Η χελώνα στο καβούκι της

Μία νέα επιστημονική μελέτη φέρνει στο φως νέα στοιχεία για την εξέλιξη των χελωνών και το πώς τα μοναδικά αυτά ζώα αποκτούν το καβούκι τους.Μία επιστημονική ομάδα Γιαπωνέζων μελέτησαν την ανάπτυξη εμβρύων χελωνών, προκειμένου να ανακαλύψουν για ποιο λόγο τα πλευρά τους αυξάνονται εξωτερικά και συγχωνεύονται ώστε να δημιουργήσουν ένα σκληρό εξωτερικό καβούκι.Υποβάλλοντας έκθεση στο περιοδικό Science,οι ερευνητές συνέκριναν τα έμβρυα χελωνών με εκείνα των νεοσσών και των ποντικιών.Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι όσο οι χελώνες αναπτύσσονται,όργανα του σώματός τους αναδιπλώνονται εσωτερικά με αποτέλεσμα να πιέζουν τα πλευρά,τα οποία αναπτύσσονται εξωτερικά.Η ομάδα των ερευνητών από τη Riken Κέντρο Εξελικτικής Βιολογίας στο Κόμπε της Ιαπωνίας,περιέγραψε το καβούκι της χελώνας ως «επαναστατική καινοτομία».Πρόκειται για ένα τέτοιο άλμα από τους προγόνους που οι χελώνες μοιράζονται με τα θηλαστικά και τα πουλιά και το οποίο προβληματίζει του επιστήμονες ως προς το πώς ακριβώς προέκυψε.
Σωματική διαμόρφωση των χελωνών
Η συγκεκριμένη μελέτη διαπίστωσε ότι το σημαντικότερο στοιχείο στην ανάπτυξη των εμβρύων χελωνών είναι το γεγονός ότι αλλάζει το θεμελιώδη «σωματικό σχεδιασμό»,όταν το άνω μέρος του σώματός τους αναδιπλώνεται εσωτερικά.
Αυτό το στοιχείο παράγει ό,τι οι επιστήμονες συνηθίζουν να αποκαλούν ως δίσκο carapacial,ένα πυκνωτικό του βαθέως στρώματος του δέρματος της χελώνας που καθορίζει τη θέση του κελύφους.
«Στα πρώτα στάδια του εμβρύου,οι μύες και ο σκελετός βρίσκονται στις ίδιες θέσεις με τα αντίστοιχα όργανα από τα κοτόπουλα και τα ποντίκια»,εξήγησε η Shigeru Kuratani, μία εκ των συντακτών της μελέτης.
Όσο το έμβρυο αναπτύσσεται,αυτή η αναδίπλωση ουσιαστικά επανακαθορίζει το σώμα της χελώνας,αποτρέποντας μηχανικά τα οστά να αναπτύσσονται εσωτερικά και κρατώντας τις ωμοπλάτες στη θέση τους.
Η Dr Kuratani εξήγησε ότι ορισμένες συνδέσεις ανάμεσα στα αναπτυσσόμενα οστά και τους μύες ήταν ίδιες με αυτές όπως των πτηνών και των θηλαστικών,αλλά υπήρχαν ορισμένα,συμπεριλαμβανομένων των θωρακικών μυών,που παρουσίασαν «μία μοναδικού τύπου συνδεσιμότητα στις χελώνες».
Αυτή η μελέτη βοηθά στο να καθοριστεί μία θέση στην εξελικτική ιστορία για ένα απολίθωμα χελώνας 220 εκατομμύριων που ανακαλύφθηκε το 2008 στην Κίνα,το οποίο διέθετε ένα ημιτελές κέλυφος που κάλυπτε μόνο την κάτω επιφάνειά της.
«Το αναπτυξιακό στάδιο της σύγχρονης χελώνας,όταν ακόμη τα πλευρά δεν ενθυλακώνονται με την ωμοπλάτη,μοιάζει με το απολίθωμα αυτού του είδους»,δήλωσε η Dr Kuratani.
«Όσο υπέροχο και αν φαίνεται αυτό,σαν να επρόκειτο για ένα είδος μαγείας,η εξέλιξη είναι κυρίως ένα καλό “κόλπο”…και υπάρχει τρόπος να το κάνουμε να λειτουργήσει.Στην περίπτωση της εξέλιξης της χελώνας,ένα σημαντικό μέρος του “κόλπου” βρέθηκε να είναι αυτή η εμβρυακή αναδίπλωση»,δήλωσε η Dr Kuratani.