Ζητείται λύση...

Έχει τύχει πολλές φορές να βρισκόμαστε μπροστά σε διλήμματα και να είμαστε αναγκασμένοι,ανάλογα με τις αποφάσεις μας να αλλάξουμε όλη μας τη ζωή...
"Ξέρεις αγάπη μου, πήρα προαγωγή, μόνο που θα πρέπει να μετακομίσουμε μόνιμα στην Θεσσαλονίκη.Τι λες;Ο Βαρδάρης,ο Λευκός Πύργος,οι βόλτες στην Τσιμισκή, τα Λαδάδικα...Πού το πας το άλλο; Η Χαλκιδική είναι μόλις δυο βήματα.Παραλία, ηλιοθεραπεία,ρακέτες..."τάδε έφη ο Γιώργος.
Κλείναμε 9 χρόνια μαζί."Πρέπει να μου απαντήσεις εδώ και τώρα!"Δηλαδή ήθελε μέσα σε μια στιγμή να αλλάξω όλη μου τη ζωή για χάρη του.
Δεν πιστεύω στις σχέσεις από απόσταση. Ανήκουν στην εφηβική ηλικία.Όταν έχεις πατήσει τα πρώτα άντα το κυνήγι του έρωτα μοιάζει με το γκολφ...Σπορ πολυτελείας.Σε αυτό το δίλημμα στεκόμουν απένταντι δίχως να ξέρω τι να κάνω.Ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου.Οι γονείς και οι φίλοι δεν ήξεραν τι να με συμβουλέψουν.Η κατάσταση ήταν έκρυθμη...Ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Από τη μία να ακολουθήσω σε μια άλλη πόλη τον άνδρα που αγαπώ,με τον οποίο έχω κάνει όνειρα και σχέδια για το μέλλον,για μια κοινή ζωή,μακριά από όλους και κυρίως μακριά από τη δική μου ζωή.Έπρεπε να παρατήσω την εργασία μου.Κατείχα μια θέση για την οποία είχα δουλέψει πάρα πολύ σκληρά για να την αποκτήσω...
Να αφήσω πίσω τους γονείς μου και τα αδέλφια μου.Να πάω σε ένα μέρος όπου δεν θα είχα καν φίλους.Θα ήμασταν οι δυο μας,εγώ και αυτός!Από την άλλη μεριά υψώνονταν μπροστά μου ο χωρισμός.Με έπνιγε και η σκέψη μόνο.Δάκρυα έβρεχαν τα μάτια μου για να επιβεβαιώσουν ότι ο έρωτάς μου για εκείνον δεν ήταν κάτι επιπόλαιο...
Εκείνος είχε αρχίσει να προβάρει όλα τα χαρακτηριστικά της ντοπιολαλιάς,είχε παχύνει το "λλλλ",είχε βαρύνει την προφορά και για να με γλυκάνει μου έφερνε τρίγωνα Πανοράματος!Και η δική του ζωή ανατρεπόταν,αλλά κατ'επιλογήν του.Με αγαπούσε δεν λεώ, αλλά σε ανάλογη περίπτωση τι θα έπραττε,ποια θα ήταν η δική του στάση.Εγώ δεν είχα να κερδίσω τίποτα.Αντιθέτως έχανα τα πάντα!Θυμόμουν όλες τις στιγμές μας,πόσο πολύ τον αγαπάω,ότι δεν μπορώ να τον αφήσω να φύγει έτσι μακριά μου.
Προσπαθούσα να μας φανταστώ στην Θεσσαλονίκη...Έφριττα!Όχι για το μέρος,αλλά για την ζωή μας.Για κανένα ρομαντικό ταξιδάκι ωραία θα ήταν,όχι όμως μόνιμα.Οραματιζόμουν τη συμβίωσή μας. Τον πρώτο καιρό θα ήμασταν προσκολλημένοι ο ένας στον άλλο,θα πνιγόμασταν και μετά θα έκανε την εμφάνισή της η γκρίνια,η μουρμούρα, η μιζέρια...Η πρώτη λέξη που θα ξέφευγε από τα χείλη μου "θυσία" σε όλες τις μορφές της,"εγώ φταίω που θυσιάστηκα","θυσίασα τη ζωή μου για σένα".Δεν θα με είχε υποχρεώσει,οικειοθελλώς είχα ακολουθήσει την καρδιά μου.Αλλά και αυτός θα βίωνε μια συναισθηματική πάλη.Θα ένιωθε ένοχος που παράτησα την ζωή μου,την καριέρα μου για εκείνον.Θα μετάνιωνε που μου είπε να τον ακολουθήσω...Η ώρα του χωρισμού πλησίαζε!Βέβαια,θα μπορούσε "ο προαχθείς Γιώργος" να απορρίψει τη δουλειά στη Θεσσαλονίκη.Θα το έκανε,όμως για εμένα; Ιδού το ερώτημα.Ζητείται λύση επειγόντως...Η συμβουλή μιας ψυχολόγου φίλης μου υπήρξε καταλύτης.Λοιπόν,όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται και ο ένας από τους δύο γίνεται η αφορμή για να αλλάξει η ζωή του άλλου,είτε αυτό είναι να μείνουν σε άλλη πόλη είτε να αλλάξουν ή να προσαρμόσουν αλλιώς τις δουλειές τους,τη λύση θα τη δώσει η αγάπη.Ακολουθήστε την καρδιά σας και μόνο.Αν πράγματι αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτή την αλλαγή και αν θα προσπαθήσετε να τα καταφέρετε,γιατί αν δεν προσπαθήσετε τότε καλύτερα να μην ξεκινήσετε!
Follow your heart!!!Είναι η μόνη απάντηση.
Πάντως Θεσσαλονίκη δεν πήγα...για μόνιμα!Ούτε εκείνος έμεινε εδώ.
Βρήκαμε μια εσοβέζικη λύση που χαροποίησε και τους δύο μας.Κάθε Σαββατοκύριακο ζούμε τον έρωτά μας στην πιο ερωτική πόλλλη της Ελλλάδας,χαλλλλλλαρά!