Πρώτη στην Ευρώπη έρχεται η Ελλάδα στις διακρίσεις αναφορικά με τους Ρομά.Η έκθεση που συνέταξε το Εθνικό Παρατηρητήριο του Ρατσισμού (HLHR-KEMO / i-RED) στο πλαίσιο πανευρωπαϊκής έρευνας του Οργανισμού για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα (FRA), καταδεικνύει πως η Ελλάδα είναι η χώρα της Ε.Ε στην οποία οι Ρομά βιώνουν τις μεγαλύτερες διακρίσεις στον τομέα της στέγασης σε μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλο κράτος-μέλος τα τελευταία πέντε χρόνια (32%).
Επίσης, στην Ελλάδα,μόλις ένα ποσοστό 13% των Ρομά γνωρίζουν ότι υπάρχει νομοθεσία που απαγορεύει τις διακρίσεις κατά τη μίσθωση ή αγορά διαμερίσματος.
Η έκθεση καταδεικνύει τον «επίμονο φαύλο κύκλο στερεοτύπων,κρατικής αδράνειας και τοπικής εχθρότητας»,που αναπαράγει την περιθωριοποίηση των Ρομά.Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα διενέργησε πρόγραμμα 9.000 δανείων ύψους έως και 60.000 ευρώ,
η αποτελεσματική υλοποίηση τους προσέκρουσε σε αδυναμίες της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και σε προβλήματα διαφθοράς.
Ο κ.Μίλτος Παύλου,διευθυντής του i-RED -Institute for Rights Equality & Diversity και του Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας HLHR-KEMO,μίλησε στο tvxs για τα συμπεράσματα της έρευνας.Όπως μας είπε,το πρόγραμμα δανείων το οποίο χρηματοδοτείται από τον εθνικό προϋπολογισμό και η υλοποίηση του έχει ανατεθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση απέτυχε,παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που έχει υλοποιήσει ένα τέτοιο εξαιρετικά δαπανηρό πρόγραμμα δανείων.
Γιατί απέτυχε το πρόγραμμα;
Ο Κ.Παύλου εξηγεί ότι το πρόγραμμα είχε σχεδιαστεί για να βοηθήσει τους Ρομά που είχαν την μεγαλύτερη ανάγκη,όμως τελικά έδωσε κάποια βοήθεια σε αυτούς με τα λιγότερα προβλήματα.Όπως τονίζει,δεν φτάνει η παροχή δανείων αλλά χρειάζεται η σωστή διερεύνηση των αναγκών των Ρομά.Χαρακτηριστική αδυναμία του προγράμματος ήταν ο λανθασμένος στεγαστικός τύπος που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν ο κατάλληλος για τις οικογένειες των Ρομά που έχουν ανάγκη μίας εκτεταμένης οικογενειακής δομής και άρα χώρων που να εξασφαλίζουν την ομαδική ζωή.Πολύ εύστοχα ο κ.Παύλου επισημαίνει ότι η στέγαση βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την απασχόληση και την εκπαίδευση. Συνεπώς,άνθρωποι που δουλεύουν μέρα-νύχτα,χρειάζονται παππούδες και γονείς για να προσέχουν τα παιδιά.
Επίσης,το πρόγραμμα είχε στόχο να βοηθήσει οικογένειες να φύγουν από τους καταυλισμούς.Ο κ.Παύλου μας εξηγεί ότι πρώτον,τα 9.000 δάνεια ήταν λίγα για τις οικιστικές ανάγκες των Αθίγγανων.Δεύτερον,ότι θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα για την προσαρμογή των ανθρώπων που μετακινούνται από την παράγκα σε διαμέρισμα.
Ο απλούστερος λόγος είναι η αύξηση του κόστους ζωής.
Η μόνη περίπτωση που οι Ρομά επωφελήθηκαν,ήταν στο Δήμο της Αγίας Βαρβάρας διότι εκεί βοήθησε η πολύχρονη διαμονή,η ιδιοκτησία γης καθώς και το γεγονός ότι ζούσαν ήδη σε διαμερίσματα.
Ποιοι συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα;
Αυτοί που ρωτήθηκαν είναι οι Αθίγγανοι που ζουν στα διαμερίσματα και φαντασθείτε τι γίνεται με αυτούς που ζουν στις παράγκες!Τέλος,ο κ.Παύλου τονίζει ότι βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη βασικής πρόσβασης των καταυλισμών σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας.Σύμφωνα με την έκθεση,μοιάζει να λειτουργεί την ίδια στιγμή ως το αποτέλεσμα αλλά και τη δικαιολόγηση του κοινωνικό-χωρικού τους διαχωρισμού.Έτσι,οι συνέπειες της περιθωριοποίησης τους (δυσμενείς συνθήκες δημόσιας υγιεινής) μετατρέπονται σε δικαιολογίες – και σε νομιμοποιητικά επιχειρήματα – για το διαρκή τους διαχωρισμό και αποκλεισμό σε ένα επίμονο φαύλο κύκλο στερεοτύπων,κρατικής αδράνειας και τοπικής εχθρότητας.
Επίσης,οι αθίγγανοι αντιμετώπισαν πολλές εξώσεις που συνδέονται με γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες,η ανέγερση ενός νέου σταδίου ποδοσφαιρικής ομάδας ή η ανακήρυξη μιας πόλης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Η έκθεση καταλήγει ως εξής:«Ο πολυετής ακραίος κοινωνικό-χωρικός φυλετικός διαχωρισμός των Ρομά έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά εδραιωμένης πραγματικότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου