Για τους οίκους αξιολόγησης ήδη δεν υπάρχουμε αλλά αυτοί ξαφνικά έγιναν οι «κακοί» στο παρά πέντε της κατάρρευσης της ευρωζώνης και παρόλο που εδώ κι ενάμιση χρόνο τρέχουμε να ικανοποιήσουμε τις «αγορές» έκφραση των οποίων αποτελούν και οι εν λόγω «οίκοι».
Έτσι η επιλεκτική χρεοκοπία ή αν προτιμάτε τον πιο ψυχρό και απόμακρο αγγλοσαξωνικό όρο, το selective default τον οποίο προτιμά άλλωστε και ο Μπένι , έρχεται τώρα να αντικαταστήσει τη «διάσωση» που γνωρίσαμ ε από την καλή κι απ’ την ανάποδη τον τελευταίο ενάμιση και πλέον χρόνο. Όσο εξασφάλιζε χρόνο στους κατόχους ελληνικού χρέους να το ξεφορτωθούν και στους εταίρους να δουν πως θα διασώσουν το σύστημα της ευρωζώνης και ταυτόχρονα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, τα πακέτα ήταν «διάσωση». Τώρα, μπορούν να είναι και χρεοκοπία, και οι ιεροκήρυκες της κοινωνικής λογοδοσίας και της πάταξης της διαφθοράς του ελληνικού δημοσίου δεν θα δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.
Το selective default ας μην περιμένει ο Βενιζέλος ότι θα είναι και seductive, ότι θα σαγηνεύσει και θα αποκοιμίσει τα πλήθη. Ήδη τα θύματα αυτής της της ιστορίας, τα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα , εξαντλημένα οικονομικά και ψυχολογικά, το μόνο που περιμένουν πια είναι το ακριβές ραντεβού με τη (επίσημη) χρεοκοπία, αν κάτι τέτοιο αποφασιστεί τελικά.
Κι αν το ξεπούλημα δεν καταλαβαίνει από ωράρια και θερινές διακοπές μπορεί να αποδειχτεί ότι ούτε η οργή μπροστά στα παιχνίδια με τις ζωές απλών ανθρώπων και μιας ολόκληρης χώρας παίρνει ρεπό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου