Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Τι πρέπει να κάνουν οι πολιτικοί

Οι πολιτικοί εντέλει –ίσως μηδενός εξαιρουμένου- στην Ελλάδα μπορούν εύκολα να προσομοιαστούν με όντα από άλλο πλανήτη, αφού καθίσταται σαφές ότι δεν έχουν ουδεμία επαφή με την πραγματικότητα. Όλοι αυτοί στην Πλατεία Συντάγματος μοιάζουν σα να είναι αποκομμένοι από το σύγχρονο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι, κινούμενοι ως ανεξάρτητες μονάδες σε ένα δικό τους χωροχρόνο.
Κάποιοι από αυτούς έχουν καταλάβει ότι κάτι ίσως δεν πάει καλά –χωρίς όμως να είναι και σίγουροι- και δεν πολυκυκλοφορούν. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν καταλάβει ότι αποτελούν κόκκινο πανί για το σύνολο της κοινωνίας, αλλά κινούνται ανάμεσά μας, σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Ο πάντα διακριτικός, λεπτεπίλεπτος και φειδωλός στα λόγια κύριος Πάγκαλος βρέθηκε προσφάτως στα Καλύβια Αττικής, όπου και δέχτηκε στοχευμένη επίθεση με γιαούρτια. Ο εν λόγω, που κατά τη διάρκεια της πολιτικής του θητείας έχει προσβάλλει την ελληνική κοινωνία –όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός συνόρων-, από ότι φαίνεται δεν έχει καμία συναίσθηση των λεχθέντων του –όχι ότι είχε ποτέ- και επιπλέον πλασάροντας και την γυναίκα του στην πολιτική γίνεται ακόμα πιο προκλητικός και θρασύς. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση που προδίδει άνθρωπο χωρίς μέτρο, αλλά και το στόμα που τρέχει πολύ πιο γρήγορα από το μυαλό.
Ο κύριος Πάγκαλος όμως δεν είναι ο μόνος που έχει δεχτεί κατάμουτρα το κατά τα άλλα θρεπτικότατο προϊόν. Ο Γιώργος Βουλγαράκης (ό,τι νόμιμο είναι και ηθικό!), ο Αλέκος Αλαβάνος (ο εκατομμυριούχος σοσιαλιστής των βορείων προαστίων), ο Νικήτας Κακλαμάνης (ο κύριος Τίποτα του Κολωνακίου), ο Πάνος Μπεγλίτης (γιαούρτια και μπουκάλια), ο Χρήστος Πρωτόπαπας, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Κίμων Κουλούρης και πολλοί ακόμα έχουν δεχθεί φραστικές και όχι μόνο επιθέσεις.
Τα περισσότερα από τα περιστατικά έλαβαν χώρα ενόσω οι άνωθι κύριοι κυκλοφορούσαν αμέριμνοι σε καφέ, συγκεντρώσεις, ομιλίες, έβγαιναν στους δρόμους κ.λπ. Κάποιος μπορεί βέβαια να πει «Και τι να κάνουν; Να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους και να μη βγαίνουν ποτέ;». Ναι ακριβώς αυτό. Να μη βγαίνουν ποτέ. Γιατί όλοι αυτοί, νυν και πρώην, έφαγαν. Γιατί όλοι τους, νυν και πρώην, αποτελούν για την ελληνική κοινωνία καταχραστές του δημοσίου χρήματος. Γιατί η ελληνική Βουλή έγινε εντέλει άντρο εκείνων «που δεν κατάλαβαν τίποτα». Εκείνων χωρίς συναίσθηση. Εκείνων που ουσιαστικά δεν είναι κομμάτια αυτής της κοινωνίας. Εκείνων που ο κόσμος ψηφίζει αναγκαστικά, γιατί δεν υπάρχουν άλλοι. Οι Έλληνες πλέον βλέπουν τους πολιτικούς σαν ξένα σώματα, ειδεχθή, μίζερα και ανίκανα να τους εμπνεύσουν, να τους δώσουν έστω και ένα ψήγμα ελπίδας, έστω και μια υποψία χαμόγελου, γιατί όλοι τους κινούνται σαν άψυχα σώματα, που εκούσια αποκόπηκαν από την κοινωνία.
Ο Θέμος Αναστασιάδης έγραψε χθες στο Πρώτο Θέμα: «Όποιος πολιτικός φοβάται να βγει από το σπίτι του, σημαίνει ότι πρέπει να αποχωρήσει από την πολιτική». Σωστό. Αλλά όχι αρκετό. Το θέμα δεν είναι το «φύγε εσύ, έλα εσύ». Γιατί, σύμφωνα με τις πιθανότητες και ο επόμενος το ίδιο θα είναι. Το θέμα είναι να αλλάξει συθέμελα το πολιτικό ήθος σε αυτόν τον τόπο και οι εκπρόσωποι του λαού να είναι και να λειτουργούν ως αυθεντικά κομμάτια αυτής της κοινωνίας. Αυτό είναι το –πρώτο- θέμα.
ΠΗΓΗ: statesmen.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: