Τόσο τα παλιά αστικά κόμματα όσο και νέα που θα δημιουργηθούν, προκειμένου να καλύψουν το κενό πειθούς και αξιοπιστίας των παλιών, θα επενδύουν όλο και περισσότερο στο χαρτί της ανάπτυξης.
Οι περίοδοι των καπιταλιστικών κρίσεων ήσαν περίοδοι βαθιών μεταβολών και στην ίδια τη δομή του καπιταλισμού.
Χωρίς φυσικά να αλλάζει στο ελάχιστο τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του, και ιδιαίτερα αυτό του απαλλοτριωτικού συστήματος, τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του μεταβάλλονταν και η δομή του άλλαζε κατά τις περιόδους των μεγάλων κρίσεών του.
Μία από τις σταθερές αυτών των μεταβολών ήταν η μεγάλη αύξηση της έντασης της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου κατά τις περιόδους των κρίσεων (δες Οι καπιταλιστικές κρίσεις και οι επιπτώσεις τους.
Καθώς ο καπιταλισμός έχει εισέλθει σε μια περίοδο γενικευμένης και χρόνιας κρίσης τα χαρακτηριστικά αυτά παίρνουν πλέον ακραίες μορφές.
Καθώς το κεφάλαιο προσπαθεί να καθυποτάξει την εργασία με τρόπο απόλυτο απαιτεί ταυτόχρονα και την άμεση ιδιοκτησία του συνόλου των μέσων παραγωγής, των υποδομών αλλά και κάθε μορφής αξιών.
Αυτή τη διαδικασία περάσματος στον ολοκληρωμένο και ολοκληρωτικό καπιταλισμό τη βιώνουν οι εργαζόμενοι με ένα τρόπο ιδιαίτερα δραματικό.
Η αδυναμία του κεφαλαίου για επέκταση, εντατική ή χωρική, και η εξ’ αυτού αδυναμία του να αναπαραχθεί με τους ιστορικά γνωστούς τρόπους το οδηγούν στην άμεση επίθεση στην εργασία με ένα τρόπο που για πολλούς ήταν αδιανόητος κατά την τελευταία εξηκονταετία.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ ή στο συνημμένο αρχείο.
eparistera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου