Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Χωλαίνει η Ελλάδα στην αντιμετώπιση του trafficking και της βίας κατά των γυναικών

Η 25η Νοέμβρη είναι η μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.Σε ποιο σημείο βρίσκεται η αντιμετώπιση της βίας στη χώρα μας; Οι υπάρχοντες νόμοι παρουσιάζουν σημαντικά κενά ενώ συχνά δεν εφαρμόζονται,ενώ αναφορικά με τη σεξουαλική εκμετάλλευση που υφίστανται αλλοδαπές κυρίως γυναίκες δεν έχουν γίνει βήματα προς τη λύση του προβλήματος.
Με αφορμή την ημέρα για την εξάλειψη της βίας των γυναικών πραγματοποιήθηκε σήμερα από το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα» συνέντευξη τύπου με θέμα τους νόμους και τις πολιτικές για την εξάλειψη του φαινομένου στην Ελλάδα μέσα από τη σκοπιά των γυναικείων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα το οποίο πλήττει τις γυναίκες αλλά παράλληλα και τα παιδιά,τις οικογένειες και τελικά είναι ένα πρόβλημα που αναγάγεται στο επίπεδο της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα σήμερα,οι πρακτικές συσσωρεύουν και μεγεθύνουν το πρόβλημα.Η βία κατά των γυναικών δεν είναι θέμα ιδιωτικό. Αποτελεί μορφή αθέατης εγκληματικότητας - βιασμός, ξυλοδαρμός,απειλές και λεκτική κακοποίηση - που συντελείται στο χώρο όπου κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια,στο σπίτι του.
Το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο για την ενδοοικογενειακή βία υστερεί καθώς προσφέρει μηδαμινή προστασία και ασφάλεια στα θύματα από τις διωκτικές αρχές.Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2002,η ενδοοικογενειακή βία θεωρείται η κύρια αιτία θανάτου και αναπηρίας των γυναικών.Για το λόγο αυτό,η βία εντός της οικογένειας,σύμφωνα με τις γυναικείες ΜΚΟ δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ιδιωτικό πρόβλημα,αντίθετα πρέπει να ιδωθεί ως φαινόμενο που αφορά την κοινωνία.
Το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ως υποχρέωση της πολιτείας την εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών,ο νόμος ωστόσο δεν λαμβάνει υπόψη την έμφυλη διάσταση της βίας και των ιδιόμορφων συνθηκών άσκησής της μέσα στην οικογένεια και τον ιδιωτικό χωρίς μάρτυρες χώρο,υποστηρίζουν οι ΜΚΟ και υπογραμμίζουν ότι θέτει στην διακριτική ευχέρεια του εισαγγελέα τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης για να διαπιστωθεί η βασιμότητα της καταγγελίας,ενώ τονίζουν ότι θα ήταν σκόπιμο να δημιουργηθούν ειδικά τμήματα ασφαλιστικών μέτρων για την εκδίκαση μόνο οικογενειακών διαφορών.
Μεγάλη «τρύπα» αποτελεί η έλλειψη ειδικών δομών παροχής αρωγής και προστασίας των κακοποιημένων γυναικών.Οι υποστηρικτικές δομές στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Την ίδια ώρα στην ΕΕ έχουν υλοποιηθεί πολλές πολιτικές για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών με προστατευτικά δίκτυα και κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών και παιδιών.Οι δομές βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο προσφέροντας συχνά ακόμη και ένα μικρό εισόδημα ή και σπίτι και εργασία μετά την αποκατάστασή τους.
Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί συνολικά 28 δομές,ενώ σύμφωνα με τους δείκτες μίνιμουμ προδιαγραφών του ΣτΕ που ορίζει 1 συμβουλευτική υπηρεσία ανά 50.000 γυναίκες.Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να υπάρχουν 84 ακόμη δομές. 15 από αυτές τις δομές,το 60% δηλαδή εποπτεύονται από κάποια δημόσια αρχή ενώ 13,το 40%,λειτουργούν ως αστικές μη κερδοσκοπικές ή εθελοντικές οργανώσεις.Οι δομές αυτές παρουσιάζουν μεγάλη ανομοιογένεια ως προς το μέγεθος,τη λειτουργική επάρκεια και τη μεθοδολογία.
Tο 50% περίπου βασίζεται σε ένα μεικτό σύστημα χρηματοδότησης, σε 6 από τις 10 περιπτώσεις πάντως το κόστος λειτουργίας,παρουσιάζει τα τρία τελευταία χρόνια, έλλειμμα σε σχέση με το ύψος της χρηματοδότησης.Μόνο δύο από αυτές παρέχουν συνηγορία και διαμεσολάβηση προς τις γυναίκες θύματα,ενώ μόλις μία υποδέχεται αποκλειστικά θύματα του trafficking.
Την ίδια ώρα,ο μέσος αριθμός κλήσεων ανά μήνα – για το σύνολο των γραμμών είναι περίπου 639 κλήσεις.Τα αιτήματα των γυναικών που καλούν στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούν σε συμβουλευτική υποστήριξη, αμέσως μετά σε φιλοξενία σε κάποια από τις δομές,ενώ τρίτη έρχεται η έκκληση για νομική υποστήριξη.Ο μέσος ετήσιος όρος των φιλοξενούμενων ατόμων (μητέρες και συχνά παιδιά) για το σύνολο των ξενώνων φτάνουν τους 605.
Αναφορικά με το trafficking,η επικρατούσα μορφή παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων στην Ελλάδα, αφορά στην ένταξη και εκμετάλλευση τους στην πορνεία.
Η πλειοψηφία του εμπορίου ανθρώπων αφορά γυναίκες και ανήλικα κορίτσια.Στην Ελλάδα παρά τις ενδείξεις για χιλιάδες γυναίκες θύματα στη χώρα παρουσιάζονται πολλές δυσκολίες στην εξάρθρωση των εγκληματικών αυτών δικτύων.
Από τα στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας, την τριετία 2003 – 2006, μόνο 419 γυναίκες εντοπίστηκαν.Στην πλειοψηφία τους επρόκειτο για γυναίκες Ρωσικής,Ρουμανικής και Ουκρανικής υπηκοότητας.Για το 2002 υπολογίζεται ότι περίπου 17.200 γυναίκες ήταν ενταγμένες στην αγορά της πορνείας.Το 72% των γυναικών που διακινούνται παράνομα πωλούνται και αγοράζονται τουλάχιστον τρεις φορές.
Η υπάρχουσα νομοθεσία,παρά τις ατέλειες της,επιτρέπει την αποτελεσματική καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, ωστόσο παρατηρείται μη αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας.Για παράδειγμα,περιγράφεται ιδιαίτερη προστασία των ανήλικων όμως αυτές περνούν από υπηρεσίες ανήλικων της αστυνομίας και της εισαγγελίας κι όχι από ειδικευμένες στο trafficking,έτσι συχνά απελαύνονται χωρίς να μαθαίνουν τα δικαιώματα τους.Χωρίς υποδομές που να στηρίζουν ικανό αριθμό θυμάτων και χωρίς να υπάρχουν κοινωνικοί διαμεσολαβητές για την διερμηνεία,τα θύματα δεν υποστηρίζονται ορθά.Οι γυναικείες ΜΚΟ προτείνουν μέτρα τα οποία πιστεύουν πως θα βελτιώσουν τα αντανακλαστικά του κράτους αναφορικά με την αντιμετώπιση και την πρόληψη των φαινομένων βίας κατά των γυναικών,όπως για παράδειγμα την ίδρυση και λειτουργία χρηματοδοτούμενου Ειδικού Ταμείου για τα θύματα κακοποίησης με ποσοστό συμμετοχής της Πολιτείας,την ουσιαστική επιμόρφωση των κοινωνικά εμπλεκόμενων φορέων (αστυνομικών,κοινωνικών λειτουργών,δικαστικών),την διαρκή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης,την οικονομική,επαγγελματική στήριξη και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων αλλά και την πρόβλεψη για ταχεία εκδίκαση των υποθέσεων που αφορούν στην ενδοοικογενειακή βία προκειμένου τα θύματα να μην παγιδεύονται σε αυτές τις καταστάσεις.
Προτείνουν επιπλέον τη δημιουργία Εθνικού Μηχανισμού Τεκμηρίωσης (Παρατηρητήριου), την κατάρτιση Εθνικού Σχεδίου Δράσης αλλά και την εκπόνηση δεικτών και εργαλείων παρακολούθησης της προόδου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: