Μια από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες που έχει απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός είναι ένα παιδί με τον μεγάλο του φίλο…Πόσο πολύ κομπάζουν για τις «μεγάλες» φιλίες τους τα μικρά παιδιά!
Εγώ να φανταστείτε επιζητούσα την παρέα της κατά 16 χρόνια μεγαλύτερης ξαδέλφης μου. Μου έδινε αυτοπεποίθηση να ξέρω ότι ένας «μεγάλος» για τον κόσμο μου χαίρεται να συζητάει και να παίζει μαζί μου.
Αυτό και μόνο μου έδινε αυτοπεποίθηση.
Όπως διατείνονται και οι ψυχολόγοι η συναναστροφή των μικρών με τους μεγάλους βοηθάει να αναπτύξουν το πνεύμα τους.Βάζουν για λίγο στην άκρη την παιδικότητά τους και προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην υπευθυνότητα και στην παιχνιδιάρικη διάθεση.Φυσικά δεν πρέπει να περάσουμε στο άλλο άκρο, το παιδί δηλαδή να έχει για παρέα μόνο ενήλικες.
Όλοι θυμόμαστε τους μικρομέγαλους που κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας.Το παιδί πρέπει να ζει την ηλικία του και να είναι επισκέπτης στον ενήλικο κόσμο.
Αντιθέτως επιλεκτικά θα διαλέξει – πέρα από τους γονείς του – έναν αγαπημένο θείο ή μια μεγαλύτερη ξαδέλφη με τους οποίους απολαμβάνει να συζητά ή να βγαίνει.
Εμπιστεύονται την κρίση τους και αποδεικνύονται οι καλύτεροι συμβουλάτορες για τον μικρό τους φίλο.Θα παρατηρήσετε ότι τα βλαστάρια σας διακόπτουν το παιχνίδι τους για να μπουν στον κόσμο των μεγάλων μόνο όταν υπάρχει κάτι που τους απασχολεί έντονα. Ζητούν την λύση μέσα από εμάς.Θέτονται οι ακρογωνιαίοι λίθοι στην προσωπικότητα του παιδιού. Διευρύνονται οι ορίζοντες της σκέψης του. Οραματίζεται το αύριο, ενώ μπορεί να συμβουλευτεί έναν ενήλικα ξέχωρα από τους γονείς του.Μην απορήσετε, λοιπόν, την επόμενη φορά που το μωράκι σας προτιμήσει τον ενήλικα φίλο του από την ποδηλατάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου