Γνωστά ονόματα άγνωστες ιστορίες

Όλοι τις ξέρουμε, όλοι τις εμπιστευόμαστε. Βρίσκονται τριγύρω μας: στο σπίτι, στο σούπερ μάρκετ, στην τηλεόραση, στους δρόμους. Αυτό που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι είναι η ιστορία τους…το μυστικό της επιτυχίας τους. Τα γνωστά ονόματα προϊόντων κρύβουν περιπέτειες που εξελίχθηκαν σε μύθους.Εδώ παρουσιάζονται επτά ιστορίεςμεγάλων εταιριών. Περίεργες, συναρπαστικές, κωμικές, αλλά πέρα για πέρα αληθινές ιστορίες.
Adidas
Ο Άντολφ Ντάσλερ ξεκίνησε ως μπαλωματής σε μια χτυπημένη από τον πόλεμο Γερμανία. Τα χρόνια εκείνα βοηθούσε την οικογένεια του να φτιάξει σουλπά ενώ ταυτόχρονα κολλούσε και έραβε παπούτσια.
Στα 20 του χρόνια έφτιαξε το πρώτο παπούτσι για στίβο. Μετά από τέσσερα χρόνια ίδρυσε με τον αδερφό του την Gebruder Dassler OHG. Ο Ντάσλερ έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην απόδοση και την ασφάλεια του παπουτσιού, καθώς έπαιρνε την γνώμη από γιατρούς, προπονητές και αθλητές προκειμένου να τον βοηθήσουν να φτιάξει το κατάλληλο παπούτσι.
Στην Ολυμπιάδα του 1936 στο Βερολίνο τα παπούτσια των Ντάσλερ αποθεώθηκαν γιατί ο Τζεσσε Όουενς που τα φορούσε κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια. Οι Ντάσλερ ήταν ήδη διάσημοι αφού είχαν σχεδιάσει υποδήματα για έντεκα διαφορετικά αθλήματα.
Το 1948, ύστερα από έναν ιστορικό καβγά τα δυο αδέρφια χώρισαν και ο Ρούντολφ έφτιαξε την δικιά του εταιρία αθλητικών ειδών και την ονόμασε, PUMA.
Ο Άντι δημιούργησε την Adidas και ένα χρόνο αργότερα κατασκεύασε τα πρώτα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Η αποτελεσματικότητα των παπουτσιών της Adidas φαινόταν από τα χρυσά μετάλλια, τα παγκόσμια ρεκόρ, τις ατομικές επιδώσεις των αθλητών με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την ομάδα της Γερμανίας.
Το 1972 η Adidas έγινε ο επίσημος προμηθευτής των Ολυμπιακών αγώνων στο Μόναχο ενώ την ίδια χρονιά δημιουργήθηκε το σήμα με το «τρίφυλλο» που σήμερα το έχουν μόνο τα ιστορικά παπούτσια της εταιρίας όπως είναι τα Stan Smith.
Ο Άντι Ντάσλερ πέθανε το 1956 έχοντας κατοχυρώσει τουλάχιστον 700 πατέντες. Το πάθος του φτωχού μπαλωματή για το στίβο, τον βοήθησε να φτιάξει μια ολόκληρη βιομηχανία και να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα…
Montblanc: Η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων
Το 1906 στο Αμβούργο, ο Κλάους Φός, ο Κρίστιαν Λάουζεν και Βιλχελμ Τζιαμπόρ ένωσαν το όραμα τους και τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια από τις πιο διάσημες εταιρίες στο κόσμο. Την Montblanc. Η αρχική σύνθεση της εταιρίας ήταν διαφορετική αφού μαζί με τον Φός ήταν ο Άλφρεντ Νιεμίας, ο οποίος πέθανε και ο Αυγουστίνος Μπερνστάιν, ο οποίος εκδιώχθηκε όταν πιάστηκε για κλοπή.
Το πρώτο όνομα της εταιρίας ήταν o Simplo Filler Pen Company και το 1910 μετονομάστηκε στο γνωστό μας Montblanc Co.
Η ιδέα του ονόματος, ανήκε στον Φός, όταν κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού με χαρτιά, ένας συμπαίχτης του του ειπε: «δώσε το όνομα Montblanc, αφού είναι η ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης και οι πένες οι καλύτερες». Ο συνειρμός αυτός άρεσε στον Φός, που τρία χρόνια αργότερα υιοθέτησε ως λογότυπο το άσπρο αστέρι, το οποίο αντιπροσώπευε τις χιονισμένες κορυφές του όρους Montblanc και συμβόλιζε τη δέσμευση στην παροχή υψίστης ποιότητας και δεξιοτεχνίας.
Στην διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η επιχείρηση παρήγαγε πολεμικά είδη και ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και τμήμα marketing το οποίο ανέλαβε η Γκρέτα Γκρός. Είναι ένα από τα σημαντικότερα ονόματα στην ιστορία της εταιρίας, καθώς στην διάρκεια του πολέμου έκανε την Montblanc γνωστή σε όλη την μεσοπολεμική Γερμανία και την ίδια εποχή άνοιξε η πρώτη μπουτίκ στο Αμβούργο.
Το 1924 κατασκευάστηκε η θρυλική πένα Meistersturk, η οποία πήρε το βραβείο καλύτερου σχεδίου και τοποθετήθηκε σε μουσεία ανά τον κόσμο.
Η οικονομική ύφεση του μεσοπολέμου, δεν επηρέασε αρνητικά την εταιρία, η οποία συνέχισε να διαφημίζεται, ενώ παράλληλα κατασκεύασε μια σειρά φθηνών πενών, που απευθυνόταν στον μέσο Γερμανό. Το 1944 το εργοστάσιο της χτυπήθηκε από βόμβα αλλά πολλά από τα μηχανηματα της σώθηκαν και το 1946 πηρε πολεμική αποζημίωση για να ξαναφτιάξει το εργοστάσιο. Τις επόμενες δεκαετίες επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς όπως είναι τα πολυτελή αξεσουάρ γραφείου, δερμάτινα, κοσμήματα και ρολόγια.
VESPA: Στα ιταλικά … σφήκα
Το 1884 στην Τζένοα, ο Ριναλντο Πιάτζιο ίδρυσε μια εταιρία για την κατασκευή μικρών πλοίων, σκαφών, βαγονιών, λεωφορείων και τρένων. Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου βρήκε την Ιταλία σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και την Piaggio Co χωρίς τρία εργοστάσια,αφου είχαν βομβαρδιστεί και καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό.
Ο Ενρίκο Πιάτζιο, γιος του ιδρυτή, είχε την φαεινή ιδέα να κατασκευάσει ένα μικρό και εύχρηστο μηχανάκι. Έτσι γεννήθηκε ο θρύλος των δυο τροχών. Ένα οικονομικό, εύχρηστο και φινετσάτο μηχανάκι, που μπορούν να το οδηγήσουν εύκολα άντρες και γυναίκες.Ο έμπειρος μηχανικός Κοραντίνο Ντασάνο δημιούργησε ένα δίτροχο που είχε την μηχανή στον πίσω τροχό, τις ταχύτητες μπροστά για να αλλάζουν με το χέρι και ένα άνετο κάθισμα για δυο άτομα. Το πρωτότυπο που αρχικά κατασκευάστηκε, το «Paperino», δεν άρεσε στον Πιάτζιο. Όταν μετά από λίγο ο Πιάτζιο είδε το επανασχεδιασμένο πρωτότυπο, ΜΡ6 και άκουσε την μηχανή του, φώναξε: «αυτό μοιάζει με σφήκα (vespa)», και το όνομα έμεινε.Οι πρώτες 15 βέσπες το 1946 είχαν 3 ταχύτητες, διέθεταν 3,5 άλογα και έπιαναν μέχρι 60 χιλιόμετρα . Μέχρι το 1949 είχαν κατασκευαστεί 35.000 κομμάτια. Ο κινηματογράφος βοήθησε την διάδοση της βέσπας, με πρώτη και καλύτερη την ταινία «Διακοπές στην Ρώμη».Στην δεκαετία του ’60, η βέσπα είχε γίνει συνώνυμο της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και του νέου, εκείνη της εποχής, τρόπου ζωής. Η επιτυχία του φθηνού και αξιόπιστου δικύκλου ήταν τόσο μεγάλη, που ταυτίστηκε στην κυριολεξία με μια ολόκληρη χώρα, σε σημείο οι ξένοι να αποκαλούν την Ιταλία «Vespa country».
Coca – Cola: Ξεκίνησε σαν φάρμακο
Στις 8 Μαΐου του 1886, στην Ατλάντα της Αμερικής, ο φαρμακοποιός Τζόν Πέμπερτον , ήθελε να φτιάξει ένα σκεύασμα για την καταπολέμηση των πονοκεφάλων και την τόνωση του οργανισμού. Είχε ήδη φτιάξει ένα ποτό, το Pemberton’s French Wine Coca, που διατίθετο σε όλα τα φαρμακεία, όμως ένας νόμος που απαγόρευε το αλκοόλ τον ανάγκασε να κάνει ορισμένες τροποποιήσεις στην συνταγή του.Ο 56ος φαρμακοποιός μετέφερε το σκουρόχρωμο αρωματικό μείγμα στο κατάστημα ενός συναδέλφου, συμβουλεύοντας να το διαθέτει στους πελάτες με νερό. Μια μέρα κατά λάθος αντί για νερό πρόσθεσαν ανθρακούχο νερό, το οποίο της έδωσε καλύτερη γεύση. Την ίδια χρονιά ο Πέμπερτον πούλησε 25 γαλόνια του σιροπιού, με κέρδος … 50 δολάρια.Το όνομα της, Coca-Cola , προέκυψε από τον λογιστή του Πέμπερτον, ο οποίος θεωρούσε ότι η επανάληψη του γράμματος C μπορούσε να απομνημονευτεί καλύτερα.
Ο ίδιος εμπνεύστηκε και το χαρακτηριστικό λογότυπο με τα λευκά καλλιγραφικά στοιχεία σε διακριτή γραμματοσειρά. Ο Πέμπερτον το 1888, πέθανε αφού πρώτα πούλησε την συνταγή στον επιχειρηματία Αϊζα Κάντλερ. Το 1982 ιδρύθηκε η Coca – Cola company και την συνταγή την εμπιστεύτηκε μόνο σε δύο συνεργάτες του, ενώ εικάζεται ότι φυλάσσεται σε τραπεζική θυρίδα σε τράπεζα της Ατλάντα.
Το 1899 έδωσε την δυνατότητα στους λάτρεις της Coca – Cola να την παίρνουν μαζί τους (μέχρι τότε σερβιρόνταν σε ποτήρι), συνεργαζόμενος με δύο εμφιαλωτές, οι οποίοι έναντι ενός δολαρίου απέκτησαν το αποκλειστικό δικαίωμα να εμφιαλώνουν και να πουλούν το αναψυκτικό σε όλη την Αμερική. Το 1903, το διάσημο ποτό σταμάτησε να προωθείται ως θεραπεία για τους πονοκεφάλους και τα άλλα δεινά , ενώ την ίδια στιγμή τετραπλασιάστηκε η ποσότητα καφεΐνης.
Το 1928, πραγματοποιήθηκε μία από τις πιο σημαντικές ενέργειες της Coca – Cola, που άφησε το στίγμα της σε ολόκληρο τον κόσμο, η καθιέρωση του προτύπου του Αγίου Βασίλη ντυμένου στα κόκκινα. Η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν όταν ο πρόεδρος της εταιρίας ανακοίνωσε ότι θα διαθέτει το αναψυκτικό στις αμερικανικές ένολπες δυνάμεις, όπου και αν βρίσκονταν, στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε πατριωτική και καθιέρωσε την Coca – Cola στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Σήμερα μόνο στις ΗΠΑ καταναλώνονται καθημερινά 6.000.000 μπουκάλια Coca – Cola, ενώ το σήμα της είναι αναγνωρίσιμο από το 98% του πληθυσμού της γης.
Domino pizza: Ταχύτητα ή αλλιώς δωρεάν
Το 1960, ο 17ος Τόμας Μόναγκαν αγόρασε με τον αδερφό του μια πιτσαρία στην περιοχή Υψηλάντη του Μίσιγκαν. Σκοπός του Τόμας ήταν να βγάλει λίγα χρήματα για να πληρώσει τις σπουδές του αλλά σύντομα τον απορρόφησε η δουλειά και άρχισε να κάνει βελτιώσεις στις πίτσες και στις υπηρεσίες που πρόσφερε.
Τα πέντε πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και τα χρέη έπνιγαν τον νεαρό επιχειρηματία. Όμως κατάφερε να ανοίξει άλλα δυο καταστήματα κοντά σε κολέγια μετονομάζοντας την επιχείρηση σε «Domino’s». Την ίδια εποχή δημιούργησε και το σήμα με τις τρεις τελείες, που συμβόλιζαν τα τρία καταστήματα. Το όραμα του ήταν να φτιάχνει καλή πίτσα και να την παραδίδει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην πόρτα του πελάτη.Οι πωλήσεις άρχισαν να αυξάνονται και έτσι άνοιξε και τέταρτο κατάστημα στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, υποσχόμενος παράδοση εντός 30 λεπτών ή αλλιώς δωρεάν. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που τον έκανε να επεκταθεί μέσω franchise.
Το 1968 μια μεγάλη πυρκαγιά κατάστρεψε τα κεντρικά κτίρια της εταιρίας και η αποζημίωση ήταν πολύ μικρή. Αν και οι πωλήσεις αυξήθηκαν τα χρέη έπνιξαν τον επιχειρηματία που αναγκάστηκε να αναθέσει την διοίκηση στις τράπεζες. Όμως μετά από δέκα μήνες πήρε πίσω την εταιρία του, σε κακή όμως κατάσταση. Ο Μόναγκαν όμως δεν έχασε την πιστή του και άρχισε να έχει επικοινωνία με όλους τους μάνατζερ και υπαλλήλους των μαγαζιών και να τους τονίζει την ανάγκη για απλότητα και ταχύτητα.
Το επόμενο μεγάλο χτύπημα έγινε το 1974 όταν υποβλήθηκε μήνυση από μια άλλη εταιρία που ισχυριζόταν ότι είχε κατοχυρώσει το όνομα Domino. Πολλοί franchisees το εγκατέλειψαν όμως ο Μόναγκαν ήξερε ότι με 100 καταστήματα δεν μπορούσε να αλλάξει το όνομα.Με την βοήθεια της οικογένειας του και φίλων, κατάφερε να επαναφέρει την επιχείρηση με θετική τροχιά. Το 1988 αναγκάστηκε να αποσύρει την υπόσχεση για παράδοση εντός 30 λεπτών, λόγω των θανάτων πολλών υπαλλήλων του που έτρεχαν για να προλάβουν. Ο «Βασιλιάς της πίτσας» δημιούργησε νέα προϊόντα όπως είναι η λεπτή κρούστα, τα breadsticks, τα buffalo winds κ.α, τα οποία ήταν πραγματικό χρυσωρυχείο.
Lacoste: Η αγάπη στους κροκόδειλους
Ο Ρενέ Λακόστ, εκτός από ένας πολύ επιτυχημένος τενίστας, ήταν και ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ο Ρενέ ήταν αυτός που εκτός από τα ομώνυμα μπλουζάκια του, ανακάλυψε το μηχάνημα που εκτοξεύει τις μπάλες για προπόνηση, την μεταλλική ρακέτα και την κολλητική ταινία στις λαβές της ρακέτας. Ο Ρενέ κατάφερε το 1929, σε ηλικία 25 ετών, να κατακτήσει το τουρνουά του Ουίμπλεντον, το Ρολάν Γκαρός και το Ντέιβις Καπ. Δυστυχώς όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τα κορτ λόγω της χρόνιας βρογχίτιδας που τον ταλαιπωρούσε.Το 1925, ο Ρενέ έκανε μια βόλτα με τους συναθλητές του στους εμπορικούς δρόμους της Βοστόνης, σε μια βιτρίνα είδε μια βαλίτσα από δέρμα κροκοδείλου. Τότε έβαλε στοίχημα με έναν συναθλητή του, ότι αν νικήσει θα κέρδιζε και την βαλίτσα. Τελικά ο Ρενέ, έχασε τον αγώνα και τότε ένας Αμερικανός δημοσιογράφος έγγραψε: « Ο νεαρός Λακόστ δεν κέρδισε την βαλίτσα από δέρμα κροκοδείλου, πάλεψε όμως σαν κροκόδειλος». Δύο χρόνια μετά ένας φίλος, του χάρισε μια υφασμάτινη μινιατούρα κροκοδείλου και ο Λακόστ την κέντησε στο μπλέϊζερ που φορούσε στους αγώνες.
Μετά από ένα ταξίδι στο Λονδίνο αποφάσισε να αντικαταστήσει τα μακρυμάνικα μπλουζάκια με μια νέα σειρά από πιο άνετα, που απορροφούσαν τον ιδρώτα και αγκάλιαζαν το σώμα. Τα νέα μπλουζάκια για το τένις, το γκολφ και την ιστιοπλοΐα, ήταν πιο μικρά και με κοντύτερα μανίκια.
Την δεκαετία του 30’ είχε κερδίσει την ευρεία αναγνώριση της αθλητικής κοινότητας. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λακόστ άρχισε να βγάζει μπλουζάκια και σε άλλα χρώματα, πάντα με σήμα κατατεθέν το κροκοδειλάκι στο μπροστινό μέρος.
Ο Ρενέ Λακόστ, πέθανε το 1996 σε ηλικία 96 ετών, χρίζοντας ως διαδοχό του τον μεγαλύτερο γιό του. Ο Λάκοστ ήταν ένα πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας, αφου η εταιρία του έχει επεκταθεί και στην παραγωγή και άλλων προϊόντων όπως αρώματα, γυαλιά ηλίου, εσώρουχα υποδήματα, ρολόγια και λευκά είδη.
Marlboro: Άρωμα … γυναίκας
Το 1902 ο Άγγλος επιχειρηματίας καπνού Φίλιπ Μόρις ίδρυσε μια επιχείρηση στην Νεα Υόρκη για να πουλήσει διάφορες αγγλικές μάρκες τσιγάρων, όπως τα Derby, τα Cambrigde και τα Marlboro. Τα τελευταία ήταν η πρώτη γυναικεία μάρκα τσιγάρων. Το 1924 η εταιρία λάνσαρε εκ νέου Marlboro ως το ιδανικό τσιγάρο για γυναίκες με σλόγκαν «είναι ελαφρύ σαν τον Μάη». Οι πρώτες διαφημίσεις έδειχναν ένα γυναικείο χέρι που κρατούσε ένα τσιγάρο, ενώ όλες παρουσίαζαν μια γυναίκες με στυλ σε ένα βελούδινο περιβάλλον.
Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι πωλήσεις των γυναικείων τσιγάρων είχαν πέσει κατακόρυφα. Στο τέλος του πολέμου τρεις νέες μάρκες τσιγάρων είχαν γίνει δημοφιλείς, καθιστώντας πιο δύσκολη την επανεμφάνιση των Marlboro.
Το 1942 όμως ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε σε έγκυρο περιοδικό της εποχής έσωσε την εταιρία του Φιλιπ Μόρις. Το άρθρο έγραφε για τις καπνοβιομηχανίες, ισχυριζόμενο ότι όλες οι μάρκες ήταν βλαβερές για τον οργανισμό, ενώ το 1957 ένα άλλο άρθρο ανέφερε για πρώτη φορά ότι το τσιγάρο προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων.
Τότε το Marlboro έκανε δυναμική επανεμφάνιση, αφού ξαναμπήκε στην αγορά ως το πιο ασφαλές τσιγάρο με φίλτρο και σε συνδυασμό με μια πολύ καλή διαφημιστική εκστρατεία, προσέλκυσε πολλούς καπνιστές, που ένοιωθαν προδομένοι από τα τσιγάρα που κάπνιζαν έως τότε.Οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 5.000 % σε έναν χρόνο, καθιστώντας την Marlboro πρώτη σε πωλήσεις στην Αμερική. Το 1964 ξεκίνησε η ιστορική καμπάνια: « Come to where the flavor is. Come to the Marlboro Country». Αυξάνοντας τις πωλήσεις κατά 10% ετησίως. Οι διαφημίσεις με τον καουμπόη είχαν τόσο δημοφιλείς που μετά από κάποια χρόνια ήταν χωρίς λόγια.Από το 1972 μέχρι και σήμερα η Marlboro είναι πρώτη σε πωλήσεις με μερίδιο αγοράς που φτάνει το 40%. Βρίσκονται σε 180 και πλέον χώρες, ενώ το σήμα τους είναι ανάμεσα στα 10 πιο αναγνωρίσιμα παγκοσμίως.