Υπάρχουν φορές που φέρνω στο νου μου τη δραχμή. Το ελληνικό νόμισμα της τσέπης μας βέβαια αλλά και της καρδιάς μας. Ειδικά τούτο τον καιρό που μας πνίγει το ευρώ και οι εμπνευστές του.Ίσως να μην είμαι η μόνη.
Δραχμή, δραχμούλα λοιπόν εκ του δράττω, -κατά τις εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες της wikipedia-που σημαίνει αρπάζω (> δράττομαι = πιάνω σφικτά) μέσα στην παλάμη μου.Η δραχμή υπήρξε νομισματική μονάδα η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο αλλά και από το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Πέρα από αυτό όμως, αρχικά αποτέλεσε μονάδα μέτρησης βάρους. Ένα αργυρό τετράδραχμο για παράδειγμα ήταν νόμισμα αργυρό με βάρος τεσσάρων δραχμών.
Το πρώτο κέρμα της δραχμής, κόπηκε στο Μόναχο το 1833, αν και αναγράφεται ως έτος το 1832. Ήταν αργυρή και έφερε στη μία όψη τη μορφή του Όθωνα και από την άλλη τον Βασιλικό θυρεό.
Τα πρώτα χαρτονομίσματα ,κόπηκαν το 1841 από τη νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ήταν αξίας 25, 50, 100 και 500 δραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανέγραφαν στη μία όψη τους ότι "Η παραποίησις τιμωρείται με δεσμά δια βίου". Το πεντακοσάρικο που τότε διέθετε τεράστια αγοραστική δύναμη εκτυπώθηκε στο Παρίσι σε μόλις 600 τεμάχια κι από αυτά τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις τα 276. Η σημερινή συλλεκτική του αξία θεωρείται ανυπολόγιστη.
Κυρίαρχος ο ρόλος της δραχμής στη ζωή του Έλληνα μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2002 που αντικαταστάθηκε από το Ευρώ, την κοινή νομισματική μονάδα των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το φερέλπιδο Ευρώ...Τώρα κατά πόσον ανταποκρίθηκε και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας είναι άλλο θέμα και δε θα το σχολιάσω από τούτες τις γραμμές. Ξέρω πως ο καθένας κάνει τις σκέψεις του.
Ίσως και να μην έκανα τούτη την αναφορά και λόγο τις σκέψεις μου, αν δεν έπεφτε στα χέρια μου ένα απομεινάρι που βρήκα μέσα σε οβάλ ξύλινο ζωγραφισμένο στο χέρι κουτί,στα ανασκαλέματα του καλοκαιριού.
Ο λόγος , για ένα τραπεζικό βιβλιάριο μισό αιώνα πίσω. Το κράτησα με προσοχή στα χέρια μου και το περιεργάστηκα με μεγάλη περιέργεια. Ήθελα να δω τι πληροφορίες έδινε στον κάτοχό του, πώς ήταν οι σελίδες του ακόμα και την ποιότητα του χαρτιού.
Στο φυλλομέτρημα φάνηκε ο τόπος και η ημερομηνία έκδοσης. Υποκατάστημα Πλωμαρίου, 23 Ιουνίου 1959.
Και στη συνέχεια σελίδες με την κίνηση. "Απεδόθησαν... Κατετέθησαν...Υπόλοιπο..." Όλα χειρόγραφα. Με το νεύρο, την αύρα της γραφής του ταμία και του λογιστή.
Στο τέλος και οι πληροφορίες για τα καταστήματα και υποκαταστήματα εσωτερικού.
Κάπως περίεργα αισθάνθηκα από αυτό το φυλλομέτρημα. Πέρασαν από το νου μου η αξία αλλά και η τιμή της δραχμής για τους ανθρώπους που τη χρησιμοποιούσαν κείνα τα χρόνια, η χαρά της αποταμίευσης αν θέλετε αλλά και ο τρόπος που το κάθε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα προσέγγιζε τον πελάτη.Ψιλάφισα, φυλλομέτρησα, έσφιξα στην παλάμη μου κιτρινισμένα φύλλα, κάποιες φορές και τσαλακωμένα, με διάφορες στάμπες να φανερώνουν μια εποχή περασμένη χωρίς να ξέρω όμως αν και κατά πόσο ξεπερασμένη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου