Ως πότε…Έλληνες,

Ως πότε θα κηδεύουμε νεκρούς αδικοσκοτωμένους;Ως πότε θα κηδεύουμε την Ελλάδα, τα οράματα, τις αξίες, τα ιδανικά;Ως πότε θα θρηνούμε χαμένες πατρίδες, περασμένα μεγαλεία;
Δε φτάνει πια η τόση υπομονή στο τόσο κακό που μας γίνεται;
Έλληνες, εγερθείτε! Ξυπνάτε Έλληνες! Ελλάδα, ανάστα με το σταυρό και το σπαθί. Σήμερα οι Κύπριοι αδελφοί, αύριο εμείς.
Ας το νοιώσουμε επιτέλους, ο πόλεμος είναι ακήρυχτος αλλά συνεχής. Κι όσοι θαρρούν πως γίναμε Ελβετία, δεν έχουν θέση στις επάλξεις, στα κατώγια και στα καταγώγια, εκεί όπου συχνάζουν, να παραμείνουν. Οι αντρειωμένοι στις επάλξεις, στον αγώνα της δικαιοσύνης. "Οι καιροί ου μενετοί".
Χρωστάμε μεγάλη χάρη στους Κύπριους ήρωες, τον Τάσο Ισαάκ και το Σολωμό Σολωμού. Μας ξυπνήσανε (για λίγο;) απ' το λήθαργο της καλοζωίας. Στα δικά τους φέρετρα ακουμπάει η Ελλάδα, τα οράματα, οι αξίες, τα ιδανικά και όχι στα δημοσίας δαπάνης δημαγωγών πολιτικών ή λαμπρών ηθοποιών.
Αυτοί οι νεκροί δίνουν ζωή γιατί αψηφούν τη ζωή της αφασίας, του λήθαργου, της καλοπέρασης και του συμβιβασμού με την αδικία. Αγωνίζονται. Στην καρδιά τους μιλάει ο Θεός, στην ψυχή τους η Ελλάδα, στο αίμα τους τρέχουν τα οράματα, οι αξίες, τα ιδανικά, οι παραδόσεις του γένους και όχι μόνο τα σφηνάκια ή τα κοκτέιλ και τα ουισκάκια που πίνονται τα βραδάκια στα ημισκότεινα μπαράκια της μοιρολατρίας, της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού, της ντόλτσε βίτας.
Μας λένε οι πολιτικοί αρχηγοί, υπομονή. Απαντάμε: Άραγε η υπομονή είναι πάντα σωφροσύνη ή κάποτε φανερώνει και δειλία των κρατούντων να σηκώσουν τα λάβαρα του αγώνα;
Μας λένε περιμένετε, η δημοκρατία, η πολιτική και οι πολιτικοί μας θα βρουν τις λύσεις…… κάποτε. Μας λένε δηλαδή, περιμένετε, θα μας αποτελειώσουν οι εχθροί μας , όλους μαζί, μια και καλή όταν εκείνοι τ' αποφασίσουν και δεν είναι σωστό ένας – ένας άκαιρα, να πηγαίνουμε σα τ' αρνιά στο σφάξιμο.
Μας λένε πως οι αντίπαλοι είναι περισσότεροι και θα χαθούμε, θα νικηθούμε. Δεν θα τους θυμίσουμε την ιστορία μας, απλά θα τους ρωτήσουμε: Έγινε ποτέ πόλεμος ή επανάσταση επειδή ήταν 100% βέβαιο το νικηφόρο αποτέλεσμα;".
Μας λένε θα χυθεί αίμα, θα πεθάνουμε. Σα Χριστιανοί πρέπει ν' απαντήσουμε πως την αμαρτία φοβόμαστε και όχι το θάνατο. Σαν Έλληνες να προτιμήσουμε τιμημένο θάνατο παρά ζωή ατιμίας.
Έτσι πρέπει να μιλήσουμε, έτσι πρέπει να σκεφτούμε. Έτσι θα' θελαν ο Τάσος και ο Σολωμός. Η θυσία τους μόνο έτσι δε θα πάει χαμένη. Μόνο έτσι:
Αυτή η σημαία των Τούρκων βαρβάρων θα υποσταλεί οριστικά.
Αυτός ο τουρκικός στρατός κατοχής της Κύπρου θα αποχωρήσει.