Μήπως ήρθε ο καιρός της μετά θάνατον δικαίωσης ενός Ηγέτη!!!
Οι λίγοι ακόμη εν ζωή και οι πολλοί περισσότεροι νεκροί πρωταγωνιστές του στρατιωτικού καθεστώτος δεν θα μπορούν παρά να γελούν χαιρέκακα, βλέποντας την αυτοκατάργηση του συστήματος που τους οδήγησε σε πολιτικό αλλά και σε πολλές περιπτώσεις φυσικό θάνατο.Η μεταπολίτευση με την είσοδο των ελεγκτών του ΔΝΤ, ανήμερα κιόλας της 21ης Απριλίου, δείχνει την ανικανότητα και την αδυναμία της να χειρισθεί πλέον την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Μία κατάσταση που δημιούργησαν, έθρεψαν και άφησαν να εξελιχθεί οι ίδιοι οι δημιουργοί της μεταπολίτευσης, δηλαδή τα δύο κόμματα εξουσίας που εναλλάσσονται σε αυτήν από το 1974 και μετά.
Φυσικά, πολλοί ήταν αυτοί που δεν περίμεναν την έλευση των εκπροσώπων του ΔΝΤ για να καταδείξουν την χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού συστήματος, καθώς δεν έχουν λείψει οι φωνές πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων εκπροσώπων αυτού του συστήματος που εδώ και καιρό έχουν σημάνει τον κίνδυνο της απότομης κατάρρευσης αυτού του οικοδομήματος.
Πολύ περισσότερο όμως, από τις όποιες "άνωθεν" φωνές και διαμαρτυρίες, η μεταπολίτευση έχει καταρρεύσει στην συνείδηση του απλού ανθρώπου, καθώς καταδεικνύεται τραγικά ανίκανη να δώσει λύσεις στην καθημερινότητά του.
Η όποια σύγκριση των σημερινών δεδομένων με αυτά της περιόδου της 21ης Απριλίου του 1967 είναι συντριπτικά υπέρ της διακυβέρνησης των στρατιωτικών.
Με το δημόσιο χρέος στα όρια της χρεοκοπίας, την ανεργία στο 20% περίπου και την κατάργηση συμβάσεων, η οικονομική κληρονομιά που άφησε η ..."χούντα" το 1974 μοιάζει πράγματι με χαμένο παράδεισο.
Όσο για το ζήτημα των έξωθεν εξαρτήσεων, η πορεία των εθνικών θεμάτων με την πλήρη υποταγή στον υπερατλαντικό παράγοντα, δείχνει τελικά, ποια από τις δύο περιόδους, η στρατιωτική ή η μεταπολίτευση, ήταν περισσότερο ξενοκίνητη.
Εκεί όμως όπου η όποια σύγκριση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως... ύβρις, είναι το ζήτημα της ασφαλείας του πολίτη.
Γιατί μπορεί τα τελευταία χρόνια τα αστικά κέντρα τουλάχιστον να έχουν πλημμυρίσει από αστυνομικούς σε πλήρη εξάρτηση, πλην όμως η εγκληματικότητα έχει ξεπεράσει κάθε όριο, με τις ληστείες μόνο να συμβαίνουν μία κάθε επτά λεπτά. Και μπορεί η στατιστική να είναι τρομακτική, αλλά περισσότερο τρομακτικό είναι το αίσθημα ανασφαλείας που έχει κυριαρχήσει στην συνείδηση του πολίτη, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε όλα τα γεωγραφικά δεδομένα.
Όσο για την τρομοκρατία, με την δημοσιότητα που έχει λάβει, δεν είναι και αυτή παρά ένα ιδεολογικό παιδί της μεταπολίτευσης.
Η απόλυτη ιδεολογική ασυδοσία της αριστεράς και η κατάπνιξη - θεωρητικά και πρακτικά - κάθε αντίθετης απόψεως, έθρεψε τις ..."αντιεξουσιαστικές" ομάδες που όπως συχνά στη ζωή συμβαίνει, στράφηκαν κατά του δημιουργού τους.
Η 21η Απριλίου 1967 πέθανε πολιτικά όταν αφέθηκαν να συλληφθούν οι πρωταγωνιστές της από τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο.
Αυτό που έμεινε σήμερα είναι οι θύμησες μίας πραγματικά καλύτερης ζωής στους μεγαλύτερους ηλικιακά και ένα ιστοριογραφικό ενδιαφέρον σε πολλούς νεώτερους.
Ένα ενδιαφέρον που γεννάται από την συνειδητοποίηση της χρεοκοπίας ενός συστήματος που στηρίχθηκε ιδεολογικά και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην αντίσταση κατά των στρατιωτικών.
Αυτοί ακριβώς οι ..."αντιστασιακοί" που ανασύρονται από την σκόνη σε κάθε επέτειο και αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, θα ήταν ίσως οι καλύτεροι διαφημιστές της επταετίας. Υπάρχει όμως και η ..."γενιά του Πολυτεχνείου", η γενιά των εξουσιαστών της εποχής μας, για να τους ξεπερνά ως προς την αποστροφή που δημιουργούν.
Όταν τελικά σε κάποια χρόνια θα γραφτεί η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών από τον ιστορικό που, ίσως και λόγω χρόνου, δεν θα έχει τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του σήμερα, τότε η σύγκριση μεταξύ του μεταπολιτευτικού σήμερα και του στρατιωτικού χθες θα είναι κατά πολύ υπέρ του δευτέρου.
Το «γιατί» και το «πώς» οδηγηθήκαμε σήμερα στην οικονομική αλλά και πολιτική χρεωκοπία, αποτελεί το αντικείμενο ευρέων τηλεοπτικών και γραπτών αναλύσεων!.. Εκ μέρους πολιτικών προσώπων, οικονομικών και πολιτικών αναλυτών, δημοσιογράφων και πανεπιστημιακών παραγόντων. Ακόμη και εκ μέρους κάθε πολίτου όταν ερωτάται σχετικώς στον δρόμο, στο καφενείο ή στην εργασία του.
Οι απαντήσεις ποικίλλουν.
Ορισμένοι αποδίδουν το δράμα μας στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης πολλοί στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αλλοι και στους μεν και στους δε. Ολοι μαζί, πάντως, καταφέρονται εναντίον της ονομαζόμενης «Μεταπολίτευσης» που επί 36 και πλέον έτη κατευθύνει την πορεία του Εθνους. Και για όσους δεν αρέσει πλέον η λέξις και η έννοια «Εθνος» ας πούμε γενικώς και αορίστως του «Τόπου».
Εν πάση περιπτώσει το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ άπαντες έχουν κάτι, λίγο ή πολύ, σε κάθε περίπτωση πάντως αρνητικό, για τα πρόσωπα και τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα, ΟΥΔΕΙΣ πλέον καταφέρεται εναντίον της 21ης Απριλίου.
Απεναντίας, σιγοψιθυρίζουν πολλοί: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Και πιο συγκεκριμένα στην επταετία 1967 – 1974. Όταν, δηλαδή, την τύχη του Εθνους και ενός εκάστου πολίτου είχαν αναλάβει οι Στρατιωτικοί. Και κυρίως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, απέθανε ασθενής, φτωχός και καταφρονημένος στο Λαϊκό Νοσοκομείο.
Το γιατί ο κάθε πολιτικός δεν αναφέρεται στην περίοδο αυτή – την περίφημη «επάρατο» - ας το αντικρύσουμε λοιπόν, ευθέως, χωρίς να κάνει η ματιά μας «κοιλιά».
Χωρίς φόβο και πάθος.
Λοιπόν!.. Δεν αναφέρεται ΟΥΔΕΙΣ πολιτικός στα χρόνια εκείνα διότι:
Η Ελλάς εγνώρισε ανάπτυξη που ΠΟΤΕ δεν είχε φαντασθεί, προηγουμένως ή επομένως ΟΥΔΕΙΣ!
Η ηγεσία του Έθνους κατά την διάρκεια της Επταετίας παρέδωσε την χώρα στην «Μεταπολίτευση» χωρίς να χρωστάει ούτε μια δεκάρα στον κάθε ξένο τοκογλύφο, στον κάθε κερατά Εβραιομασόνο λωποδύτη.
Η Ανεργία ήταν κάτι το άγνωστο στην Ελληνική Κοινωνία.
Η Δικτατορία χάρισε τα δάνεια των εξαθλιωμένων αγροτών μας, τους έφτιαξε δρόμους, (εκεί που μέχρι τότε κολυμπούσαν στην λάσπη) και τους πρόσφερε σχεδόν δωρεάν αγροτικά μηχανήματα.
Αγόρασε για την ασφάλεια του Εθνους αεροπλάνα και υποβρύχια ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ.
Κατασκεύασε Νοσοκομεία.
προσέφερε 150.000 σπίτια σε Δημοσίους Υπαλλήλους με δάνεια που είχαν ελάχιστο τόκο και ΚΥΡΙΩΣ χωρίς «μίζες».
Και άλλα πολλά, ενώ πρωτίστως υπήρχε απόλυτη ησυχία σε ό,τι αφορά το φαινόμενο της λαθρομεταναστεύσεως και της εγκληματικότητος που σήμερα οργιάζει.
Κοιμόμασταν «με ανοικτές τις πόρτες» στην κυριολεξία.
Αυτή ήταν η πολιτεία της …«επαράτου» Επταετίας. Του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συνεργατών του.
Και να σκεφθεί κανείς ότι ήσαν Στρατιωτικοί! Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον δεν εγνώριζαν και πολλά – πολλά περί Οικονομίας. Απλά, πολύ απλά ήσαν Πατριώτες και έντιμοι Ελληνες.
Και επέτυχαν ΠΛΗΡΩΣ παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τότε, είχαν επιβάλλει «εμπάργκο» πλείστες όσες χώρες, καθώς τα πολιτικά «μας» αρχοντόπουλα εφρόντιζαν για την δυσφήμιση της Πατρίδας τους δεόντως και αρκούντως.
Αυτά ήταν, τότε, τα έργα και ημέρες της «Χούντας» που παρέδωσε στους κυρίους της «Μεταπολίτευσης» ένα κράτος υγιές που δούλευε σαν ρολόι!… Για να το μεταβάλλουν, στην συνέχεια, αυτοί οι κύριοι στο καταχρεωμένο,ανυπόληπτο τερατούργημα που βλέπουμε, με οργή και θλίψη, όλοι σήμερα.
Αραγε έχει το κουράγιο κάποιος από τους αναρρίθμητους αναλυτάδες να τα πει αυτά σήμερα στον Ελληνικό Λαό; Ασφαλώς όχι!…
Πλην όμως, όλο και περισσότεροι πολίτες σιγοψιθυρίζουν: Πού είσαι Παπαδόπουλε!
Αλλά ο Παπαδόπουλος… μας τελείωσε.
Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα βρεθεί άλλος Παπαδόπουλος.
ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΟΤΕ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΔΙΑΧΟΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ.
ΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.
ΑΛΗΘΕΙΑ AΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ AΠΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ
ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΟΡΟΥΣ ΟΠΩΣ:
ΠΑΤΡΙΣ / ΕΛΛΑΣ / ΕΘΝΟΣ / ΕΘΝΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ / ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ κ.λ.π;
21 Απριλίου 1967. Ναι, ήταν Επανάσταση!!!
Η "Δημοκρατία" μας απέτυχε παταγωδώς όχι γιατί δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα αλλά γιατί διάφοροι τυχάρπαστοι λαοπλάνοι και απατεώνες εξουσιαστές κατάφεραν να συνθλίψουν την συνείδηση και το φιλότιμο του Έλληνα, ειδικά μετά το 1981.Η βασική αιτία της παρακμής και αποτυχίας είναι ο μεταπολιτευτικός αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός ο οποίος μετέτρεψε την Δημοκρατία σε ένα πανηγύρι ωχαδερφισμού, αφελληνοποίησης, αναρχίας, ενδοτικότητας, αδιαφορίας και απαξίας κάθε αρχής, αξίας και φιλότιμου που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας.
Έτσι λοιπόν επί Δημοκρατίας καταφέραμε να ζούμε όλοι μας φυλακισμένοι μέσα σε σιδεριές με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια ενώ επί Χούντας όλοι κοιμόντουσαν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοικτά. Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που επί Χούντας δεν περνούσαν καλά, όπως οι αριστεροί, αλλά αυτοί είχαν το ιστορικό προηγούμενο του εμφυλίου που και πάλι οραματιζόντουσαν και στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν; Η Χούντα φυλάκισε τους αριστερούς και η Δημοκρατία όλους τους Έλληνες και τους πτώχευσε κιόλας!
Καταφέραμε επί "Δημοκρατίας" να χρεοκοπήσουμε και να πτωχεύσουμε τη χώρα μας ενώ επί Χούντας η ανάπτυξη και η οικονομία ανθούσε, η ανεργία βρισκόταν στα χαμηλότερα επίπεδα στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος σε αντίθεση με σήμερα που ήδη ένα εκατομμύριο Έλληνες προσπαθούν να ζήσουν χωρίς δουλειά και ψάχνουν να βρουν τρόφιμα μέσα στα σκουπίδια όπως επί ναζιστικής κατοχής το 41!!! Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα γιατί η ανεργία όπως πάνε τα πράγματα θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια και περισσότεροι από το 50% των Ελλήνων θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Εντωμεταξύ καραβιές από λαθρομετανάστες θα συνεχίζουν να έρχονται χωρίς καν να ξέρουμε τι θα τους κάνουμε…
Καταφέραμε επί "Δημοκρατίας" να μας αρπάξουν μέσα από τα χέρια μας την ίδια την ιστορία μας και σχεδόν όλος ο πλανήτης να έχει ήδη αναγνωρίσει τους απατεώνες Σκοπιανούς σαν Μακεδόνες. Φυσικά επί Χούντας υπήρξε ο Αττίλας στην Κύπρο αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε τα πράγματα. Ο Αττίλας δεν υπήρξε επί Παπαδοπούλου αλλά επί Ιωαννίδη και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινωνική αναταραχή ήταν αυτή που μας οδήγησε λίγο μετά στις λανθασμένες και προδοτικές επιλογές του Ιωαννίδη.
Οι Χουντικοί, μηδενός εξαιρουμένου, πέθαναν στην ψάθα, επί Δημοκρατίας οι βολευτάδες μας μπήκαν με ένα βρακί στην πολιτική και βγήκαν με βίλες, κουρσάρες και καταθέσεις στην Ελβετία. Χάθηκε το φιλότιμο και γεμίσαμε διεφθαρμένους, τρωκτικά, κλέφτες και νταβατζήδες και ακόμα ψάχνουμε να βρούμε έναν από αυτούς για να τον τιμωρήσουμε, τάχα...
Ναι λοιπόν, η 21 Απριλίου 1967 ήταν Επανάσταση, ήταν η Επανάσταση που μας απέτρεψε από έναν δεύτερο εμφύλιο που ο αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός και πάλι επιθυμούσε επί χρόνια μετά την ήττα του εμφυλίου το 1949.
Πολύ πιθανό εάν δεν ερχόταν η Επανάσταση των Συνταγματαρχών θα μετατρεπόταν η Ελλάδα σε Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία και στην καλύτερη περίπτωση σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία ή Ανατολική Γερμανία με ότι συνεπάγεται αυτό. Βέβαια ίσως αυτό τελικά να ήταν και καλό από μία άποψη, γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε μετατραπεί σε μεταναστευτικό σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης και ίσως θα σωζόταν και το Έθνος και η Πατρίδα που μαθηματικά πλέον οδηγείται στην καταστροφή και τον αφανισμό γιατί κανείς ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι για πρώτη φορά η Πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή από εισβολείς που κατάφεραν να την κυριεύσουν ύπουλα και εν καιρώ ειρήνης και αυτό είναι και πρωτοφανές για την ιστορία της Ελλάδος που έπεσε έτσι για πρώτη φορά στην ιστορίας της αμαχητί αλλά αυτή η εισβολή και κατοχή αποτελεί και το πλέον επικίνδυνο μονοπάτι που ακολούθησε ποτέ.
Και όλα αυτά επί "Δημοκρατίας"...
Περισσότερο από ποτέ λοιπόν, αν και είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, χρειαζόμαστε μία νέα Επανάσταση ανάλογη της 21ης Απριλίου για να μας βγάλει από το τέλμα και να μας σώσει από την καταστροφή γιατί πλέον μόνο με πολύ δραστικά μέτρα μπορούμε να σωθούμε, μέτρα που η Δημοκρατία αδυνατεί να προσφέρει λόγω αυτού του αριστερίστικου μεταπολιτευτικού ρεβανσισμού και κομπλεξαρισμού που την διακατέχει.
Έτσι τα καταφέραμε δυστυχώς εν καιρώ "Δημοκρατίας" και τα καταφέραμε έτσι γιατί ο αριστερίστικος μεταπολιτευτικός ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός, ποτέ δεν έπαψε ενδόμυχα να ονειρεύεται και να προσδοκεί νέους εμφυλίους και προδοσίες όπως αυτή της Μακεδονίας και της Θράκης.
Ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν οι αριστεροί από την Δημοκρατία που είχαμε γιατί απλά δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και παρανόησαν ηθελημένα την έννοια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας η οποία δε σημαίνει κάνω ότι γουστάρω αλλά σημαίνει την έλευσι ορίου, δηλαδή φτάνω στο όριο και σταματώ εκεί για να μη παραβιάζω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Αυτό το όριο ποτέ δεν το σεβάστηκε η αριστερά.
Η Αθήνα είναι η μόνη πρωτεύουσα σε όλο τον κόσμο όπου επιτρέπεται κάθε χρόνο να συντελούνται κατά μέσο όρο, 600 με 800 διαφορετικές διαδηλώσεις και πορείες από 10 – 20 άτομα πολλές φορές, που κλείνουν κεντρικές αρτηρίες της πόλης και παραλύουν το κέντρο και κάθε εργασιακή, εμπορική και οικονομική δραστηριότητα!
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως μάλιστα με τις περισσότερες απεργίες!!! Και ποιος ξένος επενδυτής θα επενδύσει τα κεφάλαια του σε ένα τέτοιο ανασφαλές περιβάλλον ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα; Και ξέρετε πολύ καλά ότι χωρίς κεφάλαια ειδικά από το εξωτερικό, μία υπό ανάπτυξη χώρα, θα τελματώσει και θα πτωχεύσει αργά ή γρήγορα. Και όλα αυτά για να μη χαλάσουν τα κέφια των αργόμισθων και αργόσχολων προοδευτικών εργατοπατεράδων υπαλλήλων της κεντροαριστεράς και του ψευτοπροοδευτισμού.
Και το χειρότερο, σήμερα ποινικοποιήθηκαν οι λέξεις Πατρίδα, Πατριωτισμός, Έθνος, Ιστορία, Σημαία, Σύμβολα, Παρελάσεις, Παράδοση, Θρησκεία, Ελληνισμός, Ηρωισμός και Ανδρεία! Οι μηδενιστές και ορκισμένοι εχθροί των Πατρίδων, πιστοί υπηρέτες των αφεντικών της Νέας Εποχής που επιθυμούν την εξαφάνιση των Εθνών και της Ιστορίας για να μαζοποιήσουν συνειδήσεις και λαούς και έτσι να καταφέρουν ευκολότερα να τους μετατρέψουν σε δούλους τους, σήμερα όλοι αυτοί καταφέρνουν να περάσουν τα ύπουλα σχέδια τους μέσα από την ψευτοαριστερά, την θολοκουλτούρα, τον ψευτοπροοδευτισμό τον αναρχοναζισμό και το χάος, ευτυχώς όμως δεν μασάμε όλοι χορτάρι όπως νομίζουν...
Η Επανάσταση λοιπόν είναι αναγκαία σήμερα γιατί ήδη βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέου εμφυλίου που διακαώς ανέκαθεν επιθυμούσε η αριστερά και πολύ περισσότερο η αναρχοαριστερά η οποία και προωθείται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Α.Ε. Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική γιάφκα της αναρχοαριστεράς (INDYMEDIA) λειτουργεί μέσα από ένα κρατικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο Αθηνών που το πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες από το υστέρημα τους με τις ευλογίες των προοδευτικών εξουσιαστών μας!
Μία Επανάσταση όμως χρειάζεται και κότσια και παντελόνια και δεν βλέπω κάποιον που να τα κατέχει αυτά σήμερα, γι'αυτό και η καταστροφή της Πατρίδας μας είναι προδιαγεγραμμένη από το 1981 και μετά και σύντομα θα την διαπιστώσουμε. Ελπίζω τουλάχιστον λίγο πριν έλθει η οριστική καταστροφή, να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να βρεθούν και τα κότσια και τα παντελόνια προτού μπεί και η παύλα μετά από την τελεία. Και ναι είμαι αισιόδοξος ότι έστω και την τελευταία στιγμή, ο Έλληνας θα ξυπνήσει, θα αντισταθεί και θα ξαναγράψει με ηρωισμό την Ελληνική ιστορία όπως πάντα, καταφέρνοντας να σώσει τελικά και την Πατρίδα και το Έθνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου