1) Δεν φταίει η κυβέρνηση (που αποτυγχάνει), αλλά η χώρα (που δεν τα καταφέρνει).
2) Ζητά (ο Μπενύτο) από το έθνος να αυτο-λογοκριθεί (παθητική φωνή) ή επιχειρεί (ο Μπενύτο) να λογοκρίνει το έθνος (ενεργητική φωνή). Διότι όποιος ομιλεί, πολιτικός, δημοσιογράφος, αναλυτής, επιχειρηματίας, και λέει οτιδήποτε διαφορετικό απ'''' όσα διατείνεται η κυβέρνηση, μας κάνει κακό διεθνώς, «αυτά που λέει μπορούν να εκληφθούν ως επιχειρήματα κατά της χώρας». Πρωτοφανή πράγματα! Ανήκουστα!
Ισως η έπαρσή του να εμποδίζει τον Βενιζέλο να αντιληφθεί ότι τέτοιες απόψεις δεν είναι φασίζουσες, αλλά φασιστικές με περικεφαλαία. Το μόνον προηγούμενο στην Ιστορία όπου «έφταιγαν οι Γερμανοί και όχι η κυβέρνησή του για την καταστροφή της πατρίδας» ήταν του Χίτλερ...
Απ'''' όταν ο Μπενύτο εξήγγειλε από Θεσσαλονίκης το ειδεχθές μέτρο της φορολόγησης με το τετραγωνικό μέσω ΔΕΗ, αυτή η κυβέρνηση
είχε μπει στην τελική ευθεία προς την εκμέτρηση των ημερών της.
Πλην όμως, μάλλον πανικού ένεκεν, δεν αντελήφθησαν το σημείο καμπής στο οποίον περιήλθαν, διότι δύο μόλις μέρες μετά ο Μπενύτο και ο συν αυτώ έτερος μπαντίτο, ο Γιωργάκης, διπλοτριπλασίασαν το εν λόγω χαράτσι, μειώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο τις μέρες που απομένουν για τη συφοριασμένη και καταστροφική βασιλεία τους...
Δεν φαίνεται να έχουν ευννοήσει ακόμα αυτοί οι μοιραίοι δύο, ότι ο Μπενύτο με αυτήν την κίνηση
έσπασε τσάκισε τον ίδιον τον τρόπο δι'''' ου έως τώρα κυβέρνησαν.
Τον εξής: α) Να παίρνουν το όποιο απίθανο μέτρο. β) Να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν για να το περάσουν και γ) να παίρνουν αμέσως ένα επόμενο μέτρο, χειρότερο.
Ετσι, ο ΦΠΑ στο 23% φάνηκε αίφνης (ή εν τέλει) πταίσμα μπροστά στο χαράτσι με το τετραγωνικό που ακολούθησε.
Με αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση εκ παραλλήλου «εκπαίδευσε» τους Ελληνες στην «ανάγκη» να πηγαίνουν απ'''' το κακό στο χειρότερο, έτοιμοι για όλο και πιο κάτω σε μιαν κάθοδο δίχως πάτο.
Φθάσαμε έτσι να μας λέει ο Παπανδρέου ότι μας «εξασφάλισε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του πλανήτη» και να μη σηκώνονται τα μπετά να τον πάρουν με τις πέτρες!
Αυτόν τον τρόπο διακυβέρνησης σχοινί-κορδόνι δύο χρόνια τώρα, τον έσπασε ο Μπενύτο εξαγγέλλοντας το ειδεχθές χαράτσι για τα σπίτια των ανθρώπων μέσω ΔΕΗ.
Το «δεν πληρώνω» και το «δεν έχω να πληρώσω» απλώθηκε σαν βοή στην επικράτεια, με έναν θυμό και μια απόγνωση που ούτε τα χειραγωγημένα εκ των ΜΜΕ μπόρεσαν να ελέγξουν, ούτε το καθεστώς να χειραγωγήσει.
Ο πολύς Μπενύτο κατάφερε με την έκτη γκάφα του να δημιουργήσει ένα σημείο καμπής απ'''' το οποίο η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να διανύσει μόνον τον δρόμο προς το σύντομο πλέον τέλος της.
Λίγη σημασία έχει πλέον το μαγείρεμα των στατιστικών στοιχείων ή οι μπουνταλοσύνες με τη Φινλανδία ή το έγκλημα με τον ΦΠΑ στο 23% ή όποιο άλλο νέο μέτρο πάρουν! Το ουσιώδες είναι
ότι η κυβέρνηση αυτή καθιέρωσε την απελπισία.
Και αυτή, η απελπισία, θα την κατασπαράξει.
Οταν το άνοιγμα των επαγγελμάτων οδηγεί στο κλείσιμο των μαγαζιών, όταν
σου λέει ο άλλος «ας μου πάρει το σπίτι η τράπεζα, θα κάψω και την τράπεζα και το σπίτι», όταν
οι άνθρωποι ψωνίζουν στα ψιλικατζήδικα μετρώντας λεπτά, όπως μέτραγαν οι μανάδες μας δεκάρες για να πάρουν ψωμί, όταν
ο «ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι» είναι πιθανόν μέλλων άνεργος, όταν
δεν έχει μείνει κλάδος, καθηγητής, φαρμακοποιός, αγρότης, ταξιτζής, στρατιωτικός, νοσηλευτής, δημόσιος υπάλληλος, εργάτης, που να μην έχει συκοφαντηθεί
από τα επηρμένα και καλοπληρωμένα κομματόσκυλα, τότε αυτοί που προέγραψαν τον λαό έχουν προγραφεί οι ίδιοι.
Δεν τα φάγαμε μαζί, αλλά αυτοί οι ολετήρες κινδυνεύουν πλέον να τους φάνε μαζί όλοι εκείνοι των οποίων η ζωή καθημερινώς θανατώνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου