Εκπόρνευση με τη βία στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Μια σοκαριστική έρευνα του Βερολινέζου ακαδημαϊκού Ρόμπερτ Σόμερ απέδειξε ότι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λειτουργούσαν αυτοσχέδιοι «οίκοι ανοχής» όπου νεαρές κρατούμενες – υπό την απειλή του θανάτου – εξαναγκάζονταν συστηματικά στην εκπόρνευση.Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα το ναζιστικό καθεστώς είχε οργανώσει ένα διαρθρωμένο «δίκτυο πορνείων» που εξαπλώνονταν σε ολόκληρη την Ευρώπη και «εξυπηρετούσαν» από πολίτες και στρατιωτικούς των SS,μέχρι και κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Η Αυστριακή Αντονία Μπρούχα, που επιβίωσε από το στρατόπεδο του Ράβενσμπρουκ,δήλωσε στα πλαίσια της έρευνας ότι «οι πιο όμορφες γυναίκες στέλνονταν στους οίκους ανοχής των SS,ενώ οι λιγότερο όμορφες σε αυτούς των στρατιωτών.Οι υπόλοιπες...κατέληγαν στα πορνεία των στρατοπέδων συγκέντρωσης».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας,οι αξιωματικοί των SS «χτένιζαν» τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για την ανεύρεση κρατουμένων που ήταν όμορφες και υγιείς,με μόνη προϋπόθεση να μην είναι Εβραίες,για λόγους «φυλετικής υγιεινής»!Οι εν λόγω γυναίκες στέλνονταν άμεσα στο νοσοκομείο του στρατοπέδου,όπου υποβάλλονταν σε ειδικές «θεραπείες» με απολυμαντικά μπάνια,ενέσεις ασβεστίου και καλύτερο φαγητό από τους άλλους κρατουμένους.Στη συνέχεια οδηγούνταν σε ειδικά κτίρια που ανεγέρθηκαν μέσα στα στρατόπεδα με αποκλειστικό σκοπό τη λειτουργία των οίκων ανοχής και εξωθούνταν στην πορνεία υπό εξευτελιστικές συνθήκες,αν αναλογισθεί κανείς ότι αντιστοιχούσαν περίπου 300 με 500 κρατούμενοι σε κάθε κοπέλα.
Το πιο σοκαριστικό εύρημα της έρευνας αποτελεί το γεγονός ότι οι εν λόγω γυναίκες – μέσω αυτού του εξευτελιστικού τρόπου – είχαν ίσως τη μοναδική ευκαιρία να επιζήσουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης,και να μην πεθάνουν από την πείνα,τις αρρώστιες και τις κακουχίες.Η τροφή επαρκούσε και ήταν καλύτερη,ενώ παράλληλα,οι αξιωματικοί των SS έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα στις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες,με αποτέλεσμα να υποβάλλουν τις εν λόγω γυναίκες σε συχνούς ιατρικούς ελέγχους.Αν υπάκουαν πειθήνια στις διαταγές,ήταν ασφαλείς και γλίτωναν το θάνατο.
Υπό αυτές τις ζοφερές συνθήκες,αρκετές ήταν οι γυναίκες που εν τέλει προτιμούσαν τη βίαιη εκπόρνευση, από την κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης,με αποτέλεσμα το ναζιστικό καθεστώς να κατασκευάσει τον ευρέως διαδεδομένο «μύθο» ότι οι εν λόγω γυναίκες προσφέρονταν εθελοντικά και ότι στην πραγματικότητα η ναζιστική φιλοσοφία ήταν ενάντια στην πορνεία!Αυτήν την εσφαλμένη ιστορικά πεποίθηση ανέτρεψε με τη λεπτομερή έρευνά του ο Ρόμπερτ Σόμερ,μιλώντας με μάρτυρες – άντρες που είχαν επισκεφθεί τα εν λόγω πορνεία και γυναίκες που είχαν εξαναγκασθεί να δουλέψουν σε αυτά – και δέχθηκαν μετά από δεκαετίες να αποκαλύψουν ένα κομμάτι από τη φρίκη που βίωσαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.