Πώς αξιολογείτε τα αποτελέσματα της Συνόδου; Είστε ικανοποιημένος;Αν ξεχάσω κάθε ίχνος διπλωματίας και απαντήσω ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας, θα αξιολογούσα τα αποτελέσματα αυτής της Συνόδου ως τραγικά και απολύτως απογοητευτικά. Όχι μόνο δεν είμαι ικανοποιημένος, αλλά, αντίθετα, θεωρώ ότι με το συγκεκριμένο μη-κείμενο που υποτίθεται έχει συμφωνηθεί στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης, ουσιαστικά έχουμε κάνει ένα ακόμη βήμα προς καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Ασφαλώς, η δυναμική που αποκτήθηκε πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Κοπεγχάγης, είναι ένα βήμα στο οποίο πρέπει να στηριχθούμε για να δουλέψουμε πολύ πιο εντατικά στην προοπτική επίτευξης συγκεκριμένης, φιλόδοξης και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας, στο τέλος του 2010 στην Πόλη του Μεξικού. Θέλω πραγματικά να ελπίζω ότι όλοι αυτοί που δεν έκαναν ούτε ένα βήμα παραπάνω στην προώθηση μιας περιβαλλοντικά και ανθρωπιστικά αποδεκτής και βιώσιμης λύσης θα συνειδητοποιήσουν το βάρος των ευθυνών τους και θα πράξουν αναλόγως, τους αμέσως επόμενους μήνες. Οφείλω, πάντως, να σημειώσω ότι η Ευρώπη ήταν πραγματικά μία αποφασιστική δύναμη προόδου και η Ελλάδα, με το σύνολο των δυνάμεων της αντιπροσωπείας της, συνέβαλε αποφασιστικά στην προώθηση όσων ζητημάτων ήταν δυνατόν να βελτιωθούν.
Πώς είδατε τις απόψεις των δύο υπερδυνάμεων, Κίνας και ΗΠΑ, που θεωρούνται υπεύθυνες για τις μεγαλύτερες εκπομπές ρύπων;
Λυπάμαι, αλλά τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα έδειξαν ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οι ΗΠΑ παρέθεσαν μία πρόταση, με στόχους μείωσης των ρύπων ουσιαστικά της τάξης του 4%, η δε προσέγγισή τους αναφορικά με την χρηματοδότηση ήταν, κατά τη γνώμη μου, πολύ κάτω του αναμενόμενου. Τόσο η διατύπωση της μη ποσοτικής δέσμευσης στο ζήτημα της προοπτικής εξασφάλισης μετά το 2012 κονδυλίων ύψους 100 δις δολαρίων από τις αναπτυγμένες χώρες προς τις αναπτυσσόμενες όσο και το ύψος χρηματοδότησης προς τις χώρες αυτές τα επόμενα τρία (3) χρόνια, με ποσό που είναι σαφώς υποδεέστερο του 40% του κονδυλίου που προτίθεται να διαθέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, δείχνουν ότι η ηγέτιδα δύναμη του κόσμου δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό που περίμεναν οι εκατομμύρια ενεργών πολιτών όλου του πλανήτη. Η Κίνα από την πλευρά της, εκμεταλλευόμενη το αναμφισβήτητο γεγονός ότι κατά τις προηγούμενες δεκαετίες είχε πολύ μικρό ποσοστό ευθύνης στην παραγωγή ρύπων, κατέβηκε με προτάσεις που ουσιαστικά ήταν ευθυγραμμισμένες με την επιλογή της να συνεχίσει σχεδόν με ρυθμό ανάλογο των τελευταίων ετών. Αν θελήσουμε και για τις δύο αυτές μεγάλες χώρες να αθροίσουμε τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς τους, θα έπρεπε να αναφερθούμε στην απουσία δεσμευτικών στόχων και χρονοδιαγραμμάτων, στην εξαιρετικά χαμηλή πρόβλεψη χρηματοδοτήσεων προς τον υπόλοιπο μη αναπτυγμένο κόσμο, καθώς και στην άρνηση δημιουργίας μηχανισμού ελέγχου και επιβεβαίωσης των όποιων δεσμεύσεων και αποτελεσμάτων.
Σας προβληματίζει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών για το μοίρασμα των βαρών της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής;
Ουσιαστικά, το χάσμα πλουσίων και φτωχών χωρών έχει αποκτήσει μια πολύ σημαντική διάσταση, αυτήν της κλιματικής δικαιοσύνης. Όπως συμβαίνει ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς μιας εθνικής κοινωνίας, όπου πάντα οι πλούσιοι βρίσκουν τρόπο να ξεπεράσουν τις αρνητικές συνέπειες κάποιων γεγονότων (ή τουλάχιστον να υποστούν λιγότερο αρνητικές συνέπειες σε σχέση με τους φτωχούς), έτσι και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, ουσιαστικά, προσδιορίζει ένα νέο παγκόσμιο περιβαλλοντικό Απαρτχάιντ, όπου οι φτωχές χώρες θα υποστούν τις δυσμενέστερες συνέπειες, οι κάτοικοί τους θα λειτουργήσουν με τη λογική των περιβαλλοντικών μεταναστών, τα παράκτια εδάφη τους θα πλημμυρίζουν από την ανύψωση της στάθμης της θάλασσας και προφανώς θα ζήσουν στον εφιάλτη της επισιτιστικής και διατροφικής κρίσης, καθώς και της οικονομικής εξαθλίωσης και φτώχιας. Μόνο που πολλές φορές στην ιστορία των πολιτισμών ισχύει ότι, όταν το καράβι βουλιάζει, κινδυνεύουν από πνιγμό οι επιβάτες τόσο των πολυτελών καμπινών όσο και των τελευταίων καταστρωμάτων. Εάν αυτό δεν γίνει συνείδηση στις κυβερνήσεις και τα οικονομικά lobbies των αναπτυγμένων χωρών, τότε θα αποδειχθεί ότι ουσιαστικά ο σημερινός «αναπτυγμένος» παγκοσμιοποιημένος άπληστος τρόπος λειτουργίας οικονομιών, κοινωνιών και ατόμων λειτούργησε όπως το παράσιτο, που με τον κανιβαλισμό του κατέστρεψε τον ξενιστή του. Αυτό δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε να συμβεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου