Μπορεί η ενασχόληση με τη μουσική να προσφέρει στους μουσικούς τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν καλύτερα όχι μόνο τη μουσική αλλά και άλλους ήχους, ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες ακουστικές συνθήκες, ωστόσο, η υπερέκθεσή τους σε μουσική υψηλής έντασης μπορεί να προκαλέσει βαρηκοΐα. Την ίδια στιγμή, η χρήση μουσικών οργάνων προκαλεί στους μουσικούς μυοσκελετικά προβλήματα σε συχνότητα που φτάνει μέχρι και το 87%. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από ανακοινώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο 3ο Διεθνές Συνέδριο για την Ιατρική των Μουσικών στην Ελλάδα, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη (15/04) στη Θεσσαλονίκη (Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών) και θα συνεχιστούν έως τις 17 Απριλίου.
«Η έκθεση στη μουσική σε ό,τι αφορά τη βαρηκοΐα (απώλεια ακοής) σχετίζεται με παράγοντες όπως τα δυναμικά πεδία έντασης και τα χαρακτηριστικά που άπτονται του χρόνου και όχι τόσο με συγκεκριμένους ήχους, όπως αυτοί μπορούν να απεικονιστούν με βάση τη φασματική τους ανάλυση και τα μέγιστα των εντάσεών τους.
Η μουσική, αν και μπορεί να την αντιλαμβάνονται ιδιαίτερα οι μουσικοί ως ευχάριστο ερέθισμα, μπορεί να είναι εξίσου απειλητική για την ακοή, όπως και ο θόρυβος» τονίζει στην ανακοίνωσή της η επίκουρη καθηγήτρια Ψυχοακουστικής στο ΑΠΘ, Βασιλική Ηλιάδου.
Ωστόσο, οι μουσικοί μέσα από τη μελέτη, τη μάθηση, την εξάσκηση, τις πρόβες και τις παραστάσεις διαμορφώνουν την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν καλύτερα και να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά της μουσικής, τόσο σε ό,τι αφορά τη φασματική ανάλυσή της όσο και σε ό,τι αφορά την χρονική εναλλαγή, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ανώτερες ικανότητες επεξεργασίας της ακουστικής πληροφορίας, της ομιλίας δηλαδή έστω και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες.
Αυτή η ικανότητα μπορεί να είναι αποτέλεσμα αυξημένης ακουστικής επεξεργασίας, η οποία, αν και έχει ως στόχο τη μουσική στη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, φαίνεται να επεκτείνεται και σε άλλου είδους ερεθίσματα και συνθήκες.
Μουσική και οσφυαλγία
Οι μουσικοί εμφανίζουν συχνότατα επώδυνα σύνδρομα σπονδυλικής στήλης, η βάση των οποίων βρίσκεται σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς και μάλιστα σε συχνότητα που κυμαίνεται μεταξύ 39 και 87%.
Το 82% των μουσικών αναφέρουν τουλάχιστον ένα πρόβλημα σχετικό με το μυοσκελετικό σύστημα, ενώ το 76% αυτών περιγράφουν το πρόβλημα ως ιδιαίτερα σημαντικό που επηρεάζει την απόδοσή τους. Το 60,9% συνολικά των μουσικών εμφανίζουν πόνο στη σπονδυλική στήλη με αναλογία 38,3% στον αυχένα, 41,8% στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και 25,5% στη μέση, στοιχεία που προκύπτουν από την ανακοίνωση του καθηγητή Ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, Αναστάσιου Χριστοδούλου.
«Ορισμένοι τύποι μουσικών οργάνων σχετίζονται με υψηλότερη συχνότητα πόνου στη σπονδυλική στήλη π.χ. 72,2% σε πιανίστες και 73,9% στα έγχορδα, με συχνότερη εντόπιση στον αυχένα, ενώ 100% στα κρουστά (ντραμς ,τύμπανο) με κύρια εντόπιση στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης», αναφέρει ο κ. Χριστοδούλου.
Όπως εξηγεί ο κ. Χριστοδούλου, στον παθογενετικό μηχανισμό ενοχοποιείται το αθροιστικό αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών, οι οποίοι σχετίζονται με άλλους παράγοντες , όπως η όρθια ή κακή στάση του σώματος , οι πολλές ώρες εργασίας ή άσκησης, το είδος του οργάνου και η τεχνική, η κακή φυσική κατάσταση και το στρες.
«Σε αυτές τις περιπτώσεις η σωστή θεραπεία στηρίζεται στη σωστή διάγνωση και στη μεθοδική προσέγγιση του ασθενή, διακρίνοντας τρεις φάσεις: την αρχική φάση της αντιμετώπισης του πόνου, τη φάση επαναδραστηριοποίησης και τη φάση της συντήρησης.
Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί το τελευταίο στάδιο στην αντιμετώπιση και χαρακτηρίζεται από ποικίλες χειρουργικές τεχνικές, που εφαρμόζονται σε συγκεκριμένες νοσολογικές οντότητες που αναπτύσσονται» αναφέρει ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου