Το νέο μανιφέστο της Σέχτας δεν παρουσιάζει πολιτικό,αλλά μεγάλο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον.Σε πολιτικό επίπεδο,απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά στην κυβέρνηση. Ακόμη και τα “αντιλαϊκά μέτρα” αναφέρονται με εισαγωγικά. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν μνημονεύονται καν ενώ από τα υπόλοιπα κόμματα η μεγαλύτερη αναφορά γίνεται στους Οικολόγους Πράσινους «τη νέα εκδοχή της πολιτικής κενότητας, άχρωμοι και επιδερμικοί,καιροσκόποι κάθε είδους και συνταξιούχοι μιας αποσυρμένης ανατροπής,όπως ο πρώην ΕΚΚΕτζης Α.Καφετζόπουλος» Ο γνωστός ηθοποιός είναι ο μόνος, μαζί με τον Γ.Καρατζαφέρη,που αναφέρεται με το όνομα του και αυτό όπως θα δούμε παρακάτω έχει την εξήγηση του.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η κουλτούρα που διαπνέει την προκήρυξη και η γλώσσα της μοιάζει βγαλμένη από την κινηματογραφική ταινία«Γεννημένοι δολοφόνοι» του Ολιβερ Στόουν:ένα νεαρό ζευγάρι δολοφονεί αδιακρίτως και χωρίς κάποιο προφανή λόγο σε μια τηλεορασόπληκτη αμερικανική κοινωνία που αποθεώνει την βία.
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ούτε για τις δολοφονίες της «Σέχτας Επαναστατών» - του αστυνομικού της αντιτρομοκρατικής για την οποία παίρνει την ευθύνη στο κείμενο αλλά και για αυτές που προαναγγέλλει.Υπάρχει οργή που δεν στρέφεται κατά της μεγαλοαστικής τάξης που άλλωστε είναι «η μοναδική τάξη που διαθέτει ταξική συνείδηση» στην Ελλάδα αλλά εναντίον των μικρομεσαίων που αποτελούν«ένα συρφετό,αδίστακτο σαν αρπακτικό,που έχει ως στόχο την ανέλιξη του στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα».Είναι η ΛΜΑΤ μόνο που δεν πρόκειται για την Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη,τον προνομιακό στόχο στις αναλύσεις και την πρακτική της 17ης Νοέμβρη αλλά για την «Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη…αυτό το κατακάθι των σύγχρονων νεοελλήνων,η παθητική σαπίλα των υπαλληλίσκων, των εμπόρων,των οικογενειαρχών νοικοκυραίων,των πρόθυμων δούλων που έχουν ως φιλοδοξία να μοιάσουν στους αφέντες τους».Ενω η οργάνωση του Δ.Κoυφοντίνα είχε συγκεκριμένους ανθρώπους - στόχους,η «Σέχτα» έχει στόχο την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνία και δεν διστάζει να το διατυμπανίσει:«θ΄αναγκάσουμε την Ελλάδα να ματώσει».Οι διαχωριστικές γραμμές από την «17 Νοέμβρη»,την «πεφωτισμένη αντάρτικη ιντελιγκέντσια» χαράζονται από τις πρώτες παραγράφους της προκήρυξης.Η δράση της Σέχτας εμπνέεται από μικρότερες ελληνικές οργανώσεις του «αντάρτικου πόλης» οι οποίες όμως«υπέστησαν την απαξίωση και απόκρυψη των θέσεων τους,κυρίως απ΄ την μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου,μπροστά στο δέος του «ένοπλου κόμματος»,δηλαδή της 17Ν.
Γιατί αντίθετα με την τελευταία και τον Κουφοντίνα που σε πρόσφατες δηλώσεις του από την φυλακή καλούσε σε περισυλλογή πριν από κάθε ενέργεια το θέμα δεν είναι αν κάποια τρομοκρατική ενέργεια είναι «δικαιολογημένη» ή τις συνέπειες θα έχει.Για την Σέχτα αυτό που αξίζει είναι «να πράξεις την υποκειμενική σου αλήθεια».Να κάνεις δηλαδή ότι σου κατέβει στο κεφάλι. Η γλώσσα της προκήρυξης συναγωνίζεται σε βιαιότητα και ατάκες την ταινία του Ολιβερ Στόουν (η ιστορία είναι γραμμένη από έναν γνωστό σκηνοθέτη βίαιων σκηνών,τον Κουέντιν Ταραντίνο):«ας το βάλουν λοιπόν καλά στο μυαλό τους οι ρουφιάνοι...μπορεί να ξυπνήσουν με τρίτο μάτι στο κεφάλι»,«σ΄όλα τα σώματα ασφαλείας το περιβραχιόνιο του πένθους ταιριάζει πολύ με τις στολές»,«πόλεμο έχουμε μαλάκες,όχι πάρτυ»,«η ουδετερότητα στο εκτελεστικό απόσπασμα καργιόληδες»...
Σε δύο – τρία διαφορετικά σημεία υπάρχουν απειλές για κόψιμο γλώσσας που ίσως παραπέμπουν και σε σχέδια απαγωγών:«αν η Σοφία Κυριακίδου συνεχίσει το παραλήρημα και τις ψευτιές της θα της ξεριζώσουμε την γλώσσα,όπως και σε κάθε επίδοξο «πολυλογά» στο μέλλον»,«σίγουρα όμως θα κόψουμε την γλώσσα όσων μιλάνε πολύ με φόντο τον πατριωτισμό και την μισαλλοδοξία τους».
Καμία ψευδαίσθηση δεν διαπνέει τους συντάκτες της προκήρυξης ότι η δράση τους θα έχει κάποια αποτέλεσμα για την αλλαγή της κοινωνίας.Αυτό άλλωστε «είχε οδηγήσει σε ψευδαισθήσεις ένοπλες αντάρτικες ομάδες οι οποίες περίμεναν πως θα ξεσηκωθούν οι λαϊκές μάζες και θα πάρουν τα όπλα στα χέρια τους»
Αυτό που προέχει είναι να ζήσουμε το σήμερα,σαν κνηματογραφικό σκηνικό:«Θα κάνουμε το κράτος ν΄αποκλείσει τις επικίνδυνες περιοχές,οι μπάτσοι θα περιπολούν μέσα σε τεθωρακισμένα,στρατιώτες θα φυλάνε τις πλατείες,το ένδοξο σύμβολο του Ρarabellum 38 θα ξαναγυρίσει στις διαδηλώσεις ενώ αυτοί θα σπάνε πόρτες στα σπίτια για έρευνες εμείς θα τους σπάμε τα κεφάλια,οι αντάρτικες ομάδες θα οργανώσουν την νύχτα και ολόκληρος ο πληθυσμός των αστικών κέντρων θα συνηθίσει να ζει με τους μαύρους καπνούς στον αέρα απ΄τις βόμβες και τους εμπρησμούς».
Είναι σαν κινηματογραφική ταινία,όπου οι ήρωες δεν έχουν πρόβλημα να συλληφθούν ή να πεθάνουν:«Όσο για τις συνέπειες,σ΄αυτή την ξέφρενη πορεία του ένοπλου αγώνα γνωρίζουμε πως οι φυλακές είναι μπροστά μας.[…]εμείς έχουμε μόνο μια ζωή που αξίζει ρε γαμώτο κάτι καλύτερο απ΄τους γρυλλισμούς των ένστολων γουρουνιών,τις βρισιές των δεσμοφυλάκων και τις εισαγγελικές αγορεύσεις των δημιών μας.[...]Μπορούμε ν΄ αποδεχτούμε το ενδεχόμενο της σύλληψης,ακόμα και της δολοφονίας μας (αφού δεν πρόκειται να παραδοθούμε έτσι απλά...),ως αποτέλεσμα της δράσης μας…»
Οταν το 1994 βγήκε στις αίθουσες,η ταινία του Ολιβερ Στόουν διαφημίστηκε σαν «μια ματιά σε μια χώρα που σαγηνεύεται από την δόξα,τη βία και τα ΜΜΕ».Η πλήρης απομίμηση της αμερικανικής κουλτούρας στην φθηνή της εκδοχή,οι απάνθρωπες ελληνικές πόλεις με τα γκέτο τους,το πολιτικό σύστημα της χώρας και τα ΜΜΕ της φτήνιας που διαφημίζουν το χρήμα και την δόξα,κατάφεραν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα πραγματικούς «Γεννημένους Δολοφόνους».Εξ ου και η φαινομενικά άσχετη αναφορά στον Α.Καφετζόπουλο:το σύμβολο του άνθρωπου που εμφανίζεται στην τηλεόραση,του celebrity που ζηλεύουμε,θαυμάζουμε και μισούμε την ίδια στιγμή.
Όπως και στις κινηματογραφικές ταινίες η ιστορία της Σέχτας θα τελειώσει κάποια στιγμή.Αλλά πριν το τέλος θα χυθεί – και άλλο - πραγματικό αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου