Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χειρίζεται μια τεράστια κρίση στην οποία εν πολλοίς η ίδια μας οδήγησε με πράξεις ή παραλείψεις της. Εκλέχθηκε υποσχόμενη πολλά, εκβίαζε ως αντιπολίτευση πρόωρες εκλογές εκμεταλλευόμενη και το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού εφαρμόζοντας μια αντιλαϊκή πολιτική. Ας μην πει κάποιος πως δεν ευθύνεται αυτή αλλά η Τρόϊκα γιατί αφενός, η κυβέρνηση αυτή έφερε την Τρόϊκα και αφετέρου η ίδια η Τρόϊκα επιμένει πως η κυβέρνηση επιλέγει τα μέτρα που της προτείνει η Τρόϊκα. Αν λοιπόν αποδέχεται η κυβέρνησή μας τον όρο πως κυβερνά αυτόν τον τόπο δεν έχει καμία δικαιολογία. Αν όχι τότε δεν είναι εκ των πραγμάτων κυβέρνηση.
Σε μια τέτοια κρίση θα περίμενε κανείς από τους Έλληνες να δείχνουν εμπιστοσύνη έστω και στη χειρότερη σε ικανότητες κυβέρνηση ώστε να μας βγάλει από την κρίση. Αυτή η εμπιστοσύνη δόθηκε με το εκβιαστικό δίλλημα Παπανδρέου στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Σήμερα όμως δεν δίδεται.
Είναι διάχυτη η εντύπωση σε όλους τους Έλληνες πως αυτή η κυβέρνηση μπορεί να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής και των 154 βουλευτών που της έμειναν έναντι των αρχικών 160 αλλά δεν έχει την εμπιστοσύνη του λαού. ...
Από το όλο πνεύμα και τη συστηματική ερμηνεία του Συντάγματός μας προκύπτει ότι η λαϊκή κυριαρχία και η λαϊκή βούληση είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις ασκούν την εξουσία επειδή εκφράζουν τη λαϊκή βούληση. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται στη σημερινή πολιτική συγκυρία αυτό δεν ισχύει. Την εμπιστοσύνη του λαού δεν την έχει η κυβέρνηση που εκλέχθηκε μόλις δύο χρόνια πριν.
Η αποδοχή αυτού του γεγονότος συνιστά μια κρίση της λειτουργίας του Πολιτεύματος και ίσως για πρώτη φορά διαπιστώνεται τόσο έντονα το λάθος της αναθεώρησης του Συντάγματός μας το 1985 από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τότε καταργήθηκε η διάταξη του Συντάγματος που έδινε αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επέμβει σε τέτοιες περιπτώσεις. Σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει τέτοιες αρμοδιότητες και δύναται να επιταχύνει πολιτικές εξελίξεις αν το κρίνει σκόπιμο μόνο δια της παραιτήσεως του.
Τον Ιούλιου του 1983 κάποιος δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή πως είναι η σχέση του με την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί ρωτάς; Αντιπαρατήρησε ο Καραμανλής.
Διότι κ.Πρόεδρε, πολλά λέγονται… Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας :
Σας έχω δώσει την εντύπωση ότι δεν ξέρω να παίζω το ρόλο μου;
Όχι κ.Πρόεδρε…κάθε άλλο….
Και ο Καραμανλής συνεχίζοντας : Ε τότε γιατί ρωτάς; Και ως υπουργός και πρωθυπουργός ήξερα τι κάνω.Και φυσικά ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξέρω…
Να μάθετε Συνταγματικό Δίκαιο, να πάρετε το Σύνταγμα να το μελετήσετε. Εγώ έχω δικαίωμα να μιλάω.Το Σύνταγμα λέει, ότι κάνω διαγγέλματα, κάνω μηνύματα, έχω δικαίωμα να αναπέμψω νομοσχέδια, να διορίσω κυβερνήσεις.Δεν είμαι ανεύθυνος άρχων. Είμαι υπεύθυνος άρχων.(Από το βιβλίο: Ο πολιτικός λόγος του Κ.Καραμανλή, σελ.229).
Τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να δώσει λύσεις. Μια ισχυρή προσωπικότητα σαν τον Καραμανλή στη θέση του Προέδρου μπορούσε να εμπνεύσει σε δύσκολες ώρες τον ελληνικό λαό.
Σε μια τέτοια κρίση θα περίμενε κανείς από τους Έλληνες να δείχνουν εμπιστοσύνη έστω και στη χειρότερη σε ικανότητες κυβέρνηση ώστε να μας βγάλει από την κρίση. Αυτή η εμπιστοσύνη δόθηκε με το εκβιαστικό δίλλημα Παπανδρέου στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Σήμερα όμως δεν δίδεται.
Είναι διάχυτη η εντύπωση σε όλους τους Έλληνες πως αυτή η κυβέρνηση μπορεί να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής και των 154 βουλευτών που της έμειναν έναντι των αρχικών 160 αλλά δεν έχει την εμπιστοσύνη του λαού. ...
Από το όλο πνεύμα και τη συστηματική ερμηνεία του Συντάγματός μας προκύπτει ότι η λαϊκή κυριαρχία και η λαϊκή βούληση είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις ασκούν την εξουσία επειδή εκφράζουν τη λαϊκή βούληση. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται στη σημερινή πολιτική συγκυρία αυτό δεν ισχύει. Την εμπιστοσύνη του λαού δεν την έχει η κυβέρνηση που εκλέχθηκε μόλις δύο χρόνια πριν.
Η αποδοχή αυτού του γεγονότος συνιστά μια κρίση της λειτουργίας του Πολιτεύματος και ίσως για πρώτη φορά διαπιστώνεται τόσο έντονα το λάθος της αναθεώρησης του Συντάγματός μας το 1985 από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τότε καταργήθηκε η διάταξη του Συντάγματος που έδινε αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επέμβει σε τέτοιες περιπτώσεις. Σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει τέτοιες αρμοδιότητες και δύναται να επιταχύνει πολιτικές εξελίξεις αν το κρίνει σκόπιμο μόνο δια της παραιτήσεως του.
Τον Ιούλιου του 1983 κάποιος δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή πως είναι η σχέση του με την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί ρωτάς; Αντιπαρατήρησε ο Καραμανλής.
Διότι κ.Πρόεδρε, πολλά λέγονται… Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας :
Σας έχω δώσει την εντύπωση ότι δεν ξέρω να παίζω το ρόλο μου;
Όχι κ.Πρόεδρε…κάθε άλλο….
Και ο Καραμανλής συνεχίζοντας : Ε τότε γιατί ρωτάς; Και ως υπουργός και πρωθυπουργός ήξερα τι κάνω.Και φυσικά ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξέρω…
Να μάθετε Συνταγματικό Δίκαιο, να πάρετε το Σύνταγμα να το μελετήσετε. Εγώ έχω δικαίωμα να μιλάω.Το Σύνταγμα λέει, ότι κάνω διαγγέλματα, κάνω μηνύματα, έχω δικαίωμα να αναπέμψω νομοσχέδια, να διορίσω κυβερνήσεις.Δεν είμαι ανεύθυνος άρχων. Είμαι υπεύθυνος άρχων.(Από το βιβλίο: Ο πολιτικός λόγος του Κ.Καραμανλή, σελ.229).
Τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να δώσει λύσεις. Μια ισχυρή προσωπικότητα σαν τον Καραμανλή στη θέση του Προέδρου μπορούσε να εμπνεύσει σε δύσκολες ώρες τον ελληνικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου