Οι θεωρίες περί GREXIT, μπαίνουν στο «ράφι», μέχρι νεοτέρας.
Η γερμανική Χριστιανοδημοκρατία και η Καγκελάριος Μέρκελ κατέληξε, ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι μεγαλύτερο ρίσκο από την παραμονή της, για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Οι Αμερικανοί, ούτως ή άλλως έχουν απαγορεύσει μια τέτοια προοπτική.
Η δεσπόζουσα Goldman Sach, η τράπεζα των τραπεζών, στέλνει μήνυμα «λήξης συναγερμού» για την Ελλάδα στις αγορές. Τα spreads πέφτουν.
Δεν αποτελεί διεθνή συνομωσία. Αλλά μια επιστροφή στην μετριοπάθεια από το Βερολίνο, που τελικά δεν αποφάσισε επί του παρόντος και για τα επόμενα 3 ή 4 χρόνια την διάλυση της Ευρώπης.
Έκριναν ότι το ντόμινο είναι πολύ πιο ανεξέλεγκτο από την άσκηση συνοχής με «ορθολογική» δημοσιονομική πειθαρχία.
Άλλωστε, γιατί να φύγει η Ελλάδα, που λέει «ναι σε όλα», σε σχέση με την εκτέλεση του προγράμματός της, όταν άλλες χώρες από την Πορτογαλία και την Ισπανία, μέχρι την Ιταλία αρνούνται τα Μνημόνια με ΔΝΤ και απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας προς όφελος της ευρω-γερμανικής υπερδομής;
Αν η Ελλάδα με τα μέτρα των 11,9 δις ευρώ περικοπές, που σημαίνουν μεταξύ των άλλων πλήρη κατάρρευση του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων και των δομών του κράτους και ειδικά του κοινωνικού κράτους, στηριχθεί με την δόση των 31 δις , που κατά τα 2/3 ούτως ή άλλως πάνε στις τράπεζες, που βρίσκονται υπό ευρωπαϊκή Διοίκηση , αλλά και κάποιου τύπου επιμήκυνση, που θα νομιμοποιήσει , στη βάση του ρεαλισμού, τους απίθανους και παράλογους στόχους του Μνημονίου, γιατί να μην ανακηρυχθεί σε επιτυχημένο μοντέλο και για τους άλλους;
Η τελευταία έκθεση της Goldman Sachs διαπιστώνει ότι το πρωτογενές έλλειμμα για το πρώτο 8μηνο του 2012 είναι μόλις 1,3 δις ευρώ, έναντι 6 δις στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2011.
Επίσης ότι το εργασιακό κόστος έχει επιστρέψει στα δεδομένα του 2000, αποκαθιστώντας ένα επίπεδο ανταγωνιστικότητας και διορθώνοντας τις υπερβολές της τελευταίας δεκαετίας.
Βλέπει τα κέρδη στο ελληνικό Χρηματιστήριο που από τον Ιούλιο φθάνουν το 18,5%, ενώ δεν ξεχνά να σημειώσει την πορεία πτώσης των speads, κατά 150 μονάδες, που συνεχίζεται, με θετικό ρυθμό.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Το «Ελληνικό ζήτημα» βρήκε τη λύση του; Όλα ήταν σωστά δομημένα από το 2009 στο πλάνο και χρειάζεται η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης συνασπισμού, υπό τον Α. Σαμαρά για να υπάρξει δικαίωση των Μνημονίων ;
Τίποτα δεν έχει τελειώσει και πολύ περισσότερο δικαιωθεί. Απλά η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη. Αυτό θα γίνει ακόμη πιο εμφανές τους επόμενους μήνες ή τουλάχιστον αν φύγει κάποτε δεν θα είναι ως μορφή τιμωρίας και προς παραδειγματισμό.
Τα σενάρια λύσης του ζητήματος χρέους της χώρας επίσης δεν έχουν λυθεί. Ούτε το ζήτημα των καρτέλ, της φοροδιαφυγής, του επανασχεδιασμού του κράτους, της παραγωγικότητας στην επιχειρηματικότητα και στην προοπτική της ανάκαμψης μέσω ξένων επενδύσεων.
Μάλιστα η Ελλάδα αρχίζει να εμφανίζει τα πρώτα συμπτώματα της γνωστής ιστορικά , αδικαιολόγητης στην οικονομική θεωρία, επανεμφάνισης του στασιμοπληθωρισμού. Αύξηση της ανεργίας, όπου έχει χαθεί ο έλεγχος και κινείται στο επίσημο ποσοστό της πάνω από 25% και ταυτόχρονα αύξηση του πληθωρισμού , που κινείται με +1,7%.
Το έχουμε ξαναπεί. Υπάρχουν δύο οικονομίες. Αυτή των δεικτών και των εκθέσεων και η άλλη η πραγματική, που συνδέεται με το βιοτικό επίπεδο και τις συνθήκες εργασίας, ζωής , ασφάλειας των πολιτών.
Η πρώτη η οικονομία των δεικτών είναι σχετικά ρεαλιστικό να υποστηρίξει κάποιος ότι θα ανακάμψει. Θα πάρουμε τις δόσεις, ενδεχομένως και εμπροσθοβαρείς, θα διαχωρίσουμε τα δάνεια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από εκείνα που αφορούν το δημόσιο χρέος, πετυχαίνοντας από το 2013 και όχι το 2020 , χρέος προς ΑΕΠ της τάξης του 100%, θα διακρατήσει και η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν το 2013-2014 για δύο επιπλέον χρόνια, μέχρι το 2016, χωρίς να αλλάξουν τα επιτόκια, θα γίνουν επενδύσεις σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, θα φύγει και το ΔΝΤ τάχα επιτυχημένο το 2015 και μετά;
Τι θα γίνει μετά;
Ποια θα είναι η πραγματικότητα, η ιδιοκτησία και η χώρα των Ελλήνων;
Η περίοδος της κατάθλιψης και του επικοινωνιακού ξυλοδαρμού τελειώνει.
Μπορεί όμως να εμπεδώνεται μια μακρά, διάρκειας πολλών δεκαετιών, περίοδος φτώχειας για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Αλλά είπαμε τον εθνικό και κοινωνικό στρατηγικό μας στόχο. «Κάθε θυσία για την παραμονή στο ευρώ». Χαρμολύπη θα είναι οι επόμενη περίοδος για την Ελλάδα. Προσκυνούμε τον Εσταυρωμένο, αλλά προσδοκούμε την Ανάσταση.
Μόνο που στην πραγματική ζωή, αντίθετα με τη Μεγάλη Εβδομάδα, δεν έχουμε ραντεβού με την Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου