Ο τιμωρητικός χαρακτήρας της ψήφου που δώσαμε πριν από μερικές εβδομάδες, εξαντλήθηκε με το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα. Εν προκειμένω δεν θα ήταν σοβαρό να αγνοήσουμε τη νέα πολιτική πραγματικότητα. Όπως θα ήταν και επικίνδυνη επιπολαιότητα να συζητάμε «τι έγινε» και να μην προβληματισθούμε για το «τι θα γίνει». Τι πρόκειται λοιπόν να γίνει; Ασυζητητί κυβέρνηση συνεργασίας. Εκείνο όμως που χρειάζεται να ξέρουμε- και σε μεγάλο βαθμό θα το καθορίσει η δική μας ψήφος- είναι αν αυτό το σχήμα συνεργασίας θα έχει οικουμενικό χαρακτήρα ή θα είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα στηρίζεται σε ψήφο ανοχής. Στην πρώτη περίπτωση εξαρτάται από το αν η Νέα Δημοκρατία είναι το πρώτο κόμμα. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχουν σημεία σύγκλισης επί των οποίων μπορούν να συμφωνήσουν το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και με κάποιες προϋποθέσεις οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Στη δεύτερη περίπτωση, που θα είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαφές ότι τα πράγματα περιπλέκονται.
Η επιμονή να καταγγελθεί το Μνημόνιο και εν συνεχεία να ξεκινήσει η επαναδιαπραγμάτευση, δεν αφήνει κανένα περιθώριο συνεργασίας, αφού όλοι οι εν δυνάμει συνεργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο οδηγεί στη διακοπή της χρηματοδότησης. Εκ των πραγμάτων έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να αποφασίσουμε με κριτήριο τη Δευτέρα και όχι τη Κυριακή. Η Δευτέρα σημαίνει ότι αποφασίζουμε με εθνική ευθύνη ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στις πολιτικές ηγεσίες να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες. Η Κυριακή σημαίνει ότι αποφασίζουμε με παρελθόντα χρόνο για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου