργα, τα “προιόντα’ της πολιτικής ανικανότητας και την αδικία, ως φυσιολογικά στοιχεία του ελληνικού πλαισίου.
Καθώς, παρά της δαιδαλώδους οικονομικής κρίσης αυξάνονται οι κομματικοί “ένθετοι” και οι βλάκες των μηχανισμών της πολιτικής. Αυτά τα…νήπια του μυαλού με απογυμνωμένο το κοινωνικό συναίσθημα, που περιφέρονται από τηλεοπτικούς σε ραδιοφωνικούς σταθμούς για να “στηρίξουν” συμφέροντα και ολέθριες πολιτικές, μοιάζοντας με όντα αποχαυνωμένα, που τελικά γίνονται μια φρικτή πληγή για τον πολίτη, για την κοινωνία, για το κράτος ακόμα και για το κόμμα που τους προωθεί.
Καθώς μας κατάντησαν σε τέτοιο σημείο με τις αυθαιρεσίες και τον ετσιθελισμό, ώστε να απομειώνεται η τιμή και το φιλότιμο του Έλληνα. Αυτό το “ψωριφιλότιμο”, η μπέσα, η ευθιξία ήταν η κληρονομιά μας και το κρυφό καμάρι μας και εκλείπει πλέον από τις αποσκευές μας στην πορεία μας πρός το μέλλον.
Καθώς, οι άλλοι ευρωπαικοί λαοί με τους οποίους θέλουμε να συνυπάρξουμε ισότιμα, φροντίζουν πως θα διαρθρώσουν πρός το καλύτερο τη ζωή τους, εμείς φροντίζουμε πώς θα “στρογγυλοποιήσουμε” την κοροιδία των κυβερνώντων, πώς θα ξεγελάσουμε ο ένας το άλλον. Και η πολιτική εξουσία όλους μας. Και στον Μολώχ των πολιτικών σκοπιμοτήτων το έθνος των Ελλήνων κινδυνεύει να αποκοπεί από την ιστορική του συνέχεια και συνέπεια.
Καθώς η όλη συλλογιστική που καλύπτει και οριοθετεί την ακολουθητέα διαδικασία πρός επίλυση των εθνικών και των κοινωνικών θεμάτων, εγκλωβίζεται στις εκπτωχευτικές μονομέρειες της αρτηριοκληρωτικής και μονίμως ευκαιριακής πολιτικής.
Καθώς η σύνεση δεν ανυψώνεται στην κορυφή της πυραμίδας της πολιτικής ηθικής.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αυτή τη χρονική περίοδο του μεγάλου προβληματισμού και της ιστορικής ευθύνης όλων των δυνάμεων του έθνους, Έλληνες φρόνιμοι και σκεπτόμενοι ή άφρονες και αδηφάγοι ή έμφρονες και καιροσκοπούντες, μετριοφρονες και υπερφίαλοι, δεν έχουμε άλλη επιλογή: Πρέπει να είμαστε άγρυπνοι. Σε πλήρη εγρήγορση.
Έλληνες, πετάξτε τις μάσκες της παθητικότητας και γρηγορείτε!
Ποιός θα μας απαλλάξει από τη θλιβερότητα, όχι της κατάστασης, αλλά της στάσης μας; Περπατάμε πάνω σε κινούμενη άμμο. Πρέπει να αντιδράσουμε στη “τσιμεντένια” γλώσσα των πολιτικών και στην πολιτική τους σκέψη, που ξενοδοχείται στη σατραπεία των ταριχευμένων “ιδεολγιών” του “έχειν” και του ¨κλέβειν”. Και να αναζητήσουμε, να απαιτήσουμε την εκ θεμελίων ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Άνθρωποι ικανοί υπάρχουν. Ας κοιτάξουμε χωρίς παρωπίδες γύρω μας…
Έλληνες γρηγορείτε, γιατί ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ! Ας μην παγιδευόμαστε στην υποσχεσιολογία του πολιτικού λυκοτροφείου και στις ψευδώνυμες μονομαχίες των πήλινων γρεναδιέρων της πολιτικής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου