Ψαλίδι στο νέο μισθολόγιο

ΜΙΣΘΟΥΣ «τριών ταχυτήτων» και πλήρη ανατροπή των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων προβλέπει στην πράξη το σχέδιο της κυβέρνησης για τους μισθούς στο Δημόσιο,τις βασικές παραμέτρους του οποίου αναμένεται να ανακοινώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ.Κ.Καραμανλής
στις επαφές που θα έχει με τους κοινωνικούς εταίρους εν όψει της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης.Το οικονομικό επιτελείο της κυβερνώντος κόμματος,όπως αναφέρουν πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του «Το Βήμα»,επεξεργάζεται τρία σενάρια για το μισθολόγιο που θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου 2010.Ολα συγκλίνουν στην επιβολή σκληρής λιτότητας,η οποία θα επιφέρει στην πράξη περαιτέρω μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων.Με βάση αυτά τα σενάρια,το κύριο βάρος των απωλειών θα το επωμισθούν οι ήδη υπηρετούντες δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν ειδικά επιδόματα,τα οποία θα καθηλωθούν και πάλι στα ίδια επίπεδα και θα υπόκεινται επιπλέον και σε νέα φορολόγηση και κατά δεύτερο λόγο,οι νεοεισερχόμενοι,για τους οποίους μάλιστα εγείρονται και ερωτήματα για τη μερική άρση της μονιμότητάς τους.Στις προθέσεις της κυβέρνησης παραμένει και η αποσύνδεση των αυξήσεων που θα δοθούν στους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους από τις αυξήσεις στους συνταξιούχους,γεγονός που θα οδηγήσει και σε νέα μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης του μισθού στη σύνταξη.
O καθ΄ύλην αρμόδιος υπουργός Οικονομίας κ.Ι.Παπαθανασίου δέχεται εισηγήσεις να εφαρμόσει και στον στενό δημόσιο τομέα το...πείραμα των ΔΕΚΟ.Το νέο μισθολόγιο,ως εκ τούτου,να έχει εφαρμογή για τους νεοπροσλαμβανομένους στο Δημόσιο με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου οι οποίοι θα υπηρετούν με δοκιμαστική περίοδο δύο ετών,θα υπάγονται ασφαλιστικά στο ΙΚΑ ή σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς και όχι στα Ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων και θα έχουν ειδικό καθεστώς αμοιβών.Η εξέλιξη αυτή,η οποία υπαγορεύεται από σχετική δέσμευση του ίδιου του Πρωθυπουργού και κερδίζει έδαφος μετά και τη νομοθετική ρύθμιση την οποία έφερε πρόσφατα στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών κ.Πρ.Παυλόπουλος για την «εξομοίωση» των αορίστου χρόνου με το τακτικό προσωπικό,δεν δημιουργεί απλώς υπαλλήλους «δύο ταχυτήτων» στο Δημόσιο,αλλά ανοίγει και παράθυρο για τη σταδιακή άρση της μονιμότητας.
Γεγονός είναι πάντως ότι τα περιθώρια ελιγμών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης γύρω από το νέο μισθολόγιο στενεύουν δραματικά λόγω της εκτράχυνσης των δημοσιονομικών μεγεθών.Αυτό καθιστά σχεδόν μονόδρομο την ασφυκτική λιτότητα για τους εργαζομένους στο Δημόσιο.Στην καλύτερη περίπτωση,οι αυξήσεις που θα πάρουν το επόμενο έτος δεν θα υπερβαίνουν το 1,5%-2% και θα εξανεμισθούν στην πράξη.Ο λόγος είναι ότι οποιαδήποτε αύξηση θα υπολογιστεί επί των «παγωμένων αποδοχών» του τρέχοντος έτους,ενώ ταυτόχρονα τα ειδικά επιδόματα,τα οποία στο μέλλον θα φορολογούνται,θα διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα.
Τα σενάρια παρά ταύτα,τα οποία επεξεργάζεται η κυβέρνηση με το μάτι στραμμένο και προς μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση,είναι τα εξής:
Πρώτον,η ενσωμάτωση του κινήτρου απόδοσης και η διατήρηση του οικογενειακού επιδόματος για τους νέους εργαζομένους.Στασιμότητα όλων των άλλων επιδομάτων (εξωδιδακτικής,νοσοκομειακό κ.ά.) ή και βαθμιαία μείωσή τους για παλιούς και νέους εργαζομένους στη διαχρονική τους εξέλιξη,προκειμένου να διοχετευθεί η σχετική δαπάνη για τη χρηματοδότηση του νέου μισθολογίου με αύξηση κατά κάποιες δεκάδες ευρώ του βασικού μισθού των νεοεισερχομένων,έτσι ώστε να υλοποιείται σταδιακά η μισθολογική τους σύγκλιση με τους παλιούς εργαζομένους.Το σενάριο αυτό ίσως είναι από τα πιο ήπια που σκέπτεται η κυβέρνηση και ακολουθεί τις κλασικές μεθόδους σύγκλισης προς ενιαία επίπεδα αμοιβών.Το σενάριο αυτό μεταφράζεται σε βασικό μισθό για τους νεοεισερχόμενους υπαλλήλους από περίπου 880 ευρώ που είναι σήμερα σε 900 ή και 920 ευρώ.Δεύτερον,η αποσύνδεση των όποιων αυξήσεων των εν ενεργεία υπαλλήλων από τις αυξήσεις στους σημερινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους.Αυτό οδηγεί σε νέα μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης του μισθού στη σύνταξη,η οποία ήδη από το 80% σταδιακά πορεύεται προς το 70%,με τη διαφορά ότι για τους μετά το 1992 υπολογίζεται στις βασικές αποδοχές (δηλ.και τα τακτικά επιδόματα),ενώ στους πριν από το 1992 επί του βασικού μισθού.Αν επικρατήσει τελικά αυτό το σενάριο παλιοί και νέοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πρέπει να αναμένουν μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης στο 60% ως το 2020 και στο 50% μετά το 2020.Η διαμόρφωση του βασικού μισθού, σε αυτή την περίπτωση,θα κυμανθεί γύρω στα 950 ευρώ.
Τρίτον,η χρηματοδότηση μιας οριακής αύξησης των βασικών μισθών των νεοεισερχομένων (επιπλέον της ενσωμάτωσης του κινήτρου απόδοσης που είναι 68 ευρώ) με δραστική μείωση των πρόσθετων αμοιβών (υπερωρίες,περικοπή αποζημιώσεων για επιτροπές,εξόδων κίνησης,εκτός έδρας κ.ά. που,έτσι κι αλλιώς,προωθεί το οικονομικό επιτελείο με στόχο τη μείωση των δαπανών.Ταυτόχρονα προτείνεται η διατήρηση των άλλων ειδικών επιδομάτων,όπως και των παροχών από ειδικούς λογαριασμούς στα σημερινά επίπεδα για τους παλιούς εργαζομένους ωσότου τα βήματα νέων και παλιών να συγκλίνουν στη βάση εξέλιξης με τους ίδιους βασικούς μισθούς.Το σενάριο αυτό επιφυλάσσει μεγαλύτερη μείωση των συνολικών ετήσιων αποδοχών των παλαιών εργαζομένων.
Τα τρία αυτά σενάρια που επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν ως στόχο,εκτός των άλλων και την εξυπηρέτηση των προεκλογικών σχεδίων του κυβερνώντος κόμματος.Κατ΄αρχάς η κυβέρνηση εμφανίζεται να κινείται στην κατεύθυνση κλεισίματος της μισθολογικής ψαλίδας στο Δημόσιο και κατάργησης του καθεστώτος των «πληβείων και πατρικίων» που επικρατεί σήμερα.Παράλληλα διατείνεται ότι λαμβάνει μέτρα υπέρ των νέων εργαζομένων,αφού τους «υποδέχεται» με έναν «καλύτερο» βασικό μισθό.Δεύτερον,τροφοδοτεί τις εντυπώσεις περί δικαιοσύνης στις αμοιβές.Επιπλέον κλείνει και το μάτι προς τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα τους οποίους εξισώνει ουσιαστικά με τους δημοσίους οι οποίοι,όπως υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπαθανασίου,έχουν και την ασφάλεια της μονιμότητας.
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ
Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ
«Δυναμική απάντηση σε νέες απορρυθμίσεις»
Ενα νέο μισθολόγιο, με ενιαίες αρχές, είναι ώριμη υπόθεση και υπάρχουν οικονομικές και τεχνικές μελέτες για τη δομή,την αρχιτεκτονική του,που μπορούν να επικαιροποιηθούν και να αξιοποιηθούν.
Από τις ως τώρα κυβερνητικές διαρροές περί νέων και παλαιών αναδεικνύεται μια κατεύθυνση πολλαπλών διαιρέσεων, κατατμήσεων και διασπάσεων.Μια πολιτική ταχυτήτων αντίστοιχη και ανάλογη με τις καταστάσεις των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την ανασφάλιστη εργασία,τη Βαβέλ των επιλεκτικών ρυθμίσεων στην ασφάλιση,που επεκτείνονται στο Δημόσιο.
Αυτή η πολιτική παράγει και αναπαράγει κρίση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ταμείο Πρόνοιας.Είναι καθαρό ότι χρειαζόμαστε ενότητα για κινητοποίηση δυνάμεων προς το μέλλον αντί του διαχωρισμού και εδώ η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού είναι αναγκαία συνθήκη.Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης αν δεν έχει συνεκτικότητα,σύνδεση και στόχους με την πολιτική στο ανθρώπινο δυναμικό (αξιοκρατία,αμοιβές,προγραμματισμός προσλήψεων) με τη διαφάνεια,τη λειτουργική αυτοτέλεια, την παραγωγικότητα του αποτελέσματός της στην κοινωνία,δεν πρόκειται να υπερβούμε την καθήλωση και τον εγκλωβισμό στο παρελθόν.
Στο πλαίσιο αυτό είναι εφικτό ένα μισθολόγιο με τις προδιαγραφές που διεκδικεί η ΑΔΕΔΥ,δεδομένου ότι η όποια επιχειρηματολογία για δημοσιονομικά εμπόδια αποδεικνύεται πρόφαση μπροστά στο δημοσιονομικό κόστος που συσσωρεύεται εξαιτίας της ανύπαρκτης ουσιαστικά πολιτικής στα μείζονα θέματα που κρίνουν τις δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού.Η πρόκληση είναι ανοικτή,παρούσα και έντονη,δεν προσδιορίζεται μόνο στο μισθολόγιο ως διακύβευμα,αφορά το ποια δημόσια διοίκηση χρειαζόμαστε,πώς την προωθούμε.Εδώ είναι το διακύβευμα των συνδικαλιστικών αγώνων του επόμενου διαστήματος,που θα είναι ιδιαίτερα δυναμικοί αν η κυβέρνηση αποπειραθεί νέες απορρυθμίσεις αντί θετικές ρυθμίσεις προς τα εμπρός αλλά και των πολιτών στις επερχόμενες εκλογές που κρίνουν και επιλέγουν με ποιες κατευθύνσεις και ποιους δρόμους ανοίγουμε εξόδους από την κρίση.