Στείλε μπόρες, στείλε νεροποντές. Τον κακό σου τον καιρό να στείλεις, εμείς δεν θα κάτσουμε μέσα να κλαίμε τη μοίρα μας. Θα πάμε βόλτες, θα χαζέψουμε, θα πιούμε και θα καπνίσουμε όσο θέλουμε. Ναι για να σκάσεις από το κακό σου. Θα καλέσουμε φίλους και θα φάμε στραγάλια που λέει ο λόγος. Θα πιούμε κρασιά έστω και χύμα και θα παίξουμε χαρτιά με φασόλια αντί για ευρώπουλα. Θα φάμε με τους δικούς μας και δεν θα βγάλουμε το απωθημένο μας, όπως συνηθίζετε εσείς, που με τη γαλοπούλα στο στόμα θυμάστε ότι ο θείος σας, σας έριξε φούσκο όταν ήσασταν τριών και σας έμεινε το τραύμα μέχρι τα 60.
Παρ’ όλο που δεν υπάρχει καμία ημέρα πραγματικής άδειας (μέχρι εδώ έφτασε η χάρη σας), θα ζήσουμε σε ρυθμό άδειας. Κατ’ αρχήν, όλα θα πηγαίνουν αργά. Ναι, ναι, αργά και εκνευριστικά. Το δημόσιο θα είναι σε άδεια. Ο ιδιωτικός τομέας θα υπολειτουργεί. Πιθανόν να γίνουν και απεργίες. Τα μαγαζιά θα ψιλογεμίσουν και οι υπάλληλοι δεν θα έχουν πολύ χρόνο να λερώνουν τα πεζοδρόμια με τις γόπες των τσιγάρων τους. Ο κόσμος θα μπαίνει θα ρωτάει τις τιμές και θα βγαίνει γιατί περιμένει τις εκπτώσεις. Παρ ‘όλα αυτά θα γίνεται πανηγύρι. Μπάντες στους δρόμους, ξαπλωμένοι περισσότεροι ανάπηροι στα πεζούλια, γύφτοι με τύμπανα και νταούλια, αγιοβασίληδες να φωτογραφίζονται με μωρά και κάτι ταλαίπωρα γαϊδουράκια στο Σύνταγμα να πηγαινοφέρνουν τα παιδάκια που ουρλιάζουν να ανέβουν επάνω τους.
Εμείς αξιοπρεπείς. Δεν θα δείξουμε καθόλου προς τα έξω ότι είμαστε φτωχοί, γιατί είμαστε ένα περήφανο έθνος από γεννησιμιού μας. Ακόμη και αυτοί οι πληρωμένοι φτωχοί που βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις στις κάμερες, μέσα και έξω από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, θα κάτσουν στα σπίτια τους και δεν θα πούνε κουβέντα γιατί τους έχουμε σταμπάρει και ξέρουμε ποιοί είναι (για σένα με την πράσινη ζακέτα λέω – μην τολμήσεις και βγεις χριστουγεννιάτικα και αρχίσεις την γκρίνια δεν θα σου στείλουν κάμερα τον Ιανουάριο).
Στην πραγματικότητα δεν έχουμε πρόβλημα. Οι τελευταίες δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ δεν μας βρήκαν απροετοίμαστους. Εδώ και καιρό πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις και σωματεία ήθελαν να προτείνουν στην κυβέρνηση την εβδομάδα των 9 ημερών.
Πρόκειται για μία ρηξικέλευθη πρόταση που θα ανατρέψει τα μέχρι σήμερα εργασιακά δεδομένα. Δηλαδή θα δημιουργηθούν νέες ημέρες μέσα στην εβδομάδα. Μετά την Παρασκευή θα υπάρχει η Ευαγγελία και η Πηνελόπη. Μετά θα έρχεται το Σάββατο και η Κυριακή. Έτσι, θα ανέβει η παραγωγικότητα. Θα δουλεύουν φυσικά και το Σάββατο το οποίο εννοείται ότι θα αφαιρεθεί από ημέρα αργίας και όλοι θα δουλεύουν 7ήμερο, εκτός φυσικά από τους ελαστικούς της ελαστικής εργασίας (δυο ώρες πληρώνεσαι 8ωρο δουλεύεις και ξαναέλα τον άλλο μήνα). Η μία ημέρα ονομάζεται Ευαγγελία γιατί θα δουλεύουν όλοι με χαρά για την ανάπτυξη της οικονομίας και η άλλη Πηνελόπη γιατί θα περιμένουν υπομονετικά να έρθει η Κυριακή να ξεκουραστούν. Αυτά για τους προνομιούχους. Τα παιδιά θα τα ανατρέφει το κράτος. Το σπίτι θα το καθαρίζει συνεργείο του Δήμου όταν δεν θα έχει απεργία. Κάπου κάπου θα μαγειρεύει και κάποιος από το συνεργείο για να τρώνε όσοι από την οικογένεια πάνε σπίτι να κοιμηθούν. Ο μήνας με τις καλοκαιρινές διακοπές θα γίνει εβδομάδα και πολύ είναι. Όλοι θα είμαστε το ίδιο. Δημόσιοι και Ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αφού θα πάρουμε και την ίδια σύνταξη τελικά. Εργαζόμενοι και άνεργοι. Τίποτα δηλαδή.
Α! τα Χριστούγεννα του χρόνου το 2011, οι εργαζόμενοι θα κάνουν δώρο 2 μισθούς τον ένα στον ΣΕΒ γιατί τον σέβονται και τον άλλο στον εργοδότη τους που τους κράτησε απασχολημένους όλο το χρόνο και έτσι απέφυγαν να το ρίξουν στα ναρκωτικά, στα ποτά και στα ξενύχτια.
Τις γιορτές θα κόψουμε και το αντιπαθητικό καθημερινό στυλάκι της εθνικής κατάθλιψης. Μπορεί να μην κυκλοφορούν έλκηθρα στην Πανεπιστημίου, μπορεί ο Αγ. Βασίλης να μας πουλήσει κανονικά για μερικά βόρεια ευρώπουλα και αμερικανικά δολάρια, μπορεί να μην αγοράσουμε πολλά δώρα για τους φίλους μας, όμως αυτό το δόξα τω Θεώ έχουμε δουλειά θα σταματήσει. Είναι μια ευκαιρία αυτή η τόσο υποδουλωμένη στάση ζωής να κάνει διακοπές. Αυτό το «μην παραπονιέσαι που δουλεύεις πολύ, ευτυχώς έχεις δουλειά», ή το άλλο το εκνευριστικό «μη λες κουβέντα, εδώ άλλοι είναι στο δρόμο», που υπονοεί το κάτσε να σε πηδήξουν όλοι γιατί υπάρχει μεγάλη ανεργία, θα μπει στην ντουλάπα. Η αθάνατη ελληνική λεβεντιά πρέπει να κάνει Χριστούγεννα και να ελπίζει.
Πρόσφατα έμαθα πως σε μία γνωστή μου έγινε αύξηση. Νόμιζα ότι της αύξησαν το νοίκι ή ότι αυξήθηκε η εφορία της. Έκανα λάθος. Η πραγματικότητα ήταν άλλη :
Ένα Άγιος Βασίλης με Αλτσχάϊμερ προσγειώθηκε στη δουλειά της. Μπέρδεψε τις χρονιές. Νόμιζε ότι ήταν 1988. Λίγο το επίθετο του πρωθυπουργού, λίγο οι περσινές εξαγγελίες πριν τις εκλογές, έγιναν πουρές στο μυαλό του και έτσι άρρωστος όπως ήταν ο καημένος άφησε μία σακούλα ευρώ. Από αυτή λοιπόν τη σακούλα πήραν όλοι αύξηση.
Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα : Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αρκεί να μην είμαστε εμείς οι προτελευταίοι. Γι αυτό ας μείνουμε όπως είμαστε.
Ελίνα Λαζαρίδου από www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου