Μέσ’τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’αντικρύσουνε,
τα παιδιά τους που ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε,
Μα για κείνους που ’χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει
ας χαιρώμαστε,
και ποτέ καμμιά ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας θάψει
κι’ας ευχώμαστε·
Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
Παιδιά στη γλυκειά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες,να ’ρθετε ξανά.
Λέω σ’όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι’η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα
δεν ταιριάζουνε,
Ελληνίδες του Ζαλλόγγου
και της Πόλης και του Λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι’αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες·
Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
Παιδιά στη γλυκειά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες,να ’ρθετε ξανά.
Με της νίκης τα κλαδιά
σας προσμένουμε Παιδιά!!!
(Σοφία Βέμπο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου