Που είναι ο Φώτης της Αριστεράς;

Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης «σφράγισαν» τα μέτρα που έχει αποφασίσει εδώ και καιρό η τρόικα, στην τελευταία σύσκεψη που είχαν πριν από λίγες ημέρες.
Μην ακούτε περί διαφωνιών, κόκκινων γραμμών και άλλες τέτοιες επικοινωνιακές αρλούμπες, γιατί αυτά λέγονται μπας και τσιμπήσει κανένας χριστιανός και πιστέψει ότι υπάρχουν ενστάσεις για το πακέτο των 11,5 δισ. – και βάλε – που πέφτει στις πλάτες της κοινωνίας.
Ο Σαμαράς έκανε την κωλοτούμπα του, είπε το «ουδείς αναμάρτητος» στη Μέρκελ, εισέπραξε και τρεις καλές κουβέντες από την καγκελάριο που τόσο τις είχε ανάγκη και θα κάνει τον λογαριασμό στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν (που δεν θα αργήσουν).
Ο Βενιζέλος είναι από μόνος του μια ξεχωριστή περίπτωση!
Θεώρει εσαεί ότι είναι δικαιωμένος – γενικώς για όλα –, έχει ένα ύφος πάπα, όταν απευθύνεται στον κόσμο, λες και η κοινωνία τού χρωστάει, φλυαρεί ακατάπαυστα και στο τέλος ουδείς έχει καταλάβει τι θέλει να πει, πετάει κάτι μπαρούφες περί εθνικής στρατηγικής και εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης και έχει ένα στυλ στις συσκέψεις των αρχηγών τού τύπου «Χάρη σας κάνω που είμαι εδώ, έπρεπε να συνομιλώ μόνο με την Ιστορία».
Με αυτά και με άλλα, έχει πάει το ΠΑΣΟΚ στο 9% και πάει κατεβαίνοντας.
Ο Φώτης Κουβέλης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, που μια στενοχώρια σε πιάνει.
Χρόνια στις επάλξεις της Αριστεράς, συνεπής αγωνιστής των κοινωνικών δικαιωμάτων, υπερασπιστής των κινημάτων της οικολογίας και του πολιτισμού, κοντά στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, με πολιτική εντιμότητα.
Πώς είναι δυνατόν σήμερα να υπερασπίζεται μια πολιτική που εξαθλιώνει την κοινωνία, δημιουργεί νέους ανέργους, πυροδοτεί ρατσιστικές συμπεριφορές, οι οποίες ενισχύουν φασιστικά κόμματα και τελικά βάζουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία;
Πώς είναι δυνατόν να μην αντιδρά σε μια πολιτική, που είναι αντίθετη με όσα πίστευε και υπερασπιζόταν με συνέπεια και ήθος σε όλη την πολιτική του διαδρομή;
Σε αυτά θα πρέπει να απαντήσει καθαρά και χωρίς επικοινωνιακές φιοριτούρες και τεχνάσματα.
Για ορισμένους πολιτικούς συνεργάτες που είναι δίπλα του δεν απορώ.
Ορισμένοι εξ αυτών ήταν πάντα στα «έξω Δεξιά της εξουσίας», άλλοτε υμνώντας τον Καραμανλή (και τον κανονικό και τον Β´), άλλοτε γλείφοντας τον Σημίτη και ρίχνοντας λευκή πετσέτα, για να μην πω βρεγμένη πατσαβούρα, στις αντιδικτατορικές τους περγαμηνές.
Από αυτούς δεν περιμένουμε τίποτα.
Από τον κυρ-Φώτη όμως;