Και αν κάτι καλό βγήκε από τη σύσκεψη του Eurogroup, αναμφίβολα ήταν η διαπίστωση ότι το πρόβλημα του χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά είναι πρόβλημα της ευρωζώνης.
Βεβαίως χρειάστηκε προηγουμένως μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης και μέλος του G7 να βρεθεί στο στόχαστρο των διεθνών οίκων για να συνεγείρει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες ώστε να αρχίσουν να σκέπτονται πιο σοβαρά την αντιμετώπιση του προβλήματος και να μην αρκούνται μόνο στο αξίωμα ότι για όλα φταίει η Ελλάδα, οι σπατάλες της και τα ελλείμματά της.
Οχι πως δεν συμβαίνει τούτο. Το έχουμε ξαναπεί και επιμένουμε ότι η ανατροπή του μοντέλου της επίπλαστης ευμάρειας και της αλόγιστης σπατάλης, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε ως τα σήμερα η ελληνική οικονομία, απαιτούσε αλλαγή εκ βάθρων, αλλαγή για την οποία κανένα μνημόνιο δεν χρειαζόταν.
Ωστόσο, το πρόβλημα που τώρα ανακύπτει (πέρα από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία) είναι κάτι περισσότερο από πρόβλημα κάποιων ασθενών οικονομιών της ευρωζώνης. Απ’ όσο αποδεικνύεται είναι πρόβλημα συστημικό του ενιαίου νομίσματός μας, το οποίο δημιουργήθηκε χωρίς την παραμικρή πρόβλεψη για κινδύνους, χωρίς την ενοποίηση των δημοσιονομικών πολιτικών, με βάση διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, διαφορετικούς πληθωρισμούς και πάνω απ’ όλα χωρίς οι κυβερνήσεις να έχουν τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής. Και το σπουδαιότερο;
Η νομισματική ένωση είναι «κουλή», καθώς ακόμη και το ευρωπαϊκό συμβούλιο αποτελείται από ηγέτες που σκέπτονται εθνοκεντρικά, την ίδια ώρα που το «ευρωπαϊκό όραμα» της αλληλεγγύης περιδινίζεται μέσα σε μία απίστευτη σύγκρουση εθνοκεντρικών συμφερόντων.
Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή ηγεσία δείχνει ακόμη και σήμερα ανήμπορη ή φοβισμένη απέναντι στη λαίλαπα των χρηματιστικών κεφαλαίων και των διεθνών οίκων, αφού όλες οι προτάσεις, από την ιδέα του ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης και του ευρωομολόγου μέχρι την επιβολή φόρου τύπου Τόμπιν, μελετώνται και ξαναμελετώνται και μένουν στο ψυγείο.
Οι Ελληνες, έστω και γκρινιάζοντας, αποδέχθηκαν τα σφάλματά τους και φορτώθηκαν τα ασήκωτα βάρη της «συμμόρφωσης» που τους επιβλήθηκαν. Καιρός και οι άλλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αλλωστε, το πρόβλημα είναι και δικό τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου