«Και ο... ανήρ να φοβείται τον άνδρα!!!»

Κάποτε, η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα. Οι ομοφυλόφιλοι διώκονταν ποινικά και η ντροπή μαζί με τον εξευτελισμό αποτελούσαν ένα από τα στίγματα ενάντια στον/στην ομοφυλόφιλο. Τώρα;...
Καλέ, τι μας λες;

Αρχής γενομένης
Για να επισημοποιηθεί ο δεσμός δύο ομοφυλόφιλων και πολύ περισσότερο, να έλθουν σε «γάμου κοινωνίαν», έπρεπε να ξεπεραστούν πολλά «ταμπού» που εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν σε πολλά κράτη του κόσμου.
Αρχής γενομένης όμως από τη Δανία, μας πήρε ο κατήφορος και άντε να φρενάρουμε.
Έπαψε πλέον ο νόμος στη Δανία να διώκει ποινικά τους «τοιούτους»!
Απεναντίας, επιτράπηκε δια νόμου, να παντρεύονται κιόλας οι ομοφυλόφιλοι. Και δεν έφτανε μόνον αυτό, τους αναγνωρίσθηκαν και όλα τα δικαιώματα των έγγαμων συζύγων!
Αυτό που τους απαγόρευσαν είναι το δικαίωμα της υιοθεσίας παιδιών, κάτι που αλλού τους το επιτρέπουν. Μιλάμε εξ άλλου για το έτος 1989 όπου ξεκίνησε το «αίσχος της ντροπής», που μπροστά του, το αίσχος των Σοδόμων και Γομόρρων, φαντάζει σαν μια μικρογραφία. Τη χρονιά εκείνη (1989), στην Κοπεγχάγη της Δανίας παντρεύτηκαν τα πρώτα 11 ζευγάρια ομοφυλοφίλων. Ανάμεσά τους και ο Αξελ Αγγκίλ, ο ιδρυτής της «Ένωσης Ομοφυλοφίλων» (1948), όπου μέχρι τώρα αριθμεί πάνω από 10.000 μέλη.Ο Αγγκίλ διεκδικούσε το δικαίωμα γάμου ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και εξέφρασε την βαθιά του ικανοποίηση για δικαίωση των αγώνων του, όταν ενώθηκε στα δεσμά του γάμου με... τον «καλό» του, ύστερα από τον 40χρονο έρωτά τους!Αρχαίο το φαινόμενο
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Σήμερα, απλά, έχει φτάσει στον αποκορύφωμα της παραφροσύνης. Από αρχαιοτάτων χρόνων, έχουμε δείγματα αυτού του ανδρικού εξευτελισμού. Ολόκληροι λαοί επιδίδονταν σε ομοφυλοφιλικές ακατονόμαστες πράξεις, όπως στα Σόδομα.
Διαβάζουμε στη Βίβλο για την πόλη εκείνη:
«Ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας και εκάθητο ο Λώτ παρά την πύλην των Σοδόμων... Πριν δε κοιμηθώσιν, οι άνδρες της πόλεως, οι άνδρες των Σοδόμων, περικύκλωσαν την οικίαν, νέοι και γέροντες, άπας ο λαός ομού πανταχόθεν και έκραζον προς τον Λώτ και έλεγον προς αυτόν: Που είναι οι άνδρες, οι εισελθόντες προς σε την νύχτα; Έκβαλε αυτούς προς ημάς, για να γνωρίσωμεν αυτούς» (Γένεσις: ιθ΄ 4-5).
Το «να γνωρίσωμεν» αυτούς, σημαίνει να τους κακοποιήσουμε σεξουαλικά, κατά την Σοδομική νοοτροπία.
Συν τω χρόνω, η κατάσταση αυτή χειροτέρευε και το ανδρικό φύλο έφτασε στο σημείο του εξευτελισμού και της αηδίας. Στην Κόρινθο, στα χρόνια της «Καινής Διαθήκης», επικρατούσε η ακολασία. Ψηλά στην Ακρόπολη της πόλης ο μαγευτικός ναός της Αφροδίτης, που ήταν η θεά του Έρωτα, στεκόταν τόσο προκλητικός όπου εκεί μέσα χίλιες περίπου ιέρειες επιδίδονταν στην πορνεία με θρησκευτικές τελετές.Σ’ αυτό παρασυρόμενοι και οι άνδρες, άφηναν μακριά μαλλιά, και ζούσαν σαν πόρνες (αρσενικές) και αυτό το συνηθισμένο πλέον φαινόμενο ανάγκασε τον Απόστολο Παύλο να ρωτήσει: «Ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει, ότι ο ανήρ μεν εάν έχει κόμην (μακριά μαλλιά), είναι εις αυτόν ατιμίαν»; (Α΄ Κορινθίους ια΄ 14). Η ανηθικότητα ήταν και είναι ένα μέρος στη ζωή του ανθρώπου που συνεχώς αυξάνει. Που, άραγε, θα φτάσουμε; Χωρίς Θεό, ποιος ξέρει που!
Η ώρα της ασχημοσύνης
Στην Καινή Διαθήκη, διαβάζουμε για την ξεπεσμένη αυτή κατάσταση της ομοφυλοφιλίας, πράγματα που θα πρέπει να μας κεντρίσουν τον ψυχικό μας κόσμο. Θα πρέπει, τέλος πάντων, κάποτε να πάρουμε στα σοβαρά τη φωνή του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει, ότι, αφού οι άνθρωποι άλλαξαν τη δόξα του άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, πρέπει να υποστούν και τις συνέπειες.
"Δια τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός δια των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζονται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών". (Ρωμαίους α’ 24)
"Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας, διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παραφύσιν. Ομοίως δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνη, άρσενες εις άρσενας και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών" (Ρωμαίους α΄26-27).
Ας έρθουμε τώρα στην Εκκλησία. Λόγος γίνεται τελευταία, αν θα πρέπει οι «τοιούτοι» να μετέχουν στην Θεία Κοινωνία, αφού διαπράττουν το αμάρτημα αυτό, που κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη, πρέπει να είναι θανάσιμο (βλέπε Α΄ Ιωάννου: ε΄16). Οι γνώμες ποικίλουν, γι αυτό δεν θα τις σχολιάσω. Μου αρκεί η «γνώμη» της βίβλου, που λέει ότι: «Όστις τρώγει τον άρτον τούτον ή πίνει το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου» (Α΄ Κορινθίους ια΄ 27).
Εκείνο όμως που μου προκαλεί θλίψη και πόνο καρδιάς, είναι που αυτή η σιχαμερή ιδιοτροπία της ομοφυλοφιλίας εισχώρησε στους κόλπους της εκκλησίας, κάθε δόγματος.
Έτσι, βλέπουμε τα σκάνδαλα ποιμένων και ιερέων να βλέπουν το φως της δημοσιότητας και ο χριστιανισμός να χλευάζεται από τους αρνητές, λες και αυτοί οι «ποιμενάρχες» αποτελούν τον χριστιανισμό.Η Αγγλικανική εκκλησία χειροτονεί ιερείς δηλωμένους ομοφυλόφιλους, καθώς και ιέρειες λεσβίες. Η Καθολική Εκκλησία δεν κρύβει ότι η κατάσταση αυτή υπάρχει και στους κόλπους της σε αρκετούς ιερείς. Η μόνη που καταδικάζει αυτό το έκτρωμα, είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, φαινομενικά τουλάχιστον, γιατί και στους κόλπους της έχουμε φαινόμενα τέτοια ουκ ολίγα!