Πάει κι αυτή η Μεγάλη Βδομάδα, ξανάδαμε τον Δαυίδ στις ίδιες περιπέτειες, τον Μπεν Χουρ (ευτυχώς και τον Σπάρτακο), εμπεδώσαμε τις ευγενικές προσπάθειες του National Geographic να αποδομήσει όλες τις παραδεκτές εκδοχές των χριστιανικών δογμάτων χάρινμιας πιο βιβλικοπολυπολιτισμικής ερμηνείας -αν με εννοείτε- κι εν τέλει γιορτάσαμε τη Λαμπρή -όλη η χώρα μια γιορτή, καθόλου άσχημο αυτό, αντιθέτως ζείδωρον και ζωοποιόν- και του χρόνου, αδέλφια να 'μαστε όλοι καλά να πατήσουμε κάτω άλλη μια φορά αυτόν τον άκαρδο τον χάρο.Οσο για την αγαπημένη μας Ελλαδάρα,ούτε στην κόλαση ούτε στον παράδεισο.Μονίμως στο καθαρτήριο ήγουν σε αέναη προεκλογική περίοδο. Είναι η χώρα μας η μοναδική στον πλανήτη και ίσως η μόνη στις τρεις διαστάσεις του γνωστού σύμπαντος, στην οποίαν αμέσως μετά τις εκλογές η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ως πρώτο καθήκον της να ζητήσει εκλογές!
Αν δεν το κάνει στα τριήμερα του μακαρίτη (λόγω του σοκ της ήττας) οπωσδήποτε στα εννιάμερα συνέρχεται και απαιτεί αποκατάσταση της φυσιολογικής τάξης πραγμάτων, δηλαδή εκλογές.Λες κι είναι η έρμη η Ψωροκώσταινα σαν τη γυναίκα του Λωτ, μια στήλη άλατος καταδικασμένη να κοιτάζει αιωνίως πίσω.
Με μόνη ελπίδα να ξαναβρεί αυτό το πίσω μπροστά της, σε αυτήν την ατέρμονη εναλλαγή Σκύλλας και Χάρυβδης, μπρος Γοργώ και πίσω Μέδουσα, μια ζωή δικομματισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου