Τα τρία κακά της μοίρας μας

Ρε,μπας και είναι καλά;Είχα μια συζήτηση τις προάλλες με δυο πολύ καλούς οικονομολόγους.Κι εγώ αυτό σπούδασα, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.Μετά από μια πάρα πολύ ωραία κουβέντα,καταλήξαμε σε μια διαπίστωση,λίγο τρελή,λίγο τραβηγμένη,αλλά μάλλον ρεαλιστική εκ πρώτης όψεως:Ποια είναι τα τρία κακά της μοίρας μας ως κοινωνία και ως οικονομία;
Πρώτον:Το μαύρο χρήμα που κυκλοφοράει απ’ άκρου εις άκρον στην επικράτεια.Κάθε μήνα πληρώνουμε τουλάχιστον 20 λογαριασμούς για τους οποίους δεν παίρνουμε ποτέ απόδειξη, άρα κανείς ποτέ δεν πληρώνει φόρο.Γιατροί (πολλοί,όχι όλοι),υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι,ταβέρνες,περίπτερα,ταξί,μάντρες (από Αλβανούς),μπαρ,μπουζούκια, γαρύφαλλα,ανήκουν σε μια κατηγορία που δύσκολα μπορείς να της αποσπάσεις μια απόδειξη.Το λεγόμενο μαύρο χρήμα όχι μόνο σε αυτό το επίπεδο, αλλά σε υψηλότερα και πιο διαπλεκόμενα επίπεδα, θεωρείται μια μαύρη τρύπα του ελληνικού πολιτισμού,που δίνει κατά περίεργο τρόπο μια ώθηση σε πολλές οικονομικές δραστηριότητες.
Δεύτερον:Η ελληνική οικονομία,υποπαράγοντας της διεθνούς,παρά την ένταξη στην Ευρώπη και στο ευρώ,είναι στην ουσία μια περιφερειακή χώρα στον παγκόσμιο καπιταλισμό.Δεν έχει δομή,δεν έχει βάθος,δεν έχει βαριά βιομηχανία.Δεν υποφέρει από το κραχ στα αυτοκίνητα,όπως η Γαλλία,η Αγγλία και η Γερμανία,δεν υποφέρει από κρίση σε εργοστάσια υφασμάτων και εκτίθεται στην ουσία στο διεθνή χώρο κυρίως από τον τουρισμό.Οι εφοπλιστές ποτέ δεν έφεραν χρήματα που να δικαιολογήσουν μια σοβαρή συνεισφορά στο ΑΕΠ,παραμένοντας σε πολύ χαμηλά μονοψήφια νούμερα.
Τρίτον:Η ελληνική οικονομία περιστρέφεται ακόμα γύρω από το κράτος.Δεν είναι ακριβώς ένας κρατικός καπιταλισμός,γιατί τέτοιος ήταν αυτός του παλιού ανατολικού μπλοκ. Είναι στην ουσία-έτσι,χαριτολογώντας-ένας καπιταλιστικός κρατισμός.Γύρω από το κράτος περιστρέφονται οι βασικές οικονομικές δραστηριότητες και αυτό δίνει το έναυσμα στην ανάπτυξη,κυρίως μέσα από τα μεγάλα έργα και τις κατασκευές που μάθαμε να χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εδώ λοιπόν είναι το κόλπο.Το μαύρο χρήμα δεν πλήττεται όσο το άσπρο,στην πραγματικότητα η χώρα είναι εκτεθειμένη μόνο με τον τουρισμό (γι’ αυτό ολονών το φυλλοκάρδι τρέμει για το φετινό καλοκαίρι),χωρίς κανένας μεγάλος βιομηχανικός κλάδος να είναι σε δομική κρίση.Και το θαύμα!Όλη η δυτική Ευρώπη και η Αμερική του Ομπάμα ανακαλύπτουν εκ νέου το κράτος ως μοχλό ανάπτυξης για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Μήπως λοιπόν όλος αυτός ο χαμός μας βγει και σε καλό;