Οι γονείς αγχώνονται και με το παραπάνω για την αποτυχία των παιδιών τους. Φυσιολογικό είναι να θέλουν να τα προστατεύσουν από απογοητεύεσεις, λάθη, τραυματισμούς. Σκεφτείτε πόσες φορές δεν μπήκατε στον πειρασμό να πιάσετε το παιδάκι που κοροϊδεύει το μωρό σας και το στενοχωρεί; Τον προπονητή για να τον βάζει παραπάνω ώρα στον αγώνα ή να παρακαλέσετε για να το καλέσουν στο πάρτι γενεθλίων όπου δεν ήταν καλεσμένος εξαρχής.
Το ίδιο έκαναν και οι γονείς μας και οι γονείς των γονιών μας... Σόι πάει το βασίλειο.
Όταν η μητέρα έκλεινε το μάτι στην μεγάλη μας ξαδέρφη για να μας αφήσει να κερδίσουμε στη Μονόπολη.
Τότε ήθελε να μας προστατεύσει από την απογοήτευση της ήττας. Ακόμη και στο διαγωνισμό χορού που μας κράτησε στο σπίτι με πρόσχημα ένα συναχάκι, μόνο και μόνο γιατί ήξερε ότι δεν θα κερδίζαμε το βραβείο.
Αλλά και όταν θυμώσαμε με την συμμαθήτριά μας, επειδή δεν μας έπαιζε λάστιχο στο διάλειμμα, έπιασε την μητέρα της για να την συνετίσει.
Το κερασάκι στην τούρτα, μας έδινε πάντοτε - μέχρι να γίνουμε 15 χρονών - το κομμάτι της βασιλόπιτας με το φλουρί. Της άρεσε να βλέπει τον ενθουσιασμό μας.
Η ζωή είναι στρωμένη και με αγκάθια εκτός από ροδοπέταλα. Καλό είναι το παιδί να δοκιμάζεται από νωρίς σε όλες τις καταστάσεις. Πρέπει να μάθει ότι η αποτυχία είναι εξίσου φυσιολογική με την επιτυχία. Όπως φυσιολογικό είναι να αισθάνεται το παιδί θυμό, λύπη, άγχος.
Γι' αυτό από μικρό βουτά στα βαθιά και πρέπει να μάθει να κολυμπά... Δηλαδή να προσπαθήσει να πετύχει στη ζωή του ξεπερνώντας τις τυχόν δυσκολίες από μόνο του, δίχως να στηρίζεται σε εσάς.
Να βγει από τον γυάλινο πύργο ή την γυάλινη κούνια του και να ζήσει! Είναι πολύ σημαντικό για τα μικρά παιδάκια να μπορούν να ρισκάρουν χωρίς να νιώθουν ότι οι γονείς θα τους επικρίνουν γι' αυτό ή θα "βάλουν το χεράκι τους" για να διορθώσουν την κατάσταση.
Πάρτε, λοιπόν, ρίσκο και αφήστε τα βλαστάρια σας να γυρίσουν άφοβα τον τροχό της τύχης. Ήδη θα γνωρίζετε ότι η αποτυχία είναι ένα υποχρεωτικό πάθημα που μας γίνεται μάθημα ζωής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου