Σε απόγνωση οι εκπαιδευτικοί

Σε κατάσταση απόγνωσης έχει φέρει η κυβέρνηση έναν επαγγελματικό κλάδο που αριθμεί σχεδόν 200.000 εργαζομένους και που ο μεγάλος αριθμός τους γίνεται αιτία να παραμένουν για χρόνια στάσιμοι μισθολογικά.
Είναι οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (νηπιαγωγοί,δάσκαλοι - περίπου 80.000) και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (120.000 καθηγητές μαζί με αναπληρωτές, ωρομίσθιους κ.ά.) που εργάζονται στα δημόσια σχολεία της χώρας.
Οι χαμηλοί μισθοί και ο φόβος για την αλλαγή των όρων συνταξιοδότησης είναι τα δύο «καυτά» θέματα που θα συζητηθούν κατά τη διάρκεια των συνεδρίων που έχουν αυτές τις μέρες τα συνδικαλιστικά τους σωματεία (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ).
Δάσκαλοι και καθηγητές κατηγορούν την κυβέρνηση ότι ενώ ισχυρίζεται πως η Παιδεία αποτελεί την πρώτη της προτεραιότητα,έχει εγκαταλείψει τους εκπαιδευτικούς και τους παρέχει μισθούς πείνας,την ίδια στιγμή που διπλασιάζει τις αποδοχές των δικαστών.
Πέρα από τα οικονομικά υπάρχει και ένας τεράστιος αριθμός εκπαιδευτικών και κυρίως γυναίκες-μητέρες ανήλικων παιδιών που ανησυχούν για τις εξελίξεις όσον αφορά τη συνταξιοδότησή τους και σπεύδουν να αποχωρήσουν από την εργασία τους.
Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία των συνδικαλιστικών σωματείων τους, περίπου 6.000 άτομα τον χρόνο καταθέτουν αιτήσεις συνταξιοδότησης,αριθμός που θα επαναληφθεί και φέτος,και μάλιστα αυξημένος συγκριτικά με την περσινή χρονιά (4.200 αιτήσεις το 2004,6.500 το 2007 και 6.000 το 2008).
Επίσης οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν ότι όσοι βγουν σήμερα στη σύνταξη θα πάρουν το εφάπαξ σε τρία χρόνια (αν προλάβουν...) και ότι,επιπλέον,για να πάρουν τη σύνταξή τους,θα πρέπει να περιμένουν 8 μήνες,πράγμα που σημαίνει ότι για να ζήσουν αυτούς τους μήνες πρέπει να πάρουν δανεικά!
ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Τα κύρια οικονομικά,συνταξιοδοτικά αιτήματα και οι διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών.
Ουσιαστικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς,με αφετηρία τα 1.400 ευρώ συνολικές, καθαρές αποδοχές στον νεοδιόριστο.
Διπλασιασμός της ωριαίας αποζημίωσης και σύνδεσή της με τις συνολικές αποδοχές των εκπαιδευτικών.
Αμεση καταβολή του επιδόματος των 176 ευρώ και του συνόλου των αναδρομικών.
Αμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων.
Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, χωρίς όριο ηλικίας.
Κατάργηση του ισχύοντος αντι-ασφαλιστικού - αντι-συνταξιοδοτικού πλαισίου (νόμοι «Σιούφα»,«Ρέππα»,«Πετραλιά») και επιστροφή όλων των οφειλομένων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Να μειωθούν δραστικά τα ληστρικά τραπεζικά επιτόκια για τη χορήγηση δανείων, ιδιαίτερα για την αγορά πρώτης κατοικίας.
Να εγγυηθεί το κράτος τα αποθεματικά και να καλύψει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων που προέκυψαν από την αγορά «τοξικών χρηματιστηριακών προϊόντων».
Πλήρης διαφάνεια για τη λογιστική και περιουσιακή κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων και αυτοδιαχείρισή τους από τους ίδιους τους εργαζομένους.
ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
Περιμένουν ακόμα το επίδομα των 176 ευρώ
Οι εκπαιδευτικοί είχαν ελπίδες ότι θα μπορέσουν να πάρουν το επίδομα των 176 ευρώ, το οποίο έχει δοθεί σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων,και κατέφυγαν στα δικαστήρια, όπου και δικαιώθηκαν.
Για την ώρα,όμως,δεν φαίνεται κανένα φως στον ορίζοντα,αφού η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να το δώσει.
Οπως υπογραμμίζουν οι συνδικαλιστές,σε κάθε περίπτωση υπεύθυνη για τη μη χορήγηση του επιδόματος των 176 ευρώ είναι η κυβέρνηση,η οποία,παρά την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου,που δικαιώνει εκπαιδευτικούς που έχουν καταθέσει σχετικές αγωγές, αντί να χορηγήσει με πολιτική της απόφαση το επίδομα σε όλους τους εκπαιδευτικούς (όπως έγινε κατά το παρελθόν με το οικογενειακό επίδομα),τους στέλνει στα δικηγορικά γραφεία και στα δικαστήρια.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Οι διεκδικήσεις και η μόνιμη απάντηση «είστε πολλοί»
Οι εκπαιδευτικοί κάθε φορά που ζητούν αυξήσεις ξέρουν και την απάντηση των υπουργών, που συνοψίζεται στα εξής:«Είστε πολλοί και ο κρατικός προϋπολογισμός δεν αντέχει».
Η ιστορία των διεκδικήσεων για καλύτερους μισθούς ξεκινά από παλιά.Το 1963 οι δάσκαλοι έκαναν μεγάλες απεργίες (20 μέρες) και τελικά επιστρατεύτηκαν χωρίς να πάρουν τίποτα.Αργότερα ο Γεώργιος Παπανδρέου αύξησε τις αποδοχές τους κατά 40% και το διάστημα 1981-85 σχεδόν κατάφεραν να διπλασιάσουν τους μισθούς τους.Το 2006 οι δάσκαλοι έκαναν τον μεγαλύτερο αγώνα στην ιστορία τους.Απέργησαν για έξι εβδομάδες, ζητώντας αυξήσεις ώστε να ζουν αξιοπρεπώς με τον μισθό τους.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξαντληθούν οικονομικά,λόγω της απεργίας,και να πάρουν περίπου 17,5 ευρώ παραπάνω τον μήνα.Τα τελευταία χρόνια οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ πέρα από την εισοδηματική πολιτική.
ΟΛΜΕ - ΔΟΕ
Σκέπτονται την ένωση
Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εκπαιδευτικών οδηγούν προς την κατεύθυνση ακόμη και της ένωσης των δύο μεγάλων Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ - ΔΟΕ), προκειμένου να αυξήσουν την ισχύ τους.
«Αυτό το ζητάμε,διότι θεωρούμε ότι οι 200.000 εκπαιδευτικοί θα έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα ανατροπής αντιεκπαιδευτικών πολιτικών και παρέμβασης στις εξελίξεις,κάτι που θα αποβεί προς όφελος της δημόσιας εκπαίδευσης»,τονίζει ο πρόεδρος της ΔΟΕ,Δημ. Μπράτης,ενώ ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ,Κώστας Μανιάτης,υπογραμμίζει: «Η διαδικασία ενοποίησης των δύο ομοσπονδιών είναι απολύτως αναγκαία,λόγω των κοινών σε πολύ μεγάλο βαθμό προβλημάτων που αντιμετωπίζουν».
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Δημήτρης Μπράτης,πρόεδρος ΔΟΕ
Εξι χρόνια ούτε ευρώ
Η κυβέρνηση τα τελευταία έξι χρόνια δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ στους εκπαιδευτικούς.Τη φετινή χρονιά,μάλιστα,πάγωσε τους μισθούς τους, αφού τους θεωρεί προνομιούχους,και δεν θα εισπράξουν ούτε το «βοήθημα» των 300 ευρώ όσοι έχουν πάνω από 7 χρόνια υπηρεσίας.Ταυτόχρονα στέλνει τους εκπαιδευτικούς κατά χιλιάδες στα δικηγορικά γραφεία και στα δικαστήρια, προκειμένου να διεκδικήσουν το επίδομα των 176ευρώ για το οποίο υπάρχει τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου.Στο συνέδριο πέρα από τα οικονομικά έχουμε ως θέματα συζήτησης τα ασφαλιστικά,τα συνταξιοδοτικά,την προσχολική αγωγή,το ολοήμερο σχολείο κ.λπ.
Γιάννης Μπαλάγκας,μέλος του Ινστιτούτου Παιδαγωγικών Ερευνών και Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας.
Ενας κλάδος αδικημένος
Οι εκπαιδευτικοί έχουν πια απογοητευτεί και δεν περιμένουν και μεγάλες αλλαγές στη μισθολογική τους κατάσταση.Ενας τεράστιος επίσης αριθμός ανησυχεί για το συνταξιοδοτικό,και κυρίως οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά.Φοβούνται για αλλαγές στα όρια ηλικίας και δεν ξέρουν τι να κάνουν.Σε κάθε περίπτωση είναι ένας κλάδος αδικημένος όσον αφορά τα μισθολογικά.
Κώστας Μανιάτης,πρόεδρος ΟΛΜΕ
Υποκρισία και εμπαιγμός
Ο εκπαιδευτικός κόσμος δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο την υποκρισία και τον εμπαιγμό της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ,που δεν έχει δώσει θετικές απαντήσεις και λύσεις σε κανένα από τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών (υποχρηματοδότηση εκπαίδευσης,πλήρης εγκατάλειψη του εκπαιδευτικού,μη θεσμοθέτηση 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης,διάλυση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, κατάργηση της βάσης του 10 κ.λπ.Ενώ η κυβέρνηση προκλητικά διπλασιάζει τους μισθούς των δικαστών από 1/1/2008,δίνοντάς τους συγχρόνως 900 εκατ.ευρώ αναδρομικά για διάστημα πενταετίας,στους εκπαιδευτικούς δίνει μισθούς πείνας.Η κυβέρνηση, επιμένοντας στην ίδια αντιεκπαιδευτική πολιτική,εξαντλεί τη δραστηριότητά της στην επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων της Παιδείας.