Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Το τέλος της (ελληνικής πολιτικής και όχι μόνον) Ιστορίας

Η πιο δύσκολη εποχή της νεώτερης πολιτικής ιστορίας έχει ήδη αρχίσει. Το 2010 ήταν, ίσως το έτος που συμβόλισε την «αλλαγή» που συγκλόνισε την ζωή μας. Ήταν η αρχή μιας νέας, διαφορετικής εποχής.
Κανείς πλέον δεν γνωρίζει, τις πτυχές της επόμενης ημέρας. Μιας ημέρας-εποχής, που από ότι όλα δείχνουν θα σημάνει και το τέλος του σύγχρονου πολιτικού συστήματος της χώρας. Και όχι μόνον. Πολλοί είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν τα επόμενα χρόνια ως την εποχή των «νέων πρωταγωνιστών». Πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, αθλητικής ακόμη και τηλεοπτικής ζωής του τόπου. Μερικοί την παραλληλίζουν σαν την νέα εποχή, ανάλογη με εκείνη, μετά τη λήξη του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου.
Όμως τότε ξεκινούσε πραγματικά μια νέα εποχή. Με οράματα και κάθε μέρα ήταν καλύτερα από την προηγούμενη. Όπως και κάθε χρόνος ήταν καλύτερος από τον προηγούμενο. Και αν μερικοί ανεγκέφαλοι Έλληνες πολιτικοί δεν κατάλαβαν, την αλλαγή της Ευρώπης, παραμένοντας, μικρόπνοοι και μίζεροι, εστιάζοντας στον «κακό κόκκινο λύκο», οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 διέλυσαν στην πράξη, τον αρρωστημένο ψυχισμό τους και την φτωχή τους πολιτική παιδεία.
Το 2010 ήταν το έτος του παρελθόντος. Το έτος της λήξης μιας εποχής στην οποία έζησαν πολλές γενιές. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και σε όλους τους τομείς της δραστηριότητας. Το 2010 σηματοδοτεί ουσιαστικά την λήξη αυτής της εποχής. Σε όλα τα επίπεδα. Όλοι πιστεύουν πως το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης έκλεισε τον κύκλο του.
Τα κόμματα με την μορφή που υπάρχουν σήμερα είναι σίγουρο πως δεν θα τα ξανασυναντήσουμε. Αλήθεια ποιος θυμάται την Ένωση Κέντρου, ένα από τα μεγαθήρια της τότε πολιτικής ζωής του τόπου; Την ΕΡΕ; Την ΕΔΑ; Ακόμη και το ιστορικό ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου; Η πολιτική ζωή έχει τον δικό της χρόνο να κλείνει τους κύκλους της. Νέα μορφώματα φαίνεται ότι δημιουργούνται. Και μέσα στα υπάρχοντα κόμματα.
Το ίδιο, όμως, φαίνεται ότι θα συμβεί και στην οικονομική ζωή του τόπου. Τα παλαιά και γνωστά τζάκια δείχνουν να αποχωρούν(οικειοθελώς ή αναγκαζόμενα). Οι γόνοι των μεγάλων οικογενειών-εκτός μερικών λαμπρών εξαιρέσεων που έμαθαν την δουλειά παιδιόθεν- δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τις δικές τους αυτοκρατορίες. Μια νέα γενιά επιχειρηματιών, αυτοδημιούργητων, όπως οι παλαιοί οικονομικοί ηγέτες, φαίνεται να σπεύδει να αναλάβει τα ηνία της οικονομικής ζωής.
Ανάλογα φαινόμενα θα έχουμε και στον αθλητισμό. Οι ομάδες σε όλα τα αθλήματα δείχνουν να καταρρέουν. Μπορεί να μην αλλάξουν ονόματα, το σίγουρο είναι πως η μονοκρατορία τους τελείωσε. Και νέες ομάδες θα αναγεννηθούν απειλώντας και παίρνοντας τελικά τα ηνία από τις παλιότερες.
Αλλά και στην τηλεοπτική μας ζωή θα υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις. Τα ονόματα και οι αστέρες ολοκλήρωσαν τους κύκλους τους. Νωρίτερα ενδεχομένως από ότι πολλοί περίμεναν.
Το τέλος είναι αλήθεια για εκείνους ήρθε απότομα. Αλλά αυτό είναι που έχει η φτώχεια και η λήξη της ιστορίας. Το τέλος της ιστορίας για την Ελλάδα, ήρθε νωρίτερα από ότι όλοι το περίμεναν. Και ήρθε σκληρά. Γιατί μαζί με τους λίγους, κλείνει τον κύκλο της και η μέση ελληνική οικογένεια. Εκείνη δηλαδή που δημιούργησε την νέα Ελλάδα. Από τον πόλεμο και μετά.
Εκείνη που κλήθηκε πολλές φορές να πληρώσει τις εξορίες και τις φτώχειες, τις κοροϊδίες και τις δικτατορίες, τους ανένδοτους και τις αποστασίες, τους εμφυλίους και τις προδοσίες. Εκείνη, δηλαδή, η μέση ελληνική οικογένεια που πάντοτε πλήρωνε τους φόρους και εργαζόταν 50-55 ωρες την εβδομάδα για να δημιουργήσει το νέο ελληνικό κράτος. Εκείνη που κάποιοι επιτήδειοι της έφαγαν τα λεφτά, από τις συντάξεις. Για αυτές που δούλευαν μια ολόκληρη ζωή.
Με την διαφορά, όμως, πως και εκείνη στηρίχτηκε στο ψέμα. Τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να γίνουν όλοι μηχανικοί, γιατροί και δικηγόροι. Γιατί πολύ απλά οι αλάνες τελειώνουν, τα δάνεια πρέπει να πληρωθούν, οι ασθενείς ζουν περισσότερο και τα δικηγορικά γραφεία έγιναν super market που δουλεύουν πολύ δικηγόροι μαζί, για κάποιον μεγάλο-ιδιοκτήτη.
Όλα έχουν ένα τέλος. Και, όπως συμβαίνει και στο κινηματογράφο, το ευτυχισμένο τέλος, δεν είναι για όλους. Κάποιος έχει πεθάνει, προηγουμένως. Το θέμα είναι ποιος θα είναι ο νικητής- πρωταγωνιστής της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδος…
http://www.insideinfo.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: