Η χθεσινή συνάντηση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Ανδρέα Λοβέρδο ήταν έμπλεη συμβολισμών αλλά και πολιτικών μηνυμάτων.
Μεσημέρι Παρασκευής, σε χρόνο δημοσιογραφικά «παγωμένο», στο τελείωμα μιας εβδομάδας όπου οι εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ είχαν περάσει σε δεύτερο πλάνο ενδιαφέροντος, λόγω της επιστολής του Αντώνη Σαμαρά προς τους εταίρους και δανειστές της Ελλάδας.
Αμφότεροι ενδιαφέρονται για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για το όποιο ΠΑΣΟΚ υπάρξει μετά τον Γιώργο Παπανδρέου, τα ύστερα χρόνια του παπανδρεϊσμού, και τις σαρωτικές επιπτώσεις του Μνημονίου στην ελληνική κοινωνία.
Στο εθνικό υποσυνείδητο, κυρίως των οπαδών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που αδυνατούν να αποδεχτούν ότι το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους ξεκίνησε και ολοκληρώνεται επί ημερών του Κινήματος που πίστεψαν και ακολούθησαν για δεκαετίες.
Αμφότεροι είναι εξαιρετικά προσεκτικοί. Η εμπειρία του 2007 άλλωστε ήταν οδυνηρή, ως προς τις επιπτώσεις της βιασύνης, και το γνωρίζουν καλά μιας και βρέθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο. Χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να αφαιρέσουν το οικόσημο του παπανδρεϊσμού από το ΠΑΣΟΚ, στην πιο δύσκολη για τον Γιώργο Παπανδρέου στιγμή, μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές. Τότε που ενδεχομένως αρκούσε ένα φύσημα, για να χάσει το ηγετικό imperium.
Αμφότεροι βλέπουν τις εξελίξεις από διαφορετική οπτική γωνία. Κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από τη χθεσινή συνάντησή τους. Που, σύμφωνα με εκείνους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ, επομένως γνωρίζουν καλύτερα τι ψιθυρίζεται στο εσωτερικό του Κινήματος, δεν οδήγησε σε συμφωνία. Ούτε καν σε συναντίληψη.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος κατανοούν ότι θα είναι πιθανότατα το δίδυμο της τελικής σύγκρουσης. Και όταν λέμε «τελική σύγκρουση», εννοούμε την προσφυγή σε εκλογή από τη βάση του Κινήματος, όπως προβλέπει το Καταστατικό, αλλά και η πολιτική ευπρέπεια.
Ανεξαρτήτως του αν ο «επικεφαλής» του ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές επιλεγεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, το Εθνικό Συμβούλιο ή ένα Συνέδριο, με χαρακτήρα μεταβατικής αποστολής, και ο Γιώργος Παπανδρέου παραμείνει επίσης μεταβατικός Πρόεδρος, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να απευθυνθεί στην κοινωνία.
Αν δεν το κάνει, δεν έχει καμία ελπίδα επιστροφής από τα Τάρταρα του Μνημονίου.
Για να το κάνει όμως, θα πρέπει να το θέλει και η κοινωνία.
Δηλαδή, το κλίμα να είναι πρόσφορο, ώστε να… επιτραπεί στους υποψηφίους να κάνουν προεκλογική εκστρατεία, χωρίς να φοβούνται αποδοκιμασίες και λοιπά happenings.
Επομένως, θα απαιτηθούν ακόμη μερικοί μήνες, για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να… εμφανιστεί στην κοινωνία.
Να απευθυνθεί στο «μεγάλο γήπεδο», ώστε να έχει ο διάδοχος του Γιώργου Παπανδρέου τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική νομιμοποίηση.
Μέχρι τότε;
Βενιζέλος και Λοβέρδος ξέρουν ότι κάποιος από τους δυο θα χρειαστεί να κάνει πίσω. Μόνο που ξέρουν επίσης ότι εκείνος ο οποίος θα κάνει πίσω, πιθανότατα θα χάσει το ΠΑΣΟΚ.
Άλλωστε, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Μεσημέρι Παρασκευής, σε χρόνο δημοσιογραφικά «παγωμένο», στο τελείωμα μιας εβδομάδας όπου οι εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ είχαν περάσει σε δεύτερο πλάνο ενδιαφέροντος, λόγω της επιστολής του Αντώνη Σαμαρά προς τους εταίρους και δανειστές της Ελλάδας.
Αμφότεροι ενδιαφέρονται για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για το όποιο ΠΑΣΟΚ υπάρξει μετά τον Γιώργο Παπανδρέου, τα ύστερα χρόνια του παπανδρεϊσμού, και τις σαρωτικές επιπτώσεις του Μνημονίου στην ελληνική κοινωνία.
Στο εθνικό υποσυνείδητο, κυρίως των οπαδών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που αδυνατούν να αποδεχτούν ότι το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους ξεκίνησε και ολοκληρώνεται επί ημερών του Κινήματος που πίστεψαν και ακολούθησαν για δεκαετίες.
Αμφότεροι είναι εξαιρετικά προσεκτικοί. Η εμπειρία του 2007 άλλωστε ήταν οδυνηρή, ως προς τις επιπτώσεις της βιασύνης, και το γνωρίζουν καλά μιας και βρέθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο. Χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να αφαιρέσουν το οικόσημο του παπανδρεϊσμού από το ΠΑΣΟΚ, στην πιο δύσκολη για τον Γιώργο Παπανδρέου στιγμή, μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές. Τότε που ενδεχομένως αρκούσε ένα φύσημα, για να χάσει το ηγετικό imperium.
Αμφότεροι βλέπουν τις εξελίξεις από διαφορετική οπτική γωνία. Κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από τη χθεσινή συνάντησή τους. Που, σύμφωνα με εκείνους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ, επομένως γνωρίζουν καλύτερα τι ψιθυρίζεται στο εσωτερικό του Κινήματος, δεν οδήγησε σε συμφωνία. Ούτε καν σε συναντίληψη.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος κατανοούν ότι θα είναι πιθανότατα το δίδυμο της τελικής σύγκρουσης. Και όταν λέμε «τελική σύγκρουση», εννοούμε την προσφυγή σε εκλογή από τη βάση του Κινήματος, όπως προβλέπει το Καταστατικό, αλλά και η πολιτική ευπρέπεια.
Ανεξαρτήτως του αν ο «επικεφαλής» του ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές επιλεγεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, το Εθνικό Συμβούλιο ή ένα Συνέδριο, με χαρακτήρα μεταβατικής αποστολής, και ο Γιώργος Παπανδρέου παραμείνει επίσης μεταβατικός Πρόεδρος, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να απευθυνθεί στην κοινωνία.
Αν δεν το κάνει, δεν έχει καμία ελπίδα επιστροφής από τα Τάρταρα του Μνημονίου.
Για να το κάνει όμως, θα πρέπει να το θέλει και η κοινωνία.
Δηλαδή, το κλίμα να είναι πρόσφορο, ώστε να… επιτραπεί στους υποψηφίους να κάνουν προεκλογική εκστρατεία, χωρίς να φοβούνται αποδοκιμασίες και λοιπά happenings.
Επομένως, θα απαιτηθούν ακόμη μερικοί μήνες, για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να… εμφανιστεί στην κοινωνία.
Να απευθυνθεί στο «μεγάλο γήπεδο», ώστε να έχει ο διάδοχος του Γιώργου Παπανδρέου τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική νομιμοποίηση.
Μέχρι τότε;
Βενιζέλος και Λοβέρδος ξέρουν ότι κάποιος από τους δυο θα χρειαστεί να κάνει πίσω. Μόνο που ξέρουν επίσης ότι εκείνος ο οποίος θα κάνει πίσω, πιθανότατα θα χάσει το ΠΑΣΟΚ.
Άλλωστε, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου