"Δημοκρατία" της μελαγχολίας.

Θλίψη προκαλεί όλες αυτές τις μέρες, να βλέπουμε στους τηλεοπτικούς δέκτες μέσα στα ίδια τα σπίτια μας, τα ίδια πάντα πολιτικά πρόσωπα να προβάλλονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ακόμα και τα μικρά αθώα παιδιά μας, τους γνωρίζουν και τους αισθάνονται πλέον οικείους.
Εμείς όμως μάθαμε κάποτε, ότι μια από τις τρεις βασικές αρχές της δημοκρατίας είναι και η αρχή 
της ισηγορίας. Δηλαδή η δυνατότητα να δίνεται σε όλους τους πολίτες βήμα και ίσος χρόνος για να αναπτύξουν τις απόψεις τους προς το λαό. Δυστυχώς όμως στη σημερινή Ελλάδα, όχι μόνο δεν έχουν δυνατότητα λόγου οι απλοί πολίτες, άρα για πια δημοκρατία μιλάμε; αλλά ούτε καν οι ίδιοι οι συνυποψήφιοι διαχειριστές του κράτους μεταξύ τους.
Απεναντίας, με οργή βλέπουμε, μια συγκεκριμένη ομάδα των ίδιων πάντοτε πολιτικών προσώπων, που ανήκουν στην πολύ κλειστή πολιτική ολιγαρχία του τόπου και οι οποίοι κατάντησαν την Ελλάδα στο σημερινό χάλι, να κάνουν πασαρέλα στις τηλεοπτικές οθόνες επί 24ώρου βάσεως. Απορούμε πως προλαβαίνουν. Τι διάολο, διακτινίζονται; Με διακτίνηση μεταφέρονται από κανάλι σε κανάλι;
Ελπίζουμε φυσικά, ότι οι εχέφρονες πολίτες δεν θα ψηφίσουν ούτε έναν από αυτούς, τους οποίους προσπαθεί το καθεστώς να τους βάλει με το ζόρι μέσα στο μυαλό μας.
Άντε να δούμε τι θα βγάλουν οι κάλπες!!!!