Μήπως η προθανάτια εμπειρία και το «φως στο τούνελ» είναι αναμνήσεις της τραυματικής εμπειρίας της γέννας;

Είναι μάλλον απίθανο.Κατ’ αρχάς, το «τούνελ» της γέννησης δεν έχει προοπτική, δηλαδή βάθος. Τα τείχη του κόλπου έχουν ελαστικότητα και αγκαλιάζουν το περίγραμμα του μωρού, το οποίο πιέζεται να βγει στον κόσμο. Υπό κανονικές συνθήκες, το βρέφος εξέρχεται με το κεφάλι και το αιδοίο ανοίγει μόνο όταν δεχτεί αρκετή πίεση. Ακόμα κι αν το μωρό δεν είχε τα μάτια του κλειστά, το πρόσωπό του θα ήταν πιεσμένο πάνω στα ελαστικά τοιχώματα του κλειστού σωλήνα.Αυτό δε σημαίνει ότι δε διατηρούμε κάποιες μνήμες από τη γέννα, οι οποίες επιστρέφουν στη διάρκεια μιας προθανάτιας εμπειρίας, εντούτοις το «φως στο τούνελ» δεν είναι μία απ’ αυτές. Η συνήθης ανάμνηση της γέννησης δίνει την αίσθηση μιας αργής κίνησης υπό πίεση μέσα σ’ ένα μαύρο σωλήνα, αυτή δεν είναι όμως η εμπειρία που περιγράφουν όσοι επιστρέφουν από κώμα. Σχετική μελέτη κατέδειξε ότι την εμπειρία του «τούνελ» αναφέρουν με μικρές διαφοροποιήσεις τόσο οι άνθρωποι που γεννήθηκαν με φυσιολογικό τοκετό όσο κι εκείνοι που γεννήθηκαν με καισαρική.