Μία ευχή και μία έκκληση

Γιορτάζουμε τη Γέννηση του Χριστού. Γιορτάζουμε το αδιανόητο, το ασύλληπτο, το μυστήριο. Την ενανθρώπιση του Θεού, που έγινε άνθρωπος, ήρθε πιο κοντά μας, έγινε κάποιος που κινήθηκε ανάμεσά μας, γέλασε, έκλαψε, πόνεσε και πέθανε σαν άνθρωπος. Και το έκανε για να μας δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε πως μπορούμε να βαδίσουμε τον δρόμο εκείνον που θα μας λυτρώσει. Το έκανε από Αγάπη και συμπόνοια. Αν και δεν μας χρειάζεται, όντας Θεός, το έκανε για εμάς, σαν ένας από εμάς.
Ετούτες τις ημέρες, μία ευχή έχω σαν άνθρωπος. Οι πλούσιοι αυτής της Γης, οι πλούσιοι αυτής της χώρας, οι άρχοντες και οι πολιτικοί, όλοι αυτοί που μας χρειάζονται για να υπάρχουν, αυτοί που χωρίς εμάς δεν μπορούν να είναι απολύτως τίποτε, ας γίνουν επιτέλους άνθρωποι. Ας ξεχάσουν το πόσα ακόμη μπορούν να κερδίσουν καταστρέφοντάς μας, ας ξεχάσουν το πόσα ακόμη μπορούν να έχουν παίρνοντας από τα δικά μας και ας θυμηθούν πως μπορούν να μας δώσουν -χωρίς οι ίδιοι να στερηθούν απολύτως τίποτε- το χαμόγελο, το όνειρο, την ελπίδα για κάτι καλύτερο, την ελπίδα να ονειρευόμαστε για εμάς και τα παιδιά μας.
Αυτή την ευχή έχω. Να γίνουν άνθρωποι όλοι εκείνοι οι απάνθρωποι που ζούνε από το αίμα μας. Ξέρω πως ζητάω πολλά, πάρα πολλά, ίσως τα ακατόρθωτα. Όμως, έχω ένα πράγμα να θυμίσω στους πλούσιους και τους άρχοντες. Όταν παίρνουν τα δικαιώματα, όταν αρπάζουν και κλέβουν από εκείνους που ελάχιστα έχουν, θα έρθει η στιγμή που η εξουσία τους θα παυθεί. Γιατί, όταν οι πολίτες δεν θα έχουν τίποτε, τότε τίποτε δεν θα τους κρατάει από το να αγωνιστούν για να κερδίσουν όσα τους έκλεψαν. Κι εκείνη τη χρονική στιγμή, τα πλούτη όλου του κόσμου δεν θα μπορούν να προστατεύσουν κανέναν από τους έχοντες και κατέχοντες το χρήμα και την εξουσία. Η εξουσία που έχουν υπάρχει επειδή δίνουν όνειρα και ελπίδα για κάτι καλύτερο. Όταν θα πάψουν να δίνουν, τότε θα εισπράξουν χωρίς καμία έκπτωση την πρωτοφανή απάνθρωπη οργή που δημιούργησαν. Και αυτή η στιγμή, που δεν θα αργήσει, θα είναι η πλέον φρικώδης για όλους τους